Ο παλιός των ημερών Συγγραφέας: Σταύρος Ασλανίδης

Ζητάω συγνώμη για την καθυστέρηση στη δημοσίευση. Με προβλημάτισε το σχόλιο του "Ιώβ" στην προηγούμενη ανάρτηση στο μέρος α΄.

Στο μέρος α΄ αναφερθήκαμε στο πώς οι σχολαστικοί διαστρεβλώνουν την Αλήθεια, με επίκεντρο τον Παλαιό των Ημερών. Η ανάρτηση βρίσκεται εδώ:

https://orthodox-voice.blogspot.com/2025/07/blog-post_13.html

Ωστόσο, ένας σχολαστικός με το ψευδώνυμο "Ιώβ" σχολίασε:

«Αντιπατερικά και αντίχριστα τα όσα γράφει ο κ. Ασλανίδης. Ας διαβάσει να δει τι γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για το θέμα.»
(14 Ιουλίου 2025, 12:08 μ.μ.)

Θα απαντήσω στον "Ιώβ" και σε όσους ακολουθούν τη σχολαστική προσέγγιση, οι οποίοι γράφουν πολυσέλιδα άρθρα για τον διαχωρισμό των τριών Προσώπων του Θεού και των δύο φύσεων του Χριστού, υπερασπιζόμενοι την εικόνα του Παλαιού των Ημερών ως σύμβολο του Θεού Πατέρα.

Η αποφυγή του δόγματος από τον "Ιώβ"

Ο "Ιώβ" αγνόησε τη συζήτηση για το δόγμα που ήδη υφίστατο στο άρθρο. Παραλείπει σιωπηλά το αδιαίρετο των Θείων Προσώπων και των δύο φύσεων του Χριστού, ενώ εστιάζει μόνο στην εικόνα του Πατέρα ως ξεχωριστή οντότητα. Αντί να αναγνωρίσει τη μία εικόνα του Χριστού, προτιμά να την αντικαταστήσει με αυτόνομες συμβολικές αναπαραστάσεις, τοποθετώντας "δύο σκιές" δίπλα στο φως της Αλήθειας.

Αντί να αναφερθεί στα καθιερωμένα δόγματα, επικαλείται μόνο την ερμηνεία του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου, σαν να είναι αυτή η μόνη πηγή θεολογίας. Ωστόσο, ακόμα και ο Άγιος Χρυσόστομος δεν λέει αυτά που θα ήθελε ο “Ιώβ”, δεν παρεκκλίνει προς τον τριθεϊσμό. Ο "Ιώβ" αποφεύγει κάθε δογματική συζήτηση, προσπαθώντας να μετατοπίσει τη θεολογία προς μια σχολαστική και λογική ανάλυση, μακριά από το μυστήριο της θεοφάνειας.

Το "ότι εστίν" vs. το "τι εστίν"

Οι Γραφές μιλούν για το «ότι εστίν» ο Θεός — δηλαδή, για την ύπαρξη Του. Οι σχολαστικοί, όμως, μεταφέρουν τον Παλαιό των Ημερών στο επίπεδο του «τι εστίν», προσπαθώντας να ορίσουν την ουσία και τη μορφή Του -δηλαδή μιλούν για τη αισθητή σχέση Του με τον κόσμο. Το δόγμα επιτρέπει να μιλάμε για την ύπαρξη του Πατέρα, όχι για την ατομική Του μορφή. Το όνομα «Πατήρ» επιβεβαιώνει την ύπαρξή Του, όχι μια συγκεκριμένη εμφάνιση.

Ο Δανιήλ δεν αποκάλυψε την οπτική μορφή του Θεού, αλλά τόνισε τη δυνατότητα της έλευσης του Μεσσία. Εισάγει στην θεολογία το άγνωστο μέχρι τότε δεύτερο πρόσωπο και αυτό κατά την ύπαρξη του όχι την μορφή Του. Ο "Ιώβ", όμως, ερμηνεύει τον Παλαιό των Ημερών ως σύμβολο της ουσίας του Πατέρα, διαχωρίζοντας τον από τον Υιό ως αυτόνομη παρουσία — μια πλάνη που αντιτίθεται στη δογματική διδασκαλία για το αδιαίρετο της Τριάδας.

Η μεγαλύτερη αίρεση

Αυτή η πλάνη δεν είναι απλή θεολογική διαφωνία, αλλά η μεγαλύτερη αίρεση της σύγχρονης εποχής. Είναι η μεγαλύτρη διότι έχει μπει ύπουλα στην εκκλησία και δεν επηρεάζει μόνο τη θεωρία, αλλά έχει εγκατασταθεί στην καρδιά της λατρείας.

 

Οι σχολαστικοί:

1.Χωρίζουν τα Πρόσωπα του Θεού σε τρεις αυτόνομες οντότητες.

2.Αποδίδουν σε κάθε Πρόσωπο ξεχωριστό όνομα, σύμβολο, εορτή και θέση στον χώρο.

3.Καταργούν την Τριαδική Μονάδα, αντικαθιστώντας την με μια τριάδα προσώπων που μοιράζονται μια κοινή ουσία.

Αντίθετα, η ορθόδοξη πίστη διδάσκει ότι ο Θεός είναι αδιαίρετος και προσκυνάται στο πρόσωπο του Χριστού, ο οποίος είναι και εμφανίζεται η πλήρης Θεότητα.

Το δογματικό ατόπημα του "Ιώβ"

Ο "Ιώβ" ορίζει τον Θεό με ονόματα και σύμβολα, απαντώντας στο «τι εστίν». Λέει: «Από εδώ ο Πατέρας, από εκεί ο Υιός», χωρίζοντας τον αδιαίρετο Θεό. Αυτή η θέση:

·Αρνείται τη μοναδική μεσιτεία του Χριστού.

·Μετατρέπει τη θεοφάνεια σε κοσμικό θέαμα με αισθητά σύμβολα.

·Παραποιεί το μυστήριο της Τριάδας, προσφέροντας μια ανθρωποκεντρική εικόνα του Θεού.

Η πραγματική εικόνα του Θεού

Η μόνη αληθινή εικόνα του Θεού είναι ο Χριστός. «Ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν Πατέρα» (Ιω. 14:9). Δεν υπάρχει ανεξάρτητη εικόνα του Πατέρα ή του Αγίου Πνεύματος — μόνο ο Χριστός, ως Θεάνθρωπος, αποκαλύπτει την Τριάδα.

Οι σχολαστικοί, όμως, προτιμούν να δημιουργούν φανταστικές εικόνες, αντί να ακολουθήσουν τη σταυρική πορεία της πίστης, το σημείο του Ιωνά. Όπως είπε ο Χριστός:

«Γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ» (Ματθ. 16:4).

Συμπέρασμα

Ο "Ιώβ" και οι σχολαστικοί:

·Αγνοούν το δόγμα.

·Διαχωρίζουν τον αδιαίρετο Θεό.

·Αντικαθιστούν τον Χριστό με συμβολικές αναπαραστάσεις.

Αυτή η θέση δεν είναι απλή θεολογική διαφωνία, αλλά αιρετική παρέκκλιση που απειλεί τα θεμέλια της πίστης. Η εκκλησία οφείλει να την αντιμετωπίσει με σαφήνεια και αγωνιστικό πνεύμα.