Ἑορτάζει καί Ὀρθόδοξα Χριστιανικά πανηγυρίζει, μέ σεμνότητα καί λαμπρότητα ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ τήν κοίμηση τῆς Παναγίας μας. Ἑορτάζει τήν Μητέρα τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί μητέρα ὅλων τῶν ὁμολογούντων Αὐτήν ὡς Θεοτόκον. Ὁ Αὔγουστος εἶναι γιά τον Ὀρθόδοξο Ἑλληνικό λαό ὁ μήνας τῆς Παναγίας καί ὡς τό μικρό πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ, ἡ ἑορτή τῆς Κοίμησης ὀνομάζεται. Ὁ ἑορταστικός κύκλος ἀρχίζει ἀπό τήν πρώτη καί τελειώνει στίς 23 Αὐγούστου μέ τήν ἀπόδοση ἤ μέ τά ἐννιάμερα τῆς Παναγίας πού λέγεται. Στίς 31 Αὐγούστου, πού κλείνει καί το Ἐκκλησιαστικό ἔτος, ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ καί ἑορτάζει τήν κατάθεση τῆς τιμίας Ζώνης Αὐτῆς στον Ἱερό Ναό τῶν Βλαχερνῶν ἐπί Ἰουστινιανοῦ Αὐτοκράτορος. Κατά το πρῶτο 15νθήμερο τοῦ Αὐγούστου, μέ τίς παρακλήσεις ὑπάρχει καί ἡ αὐστηρή νηστεία πού θέσπισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας πρός τιμή τῆς Θεοτόκου καί λέγεται «μικρή μεγάλη τεσσαρακοστή». Ὁ πιστός λαός ψάλλει, προσεύχεται καὶ παρακαλεῖ καθημερινά την Μητέρα τοῦ Θεοῦ Παναγία καί με Παναγιοπρέπεια, σεμνότητα και κατάνυξη ἐκ πιστῆς καρδίας λέγει: «Καί σέ μεσίτρια ἔχω, πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν μή μοῦ ἐλέγξη τάς πράξεις, ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων, παρακαλῶ σε Παρθένε, βοήθησόν μοι ἐν τάχει». Στήν Ὀρθόδοξο Χριστιανική ψυχή, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἔχει ἰδιαίτερη θέση, γιατί εἶναι ἡ «Μητέρα τῆς Ζωῆς». Γιατί προσέφερε στόν κόσμο την ὄντως Ζωή, τή Ζωή τῆς ζωῆς μας, πού εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Κάθε Ὀρθόδοξος Χριστιανός, ἀλλά ἰδιαίτερα ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, ἀπό τά νηπιακά μας χρόνια ποτιζόμαστε ἀπό τήν ὁλοκάθαρη, την ὁλόδροση πνευματική ἄϋλο πηγή τῆς Ἀληθείας, πού εἶναι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου στήν Καινή Διαθήκη.
ΥΠΕΡ ΦΥΣΗ – ΥΠΕΡΒΑΣΗ
Ἡ πίστη μας στήν Ὀρθοδοξία
εἶναι «ὑπέρβαση τοῦ λόγου διά τοῦ Λόγου καί τοῦ θανάτου διά τῆς ζωῆς». Μέ τήν ἑορτή
τῆς Κοίμησης, αὐτή τήν ὑπέρβαση μᾶς ὑπενθυμίζει κάθε χρόνο στίς 15 Αὐγούστου ἡ Ἐκκλησία
μας. «Ἀλλότριον τῶν μητέρων ἡ παρθενία. Καί ξένον ταῖς παρθένοις ἡ
παιδοποιΐα…». Ἐδῶ εἶναι ἡ ὑπέρβαση τῆς λογικῆς τοῦ κόσμου. Ἡ ἐν ταὐτῷ ὕπαρξη τῆς
ἀειπαρθενίας καί τῆς τεκνοποιΐας στήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Μέ τήν κοίμησή της
«μετέστη πρός τήν Ζωήν», ὅπου δηλοῖ τήν ὑπέρβαση τοῦ θανάτου. «Τήν Ζωήν ἡ
κυήσασα, προς ζωήν μεταβέβηκας, τῇ σεπτῇ Κοιμήσει σου τήν ἀθάνατον». Σύ Παναγία
μου, πού γέννησες τή Ζωή, πού εἶναι ὁ Χριστός, μετέβης στήν ζωή, με τήν ἀθάνατον
σεπτὴ Κοίμησή σου». Ὁ Θεός μέσῳτῆς Παναγίας μας πού εἶναι «Ταμειοῦχος τῆς
χάριτος», διανέμει αὐτόν τόν πλοῦτο τῶν χαρισμάτων ἀνάλογα μέ τήν πίστη και τήν
πνευματική πορεία στόν κάθε ἄνθρωπο μέσα στόν κόσμο. «Και εἶπε Μαριάμ… Ἰδού γάρ
ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί…». Ἡ πρόρρηση αὐτή τῆς Παναγίας μας ἐπαληθεύεται
μέ τήν πίστη τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, πού ἐκδηλώνεται στήν Κοίμησή της, ἀλλά
καί σέ κάθε Θεομητορική γιορτή της… «Αἱ γενεαί πᾶσαι, μακαρίζομέν σε τήν μόνην
Θεοτόκον. Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι ἐν σοί Πάρθενε ἄχραντε. Παρθενεύει γάρ τόκος
καί ζωή προμνηστεύεται θάνατος. Σώζεις ἀεί Θεοτόκε τήν κληρονομίαν σου…». Ποῖοι
εἶναι οἱ κληρονόμοι τῆς Θεοτόκου; Ὅλοι ἐμεῖς καί ὅσοι την πιστεύουν καί τήν ὁμολογοῦν
ὡς ΘΕΟΤΟΚΟΝ.
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
«… Ἐν τῇ Κοιμήσει τόν
κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε…». Αὐτό το μεγάλο καί ἐλπιδοφόρο μήνυμα για τήν
προστασία καί τή σωτηρία τοῦ κόσμου ἔδωσε ἡ Παναγία μας στούς μαθητές τοῦ
Χριστοῦ μας – καί γιά μᾶς κατά διαδοχή– τήν τρίτη ἡμέρα μετά τήν Κοίμηση… «τῷ ἀέρι
ἐπιφαίνεται, Χαίρετε, λέγουσα, ὅτι μεθ᾽ ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας τοῦτο ἐκ τοῦ
Υἱοῦ τό χαροποιόν αὐτοῖς ἐπιδιδοῦσα…». Αὐτή τήν περίοδο τοῦ 15νταυγούστου αἰσθανόμαστε
τήν Παναγία μας νά μᾶς ἀπευθύνει αὐτό το ἐλπιδοφόρο «ΧΑΙΡΕΤΕ», ὅτι εἶναι μαζί
μας, ὅτι εἶναι «εὔδιον» λιμάνι, στήριγμα καί παρηγοριά τῶν θλιβομένων. «Πάντων
θλιβομένων ἡ χαρά …». Ὅτι πρεσβεύει καί εἶναι τεῖχος ἀπροσμάχητο γιά μᾶς, πηγή ἐλέους,
σκέπη καί βοήθεια τῶν ταλαιπωρημένων, βοηθός τῶν ὀρφανῶν, φρουρά ἀσφαλεστάτη, μεταβολή
τῶν θλιβομένων και ἀπαλλαγή τῶν ἀσθενούντων και ὅλα αὐτά γιατί; Γιατί εἶναι ἡ
μητέρα μας πού νοιάζεται, φροντίζει και μεσιτεύει στό Υἱόν της Ἰησοῦν Χριστόν,
γιά τή σωτηρία μας. Οὐαί… ἀλλοίμονο σ᾽ αὐτούς, πού διακωμωδοῦν καί
περιθωριοποιοῦν την Παναγία μας καί τούς πιστούς Χριστιανούς χλευάζουν καί ὑποτιμοῦν
ὡς ὀπισθοδρομικούς καί ἀναχρονιστικούς ἀποκαλοῦντας. Ὁ Προφητάναξ Δαβίδ,
προπάτορας κατά σάρκα τῆς Παναγίας μας ψάλλει: «Σήμερον ἄσατε, λαοί ἐπί τῇ ἐνδόξῳ
Κοιμήσει τῆς Παναγίας. Οὐκ ἐν ὀργάνοις ἠχηροῖς, ἀλλ᾽ ἐν κυμβάλοις χείλεσιν ἁγνοῖς,
μουσική τε καρδίας φόρμιγγι, ἐν εὐήχω, σάλπιγγι ὑψηλῆς διανοίας…». …«Κεκράξομε»
καί μεῖς σήμερα ἀγαλλόμενοι ὅπως ὁ Δαβίδ: «Ἄκουσον θύγατερ καί κλῖνον το οὖς
σου. Ἡγίασε τό σκήνωμα αὐτοῦ, ὁ Ὕψιστος…». Ἄς κτυπήσουν οἱ καμπάνες και τά
σήμαντρα στίς Ἐκκλησίες και στά Μοναστήρια εὐφρόσυνα, πανηγυρικά. Ἄς γίνει σ᾽ αὐτή
τή φετεινή ἑορτή τῆς Κοίμησης τῆς Παναγίας μας ἡ ἁγία αἰτία πρός τά «ὑπέργεια» να
ὑψωθοῦν οἱ καρδιές τῶν Χριστιανῶν, ψάλλοντες ὑποσχόμενοι μετά χαρᾶς μεγάλης. «Οὐ
σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι…». ΑΜΗΝ.
Μελισσοχῶρι Θεσ/νίκης
Ἰούλιος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου