Ο Δημήτριος Χατζηνικολάου σχολίασε την ανάρτηση "Τό πρωτότυπο γαλλικό κείμενο τῆς συμφωνίας τοῦ 1965 ἀναφέρει ὅτι:"

Ἀκριβῶς τά ἴδια λέγει καί τό Ἀγγλικόν κείμενον, ὅτι δηλαδή τήν 7-12-1965 «ἤρθη» ἡ ἀκοινωνησία, ἤτοι τό σχίσμα τοῦ 1054. Γι' αὐτό μνημονεύεται ὁ «πάπας» εἰς τά δίπτυχα του Φαναρίου ἀπό τότε, γεγονός πού κατήγγειλεν τό 1969 ὁ Μητροπολίτης Φιλάρετος τῆς Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς εἰς τήν ἀνοικτήν του ἐπιστολήν πρός τόν «ἀρχιεπίσκοπον Ἀμερικῆς» Ἰάκωβον καί οὐδέποτε διεψεύσθη (βλ. http://orthodoxinfo.com/ecumenism/philaret_iakovos.aspx ). Τό Ἑλληνικόν κείμενον, ὅμως, λέγει ΨΕΥΔΩΣ ὄτι δῆθεν «ἤρθησαν» μόνον τά ἀναθέματα τοῦ 1054, ὑπονοώντας ὅτι παραμένει δῆθεν ἡ ἀκοινωνησία. Ἔγραψαν αὐτό τό ψέμμα, διότι ἡ «ἄρσις» τοῦ σχίσματος μέ τόν «πάπαν» καθιστᾶ ΟΥΝΙΤΑΣ τούς ἐν γνώσει κοινωνοῦντας μέ τούς Οἰκουμενιστάς. Ἡ «ἄρσις» τῶν ἀναθεμάτων μόνον εἶναι, βεβαίως, καί αὐτή κατακριτέα, διότι, κατά τήν Ε' Οἰκουμενικήν Σύνοδον, ὅποιος ἀρνεῖται ν’ ἀναθεματίσῃ τούς αἱρετικούς, ἄς εἶναι ὁ ἴδιος ἀνάθεμα. Στά Πρακτικά τῶν Συνόδων, Ἔκδοσις Καλύβης Τιμίου Προδρόμου, Σκήτης Ἁγίας Ἄννης, Τόμος Β', σελ. 343 / 377, εἶναι ὁ ἀναθεματισμός ια', ὄχι μέ τήν γνωστήν φράσιν «ὁ μή λέγων ἀνάθεμα τοῖς αἱρετικοῖς, ἀνάθεμα ἔστω», ἡ ὁποία εἶναι ἁπλῶς μία συντομογραφἰα αὐτοῦ τοῦ ἀναθεματισμοῦ, ἀλλά παραθέτει μίαν μεγάλην λίσταν αἱρετικῶν (Ἄρειον, Εὐνόμιον Μακεδόνιον κ.ἄ.) καί λέγει ὅτι ὅποιος δέν τούς ἀναθεματίζει ὁ τοιοῦτος ἀνάθεμα ἔστω. Ἐπίσης, ἡ Γ' Οἰκουμενική Σύνοδος ἀναθεματίζει ὅσους ἀρνοῦνται ν' ἀναθεματίσουν τούς αἱρετικούς. Στήν σελ. 481 / 575 τοῦ Α' Τόμου τῶν Πρακτικῶν διαβάζουμε: «Πάντες οἱ ἐπίσκοποι ἅμα ἀνεβόησαν· Ὁ μή ἀναθεματίζων Νεστόριον, ἀνάθεμα ἔστω». Αὐτά τά γνωρίζουν οἱ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ καί ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΟΙ Οἰκουμενισταί (= ΘΕΟΣΟΦΙΣΤΑΙ, ΣΑΤΑΝΙΣΤΑΙ), διό καί ἐξηπάτησαν τούς Ὀρθοδόξους μέ τό ὡς ἄνω ΜΕΓΑ ΨΕΥΔΟΣ.