Ανώνυμο σχόλιο. Ευπρόσδεκτη η απάντησή σας. Αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος ως πόλις οχυρά…

Χριστός Ανέστη! 
Είμαι από Αθήνα. Θα ήθελα να σας ρωτήσω κάποια πράγματα γύρω από τον Οικουμενισμό μιας κι εγώ κι ο σύζυγός μου είμαστε αποτειχισμένοι από την αίρεση του Οικουμενισμού σχεδόν από το 2015. Βλέπω ανθρώπους γύρω μου που συνεχίζουν να εκκλησιάζονται και να κοινωνούν από αιρετικούς ιερείς και επισκόπους σαν να μην συμβαίνει τίποτα απολύτως και σαν να κυλάνε όλα καλά μέσα στην Αιρετική Ελλαδική πλέον "Εκκλησία". Δυστυχώς αυτοί που συνεχίζουν και κοινωνούν με την αίρεση μόνο σαν δαιμονισμένους μπορώ να τους χαρακτηρίσω, παρόλο που σε γενικές γραμμές ισχυρίζονται ότι εφαρμόζουν τις εντολές του Ευαγγελίου και λένε ότι έχουν μια καθαρή και ηθική ζωή μακριά από κάθε διαστροφή και ασέλγεια, είτε εκτός είτε εντός του γάμου.. και συνεχίζω να αναρωτιέμαι αν εφαρμόζοντας το κατά δύναμιν σχεδόν όλες τις εντολές αλλά έχοντας κοινωνία με τους αιρετικούς είναι δυνατόν να έχουν αυτοί οι άνθρωποι το Άγιο Πνεύμα στη ζωή τους έτσι απλά; Δεν είναι πιο ευάρεστο στον Θεό και λιγότερο επικίνδυνο για την ψυχοσωματική μας υγεία να φεύγουμε από την αίρεση όπως αποφεύγουμε τα φίδια και τότε μόνο δεν θα είμαστε σε θέση να αγωνιζόμαστε για τα πάθη μας και να τα νικήσουμε με την βοήθεια του Θεού;; Επίσης θα ήθελα να μου πείτε αν γνωρίζετε κάποιο αξιόλογο βιβλίο που να αναφέρεται αναλυτικά σε όλα τα σαρκικά αμαρτήματα που γίνονται εκτός αλλά κυρίως και εντός γάμου και που δυστυχώς φυγαδεύουν την Χάριν του Παναγίου Πνεύματος από τις ζωές μας... Σας ευχαριστώ και συγνώμη αν σας κούρασα. Καλόν πνευματικό αγώνα! 

Δεν υπάρχουν σχόλια: