Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη - Έισαγωγική Ομιλία - Διαδικτυακό Συνέδριο «ΤΙΜΗ ΣΤΟ ’21»

--------------------------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Πολύ σημαντική ἡ ¨ομιλία τῆς Κας Δελιβάνη. Διαφωνῶ μόνον ὡς πρός τό σημεῖον ὅπου ηὐχήθη, ἄν κατάλαβα καλά, γιά ἕνα «μαγάλον καί ἀποτελεσματικόν Δημόσιον τομέα», ὁ ὁποῖος, ὡς γνωστόν, περιλαμβάνει τήν Κεντρικήν Διοίκησιν (δηλαδή τά ὑπουργεῖα), τήν τοπικήν διοίκησιν, τά νοσοκομεῖα, τούς ἀσφαλιστικούς ὀργανισμούς καί τίς δημόσιες ἐπιχειρήσεις καί ὀργανιαμούς. Ὁ μεγάλος, λοιπόν, Δημόσιος τομεύς (μετρούμενος μέ τό ποσοστόν τῶν δαπανῶν τοῦ Δημοσίου τομέως πρός τό ΑΕΠ) δέν δύναται νά εἶναι ἀποτελεσματικός. Αὐτό ἀπεδείχθη περιτράνως στήν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία ἔχει ἤδη μεγάλον Δημόσιον τομέα. Ὁ κυριώτερος λόγος εἶναι ὅτι ἐλάχιστοι νοιάζονται γιά τό κοινόν καλόν, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐπικρατοῦν οἱ διεφθαρμένοι, οἱ ὁποῖοι κάμνουν «χατηράκια» στούς ἑαυτούς των, στούς συγγενεῖς των καί στούς φίλους των εἰς βάρος τοῦ κοινοῦ καλοῦ και οὐδείς νοιάζεται. Ἀντιθέτως, ὁ Δημόσιος τομεύς θά πρέπῃ νά εἶναι μικρός, νά περιορίζεται δηλαδή μόνον εἰς τήν παραγωγήν δημοσίων ἀγαθῶν τά ὁποῖα δέν θά παρήγαγε ἀποτελεσματικῶς ὁ ἰδιωτικός τομεύς (ὅπως π.χ. ἡ Ἐθνική Ἄμυνα, τά Ἐθνικά πάρκα, ἀπονομή τῆς Δικαιοσύνης κ.λπ.).

 

1 σχόλιο:

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Πολύ σημαντική ἡ ¨ομιλία τῆς Κας Δελιβάνη. Διαφωνῶ μόνον ὡς πρός τό σημεῖον ὅπου ηὐχήθη, ἄν κατάλαβα καλά, γιά ἕνα «μαγάλον καί ἀποτελεσματικόν Δημόσιον τομέα», ὁ ὁποῖος, ὡς γνωστόν, περιλαμβάνει τήν Κεντρικήν Διοίκησιν (δηλαδή τά ὑπουργεῖα), τήν τοπικήν διοίκησιν, τά νοσοκομεῖα, τούς ἀσφαλιστικούς ὀργανισμούς καί τίς δημόσιες ἐπιχειρήσεις καί ὀργανιαμούς. Ὁ μεγάλος, λοιπόν, Δημόσιος τομεύς (μετρούμενος μέ τό ποσοστόν τῶν δαπανῶν τοῦ Δημοσίου τομέως πρός τό ΑΕΠ) δέν δύναται νά εἶναι ἀποτελεσματικός. Αὐτό ἀπεδείχθη περιτράνως στήν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία ἔχει ἤδη μεγάλον Δημόσιον τομέα. Ὁ κυριώτερος λόγος εἶναι ὅτι ἐλάχιστοι νοιάζονται γιά τό κοινόν καλόν, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐπικρατοῦν οἱ διεφθαρμένοι, οἱ ὁποῖοι κάμνουν «χατηράκια» στούς ἑαυτούς των, στούς συγγενεῖς των καί στούς φίλους των εἰς βάρος τοῦ κοινοῦ καλοῦ και οὐδείς νοιάζεται. Ἀντιθέτως, ὁ Δημόσιος τομεύς θά πρέπῃ νά εἶναι μικρός, νά περιορίζεται δηλαδή μόνον εἰς τήν παραγωγήν δημοσίων ἀγαθῶν τά ὁποῖα δέν θά παρήγαγε ἀποτελεσματικῶς ὁ ἰδιωτικός τομεύς (ὅπως π.χ. ἡ Ἐθνική Ἄμυνα, τά Ἐθνικά πάρκα, ἀπονομή τῆς Δικαιοσύνης κ.λπ.).