Σταύρος Ασλανίδης Προς δημοσίευση.

Οι σημερινοί αποτειχισμένοι θα κριθούν από το αποτέλεσμα, από τον χρόνο και από την ευλογία του Θεού. Μακάριοι θα είναι όταν και κατά πόσο θα ευδοκήσει ο αγώνας τους και για αυτό κανείς δεν μπορεί να προκαταβάλει το αποτέλεσμα, κανείς δεν μπορεί να τους κρίνει. Κάθε πράξη και απόφαση παράγει έργο στην γη και αξιολογείται στον ουρανό, εκτός και αν οι ίδιοι την ματαιώνουν.

 

Εντούτοις μπορούμε να πούμε εκ του αποτελέσματος για την προσπάθεια κάποιων άλλων. Η αποτοίχιση έχει ξαναγίνει ξανά και ξανά. Υπήρξαν στο παρελθόν αντιδρώντες στην κρατούσα εκκλησία, που έφυγαν προσωρινά από το μνημόσυνο, οι οποίοι αργότερα επέστρεψαν στον ίδιο τον εμετό, σε μια κατάσταση που ήταν ακόμα χειρότερη της αρχικής. Επέστρεψαν στη συνέχεια με προσχήματα και αγαπολογίες. Στην πραγματικότητα όμως δεν μπόρεσαν να βαστήξουν για μεγάλο χρονικό διάστημα τον σταυρό που από μόνοι τους ανέλαβαν. Αν είχαν μείνει θα ήταν σήμερα ένα ανάχωμα και μόνο για αυτόν τον αγώνα τους, τα ονόματα τους θα δοξάζονταν στον ουρανό. Ωστόσο όταν οι λόγοι που οι ίδιοι επικαλέστηκαν πριν να σταματήσουν το μνημόσυνο, πήγαν προς το χειρότερο και παρόλα αυτά αυτοί επέστρεψαν στην μνημόνευση των υπευθύνων του κατήφορου της Εκκλησίας, τότε αυτή η αρχική μετακίνηση λέγεται μάλλον ενθουσιασμός παρά αγώνας. Τονίζεται ότι την απόφαση να διακόψουν το μνημόσυνο και να κατονομάσουν τις διαστρεβλώσεις της πίστης δεν τις εντόπισαν και δεν τις συνέθεσαν τρίτοι, αλλά οι ίδιοι τις επικαλέστηκαν πριν διακόψουν το μνημόσυνο. 

 

Η επιστροφή τους λοιπόν στο ίδιο τον εμετό έφερε βαρύ πλήγμα στον λαό, έφερε θρήνο, μια διαφορετική γενοκτονία, τον θάνατο της ορθόδοξης πίστης του λαού. Δεν στάθηκαν στο ύψος των απαιτούμενων περιστάσεων και για αυτό θα δώσουν και αυτοί λόγο, μαζί με του παρανομούντες για την όλη κατάσταση της Εκκλησίας.

 

Σταύρος.