Παληό και Νέο ημερολόγιο -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου

4. Πως αντέδρασαν οι επίσκοποι για την παύση της «κοινωνίας»

1. Η παύση της εκκλησιαστικής «κοινωνίας» όσων έμειναν πιστοί στο Ιουλιανό ημερολόγιο της Εκκλησίας, όπως ήταν φυσικό, ενόχλησε τους επισκόπους, προπαντός τον Χρυσόστομο Παπαδόπουλο.

α. Αντί να προβληματιστούν από την αντίδραση του ποιμνίου τους και σκεφθούν την επαναφορά του Παληού ημερολογίου, όπως έκανε ο Πατριάρχης Τύχων στην Ρωσία, πέρασαν στην αντεπίθεση. Άρχισαν να κατηγορούν τους ανθρώπους αυτούς για ανυπακοή και απείθεια στην Εκκλησία. Επικαλούνταν μάλιστα τα λόγια του Παύλου που γράφει στην επιστολή του προς Εβραίους «πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε. Αυτοί γαρ αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών υμών, ως λόγον αποδώσοντες»! Τι εννοεί όμως ο Απ. Παύλος με τα λόγια αυτά; Είναι υποχρεωμένοι οι πιστοί να κάνουν αδιάκριτη υπακοή στους ποιμένες τους, τους «ηγουμένους», που λέει η αγία Γραφή, όταν διδάσκουν πράγματα ξένα από την Παράδοση της Ορθοδοξίας; Οι Πατέρες αποδίδουν τεράστια σημασία στον επίσκοπο μέσα στη ζωή της Εκκλησίας. Ο άγιος Ιγνάτιος τον θεωρεί «εις τόπον» και «τύπον» Χριστού. Γι’ αυτό συμβουλεύει τους πιστούς, λέγοντας «όλοι ν’ ακολουθείτε τον επίσκοπο…Να μη κάνει κανένας τίποτα από όσα ανήκουν στην Εκκλησία, χωρίς τη γνώμη του… Εκείνο που θα επιλέξει ο επίσκοπος, αυτό είναι ευάρεστο και στο Θεό…Εκείνος που κάνει κρυφά από τον Επίσκοπο, λατρεύει τον διάβολο»!  Αυτά όμως, ισχύουν για όλους τους επισκόπους;

β. Όταν ο επίσκοπος είναι όπως τον θέλει ο Θεός, ασφαλώς ισχύουν. Άλλωστε, ο Απ. Παύλος όταν γράφει «πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε», συμπληρώνει αμέσως «αυτοί γαρ αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών υμών ως λόγον αποδώσοντες». Δηλ. ένας καλός επίσκοπος «αγρυπνεί» για τη σωτηρία του ποιμνίου του, γιατί θα αποδώσει λόγο στο Θεό κατά την ημέρα της κρίσεως. Η σωτηρία του ανθρώπου στηρίζεται σε δύο πράγματα . Στην ορθή πίστη και στη τήρηση των εντολών του Θεού. Όταν, λοιπόν, ο επίσκοπος διδάσκει το ποίμνιό του την ορθή πίστη και δεν αλλοιώνει τις εντολές του Θεού, για να φανεί αρεστός στους ανθρώπους, τότε οι πιστοί είναι υποχρεωμένοι να κάνουν υπακοή στον επίσκοπο και σε κάθε Ορθόδοξο πνευματικό τους πατέρα.

2. Αν όμως, διδάσκουν διαφορετικά απ’ το Ευαγγέλιο και από ό,τι δίδαξαν οι Πατέρες της Εκκλησίας, τα πράγματα αλλάζουν.

α. Ο ίδιος ο Απ. Παύλος γράφει στους Γαλάτες: «αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ’ ο ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω»!  Ο Απ. Παύλος δηλαδή αναθεματίζει όποιον, τον οιονδήποτε, διδάσκει διαφορετικά απ΄ ό,τι διδάσκει το Ευαγγέλιο και οι Απόστολοι. Ο Μέγας Αθανάσιος λέει ότι «εκείνο που δεν προέρχεται από την διδασκαλία των Πατέρων, αλλά έχει επινοηθή τώρα, τι άλλο μπορεί να είναι, παρά εκείνο δια το οποίον προείπεν ο μακάριος Παύλος, ότι “εις τους εσχάτους χρόνους θα απομακρυνθούν μερικοί από την ορθήν πίστιν και θα προσκολληθούν εις τα πνεύματα της πλάνης και τας διδασκαλίας των δαιμόνων, που υποκρύπτονται εις την υποκρισίαν ανθρώπων ψευδολόγων, οι οποίοι είναι αναίσθητοι εις την συνείδησίν των” και “εις ανθρώπους οι οποίοι στρέφουν το πρόσωπόν των δια να μη ιδούν την αλήθειαν” »! 

β. Διαφορετικά όμως, απ’ τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, δίδαξαν στην ιστορία της Εκκλησίας μας, όχι μόνο λαϊκοί, θεολόγοι ή μη, όχι μόνο μοναχοί, διάκονοι και ιερείς, αλλά και επίσκοποι, και αρχιεπίσκοποι και πατριάρχες! Ο Νεστόριος, ο Βέκκος

ήταν Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως. Ο Διόσκορος, ήταν Πατριάρχης Αλεξανδρείας, κ.ο.κ. Ο άγιος Ταράσιος λέει σχετικά : «και αιρεσιάρχαι οι ιεράρχαι γεγόνασι. Και αντί ειρήνης έριν τω λαώ προσεφώνησαν, αντί δε σίτου ζιζάνια ταις εκκλησιαστικαίς αρούραις ενέσπειραν. Τον οίνον έμιξαν ύδατι και τον πλησίον επότισαν ανατροπήν δολεράν. Και λύκοι Αραβικοί όντες δοράν προβάτων υπεκρίθησαν ενδύσασθαι. Και την αλήθειαν παραλογιζόμενοι, το ψεύδος επεσπάσαντο»! 

2. Θα πρέπει λοιπόν οι πιστοί να κάνουν υπακοή σε τέτοια πρόσωπα; Ασφαλώς, όχι! Που το στηρίζουμε αυτό; Στα όσα μας παραγγέλλουν οι άγιοι Πατέρες. Να δούμε τι λένε:

α. Ο Μέγας Αθανάσιος γράφει: «Βαδίζοντες την απλανή και ζωηφόρον οδόν, οφθαλμόν μεν εκκόψωμεν σκανδαλίζοντα, μη τον αισθητόν…αλλά τον νοητόν. Οίον εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς αναστρέφωνται, και σκανδαλίζωσι τον λαόν, χρη αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γαρ εστιν άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή μετ’ αυτούς εμβληθήναι, ως μετά Άννα και Καϊάφα, εις την γέεναν του πυρός…ίνα η Εκκλησία ασκανδαλίστως συναγομένη διαφυλαχθήσεται». 

β. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει : «πως, λοιπόν, ο Παύλος λέγει να υπακούτε και να υποτάσσεσθε στους προϊσταμένους σας;…Εάν είναι (κακός) εξ αιτίας της πίστεως απόφευγέ τον και απομακρύνσου από αυτόν, όχι μόνον αν είναι άνθρωπος, αλλά κι΄ αν ακόμη είναι άγγελος που κατέβηκε από τον ουρανό». 

γ. Και ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης προσθέτει: «Έχουμε παραγγελία από τον Απ. Παύλο να θεωρούμε απαραδέκτους στον άγιο κλήρο αυτούς τους ποιμένες, που διδάσκουν διαφορετικά από όσα παραλάβαμε από τους αγίους Πατέρες και τις άγιες Συνόδους»!  Είναι λοιπόν φανερό, ότι οι πιστοί, σύμφωνα με τις εντολές των Πατέρων, δεν οφείλουν να υπακούουν σε επισκόπους, που διδάσκουν διαφορετικά απ’ το Ευαγγέλιο και τους Πατέρες. Δεν οφείλουν οι πιστοί να υπακούουν σε επίσκοπους που διδάσκουν πλάνες και κακοδοξίες! Οι επίσκοποι το 1924, όπως θα δούμε και πιο κάτω, δίδαξαν πράγματα διαφορετικά από την Παράδοση της Ορθοδοξίας !