Αρμόδιο οργανο για κρίνει την αίρεση ή το σχίσμα σε μία τοπική εκκλησία και να αναθεματίσει την αιρεση ή το σχίσμα είναι η σύνοδος των επισκόπων της τοπικής εκκλησίας . Οπως επίσης ειναι αρμόδια να καθαιρέση τους αρχιερείς και ιερείς που πρωτοστατούν ή επιμένουν σε αυτή και να τους αναθεματίσει . Στο https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82_%CE%9F%CF%81%CE%B8%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%BF%CE%B9_%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%82 διαβαζω
"Έντεκα χρόνια μετά την εισαγωγή του νέου ημερολογίου, στις 26 Μαρτίου του 1935, τρεις μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος αποσχίστηκαν από αυτήν και τέθηκαν επικεφαλής των Γ.Ο.Χ.. Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης, ο Δημητριάδος Γερμανός Μαυρομμάτης και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος Δημητρίου[10], με δήλωσή τους προς την Ιερά Σύνοδο διέκοψαν κοινωνία με αυτήν και τους λοιπούς Μητροπολίτες και ανέλαβαν την ηγεσία των παλαιοημερολογιτών..... Στο μεσοδιάστημα των έντεκα χρόνων πριν την απόσχιση (1924-1935), οι τρεις μητροπολίτες είχαν προσυπογράψει και οι ίδιοι την απόφαση της Ιεράς Συνόδου για την αλλαγή του ημερολογίου και ως μέλη επισκοπικών δικαστηρίων είχαν δικάσει και καταδικάσει παλαιοημερολογίτες κληρικούς «επί φατρία και τυρεία και απειθεία προς τας αποφάσεις της Εκκλησίας περί Ημερολογίου ....Ο Ζακύνθου Χρυσόστομος Δημητρίου, καθώς και δύο από τους τέσσερις νέους αρχιερείς, έκαναν πολύ σύντομα αίτηση επιστροφής στην Εκκλησία. Στις 14 Ιουλίου 1935, ο Ζακύνθου Χρυσόστομος δήλωσε μετάνοια στην Εκκλησία της Ελλάδος και αποκαταστάθηκε με απόφαση του Δευτεροβάθμιου Συνοδικού Δικαστηρίου (μάλιστα το 1957 εξελέγη Μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας της Εκκλησία της Ελλάδος... Στις 16 Ιουλίου 1943 ο Δημητριάδος Γερμανός θέλησε να επιστρέψει στην Εκκλησία της Ελλάδος και υπέβαλε σε αυτήν αίτηση αναθεωρήσεως της δίκης του, επιζητώντας την επιείκεια της Εκκλησίας. Ωστόσο πριν προλάβει να εκδικασθεί η υπόθεση εκοιμήθη στις 20 Μαρτίου 1944. Την ίδια ημέρα αποκαταστάθηκε μετά θάνατον στο Αρχιερατικό αξίωμα από την Εκκλησία της Ελλάδος.[15]
Τα συμπερασματα δικά σας
"Έντεκα χρόνια μετά την εισαγωγή του νέου ημερολογίου, στις 26 Μαρτίου του 1935, τρεις μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος αποσχίστηκαν από αυτήν και τέθηκαν επικεφαλής των Γ.Ο.Χ.. Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης, ο Δημητριάδος Γερμανός Μαυρομμάτης και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος Δημητρίου[10], με δήλωσή τους προς την Ιερά Σύνοδο διέκοψαν κοινωνία με αυτήν και τους λοιπούς Μητροπολίτες και ανέλαβαν την ηγεσία των παλαιοημερολογιτών..... Στο μεσοδιάστημα των έντεκα χρόνων πριν την απόσχιση (1924-1935), οι τρεις μητροπολίτες είχαν προσυπογράψει και οι ίδιοι την απόφαση της Ιεράς Συνόδου για την αλλαγή του ημερολογίου και ως μέλη επισκοπικών δικαστηρίων είχαν δικάσει και καταδικάσει παλαιοημερολογίτες κληρικούς «επί φατρία και τυρεία και απειθεία προς τας αποφάσεις της Εκκλησίας περί Ημερολογίου ....Ο Ζακύνθου Χρυσόστομος Δημητρίου, καθώς και δύο από τους τέσσερις νέους αρχιερείς, έκαναν πολύ σύντομα αίτηση επιστροφής στην Εκκλησία. Στις 14 Ιουλίου 1935, ο Ζακύνθου Χρυσόστομος δήλωσε μετάνοια στην Εκκλησία της Ελλάδος και αποκαταστάθηκε με απόφαση του Δευτεροβάθμιου Συνοδικού Δικαστηρίου (μάλιστα το 1957 εξελέγη Μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας της Εκκλησία της Ελλάδος... Στις 16 Ιουλίου 1943 ο Δημητριάδος Γερμανός θέλησε να επιστρέψει στην Εκκλησία της Ελλάδος και υπέβαλε σε αυτήν αίτηση αναθεωρήσεως της δίκης του, επιζητώντας την επιείκεια της Εκκλησίας. Ωστόσο πριν προλάβει να εκδικασθεί η υπόθεση εκοιμήθη στις 20 Μαρτίου 1944. Την ίδια ημέρα αποκαταστάθηκε μετά θάνατον στο Αρχιερατικό αξίωμα από την Εκκλησία της Ελλάδος.[15]
Τα συμπερασματα δικά σας
1 σχόλιο:
«Αρμόδιο οργανο για κρίνει την αίρεση ή το σχίσμα σε μία τοπική εκκλησία και να αναθεματίσει την αιρεση ή το σχίσμα είναι η σύνοδος των επισκόπων της τοπικής εκκλησίας . Οπως επίσης ειναι αρμόδια να καθαιρέση τους αρχιερείς και ιερείς που πρωτοστατούν ή επιμένουν σε αυτή και να τους αναθεματίσει».
Σχόλιον: Ἄν τό κείμενον αὐτό ἀνηρτήθη ὡς ἀπάντησις στό δικό μου ἄρθρον, ὅπου γράφω ὅτι τό 2002 ὁ Βαρθολομαῖος δέν εἶχε δικαίωμα νά κηρύξῃ τούς Ἐσφιγμενίτας «σχισματικούς», διότι ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος, ἐνώπιον τῆς ὁποίας ἦτο ἐγκαλούμενος καί ὁ Βαρθολομαῖος, ἦτο ἡ μόνη ἁρμοδία νά κρίνῃ τό θέμα, τότε ἀπαντῶ ὡς ἑξῆς: Τό κείμενον αὐτό ἰσχύει ὅταν τό σχίσμα ἤ ἡ αἵρεσις κηρύττεται εἰς μίαν μόνον τοπικήν ἐκκλησίαν. Εἰς τήν περίπτωσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, αὐτό προφανῶς δέν ἰσχύει, διότι ἀπό τό 1902 καί ἐντεῦθεν ὁ Οἰκουμενισμός κηρύσσεται παγκοσμίως μέ ἐγκυκλίους (1902, 1920) καί πράξεις, ὅπως ἡ εἰσαγωγή τοῦ ν. ἡμερολογίου (1924). Τό πρᾶγμα κατέστη ἀπολύτως φανερόν μέ τήν ἵδρυσιν τοῦ Π.Σ.Ε. τό 1948, μέ τήν «ἄρσιν» τῆς ἀκοινωνησίας μέ τόν «πάπαν» (7-12-1965), μέ τίς συμφωνίες ἑνώσεως μέ τούς μονοφυσίτας (Σαμπεζύ, 1990) καί μέ τούς παπικούς (Balamand, 1993) κ.λπ. Ἐπίσης, τό 1983 ἡ ΡΟΕΔ ἀνεθεμάτισε τόν Οἰκουμενισμόν. Συνεπῶς, τό 2002 τό θέμα εἶχε ἤδη λάβει παγκοσμίους διαστάσεις καί ἀπητεῖτο Πανορθόδοξος ἀπόφασις. Ἡ ἀπόφασις τοῦ Βαρθολομαίου κατά τῶν Ἐσφιγμενιτῶν (Δεκ. 2002) εἶναι παράνομος καί γελοία τόσον λόγῳ τῆς ἀναρμοδιότητός του ὅσον καί λόγῳ τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ ἴδιος ἦτο ὑπόδικος ἐνώπιον Πανορθοδόξου Συνόδου.
Δημοσίευση σχολίου