Η κατά κεφαλήν καλλιέργεια του μέσου Έλληνα, πέραν της επιτηδευμένης ή αριστερίζουσας κατά κανόνα στρατευμένης ψευδεπίγραφης κουλτούρας, καθίσταται ιδιαίτατα χαμηλή, τούτο δε, αποδεικνύεται, εκ των ών ούκ άνευ, από το πώς διαμορφώνεται εν ριπή οφθαλμού η κοινή γνώμη, υπό της τηλοψίας.
Ένας ολοσχερώς αλλοτριωμένος λαός, ο οποίος μετά από 10 χρόνια επαχθή μνημόνια και δύο έτη υγειονομική δικτατορία με ό,τι τούτο συνεπάγεται δια την άσκηση των θεμελιωδών ατομικών του δικαιωμάτων του, τόσο ως προς την οικονομική ευημερία όσο και την εν γένει ελευθερία του, παρά ταύτα, αφενός ψηφίζει αλόγιστα τους πολιτικούς τους βιαστές κατ’ εξακολούθηση, και εξ ετέρου αποχαυνώνονται μυωπικά στα τηλεοπτικά παίγνια των καναλιών τα οποία συνιστούν το τρισμέγιστο απείκασμα παρακμής και απλώς αντικατοπτρίζουν εύγλωττα την αποσύνθεση του Ελληνόφωνου αυτού λαού.
Ένας λαός ο οποίος ομιλεί για τα κόμματα με
φανατισμό ή με αποκλειστικό γνώμονα της ατομική του βολή και εξυπηρέτηση αλλά
καθίσταται αδαής, για τις εγχώριες αλλά και διεθνείς πολιτικές εξελίξεις ως
προς όλα τα ζητήματα τα οποία διέπουν την καθημερινότητά μας.
Τρανή απόδειξη είναι ότι βαίνουμε αισίως προς
το πέρας του μηνός Ιουνίου, ύστερα από ένα βαρύ φθινόπωρο μετά χειμώνος
αθροιστικά, ένεκεν των αλλεπάλληλων εγκλεισμών μας, παρά ταύτα όμως, ενόψε της
ηδονής της θαλάσσης και των θερινής ραστώνης, απεμπολήθηκαν όλα μονομιάς, ένας
λαός επιλήσμων, αφιονισμένος, υποτελής και φοβισμένος καθίσταται νομοτελειακά
να αφανισθεί.
Η εθνική αποδόμηση, η εδραίωση της
πολυπολιτισμικής κοινωνίας εν συνδυασμώ με την ανέλεγκτη εισροή μεταναστών
αποτελεί ένα εκρηκτικό μείγμα, ειρήσθω εν παρόδω δε, αναφύεται ένα ακανθώδες
ερώτημα, ενώ διαρκουσών των εγκλεισμών μας, η κυβέρνηση δομούσε νέες πόλεις ανά
την Ελλάδα αποκεντρώνοντας μετανάστες απρόσκοπτα, πλην όμως ουδείς αναρωτήθηκε
υπό ποιες προϋποθέσεις θα εμβολιαστούν; Με τι στοιχεία; Διατί ως προς το
κρίσιμο τούτου ερώτημα, διατηρείται σιγή ιχθύος.
«Τα μπάνια λοιπόν του λαού» της λιτότητας και
του απροκάλυπτου εμπαιγμού των Έλληνα των μνημονίων, του αφηγήματος της
πανδημίας αλλά και του έτι περαιτέρω οικονομικού στραγγαλισμού, αποτελούν μία
ικανή και πρόσφορη συνθήκη, την οποία απολαμβάνει γηθοσύνως και καταφάσκει
αναντιρρήτως ο σύγχρονος Έλληνας της ραθυμίας, της αδράνειας, της
παθητικοποίησης και της δουλοφροσύνης.
Η Ελλάς γεννά ανθέλληνες, εν ονομάτι ενός
ευφάνταστου ρατσισμού, απαίδευτους, ανιστόρητους και δήθεν επαναστάτες άνευ
αιτίας οι οποίοι ομνύουν πίστη προς μία αριστερή θολοκουλτούρα εξτρεμιστή κατά
της αόριστης έννοιας του Κράτους, όπως συνέβαινε και επί της κυβερνήσεως
Τσίπρα, «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει» κατά την προσφυή φράση του θυμόσοφου
λαού, όπου το πρωί εις την Βουλή ενώ το βράδυ εις τις πορείες, συγκοινωνούντα
δοχεία εσχάτης αισχύνης και υπερεκχειλίζοντος ονείδους.
Η έλλειψη συλλογικού οράματος, αρχών και αξιών
καθίσταται εξόφθαλμο, μολονότι στρουθοκαμηλίζουμε, διότι έχουμε πειθαναγκασθεί
ότι καθιστάμεθα ανήμποροι να αντιδράσουμε, πλην όμως δεν πρέπει να λησμονούμε
ότι η φύση μας είναι θνησιγενής και προτού μεταβούμε προς την αιώνια ζωή την
οποία χάραξε ο Ιησούς Χριστός, απαιτείται να εμβαθύνουμε εις τον εαυτό μας και
να αναδείξουμε την αποστολή την οποία καλούμεθα να διεξαγάγουμε όντες εις αυτήν
την κοινωνία.
Η Ελλάς του καταναλωτικού ευδαιμονισμού, της
εκούσιας δουλείας, υπό την επίφαση της νομιμοφροσύνης αλλά και της
επιδοτούμενης επανάστασης των κατ’ επάγγελμα πολιτικών και των καθ’ έξιν
επαναστατών αντί τριάκοντα αργυρίων, η Ελλάς των πολιτικών νάνων και των
δούρειων ίππων εξ-εθνικών συμφερόντων τους οποίους υπηρετούν, τετέλεσται.
Φρονώ, ότι ιδίως κατά την περίοδο την οποία
διανύουμε, δεν χωράει ο νούς μου, πώς ο μέσος Έλλην, υπερκέρασε τους
τυραννικούς εγκλεισμούς και τους αυστηρούς ελέγχους περί της μετακίνησής του
αλλά και περί της απαρεγκλίτου μασκοφορίας, επί ποινή επιβολής διοικητικού
προστίμου αλλά και συλλήψεως εν τω πλασίω του αυτοφώρου, δήθεν για παραβίαση
των τεθειμένων διατεταγμένων μέτρων περί περιστολής διασποράς του ιού.
Αυτός ο ευήθης σύγχρονος λαός είναι ήδη
οικειοθελώς καταδικασμένος επί ποινή ισόβιας καθείρξεως, συναινώντας δια
οιαδήποτε τυχόν παράταση ή βασανισμό διαρκούσης της κρατήσεώς του, και τούτο
διότι δεν τρέφει συλλογικό όραμα, δεν αγαπάει την Πατρίδα, την Θρησκεία, την
Γλώσσα, ουδόλως εμπνέεται από την Ιστορία και την παράδοσή του αλλά σύρεται
προς τους φυσικούς αυτουργούς του συνειδησιακού εκμαυλισμού του και τους πολιτικούς
βιαστές του, οι οποίοι ασελγούν αδιαλείπτως εις καθημερινότητά του, στερώντας
του βιαίως την χαρά της εργασίας αλλά και την ελευθερία της ίδιας της ζωής του.
Εν κατακλείδι δέον όπως επαναπροσδιορίσουμε την
έννοια της ελευθερίας ως προς την ολότητά της, αναγιγνώσκοντας εν ταυτώ, τον
Εθνικό μας Ύμνο του Διονυσίου Σολωμού για να αναλογισθούμε την γεωμετρική
ακρίβεια και το μέγεθος του ανδρισμού των προγόνων μας, μήπως
συνειδητοποιήσουμε τον ατελέσφορο εγκλεισμό μας, εις τα επείσακτα χρεωκοπημένα ιδεολογήματα της
τυραννικού Μαρξισμού και του απάνθρωπου φιλελευθερισμού.
Συνελόντι ειπείν σήμερον ο Ελληνισμός
ευρίσκεται κοιμώμενος εντός των κοιμητηρίων και
εγκαθιδρύεται αδιατάρακτα πλην ανεπαισθήτως η μονοκρατορία της ιδιότυπης
δικτατορίας της πολιτικής ορθότητας, ήτοι του γνήσιου ολετήρα του
εθνομηδενισμού, το γε νυν έχον η Πόλις εάλω.
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου