Οι Αγιορείτες μοναχοί το 1273 απαντούν με τον «Τόμο» του Ιασίτου Ιώβ:

......πως είναι λοιπόν νόμιμο και θεάρεστο να ενωθούμε με εκείνους από τους οποίους αποκοπήκαμε δίκαια και κανονικά , εφόσον παραμένουν αμετάβλητα στις αιρέσεις τους; Εάν το δεχθούμε αυτό ανατρέπουμε μονομιάς τα πάντα και καταργούμε την Ορθοδοξία ...... Ποιος «άδης» θα εκφωνήσει το μνημόσυνο του πάπα – ο οποίος αποκόπηκε δίκαια από το Άγιο Πνεύμα εξ αιτίας της αυθαδείας του, εναντίον του Θεού και των θείων Μυστηρίων – και θα γίνει με αυτόν τον τρόπο εχθρός του Θεού ; Διότι αν ακόμη και ο απλός χαιρετισμός, μας καθίστα κοινωνούς των πονηρών έργων αυτού που χαιρετάμε , πόσο μάλλον η μνημόνευσης του, εκφώνως, και μάλιστα την στιγμή που αντικρίζουμε με φρίκη τα θεία Μυστήρια ; Αν αυτός ο Ίδιος που βρίσκεται μπροστά μας είναι η Αυτοαλήθεια , πως είναι δυνατό να ανεχθεί ένα τόσο μεγάλο ψεύδος , το να συγκατατάσσεται δηλαδή ο πάπας μεταξύ των λοιπών Ορθοδόξων πατριαρχών ; Μήπως θα παίξουμε θέατρο κατά τον καιρό των φρικτών Μυστηρίων ; Και πως θα τα ανεχτεί αυτά η ψυχή του Ορθοδόξου και δεν θα απομακρυνθεί αμέσως από την εκκλησιαστική κοινωνία αυτών πού τον μνημόνευσαν και δεν θα τους θεωρήσει ιεροκαπήλους ; Άλλωστε η Ορθόδοξη Εκκλησία του Θεού δεχόταν από παλιά την αναφορά του ονόματος του αρχιερέως ενώπιον των Αγίων Μυστήριων ως τελεία συγκοινωνία....

1 σχόλιο:

Σταύρος Τ. είπε...

"Ποιος «άδης» θα εκφωνήσει το μνημόσυνο του πάπα – ο οποίος αποκόπηκε δίκαια από το Άγιο Πνεύμα εξ αιτίας της αυθαδείας του, εναντίον του Θεού και των θείων Μυστηρίων"

Mια από τις πολλές αποδείξεις ότι τους αντιμετώπιζαν ως αιρετικούς πολύ πριν γίνει η πρωτη επίσημη Πανορθόδοξη καταδίκη (το 1484).
Καταδίκη η οποία έγινε για άλλους λόγους που προέκυψαν εκείνη τη περίοδο κι όχι γιατί ήτανε απαραίτητη για να θεωρηθούν αιρετικοί