ΑΒΕΙΜ, ΑΝΤΟΝΙΟΥ, ΓΟΥΡΙΟΥ, ΕΛΕΑΖΑΡΟΥ, ΕΥΣΕΒΩΝΑ, ΑΧΕΙΜ και ΜΑΡΚΕΛΟΥ, της μητρός αυτών ΣΟΛΟΜΟΝΗΣ και του διδασκάλου αυτών ΕΛΕΑΖΑΡΟΥ.
Ελεάζαρος ο ευσεβέστατος διδάσκαλος και οι επτά Μακκαβαίοι μαθηταί αυτού Αβείρ, Αντώνιος, Γουρίας, Ελεάζαρος, Ευσεβωνάς, Αχείμ (Εν δε τω χειρογράφω Συναξαριστή γράφεται Ευλάλου· εν άλλω δε Συναξαριστή γράφεται Μάρκου.) και Μάρκελλος και η μήτηρ αυτών Σολομονή ήκμασαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Αντιόχου, υιού Σελεύκου, εν έτει από μεν κτίσεως κόσμου ετκη΄ (5328), προ Χριστού δε ρογ΄ (173). Αναγκασθέντες δε οι Άγιοι ούτοι υπό του βασιλέως Αντιόχου (όστις εξώντωσε και ηχμαλώτισεν άπαν το γένος των Εβραίων) να αρνηθώσι τας συνηθείας και διατάξεις τας παραδεδομένας υπό του νόμου και των προγόνων των, τρώγοντες χοιρινά κρέατα, δεν επείσυησαν εις τούτο, φυλάττοντες την παραγγελίαν του θείου νόμου την λέγουσαν· «Τον υν, ότι διχηλεί οπλήν τούτο, και ονυχίζει όνυχας οπλής, και τούτο ουκ ανάγει μηρυκισμόν, ακάθαρτον τούτο υμίν· από των κρεάτων αυτών ου φάγεσθε και των θνησιμαίων αυτών ουχ άψεσθε, ακάθαρτα ταύτα υμίν» (Λευϊτ. ια: 7- 8 ).
Τουτέστι, μη φάγητε τον χοίρον, διότι αυτός έχει μεν τους όνυχας εσχισμένους εις δύο, δεν μηρυκάζει δε, ήτοι δεν αναμασά την τροφήν του· διο εκ των κρεάτων του χοίρου μη φάγητε, και το νεκρόν σώμα αυτού μη εγγίσετε, διότι είναι ακάθαρτα. Τούτου ένεκα του μεν Ελεαζάρου έδεσαν οπίσω τας χείρας, και αφού εμαστίγωσαν αυτόν ισχυρώς, έχυσαν εντός της ρινός του υγρά τινα δυσώδη και δριμέα· είτα έρριψαν αυτόν εις πυράν, εις την οποίαν προσευχηθείς να γίνη το αίμα και ο θάνατός του λύτρωσις και ελευθερία όλου του γένους του, ούτω παρέδωκεν ο αοίδιμος την ψυχήν του εις χείρας Θεού. Τους δε Αγίους επτά Παίδας έφερεν ενώπιόν του ο τύραννος και ετιμώρησεν αυτούς, έκαστον κατά τους χρόνους της ηλικίας του, με τροχούς, με ακόντια, με πυρ και με άλλα όργανα τιμωρητικά, τα οποία ενεπήγοντο εις τας αρθρώσεις του σώματος. Όθεν οι μακάριοι Παίδες, αποθανόντες εν μέσω των τοιούτων βασάνων, απέδειξαν, ότι ο λογισμός είναι κύριος και αυτοκράτωρ των παθών, και δεν νικάται υπ’ αυτών χωρίς να θέλη· (Ως τούτο αποδεικνύει ο Εβραίος Ιώσηπος εις τον ολόκληρον λόγον ον συνέγραψε περί αυτοκράτορος λογισμού, ός τις άρχεται ούτω: «Φιλοσοφώτατον λόγον επιδεικνύεσθαι μέλλων»)· ούτω δε έλαβον παρά Κυρίου τους στεφάνους της αθλήσεως. Μετά ταύτα η μήτηρ αυτών Σολομονή, βλέπουσα τους επτά υιούς της ανδρείως τελειωθέντας, εχάρη και χωρίς ουδείς να επιθέση χείρα επ’ αυτής, προσήλθε μόνη και ερρίφθη εντός της ανημμένης πυράς, και ούτω παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού. Τελείται δε η αυτών σύναξις εις τον μαρτυρικόν αυτών Ναόν, τον ευρισκόμενον εις το έμβασμα το λεγόμενον του Δομινίκου και πέραν εις την Ελαίαν. (Σημείωσε, ότι ο μεν Θεολόγος Γρηγόριος ένα εγκωμιαστικόν λόγον πλέκει εις τας μαρτυρικάς κεφαλάς των Αγίων τούτων Μακκαβαίων, ου η αρχή: «Τι δε οι Μακκαβαίοι;» ο δε Χρυσόστομος τρεις λόγους συνέγραψε, περιεχομένους εν τω πέμπτω τόμω της εν Ετώνη εκδόσεως και πεντηκοστώ της εκδόσεως Migne, ων του μεν πρώτου η αρχή: «Ως φαιδρά και περιχαρής ημίν», του δευτέρου: «Άπαντας μεν ουν εγκωμιάσαι», ον και παραθέτομεν ανωτέρω· του δε τρίτου· «Και τοις Μάρτυσιν ορών». Αξιόλογον δε είναι εκείνο, το οποίον γράφει περί αυτών ο ρηθείς Γρηγόριος· «Οι προ των Χριστού παθών μαρτυρήσαντες, τι ποτε δράσειν έμελλον μετά Χριστόν διωκόμενοι, και τον εκείνου υπέρ ημών μιμούμενοι θάνατον. Ει γαρ χωρίς υποδείγματος τοιούτοι και τοσούτοι την αρετήν, πως ουκ αν ώφθησαν γενναιότεροι μετά του υποδείγματος κινδυνεύοντες; Και άμα μυστικός τις και απόρρητος ούτος ο λόγος, σφόδρα πιθανός εμοί γουν και πάσι τοις φιλοθέοις, μηδένα των προ της Χριστού παρουσίας τελειωθέντων δίχα της εις Χριστόν πίστεως τούτου τυχείν· ο γαρ Λόγος επαρρησιάσθη μεν ύστερον καιροίς ιδίοις, εγνωρίσθη δε και πρότερον τοις καθαροίς την διάνοιαν». Σημείωσαι, ότι το λείψανον της Αγίας Σολομονής σώζεται ολόκληρον εν τω Πατριαρχείω της Κωνσταντινουπόλεως. Εις το Μαρτύριον τούτων λόγων συνέγραψεν ο Ιώσηπος, ου η αρχή: «Φιλοσοφώτατον λόγον επιδείκνυσθαι μέλλων». Ευρίσκεται δε εν τη Μεγίστη Λαύρα και έτερος λόγος συντομώτερος προς αυτούς, ου η αρχή· «Ότι των παθών αυτοκράτωρ ο λογισμός»).
4 σχόλια:
1/3
https://paterikiparadosi.blogspot.com/2015/08/h.html#more
ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ
α) αυτό ακριβώς λέμε κι εμείς ( Π/γίτες) ομολογήσαμε το 1924 αυτό που μας ζητήθηκε να αρνηθούμε
β) ποιά είναι η θέση του π. Ε. Τρικαμηνά για την ψηφιακή ταυτότητα qr code;;
Από ΟΜΙΛΙΑ του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά
για τους Μακκαβαίους Παίδας.
Οἱ «Ὁμολογίες Πίστεως» ποὺ γίνονται σήμερα, εἶναι κατηχητικὸς ἐνημερωτικὸς λόγος. Δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὴν Ὁμολογία Πίστεως τῶν Ἁγίων ποὺ στηριζόταν στὴν θυσία καὶ τὸ μαρτύριο.
Στὴν ὁμολογία, ὁμολογοῦμε ἐκεῖνο ἀκριβῶς ποὺ μᾶς ζητοῦν νὰ ἀρνηθοῦμε! Δὲν θὰ μᾶς ζητήσουν σήμερα νὰ ἀρνηθοῦμε τὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Μᾶς ζητοῦν νὰ ἀποδεχτοῦμε τὴν συνύπαρξη μὲ τοὺς ἑτερόδοξους. Θὰ μᾶς ζητήσουν νὰ δεχθοῦμε πρὸς διευκόλυνσή μας τὸ σφράγισμα γιὰ νὰ παίρνουμε φάρμακα και χρήματα.
Αὐτοὶ θὰ εἶναι καὶ οἱ Ὁμολογητὲς τῶν ἐσχάτων καιρῶν πού, λένε οἱ Πατέρες, θἆναι ἰσάξιοι τῶν πρώτων καιρῶν, γιατὶ πέρα ἀπ' ὅλα τ' ἄλλα, θἆναι ἰσάξιοι, ὄχι γιατὶ θὰ κάνουν μεγαλύτερη ὁμολογία ἀπὸ τοὺς Μακκαβαίους παῖδες, ἀλλὰ γιατὶ θὰ ὑπάρχει πολλὴ πλάνη κι ἀπ’ τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία.
Ὁ Ἀντίοχος ὁ Ἐπιφανὴς πίεσε τοὺς ἑπτὰ παῖδες, τὴν μητέρα τους καὶ τὸν διδάσκαλο τους νὰ φᾶνε ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀπαγορευόταν ἀπὸ τὸν Μωσαϊκὸ Νόμο, τὰ ἀκάθαρτα ζῶα. Αὐτοὶ εἶπαν ὄχι. Πίεσε κι ἄλλους ἀνθρώπους· οἱ ἄλλοι ὑποχώρησαν· οἱ ἑπτὰ παῖδες εἶπαν ὄχι, δὲν θὰ φᾶμε ἀπ’ αὐτὰ ποὺ ἀπαγορεύει ὁ Νόμος. Καὶ τοὺς ἐθανάτωσε. Θανατώθηκαν, λοιπόν, γιὰ νὰ μὴν καταργήσουν μία παράδοση τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου· γι’ αὐτὸ θανατώθηκαν οἱ ἑπτὰ παῖδες. Πέθαναν γιὰ τὴν πίστη αὐτὴ στὴν Παράδοση.
Αὐτό, τί μᾶς δίνει νὰ καταλάβουμε; ὅτι ἡ ὁμολογία ποὺ γίνεται ἀνὰ πᾶσα στιγμή, γίνεται ἐκεῖ ποὺ μᾶς ζητεῖται ἡ ὁμολογία. Αὐτὸ ποὺ μᾶς ζητοῦνε νὰ ἀρνηθοῦμε. Ἐκεῖ γίνεται ἡ ὁμολογία. Δὲν θὰ μᾶς ζητήσουνε, δηλαδή, σήμερα νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν Ἁγία Τριάδα, τὸ δόγμα αὐτὸ καὶ ὁ,τιδήποτε ἄλλο, ἢ τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, ἢ τὸ ἀειπάρθενο τῆς Παναγίας μας. Δὲν θὰ μᾶς ζητήσουνε αὐτὰ τὰ πράγματα. Ἡ ὁμολογία μας δὲν στηρίζεται σ’ αὐτό καὶ καμία ὁμολογία δὲν ὑπάρχει χωρὶς θυσία, χωρὶς αἷμα, χωρὶς μαρτύριο.
Ὁποιαδήποτε ὁμολογία γίνει χωρὶς τὰ στοιχεῖα αὐτὰ τῆς θυσίας καὶ τοῦ μαρτυρίου, εἶναι μιὰ ἁπλὴ διδασκαλία, εἶναι κάτι τὸ ὁποῖο εἶναι ἐπιφανειακό, δὲν ἔχει θυσία μέσα. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο καὶ οἱ Ὁμολογίες ποὺ κάνουμε σήμερα δὲν στοιχίζουν, δὲν εἶναι θέμα Ὁμολογίας Πίστεως· ἐκτὸς ἂν τὶς κάνουμε πρὸς ἐνημέρωση. Ἀλλὰ δὲν εἶναι ὁμολογητὴς αὐτὸς ποὺ κάνει αὐτὴ τὴν ὁμολογία, οὔτε καὶ αὐτοὶ ποὺ ὑπογράφουν. Γιατί; Γιατὶ δὲν στοιχίζει αὐτὴ ἡ ὁμολογία.
Ὅταν αὔριο, ὅμως, θὰ χρειαστεῖ νὰ στερηθοῦμε τὸ πορτοφολάκι μας, τὸ γιατρό μας, τὴ σύνταξή μας, ἐδῶ ὑπάρχει ὁμολογία· γιατί; Γιατὶ (θὰ τὸ κάνουμε) γιὰ μία Παράδοση, γιὰ μία Ἐντολὴ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῆς Ἀποκαλύψεως, γιὰ νὰ μὴ σφραγιστοῦμε, γιὰ νὰ μὴν πᾶμε μαζὶ μὲ τὸν Ἀντίχριστο. Ἐδῶ ὑπάρχει ὁμολογία, θὰ στερηθοῦμε. Ὅπου ὑπάρχει λοιπόν, ὁμολογία, ὁ κίνδυνος τοῦ θανάτου, ὁ κίνδυνος τοῦ διωγμοῦ...
Ὁ ἀπόστολος Πέτρος γιατί ἀρνήθηκε; Τί εἶπε (στὴν αὐλὴ τοῦ Ἀρχιερέως, ὅταν τὸν ρώτησαν ἂν
εἶναι μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ); Δὲν τὸν ξέρω (τὸν Ἰησοῦ). Τὴν στιγμὴ, λοιπόν, ποὺ χρειάστηκε, φοβήθηκε νὰ μὴν ὑποστεῖ τὶς συνέπειες ποὺ θὰ ὑφίστατο καὶ ὁ Κύριός μας.
Ἐδῶ, ὁμολογία ἦταν νὰ πεῖ· ναί, τὸν γνωρίζω, εἶναι διδάσκαλός μου. Αὐτὴ ἦταν ἡ ὁμολογία ποὺ ἔπρεπε νὰ κάνει. Ὄχι νὰ κάνει τὶς ἄλλες ὁμολογίες ἀπ' αὐτὰ ποὺ δίδασκε ὁ Χριστός. Αὐτὸ ἔπρεπε νὰ πεῖ: Τὸν ξέρω, εἶναι ὁ διδάσκαλός μου. Κι ἐπειδὴ δὲν τὄπε, ἀρνήθηκε τὸν διδάσκαλό του. Αὐτὸ τοῦ ζητήθηκε ἐκείνη τὴν στιγμή.
2/3
Κι ἐδῶ ἐνθυμοῦμε ἕνα παράδειγμα, παρόμοιο μὲ τοὺς Μακκαβαίους παῖδας· τὸ ἀναφέρει ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. Ἔχουμε, λέει, τώρα, αὐτὲς τὶς μέρες, δεκατέσσερες μάρτυρες. Τί ἦταν οἱ μάρτυρες αὐτοί. Ἦσαν αἰχμάλωτοι, τοὺς εἶχαν πιάσει οἱ Βούλγαροι μαζὶ μὲ ἄλλο πλῆθος αἰχμαλώτων. Ἦταν Σαρακοστὴ τοῦ Πάσχα. Οἱ Βούλγαροι τοὺς ἀνάγκασαν τὴν Σαρακοστὴ νὰ φᾶνε κρέας. Ἐμεῖς τί θὰ λέγαμε σήμερα; Γιατί, εἶναι θέμα Πίστεως νὰ φᾶμε κρέας;
Ναί, ἦταν θέμα Πίστεως. Γιατί; Γιατὶ αὐτὸ ποὺ τοὺς ἐζητεῖτο νὰ παραβοῦν, αὐτὸ ἦταν τὸ θέμα τῆς Πίστεως κι ἐκεῖ ἔπρεπε νὰ ὑπάρχει καὶ ἡ ὁμολογία. Οἱ πολλοὶ αἰχμάλωτοι ὑπέκυψαν, ἢ τὸ πῆραν ἔτσι χλιαρὰ τὸ θέμα, ὅτι δὲν εἶναι θέμα Πίστεως τὸ νὰ φάω κρέας, ἔστω Σαρακοστή. Καί, βέβαια, ἕνας ἄρρωστος μπορεῖ νὰ φάει κρέας. Ναί, ἀλλὰ ἂν αὐτὸ τοῦ ζητεῖται σὰν ὁμολογία, δὲν πρέπει τότε νὰ φάει, μέχρι θανάτου. Ἄλλο νὰ φάει ὁ ἄρρωστος, καὶ ἡ μητέρα ποὺ θηλάζει, καὶ ὅλα αὐτά, καὶ ἄλλο, ὅταν μᾶς ζητεῖται αὐτὸ νὰ τὸ παραβοῦμε σὰν θέμα Πίστεως. Δεκατέσσερις λοιπόν, ἀπ' αὐτοὺς τοὺς αἰχμαλώτους δὲν ὑπέκυψαν καὶ τοὺς ἐθανάτωσαν. Καὶ αὐτοὺς τοὺς ἀναφέρει ὁ ἅγιος Θεόδωρος γιὰ μάρτυρες τῆς Πίστεως. Παρόμοιο μὲ τοὺς ἑπτὰ Μακκαβαίους παῖδας.
Αὐτὸ τοὺς ζητήθηκε τότε. Ὅπου μᾶς ζητεῖται, λοιπόν, ἡ ὁμολογία, ἐκεῖ πρέπει νὰ ὁμολογήσουμε. Ὄχι νὰ κάνουμε εὐκαίρως-ἀκαίρως Ὁμολογίες Πίστεως ἐκεῖ ποὺ δὲν μᾶς ζητοῦνται καὶ νὰ θεωρούμαστε καὶ ὁμολογητὲς Πίστεως καὶ χωρὶς νὰ ὑποστοῦμε τὶς συνέπειες τὶς Πίστεως. Ἔχουμε τοὺς Ὁμολογητές, ἀλλὰ αὐτοὶ ὑπέστησαν μαρτύρια γιὰ τὴν Πίστη τους, δὲν ἔκαναν ἁπλὲς Ὁμολογίες καὶ Διακηρύξεις χωρὶς νὰ ὑποστοῦν τὶς συνέπειες τῆς Πίστεως.
Θέλω, λοιπόν, νὰ σᾶς πῶ τὸ ἑξῆς: Ὅτι σήμερα, στὶς ἡμέρες τὶς δικές μας, θὰ μᾶς ζητηθεῖ κι ἐμᾶς ἡ ὁμολογία τῆς Πίστεως. Πάντοτε ἐζητεῖτο.
......
Κι ἅμα δὲν εἶσαι ἕτοιμος νὰ κάνεις τὶς μικρὲς ὁμολογίες, δὲν θὰ κάνεις καὶ τὶς μεγάλες αὔριο.
Αὐτὸ εἶναι ὅλο τὸ θέμα· νὰ μάθουμε ἀπὸ τὶς μικρὲς ὁμολογίες καὶ νὰ φτάσουμε στὶς μεγάλες ὁμολογίες· ἐκεῖ ποὺ θὰ χρειαστεῖ νὰ θυσιάσουμε καὶ τὴν σύνταξή μας, καὶ τὰ φάρμακά μας, καὶ τὰ παιδιά μας, καὶ τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν μας, καὶ τὸ μέλλον τὸ δικό μας. Ὅταν χρειαστεῖ νὰ προδώσουμε, λοιπόν, σ' αὐτὸ τὸ σημεῖο καὶ θὰ σοῦ ποῦν καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἄρχοντες κ.λπ. "τὸν Χριστὸ τὸν ἔχεις μέσα σου, δὲν πειράζει νὰ ἔχεις στὸ χέρι τὸ σφράγισμα". Μᾶς τὰ λένε ἤδη αύτά, μᾶς τάχουνε πεῖ Ἐπίσκοποι, δεσποτικὰ χείλη, ἀδέσποτα δεσποτικὰ χείλη. Μᾶς λένε, λοιπόν, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι στὴν καρδιά μας, καὶ ὄντας εἶναι στὴν καρδιά μας, ἀλλὰ τί σημαίνει· ὅταν μᾶς ζητηθεῖ ὁμολογία στὸ σημεῖο αὐτό, πρέπει νὰ εἶναι καὶ στὸ χέρι μας ὁ Χριστός, καὶ στὸ μέτωπο ὁ Χριστός, καὶ στὴν καρδιά μας ὁ Χριστός, καὶ στὴ ζωή μας, καὶ στὰ βήματά μας, καὶ παντοῦ πρέπει νἆναι ὁ Χριστός. Δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς στὴν καρδιά μας καὶ στὸ χέρι ὁ Ἀντίχριστος! Δὲν γίνεται αὐτό, δὲν εἶναι ὁμολογία, δὲν στοιχίζει αὐτό, νὰ πῶ ἔχω τὸ Χριστὸ στὴν καρδιά μου καὶ σφραγίζομε. Ἡ ὁμολογία εἶναι νὰ θυσιάζω, νὰ θυσιαστῶ, νὰ χύσω τὸ αἷμα μου, νὰ στερηθῶ
........
Καὶ στὶς ἡμέρες, λοιπόν, ποὺ ζοῦμε, ἡ ὁμολογία πληρώνεται. Καὶ ἡ ὁμολογία στὶς ἡμέρες μας εἶναι νὰ ἀνακατέψουμε τὴν Ὀρθοδοξία μας μὲ τὴν αἵρεση, νὰ ἀναγνωρίσουμε τοὺς αἱρετικοὺς μαζὶ μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους,
νὰ ἀνακατέψουμε τὴν ἀλήθεια μὲ τὸ ψέμα, κι ἐμεῖς νὰ τὸ ἀποδεχτοῦμε αὐτό, νὰ μὴν ἀντιδράσουμε. Ἐδῶ εἶναι ἡ ὁμολογία, λοιπόν, μᾶς ζητεῖται ἡ πίστις μας. Γιατί; Γιατὶ εἶναι παράδοση τῆς Ἐκκλησίας: τὸ ψέμα μὲ τὸ ψέμα καὶ ἡ ἀλήθεια μὲ τὴν ἀλήθεια. Δὲν γίνεται ψέμα καὶ ἀλήθεια μαζί! Αὐτὴ εἶναι ἡ Παράδοσή μας. Ἂν ἐμεῖς τὰ ἀνακατέψουμε, εἴμαστε προδότες τῆς Πίστεως.
3/3
Κι ἂν τὰ ἀνακατέψουν αὐτὰ οἱ Δεσποτάδες στὸ Π.Σ.Ε., στὰ μαγειρέματα ποὺ κάνουν, στὸν Οἰκουμενισμό, εἶναι προδότες, εἶναι προδότες. Κι ἂν ἐμεῖς σιωπήσουμε, εἴμαστε συνένοχοι, συμμέτοχοι. Αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ καταλάβουμε. Γιατί; Γιατὶ ἂν οἱ ἑφτὰ παῖδες οἱ Μακκαβαῖοι, ἔτρωγαν αὐτὰ τὰ ἀπαγορευμένα κρέατα, ποιός θὰ τοὺς κατηγοροῦσε σὰν προδότες· θὰ τοὺς ἔλεγε κάποιος καὶ συνετούς· ἐμεῖς σήμερα θὰ τοὺς λέγαμε συνετούς· ὅτι φέρθηκαν νουνεχῶς, μὲ σύνεση! Γιατί; γιατὶ δὲν θυσιάστηκαν γιὰ μικροπράγματα, ἀλλὰ φύλαξαν τοὺς ἀγῶνες τους νὰ τοὺς κάνουν γιὰ μεγάλα πράγματα! Ἔτσι θὰ λέγαμε ἐμεῖς σήμερα οἱ ἄνθρωποι τῶν ἐσχάτων καιρῶν μὲ τὸ πολὺ μυαλό. Ὅμως ἡ ὁμολογία δὲν ἔχει λογική.
Ἡ ἀγάπη στὸ Χριστὸ δὲν ἔχει λογική. Ἡ θυσία δὲν ἔχει λογική. Κι ὅταν αὐτὰ τὰ βάλουμε κάτω ἀπὸ τὴ λογική, τὰ καταργοῦμε. Τὰ κάνουμε ἀνθρώπινα. Χάνουμε τὴ Χάρη, χάνουμε τὴν εὐλογία, ὅταν τὰ βάλουμε κάτω ἀπὸ τὸ πρῖσμα τῆς λογικής. Γι' αὐτὸ τὸ λόγο, ἡ ὁμολογία εἶναι, ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει θυσία, ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἀγώνας.
Καὶ θὰ χρειαστεῖ κι ἐμεῖς, λοιπόν, στὶς ἡμέρες μας νὰ γίνουμε ὁμολογητές.
....ἀλλὰ θὰ μᾶς ζητηθεῖ, ὅμως, νὰ βάλουμε τὸ τσιπάκι στὸ χέρι γιὰ νὰ πάρουμε τὰ χρήματά μας, θὰ μᾶς ζητηθεῖ νὰ ἀναγνωρίσουμε τοὺς Παπικοὺς μέσα στὴν Ἐκκλησία, στὴν διευρυμένη Ἐκκλησία, στὴν βαπτισματικὴ θεολογία ποὺ εἶναι ὅλοι βαπτισμένοι, λένε, στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔτσι, οἱ αἱρετικοὶ καὶ Ὀρθόδοξοι μαζί, Οἰκουμενισμός! Ἐδῶ μᾶς ζητᾶτε ἡ Ὁμολογία.
Καὶ ἡ Ὁμολογία αὐτὴ δὲν εἶναι ὁμολογία διακηρύξεως, χαρτοπόλεμος κ.λπ., εἶναι ὁμολογία ποὺ στοιχίζει. Κάθε ὁμολογία ποὺ δὲν στοιχίζει, οἱ Πατέρες δὲν τὴν θεωροῦσαν ὁμολογία. Τὴν θεωροῦσαν μιὰ ἁπλὴ διδασκαλία, ἕνα ἁπλὸ κατηχητικὸ κήρυγμα. Αὐτὸ εἶναι ἡ ὁμολογία ποὺ δὲν στοιχίζει.
Λέγει ὁ ἅγιος Θεόδωρος μιὰ λακωνική, λακωνικοτάτη ἔκφραση μὲ τὴν ὁποία χαρακτηρίζει ποιός εἶναι ὁ πραγματικὸς ὁμολογητής. "Ὁμολογητής ἐστι πᾶς ὁ ἐνιστάμενος ὑπὲρ τῆς ἀληθείας". Αὐτὸς ποὺ ἀνθίσταται, ἀντιστέκεται γιὰ τὴν ἀλήθεια, εἶναι ὁμολογητής.
.....
Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο γίνονται οἱ Ὁμολογητές, καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο γίνονται οἱ Ὁμολογίες τῆς Πίστεως, μὲ τὸ αἷμα μας, μὲ τὸν ἱδρῶτα μας, μὲ τὴν ἐξορία, μὲ τὸ νὰ χάσω τὰ ἀξιώματά μου κι ὅλα αὐτά καὶ νὰ γίνω κυνηγημένος καὶ δεδιωγμένος ἕνεκεν δικαιοσύνης καὶ Πίστεως.
.....
Κι ἐμεῖς, ἂν θελήσουμε νὰ πᾶμε μὲ τὴν πολιτικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἐξουσία, δὲν θὰ εἴμαστε ὁμολογητές. Θὰ εἴμαστε ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας, προσκυνημένοι, συμβιβασμένοι.
…...
Ἀλλὰ ἡ μεγαλύτερη ὁμολογία θὰ εἶναι ὅταν κληθοῦμε νὰ πεινάσουμε, νὰ γυμνητεύσουμε, νὰ πάρουμε τὰ βουνά, τότε θὰ εἶναι ἡ τελική, ἡ ἔσχατη ὁμολογία. Καὶ ἂν βρεθοῦμε κι ἐμεῖς, μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός (μᾶς ἀξιώσει τί σημαίνει, μᾶς κρίνει ἀξίους) μᾶς ἀξιώσει λοιπόν νὰ βρεθοῦμε σ' αὐτὰ τὰ χρόνια, στὰ ἔσχατα χρόνια, ποὺ ὅπως πᾶνε προχωρᾶνε γρήγορα τὰ γεγονότα, ὀργανώνεται τὸ κακό, ἡ παγκοσμιοποίηση, παγκόσμια κυβέρνηση, τὸ σφράγισμα, ὅλα αὐτὰ προωθοῦνται. Ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος ποὺ θὰ γίνει τοῦ χρόνου, ποὺ εἶναι Οἰκουμενιστική, αἱρετικὴ Σύνοδος, καὶ ὅσοι δὲν τὴν ἀναγνωρίσουν καὶ πᾶνε ἀντίθετα στὸ κατεστημένο ἱερεῖς, θὰ καθαιρεθοῦν, θὰ εἶναι ὁμολογητὲς αὐτοί. Καὶ οἱ ἄλλοι τί θᾶνε; Προσκυνημένοι, συμβιβασμένοι, ἄνθρωποι ἐπαγγελματίες ἱερεῖς καὶ ἐπαγγελματίες Δεσποτάδες, καὶ θὰ κάνουν τοὺς Ποιμένες!
Θὰ πρέπει, λοιπόν, νὰ συνειδητοποιήσουμε ἐμεῖς, τί θὰ πεῖ ὁμολογία, τί θὰ πεῖ ὁμολογητής, καὶ ποῦ, σὲ ποιό σημεῖο γίνεται· ἐκεῖ ποὺ μᾶς κοστίζει...
Αὐτοὶ θὰ εἶναι καὶ οἱ Ὁμολογητὲς τῶν ἐσχάτων καιρῶν πού, λένε οἱ Πατέρες, θἆναι ἰσάξιοι τῶν πρώτων καιρῶν, γιατὶ πέρα ἀπ' ὅλα τ' ἄλλα, θἆναι ἰσάξιοι, ὄχι γιατὶ θὰ κάνουν μεγαλύτερη ὁμολογία ἀπὸ τοὺς Μακκαβαίους παῖδες, ἀλλὰ γιατὶ θὰ ὑπάρχει πολλὴ πλάνη κι ἀπ’ τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία. Θὰ σοῦ λένε…ὑπακοὴ στὸν πνευματικό σου,
.....συμβιβασμένοι ἄνθρωποι θὰ ὑπάρχουν, συμβιβασμένοι Δεσποτάδες θὰ ὑπάρχουν καὶ θὰ σοῦ λένε: δὲν εἶναι τίποτα, ὁ Χριστὸς εἶναι μέσα στὴν καρδιά σου…..
* επιτομή κειμένου
Δεν τους ζήτησαν να αρνηθούν τίποτα.Απλά είναι τα πράγματα. Πήραν το ψαλίδι που κουρεύουν τα πρόβατα και προσπάθησαν να κόψουν τα γένεια του Αρχιεπισκόπου.Προκάλεσαν την Τοπική Εκκλησία μας και το κράτος την προστάτεψε. Ο διωγμός επιβάλλεται σε αυτές τις περιπτώσεις και στηρίζεται σε Ιερό Κανόνα. Έφτιαξαν μετά από λίγα χρόνια δική τους ψευδοεκκλησία.Μετά έγιναν πολλές. Ζήλευαν τους Προτεστάντες.
Δημοσίευση σχολίου