Ο πατερναλισμός- έκγονο του Δεσποτισμού --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

«.. ότι κανένας δεν μπορεί να μας αναγκάσει να είμαστε ευτυχισμένοι με τον δικό του τρόπο ( όπως αυτός στοχάζεται την ευτυχία άλλων ανθρώπων), αλλά ο καθένας έχει το δικαίωμα να επιλέξει την ευτυχία του με το δικό του τρόπο, αρκεί να μην εμποδίζει την ελευθερία των άλλων να επιδιώξουν, όμοιο σκοπό, που μπορεί να υπάρχει μαζί με την ελευθερία οποιουδήποτε σύμφωνα με τον γενικό νόμο»

 (απόσπασμα  του kant  1793 εις το δοκίμιο «Τούτο είναι ορθό στην Θεωρία, αλλά για την πράξη δεν ισχύει»,  και ειδικότερα εις το μέρος του δοκιμίου του «Η σχέση προς την πράξη μέσα στο δημόσιο δίκαιο».)

Ξεκινώ σήμερον το παρόν άρθρο δια την οιονεί αναστολή των θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων, χάριν του αόριστου δημοσίου συμφέροντος ένεκεν της συγχρόνου παγιωμένης πλέον παγκόσμιας μάστιγας.

Η πρόθεσις μου δεν είναι να καταστώ, εκ πεποιθήσεως, άνευ αιτίας και λόγου επαναστάτης αλλά να καταδείξω, πώς οι εγχώριοι και εξωχώριοι παράγοντες επιδιώκουν συστηματικώς και κατ’ εξακολούθηση να συσκοτίσουν την αλήθεια και να συγχίσουν τις μάζες.

Είναι πρόδηλο και εν γένει γνωστό τοις πάσι ότι τα εξωνημένα Μ.Μ.Ε, αποτελούν την σύγχρονη θεραπαινίδα της σιδηράς εξουσίας, δια των οποίων διαμορφώνεται η κοινή γνώμη και ποδηγετεί δεσποτικά την κοινωνία, αναφορικώς με την υπόδειξη των πράξεων και των παραλείψεων της, φαλκιδεύοντας της πάσα ελευθέρα δυνατότητα ανάπτυξης της κριτικής σκέψεως.

Σήμερον η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας μας καθίσταται απαγορευμένη λόγω την πανδημίας, η οποία εγείρει όμως εύλογα ερωτήματα κατά πόσο τα καθολικά μέτρα του δεύτερου εγκλεισμού μας αντιβαίνουν προδήλως εις την θεμελιώδη αρχής της αναλογικότητας.

Όπερ και τούτο εν προκειμένω σημαίνει ότι δια να εφαρμοσθεί ένα ιδιαίτατα επαχθές μέτρο το οποίο θίγει τον πυρήνα ενός θεμελιώδους Συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος όπως είναι το δικαίωμα της απρόσκοπτης κυκλοφορίας ως ουσιώδης έκφανση της προσωπικότητας του ανθρώπου, δέον όπως επέρχεται μία απολύτως αναγκαία αξιολογική στάθμιση η οποία διέπεται από τα εξής κριτήρια, εν άλλοις λόγοις το μέτρο το οποίο επιβάλλεται να εφαρμοσθεί πρέπει να καθίσταται απολύτως αναγκαίο, ικανό και πρόσφορο να επιφέρει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα και να είναι το ολιγότερο επαχθές, για τα δικαιώματα των πολιτών.

Η εξειδίκευση εν προκειμένω των κριτηρίων ανάγεται εις τα εξής :

α) Καταλληλότητας: ο περιορισμός για να είναι κατάλληλος, πρέπει να επιφέρει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, β) αναγκαιότητας: ακόμη και αν είναι κατάλληλος ο περιορισμός, δεν πρέπει να είναι επαχθέστερος από το αναγκαίο για την επίτευξη του επιδιωκόμενου αποτελέσματος μέτρου, αλλά λιγότερο επαχθής για το θιγόμενο αποδέκτη του μέτρου. γ) Συνάφειας μέσου προς τον σκοπό, μεταξύ του μέτρου και του επιδιωκόμενου σκοπού πρέπει να υφίσταται μία εύλογη σχέση. Ένας περιορισμός και όταν ακόμη είναι κατάλληλος ή αναγκαίος, δεν πρέπει να συνεπάγεται περισσότερα μειονεκτήματα για τα δικαιώματα του πολίτη, παρά πλεονεκτήματα για τα δημόσια ή ιδιωτικά συνταγματικά συμφέροντα, στην προστασία των οποίων πρέπει να αποβλέπει.

Με γνώμονα τα ως άνω ας αποπειραθούμε να κάνουμε μία υπαγωγή εις την εξειδίκευση της περιπύστου αρχής της αναλογικότητας εις τα ως άνω επιμέρους τρία κριτήρια.

Ο εγκλεισμός μας (περιορισμός δηλαδή των ατομικών μας δικαιωμάτων, ελεύθερη κυκλοφορία, εργασία, ) είναι κατάλληλος (ικανός και πρόσφορος), απολύτως αναγκαίος (ο ολιγότερος επαχθής) και τελεί σε εύλογη σχέση μεταξύ του μετερχόμενου υπό του Κράτους εν λόγω μέσου προς τον επιδιωκόμενο σκοπό (ήτοι συνεπάγεται περισσότερα πλεονεκτήματα από ότι μειονεκτήματα από τα θεμελιώδη Συνταγματικά δικαιώματα των πολιτων) ως προς την περιφρούρηση των οποίων αποβλέπει;

Το ως άνω ερώτημα αφετηριακώς θα μας το λύσει ο πραγματικός αριθμός των θανάτων ένεκεν του ιού, (ουχί ο πλασματικός της παραπληροφόρησης, διότι δεν έχουμε ανά χείρας προς το παρόν τα έγκυρα στοιχεία θανάτου από τον «δημοφιλή» και επάρατο ιό).

Ελλείψει των έγκυρων στοιχείων δυνάμεθα κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας να αντιπαραβάλλουμε τους θανάτους ανά έτος και υπό άλλες αιτίες, δηλονότι ότι οι θάνατοι και η απρόβλεπτος συμπεριφορά του εκάστοτε ιού και εν γένει απάντων των ασθενειών όπου ταλανίζουν τους ανθρώπους του πλανήτη διαχρονικώς εν συναρτήσει με την διαπίστωση εάν κατά αντιστοιχία κατά το παρελθόν το κράτος αντέδρασε κατά τα όμοιο τρόπο, προς προάσπιση της δημόσιας υγείας των πολιτών, ως αυτόκλητος συνήγορος της υγείας των πολιτών.

Υπό την ως άνω έποψη, ουδέποτε έπαυσαν οι ποικίλες ασθένειες να πλήττουν τους ανθρώπους διαφόρων ηλικιών, πλην όμως ουδέποτε το Κράτος κατέστειλε τόσο βίαια και καθολικά τα θεμελιώδη Συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών, επιβάλλοντας  εν ονόματι της δημόσιας υγείας  μία ιδιότυπη δικτατορία.

Απορίας δε άξιον είναι, εδώ και ένα έτος, όπου κυριαρχούμεθα απολύτως υπό του εν λόγω ιού, λησμονήθηκαν μονομιάς και παρασιωπάται οιαδήποτε έτερη ασθένεια, καμία μνεία ή υπομνμηματισμός, δια άλλους ιούς, δια τις διάφορες μορφές καρκίνου, όπως και δια την ακανθώδη αιτία των ενδονοσοκομειακών λοιμόξεων και ούτω καθ’ εξής.

Ως εκ τούτου λοιπόν, επανερχόμεθα να αναλύσουμε αν και κατά πόσο δυνάμει της αρχής της αναλογικότητας ο καθολικός αυτός εγκλεισμός με ό, τι τούτο συνεπάγεται δια την ψυχολογία των πολίτων, δια την οικονομία και εν γένει δια την ατομική και κοινωνική τους ζωή, καθίσταται κατάλληλος, απολύτως αναγκαίος και συνεπάγεται λιγότερα μειονεκτήματα από ότι πλεονεκτήματα; Απλώς ερωτώ!!!

Η ιδική μου η γνώμη είναι ότι καθίσταται προδήλως αντισυνταγματικός ( ο εγκλεισμός) διότι θίγεται εις το πυρήνα τους τα θεμελιώδη Συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα των πολιτών, διότι η μέχρι τούδε ωσεί πανδημία, δεν δικαιολογεί την λήψη ενός τόσο ακραιφνούς και δυσαναλόγως επαχθούς μέτρου προκειμένου να εξουδετερωθεί ο εν λόγω ιός, διότι με βάσει τις ζημίες τις οποίας υφίσταται η κοινωνία, η επιβολή του περιορισμού αυτού καθ’ αυτού συνεπάγεται την δημιουργία περισσοτέρων μειονεκτημάτων παρά πλεονεκτημάτων (πτωχοποίηση, κατάθλιψη κτλ).

Περαιτέρω, διατί άραγε, κανείς εκ της ιατρικής κοινότητας δεν θίγει τις παρενέργειες του επί μακρόν τούτου συλλογικού μας εγκλεισμού, μέρος της υγείας μας δεν είναι τυχόν παρεπόμενες  παρενέργειες;

Για ποιο λόγο το ευαίσθητο δήθεν Κράτος, δεν απαλλάσσει την καθημαγμένη κοινωνία από τους αλλεπάλληλους  φόρους, ενώ υφίσταται καθολική αναστολή της επαγγελματικής του δράσης, δια ποιο λόγο επέσπευσαν απαράδεκτα τις εκκρεμείς υποθέσεις εις τον Νόμο Κατσέλη, ομοίως δια ποίο λόγο νύκτωρ ψηφίστηκε ο κατάπτυστος Πτωχευτικός Κώδικας δια να υφαρπάξουν τις περιουσίες των πολιτών;

Πώς είναι δυνατόν το ως άνω αντιθεσμικό και παράνομο κράτος να μας πειθαναγκάσει ότι μας αγαπάει και στέργει δια την υγεία μας, συναφώς μία πρόσθετη εύλογη απορία είναι τα του εμβολίου, διατί να είναι υποχρεωτικά (τα εμβόλια) και να εκβιάζει το ημέτερο Κράτος, ότι όποιος δε το πράττει, εμμέσως πλην σαφώς, περιθωριοποιείται από την κοινωνία, απεμπολεί την επαγγελματική του ιδιότητα, δεν δύναται να μετακινηθεί, να συναλλαχθεί με το δημόσιο ή με τα Πιστωτικά Ιδρύματα, διότι όποιος θα εμβολιασθεί θα προμηθεύεται το σχετικό πιστοποιητικό και ούτως θα αποδεικνύεται η διάκριση των πολιτών σε εμβολιασμένους και μη.

Για ποίο άραγε λόγο συγκερνούν άλογα και ανορθόλογα την υγεία με την πολιτική, επαγγελματική και κοινωνική δράση των πολιτών, ενώ ουδέποτε το έκαναν τούτο με άλλες ασθένειες, καταλύοντας αναφανδόν, και εκ βάθρων το ιατρικό απόρρητο και τα προσωπικά δεδομένα.

Πώς είναι δυνατόν, να επιτρέπουν την δυσμενή μεταχείριση δια της εκδόσεως πιστοποιητικών προκειμένου να διακρίνουν τους πολίτες σε πολίτες δύο κατηγοριών ή πολλαπλών ταχυτήτων, κατακρημνίζοντας το ιατρικό απόρρητο αλλά και την αρχή της ισοτίμου ματαχειρίσεως;

Είναι δυνατόν να προβεί ποτέ ένας υπεύθυνος πολίτης, αφυπνισμένο υποκείμενο, εμπιστευόμενος το Κράτος το οποίο δήθεν ενδιαφέρεται για την υγεία του και συγχρόνως ψηφίζει μεσούσης της πανδημίας νόμο, ήτοι τον πτωχευτικό κώδικα, ίνα επισπευσθεί αμελλητί η υφαρπαγή της κατοικίας του;

 Ένα επονείδιστο κράτος το οποίο αδιαφορεί παντελώς πώς με την αναστολή της επαγγελματικής δραστηριότητας δύνανται συλλήβδην οι οπολίτες να επιβιώσουν και να συντηρήσουν τις οικογένειές τους;

Για ποιο λόγο να προβεί κανείς σε μία ιατρική πράξη (εμβολιασμό) εφόσον η ίδια η εταιρία παραγωγής των εμβολίων έχει εκ προοιμίου αποποιηθεί των αστικών και ποινικών της ευθυνών, ποιος εγγυάται επίσημα και τυχόν αντενδείξεις με βάσει το ιατρικό ιστορικό του καθενός; Η ίδια δηλαδή εταιρία δεν εμπιστεύεται τον εαυτόν της;

Ο μαζικός εμβολιασμός άνευ επιφυλάξεων, ρητών εγγυήσεων από τις εταιρίες και το Κράτος συνιστά σκάνδαλο, διότι το ίδιο εν προκειμένω το Κράτος ενέχεται εν προκειμένω ως ηθικός αυτουργός το οποίο παρωθεί τους πολίτες ασκώντας τους πειθώ και φορτικότητα να εμβολιασθούν με ευσύνοπτες διαδικασίες.

Εύλογες απορίες και βασανιστικά ερωτήματα αναφύονται ενταύθα, δια το τι μέλλει γενέσθαι, μέχρι τότε δέον όπως αφυπνισθούμε, ας πληροφορηθούμε και ας ασκήσουμε σύννομα τα Συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματά μας.

Συνελόντι ειπείν σε ποια λαγούμια εκρύφθησαν οι επαναστάτες «του ηδέος ύδατος», οι εκ του  ασφαλούς στασιαστές των σκηνοθετημένων πορειών ανήμερα της 17^ης Νοεμβρίου του 2020?

 Διατί άραγε άπαντες, κωφεύουν, στρουθοκαμηλίζουν και εθελοτυφλούν πλην όμως εκ παραλλήλου οι ίδιοι (οι πολιτικοί), βοούν ως κύμβαλα αλαλάζοντα, προς την ποδηγέτηση του λαού δια της ανεύθυνης προπαγάνδας και επιμελώς μεθοδευμένης τρομοκρατίας μετά της συναυτουργίας των εξωχώριων και υπερεθνικών διευθυντηρίων, δηλονότι πρόκειται δια τους εντολείς τους- τους ιθύνοντες νόες, τους αρχιτέκτονες του εγχειρήματος.

Συν Θεώ, ας φωτισθούμε, Ελλήνων ανάνηψις ή άλλως Εξ ύπνου εγερθήναι!

 

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς

Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

210-3234919 και 6944-938836

www.katsivardas-dimitriadou.gr