Εν μέσω θλίψεων
Ο άνθρωπος που αναζητεί
και εγκολπώνεται στη ζωή του την αγάπη του Θεού, γίνεται δέκτης των θείων
ευεργεσιών του, οι οποίες τον καταξιώνουν στην προοπτική της αληθινής χαράς και
ευτυχίας. Ακριβώς, η περίπτωση της συγκύπτουσας γυναίκας, που τόσο ζωντανά ξεδιπλώνει
η σημερινή ευαγγελική περικοπή, είναι αποκαλυπτική της αλήθειας αυτής, η οποία
στέλνει στην εποχή μας πολύ ξεκάθαρα και αποκρυσταλλωμένα μηνύματα.
Πορεία δοκιμασίας
Ο Χριστός βρίσκεται σε μια Συναγωγή, όπως άλλωστε
συνήθιζε σε αρκετές περιπτώσεις. Ανάμεσα στο ακροατήριό Του ξεχώριζε μια
άρρωστη γυναίκα.
Την είχε κυριεύσει πονηρό πνεύμα και την ταλαιπωρούσε για
δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, αφού την κρατούσε σκυφτή και δεν μπορούσε να ορθώσει
το ταλαίπωρο κορμί της. Ήταν συγκύπτουσα, σύμφωνα με την περιγραφή του ιερού
ευαγγελίου. Παρόλη όμως την άσχημη κατάσταση στην οποία βρισκόταν και στην
οποία την καθήλωνε η ασθένεια της, δεν παρέλειπε να ανασυντάσσει όσες δυνάμεις
της απέμεναν και να επισκέπτεται κάθε Σάββατο τη Συναγωγή. Να συμμετέχει στη
λατρεία. Ακόμα πιο πέρα, η γυναίκα αυτή δεν μεμψιμοιρούσε, αλλά για το
κατάντημά της θεωρούσε υπεύθυνο μόνο τον εαυτό της. Σε τέτοια λοιπόν θέση
βρισκόμενη, επικαλείτο τη βοήθεια του Θεού και την επιζητούσε για ν’
αντιμετωπίσει τη μεγάλη δοκιμασία της. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο
Χριστός την ονομάζει «θυγατέρα του Αβραάμ», δηλαδή παιδί του Θεού. Το απρόσιτο
για μας σχέδιο του Θεού επέτρεψε και σ’ αυτή την περίπτωση τη φοβερή αρρώστια
της. Η γυναίκα δεν θεωρεί υπεύθυνο το Θεό για όσα υποφέρει και για όσα χρειάζεται
να βαστάξει στη ζωή της. Γι’ αυτό και δεν απομακρύνεται από την κοινωνία της
αγάπης Του. Αισθάνεται ότι είναι ο μόνος σωτήριος δρόμος για τη λύτρωσή της.
Το νόημα της θλίψης
Ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του περνά μέσα από δοκιμασίες και
γνωρίζει τον πόνο σε κάθε ώρα και στιγμή. Γι’ αυτό, έχει ανάγκη να επικαλείται τη δύναμη και να ζητεί
τη βοήθεια του Θεού. Για να μπορέσει όμως να δεχθεί τη δύναμη του Χριστού
πρέπει ν’ ακολουθήσει το δρόμο της ψυχικής και πνευματικής κάθαρσης. Τα πρώτα
βήματά του είναι: ο πόνος, η θλίψη, οι δοκιμασίες, οι πειρασμοί. Ο λόγος του
Θεού και οι Πατέρες της Εκκλησίας μάς μιλούν για τις πνευματικές ευεργεσίες που
μπορούμε ν’ αποκομίζουμε από τους διάφορους πειρασμούς, όταν βέβαια
τοποθετούμαστε σωστά απέναντι τους, με όπλα μας την πίστη και την ελπίδα. Όταν
νεκρώνουμε το δικό μας θέλημα για να φανερώνεται το θέλημα του Θεού, ως ασφαλής πυξίδα και μόνιμος οδηγός
στη ζωή μας. Οι Πατέρες της Εκκλησίας σημειώνουν ότι ο άνθρωπος με τις
δοκιμασίες και τις θλίψεις φωτίζεται, γιατί ο πόνος τον οδηγεί στην ταπείνωση
που μας επαναφέρει στη φυσική ψυχική μας κατάσταση. Χαρακτηριστικά, ο άγιος
Ιωάννης της Κλίμακας αναφέρει: «οι πνευματικά αδύνατοι ας γνωρίζουν ότι ο Θεός
τους επισκέπτεται, όταν παρουσιάζονται σωματικές ταλαιπωρίες και κίνδυνοι και
εξωτερικοί πειρασμοί. Ενώ οι τέλειοι ας Τον γνωρίζουν από την παρουσία του
Αγίου Πνεύματος και από την προσθήκη των χαρισμάτων».
Το παράδειγμα των αγίων
Εν μέσω θλίψεων δοκιμασιών, αλλά και του μαρτυρίου,
ανέβηκαν σε ύψη τελειώσεως οι άγιοι που λάμπουν στο Ορθόδοξο χριστιανικό
στερέωμα της Εκκλησίας μας και κοσμούν το οικοδόμημά της με το ευλογημένο
παράδειγμά τους. Σήμερα τιμούμε τη μεγαλομάρτυρα Βαρβάρα, τον Ιωάννη το
Δαμασκηνό, τον Χριστόδουλο το μάρτυρα, τους αγίους Σεραφείμ, Κασσιανό και άλλες
αγιασμένες μορφές. Η ακτινοβολία των αγίων μέσα από τη θεάρεστη ζωή, το έργο,
τα θαύματα και το μαρτύριό τους, αποτελεί φάρο για όλους τους ανθρώπους όλων
των εποχών και αποτελεί οδοδείκτη για την εν Χριστώ πορεία και σωτηρία του κάθε
ανθρώπου προσωπικά. Η υπομονή στις δοκιμασίες της ζωής, όπως συνέβη με την
μεγαλομάρτυρα Βαρβάρα, καθώς επίσης και η βαθειά πίστη όπως ήταν εκείνη που
επέδειξε μπροστά στη μεγάλη ασθένειά της η συγκύπτουσα γυναίκα, καταξιώνουν τον
άνθρωπο ως χαριτωμένη εικόνα του Θεού που ακτινοβολεί και ανοίγει φωτεινούς
ορίζοντες που αναδεικνύονται σε σταθερές ουράνιες και αιώνιες. Οι αρετές αυτές
εκτοξεύουν τον άνθρωπο και τον ανεβάζουν εκεί όπου γεύεται μιας ανεπανάληπτης
αρχοντιάς που δεν φθείρεται ούτε και εξανεμίζεται.
Αγαπητοί αδελφοί, το παράδειγμα της συγκύπτουσας γυναίκας
που μετά τη θεραπεία της από τον Κύριο «παραχρήμα ανορθώθη και εδόξαζε τον
Θεόν», αλλά και της μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας που καταξιώθηκε να δώσει την πιο
μεγαλειώδη μαρτυρία ζωής ας γίνει η πιο σταθερή πραγματικότητα στη ζωή μας. Ο
πόνος, η θλίψη, η ασθένεια, ακόμα και ο θάνατος σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί
να λυγίζουν τον άνθρωπο που είναι οριζοντιωμένος στην κοινωνία της αγάπης του
Θεού. Οι ουράνιοι προσανατολισμοί του προσφέρουν τη θεία εκείνη βοήθεια που τον
καθιστούν ικανό να ξεπερνά τις όποιες πνευματικές και σωματικές δοκιμασίες της
ζωής και αβίαστα να αναφωνεί σε κάθε στιγμή της ζωής του: “Ευλογημένο το όνομά
Σου Κύριε”.
Χριστάκης
Ευσταθίου, Θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου