------
Και υπάκουσαν στο κάλεσμα τού διαβόλου, και τις μετατόπισαν, όπως μετατόπισαν και τις εορτές στις μέρες του 1925, και όπως τότε η ιστορία κατέδειξε δαιμονική την προσχηματική της εικονομαχίας αξίωση περί των εικόνων για την αποφυγή της προσκύνησης και ουδέποτε την δικαίωσε, έτσι και στις μέρες μας μετά το Κολυμπάρι δικαιώθηκε ο αγώνας των αληθινών Ορθοδόξων που κράτησαν την Πίστη, κατά το ιώτα και κατά την κεραία των παραδόσεων, την εποχή του 1924 και μετά και μέχρι σήμερα.
Σχίσμα κάμνει αὐτός πού εἰσάγει καινοτομίες στήν Ἐκκλησίαν, οἱ ὁποῖες μάλιστα ἔχουν ὡς στόχον τήν ἕνωσιν μέ τούς αἱρετικούς. Αὐτό εἶναι αὐτονόητον καί ἀλοίμονον εἰς αὐτούς πού τό ἀρνοῦνται καί προσπαθοῦν νά τό ἀντιστρέψουν. Εἰς τήν προκειμένην περίπτωσιν, ἠκολούθησαν χιλιάδες αἱρετικοί λόγοι καί αἱρετικές πράξεις τῶν Ν/Ητῶν, πλήρως ἀνατρεπτικές τῆς Ὀρθοδοξίας, πού δικαιώνουν τήν ἀποτείχισιν τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ 1924 ἀπό τούς Οἰκουμενιστάς (=Σατανιστάς). Τό νά μήν παραδέχεται κάποιος τήν Ἀλήθειαν καί νά προσπαθῇ νά τήν διαστρέψῃ ἰσοδυναμεῖ μέ προσκύνησιν τοῦ Διαβόλου.
Άρα γε οι τοιούτοι είναι σχισματικοί, αιρετικοί, κακόδοξοι, κολασμένοι, αναθεματισμένοι και μαζί με αυτούς και ημείς που προσκυνούμεν και σεβόμεθα σχετικώς και κατά την Παράδοσιν τας αγίας εικόνας; Ημείς έχομεν την γνώμην και ομολογούμεν ότι είναι άξιοι παντός επαίνου διότι παρήκουσαν και απεσχίσθησαν και ηξιώθησαν ουρανίων στεφάνων δια την παρακοήν των εκείνην, και σήμερον τους προσκυνούμεν και τιμώμεν ως Αγίους και τους ονομάζομεν : ο Άγιος Γερμανός, ο Άγιος Νικηφόρος, ο Άγιος Μεθόδιος, ο Άγιος Ταράσιος, οι Άγιοι Στέφανος και Θεόδωρος και Θεοφάνης οι γραπτοί, Θεόδωρος ο Στουδίτης κ.λ.π. την δε σύνοδον ονομάζομεν παράνομον, μιαράν και Καϊαφικόν συνέδριον.
---