11. Η α γ ά π η, δια την οποίαν ομιλεί ο Απόστολος Παύλος, είναι η αγάπη του Χριστού, είναι η αγάπη, την οποίαν αυτός ο Κύριος ωνόμασε «καινήν αγάπην», την δε περί αυτής εντολήν «καινήν εντολήν». Αύτη διαφέρει πάσης άλλης αγάπης του ανθρωπίνου κόσμου μας. Η όλη «καινότης» της αγάπης αυτής ευρίσκεται εις το ότι επιβάλλει να αγαπώμεν όπως αγαπά ο Χριστός: «Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς» (Ιωάνν. 13, 34). Η θεανθρωπίνη «καινή» αγάπη καθιστά την Καινήν Διαθήκην αιωνίως καινήν. Προσωποποίησιν της τοιαύτης αγάπης αποτελεί αυτός ούτος ο Θεάνθρωπος Χριστός. Δια του Εαυτού Του έδωσε την μαρτυρίαν και την βεβαίωσιν του θεμελιώδους μηνύματος της Καινής Διαθήκης: «Ο Θεός αγάπη εστίν» (Α΄ Ιωάνν. 4, 16). Αλλ΄ ο Χριστός δεν είναι μόνον Θεός—αγάπη, είναι και «ο Θεός της αγάπης» (Β΄ Κορ. 13, 11). Ένεκα τούτου η αληθώς θεία και αιωνία αγάπη είναι μόνον εκείνη, η οποία πηγάζει από Αυτόν, τον Θεάνθρωπον.
12. Αναμφιβόλως σωζόμεθα μόνον ως ζώντα και οργανικά μέλη του θεανδρικού σώματος του Σωτήρος, δηλ. της Εκκλησίας: Εκκλησίας αγίας, Εκκλησίας αποστολικής, Εκκλησίας καθολικής. Διότι η Εκκλησία δεν είναι άλλο, παρά η όλη θεανθρωπίνη ζωή του Χριστού, παρατεινομένη εις όλους τους αιώνας και εις όλην την αιωνιότητα.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου