Έχω μίαν απορίαν και θα ήθελα την γνώμην σας, παρακαλώ. --- Toυ αδελφού μας Ιουστίνου

Αγαπητοί αναγνώστες της «Ορθοδόξου Φωνής»,
Σας διαβάζω με προσοχήν, αλλά έχω μίαν απορίαν και θα ήθελα την γνώμην σας, παρακαλώ.
Εάν κοινωνήσω με τους «ημερολογιολάτρας» παλαιοημερολογίτας, οι οποίοι, όπως λένε,  έχουν «έγκυρα» μυστήρια, πόσο τοις εκατόν θα σωθώ και πόσον τοις εκατόν  θα κατακριθώ; 50-50%; 100-0%;0-100%;
Εάν κοινωνήσω με τους οικουμενιστάς νεοημερολογίτας, που και αυτοί έχουν, όπως ισχυρίζονται, «έγκυρα» μυστήρια, άραγε θα σωθώ 100-0%; 50-50% ; 0-100%;
Εάν κοινωνήσω στους αποτειχισθέντας νεοημερολογίτας;
Στο πατέρα Ευθύμιο ή στον πατέρα Θεόδωρο;
Στους «εσφιγμενίτας»;
Στους ρώσσους;
Στους σέρβους;
Στον Φιλάρετο;
Στο Καμερούν με τον πατέρα Ευάγγελο;
Στο Φανάριο;
Στην Ουάσιγκτον, στο Τορόντο; Και έχουμε και δυσκολίες με τον «κορωναϊό»! Πώς να πηγαίνω στον αδελφόν μου Κωνσταντίνο…
Πως θα  πρέπει  να αποστέλεται η  θεία κοινωνία ταχυδρομικώς ή και με «ντελιβερά» εις την «κατ’ οίκον εκκλησία» μας;
Ποιός είναι λοιπόν,  κατά την γνώμην σας, ο πλέον  κατάλληλος τρόπος για να σωθώ;
 Εσείς πως καταλαβαίνετε, αν μία μετάληψις είναι έγκυρη;
Σας ερωτώ, αγαπητοί, διότι, ναι μεν  σας διαβάζω, αλλά δεν το ξεκαθαρίζετε το πράγμα. Κάντε μια μικρή αγάπη στην αμαρτωλοτητά μου και γράψατε δυο γραμμές εις τον αγαπητόν σας φίλο και αδελφόν Ιουστίνον.
         Έρρωσθε.
--------------------------

Ανώνυμος είπε...
Ο άνθρωπος σώζεται από το έλεος του Θεού. Στέκεται καλά όταν είναι βαπτισμένος στο όνομα της Αγίας Τριάδος, ακολουθεί την ορθή παράδοση της Εκκλησίας χωρίς παρεκκλίσεις, και βεβαίως με τον αγώνα το καθημερινό με τους τρεις εχθρούς πάλης, τον εαυτό του, το διάβολο, και το κόσμο. Αυτά συνοπτικά μας λένε οι πατέρες της Εκκλησίας που βίωσαν εμπειρικά την ένωση με το Θείο και χαριτώθηκαν.
------------------------
Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...
Τό ερώτημα στερείται θεολογικής σοβαρότητας - εξ Ορθοδόξου επόψεως η λέξη σοβαρότης. Ο άνθρωπος ζεί καί βιώνει τήν ζωή του σέ ένα συγκεκριμένο τόπο, αλλά καί μέ έναν σαφώς προσδιορισμένο τρόπο, όσον αφορά στήν πίστη του. Συνεπώς, η ερώτηση είναι σοφιστικού τύπου, ακριβώς, καθώς ερωτούν οι άθεοι, καλυπτόμενοι δήθεν μέ τόν αυτοχαρακτηρισμό τους σάν "αγνωστικιστές". Λένε : "Άν είχα γεννηθεί στό Πακιστάν θά ήμουν Μωαμεθανός, άν είχα γεννηθεί στήν Κίνα θά ήμουν Βουδιστής" καί άλλα παρόμοια.

Θά τού συνιστούσα, λοιπόν, νά θέσει αυτό τό ερώτημα ή μάλλον απορία, επί τού φοβερού βήματος, όταν οι πάντες θά εμφανιστούμε πρό τού αδεκάστου δικαιοκρίτου αγίου τριαδικού Θεού. Εκείνος θά τού δώσει τήν απάντηση ή καλύτερα, θά τού λύσει τήν απορία του, στέλνοντάς τον στήν - όχι ετυμολογικώς - εξ ευωνύμων πλευρά.
Τήν γνώμη μου γράφω.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο άνθρωπος σώζεται από το έλεος του Θεού. Στέκεται καλά όταν είναι βαπτισμένος στο όνομα της Αγίας Τριάδος, ακολουθεί την ορθή παράδοση της Εκκλησίας χωρίς παρεκκλίσεις, και βεβαίως με τον αγώνα το καθημερινό με τους τρεις εχθρούς πάλης, τον εαυτό του, το διάβολο, και το κόσμο. Αυτά συνοπτικά μας λένε οι πατέρες της Εκκλησίας που βίωσαν εμπειρικά την ένωση με το Θείο και χαριτώθηκαν.

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Τό ερώτημα στερείται θεολογικής σοβαρότητας - εξ Ορθοδόξου επόψεως η λέξη σοβαρότης. Ο άνθρωπος ζεί καί βιώνει τήν ζωή του σέ ένα συγκεκριμένο τόπο, αλλά καί μέ έναν σαφώς προσδιορισμένο τρόπο, όσον αφορά στήν πίστη του. Συνεπώς, η ερώτηση είναι σοφιστικού τύπου, ακριβώς, καθώς ερωτούν οι άθεοι, καλυπτόμενοι δήθεν μέ τόν αυτοχαρακτηρισμό τους σάν "αγνωστικιστές". Λένε : "Άν είχα γεννηθεί στό Πακιστάν θά ήμουν Μωαμεθανός, άν είχα γεννηθεί στήν Κίνα θά ήμουν Βουδιστής" καί άλλα παρόμοια.

Θά τού συνιστούσα, λοιπόν, νά θέσει αυτό τό ερώτημα ή μάλλον απορία, επί τού φοβερού βήματος, όταν οι πάντες θά εμφανιστούμε πρό τού αδεκάστου δικαιοκρίτου αγίου τριαδικού Θεού. Εκείνος θά τού δώσει τήν απάντηση ή καλύτερα, θά τού λύσει τήν απορία του, στέλνοντάς τον στήν - όχι ετυμολογικώς - εξ ευωνύμων πλευρά.
Τήν γνώμη μου γράφω.