«Ὅποιος θέλει νὰ προσέλθη στὸν Κύριον καὶ νὰ καταξιωθῆ νὰ λάβη τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ νὰ γίνη κατοικητήριον τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ γεμίση τὸν ἑαυτόν του μὲ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ὥστε νὰ μπορέση μὲ καθαρὸν καὶ ἄμωμον τρόπον νὰ ἀποκτήση τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ νὰ τηρήση τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, αὐτὸς ὀφείλει νὰ ἀρχίση ἀπὸ τὴν πίστη. Νὰ πιστεύη δηλαδὴ στὸν Κύριον μὲ ἀπόλυτη βεβαιότητα καὶ νὰ παραδίνη ὅλον τὸν ἑαυτόν του στὰ λόγια καὶ στὶς ἐντολές του καὶ νὰ ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ ὅλα τὰ πράγματα τοῦ κόσμου, ποὺ τὸν δεσμεύουν, γιὰ νὰ μὴ ἀσχολῆται ὅλος ὁ νοῦς του σὲ κοσμικὰ πράγματα. Καὶ πρέπει νὰ προσκαρτερῆ πάντοτε στὴν προσευχὴ μὲ πίστη, προσευχὴ προσδοκίας στὸν Κύριον, καὶ περιμένοντας πάντοτε τὴν ἐπίσκεψη καὶ τὴν βοήθειά Tου, ἔχοντας συνεχῶς τὸν νοῦ του σὲ αὐτὴν τὴν προσδοκία».
-------------------------------
Μάλλιασε η γλώσσα των αγίων πατέρων της Εκκλησίας να τα λέει! Χιλιοειπωμένα λόγια και σήμερα από πολλούς! Αν όλοι μας αυτά τα λόγια τα αποτυπώναμε και ως πράξη θα είμασταν όλοι άγιοι! Όμως δε το κάνουμε όλοι, κι εμείς που το λέμε δε το κάνουμε! Ελάχιστοι, ελαχιστότατοι ενεργούν με λόγο και πράξη, κι αυτό θεωρώ το γνωρίζει ο Θεός πολύ καλά τί είμαστε κατά βάθος! Άρα μας ανέχεται, περιμένει, μακροθυμεί, μας δίνει χρόνο, σαν εκείνο το πατέρα που περίμενε στο κατώφλι το νεαρό γιό του που πήρε τη περιουσία που νόμιζε ότι του ανήκε ως γιός του πατέρα και τη κατασπατάλησε στις ασωτίες και ανοησίες. Έτσι κάνουμε όλοι μας, νεαροί ανώριμοι που πιστεύουν ότι πάντα διαρκεί η νεότητα και η σφρυγηλότητα, η ορμή και η ενέργεια. Ο χρόνος που δόθηκε προς πνευματική ενηλικίωση ολοένα λιγοστεύει, ή μάλλον επειδή είναι άδηλη η μέρα της απόδοσης του ταλάντου ενώπιον της δικαιοσύνης, μετά τη βραχεία διάβαση από τη κοιλάδα του κλαυθμού και της ερήμου, εμείς συμπεριφερόμαστε ως να μην υπάρχει τίποτε άλλο παρά γη και ανάλωση και μετά ανυπαρξία! Πόσο λάθος κάνουμε όλοι μας, την οικονομία Εκείνου τη νομίσαμε άσκοπη και ψευδή, δυστυχώς όπως είπε αναρίθμητοι θα είναι οι κλητοί να συμμετάσχουν στο τραπέζι της Βασιλείας όμως ελάχιστοι θα τα καταφέρουμε να μπούμε στη γη της Επαγγελίας.
1 σχόλιο:
Μάλλιασε η γλώσσα των αγίων πατέρων της Εκκλησίας να τα λέει! Χιλιοειπωμένα λόγια και σήμερα από πολλούς! Αν όλοι μας αυτά τα λόγια τα αποτυπώναμε και ως πράξη θα είμασταν όλοι άγιοι! Όμως δε το κάνουμε όλοι, κι εμείς που το λέμε δε το κάνουμε! Ελάχιστοι, ελαχιστότατοι ενεργούν με λόγο και πράξη, κι αυτό θεωρώ το γνωρίζει ο Θεός πολύ καλά τί είμαστε κατά βάθος! Άρα μας ανέχεται, περιμένει, μακροθυμεί, μας δίνει χρόνο, σαν εκείνο το πατέρα που περίμενε στο κατώφλι το νεαρό γιό του που πήρε τη περιουσία που νόμιζε ότι του ανήκε ως γιός του πατέρα και τη κατασπατάλησε στις ασωτίες και ανοησίες. Έτσι κάνουμε όλοι μας, νεαροί ανώριμοι που πιστεύουν ότι πάντα διαρκεί η νεότητα και η σφρυγηλότητα, η ορμή και η ενέργεια. Ο χρόνος που δόθηκε προς πνευματική ενηλικίωση ολοένα λιγοστεύει, ή μάλλον επειδή είναι άδηλη η μέρα της απόδοσης του ταλάντου ενώπιον της δικαιοσύνης, μετά τη βραχεία διάβαση από τη κοιλάδα του κλαυθμού και της ερήμου, εμείς συμπεριφερόμαστε ως να μην υπάρχει τίποτε άλλο παρά γη και ανάλωση και μετά ανυπαρξία! Πόσο λάθος κάνουμε όλοι μας, την οικονομία Εκείνου τη νομίσαμε άσκοπη και ψευδή, δυστυχώς όπως είπε αναρίθμητοι θα είναι οι κλητοί να συμμετάσχουν στο τραπέζι της Βασιλείας όμως ελάχιστοι θα τα καταφέρουμε να μπούμε στη γη της Επαγγελίας.
Δημοσίευση σχολίου