Προσωπικότητες όπως ο Μπελογιάννης, στην Πολωνία, συμβολίζουν τον εφιάλτη του κομμουνισμού, τη σοβιετική κατοχή, την πείνα, την ανελευθερία, τη ρουφιανιά ως καθημερινή πρακτική.
Ο Μπελογιάννης, που έχει «ηρωοποιηθεί» στην πνευματικά κατεχόμενη από τους παλαιοσταλίνες και τους νεομαρξιστές Ελλάδα, ήταν ο πολιτικός εντολέας της σφαγής στον Μελιγαλά.
Στο βιβλίο του Γιάννη Μπουγά με τίτλο «Ματωμένες μνήμες, 1940-45» (εκδόσεις Πελασγός) διαβάζουμε: «Ο Μπελογιάννης μαζί με τον Κουλαμπά και τον Πανταζή Φράγκο ζήτησαν από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ να μη μείνει τίποτα όρθιο και ζωντανό στον Μελιγαλά».
Θερμά συγχαρητήρια στους Πολωνούς, που τολμούν και κάνουν πράξη το αυτονόητο: να γκρεμίσουν τα σύμβολα της ανελευθερίας, του σκοταδισμού και του μίσους που ρυπαίνουν τη χώρα τους.
➥ Χωράει όλος ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια φωτογραφία; Μπορεί ολόκληρη η Αριστερά να περιγραφεί με μία εικόνα; Ναι, μπορεί. Είναι αυτή του δρόμου που έχει ασφαλτοστρωθεί μέχρι την εξώθυρα ενός εξοχικού.
➥ Ολοι οι δρόμοι των κοινωνικών αγώνων, που δικαιώθηκαν με την πρώτη και τη δεύτερη φορά Αριστερά, οδηγούν στα Μέγαρα και σε βγάζουν στην εξοχική οικία του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης Γιάννη Δραγασάκη. Η ασφαλτόστρωση, που όλως τυχαίως τελειώνει μπροστά στο σπιτικό του Δραγασάκη, χρηματοδοτήθηκε από πιστώσεις της Περιφέρειας Αττικής (συντρόφισσα Δούρου).
➥ Μια που σοβιετίσαμε σήμερα, ας κλείσουμε μ’ ένα κομμουνιστικό ανέκδοτο, που σχετίζεται με τις εξοχικές κατοικίες. Ο Στάλιν, την εποχή της παντοδυναμίας του, μπάφιασε κάποια στιγμή να διατάσσει δολοφονίες και εκτελέσεις˙ ανακοίνωσε στη μητέρα του ότι θα πάει στο εξοχικό του για λίγες ημέρες να ξεκουραστεί, κι εκείνη έβαλε τα κλάματα.
➥ «Γιατί κλαις, μανούλα; Σε πείραξε κανείς; Στενοχωριέσαι που φεύγω; Θα ξαναγυρίσω σύντομα».
➥ «Δεν με πείραξε κανείς, παιδάκι μου, ούτε στενοχωριέμαι που φεύγεις. Να, μωρέ, είπες για το εξοχικό μας και μου σπάραξε η καρδιά. Θα ’ρθουν μια μέρα οι κομμουνιστές και θα μας το πάρουν…»
Ο Μπελογιάννης, που έχει «ηρωοποιηθεί» στην πνευματικά κατεχόμενη από τους παλαιοσταλίνες και τους νεομαρξιστές Ελλάδα, ήταν ο πολιτικός εντολέας της σφαγής στον Μελιγαλά.
Στο βιβλίο του Γιάννη Μπουγά με τίτλο «Ματωμένες μνήμες, 1940-45» (εκδόσεις Πελασγός) διαβάζουμε: «Ο Μπελογιάννης μαζί με τον Κουλαμπά και τον Πανταζή Φράγκο ζήτησαν από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ να μη μείνει τίποτα όρθιο και ζωντανό στον Μελιγαλά».
Θερμά συγχαρητήρια στους Πολωνούς, που τολμούν και κάνουν πράξη το αυτονόητο: να γκρεμίσουν τα σύμβολα της ανελευθερίας, του σκοταδισμού και του μίσους που ρυπαίνουν τη χώρα τους.
➥ Χωράει όλος ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια φωτογραφία; Μπορεί ολόκληρη η Αριστερά να περιγραφεί με μία εικόνα; Ναι, μπορεί. Είναι αυτή του δρόμου που έχει ασφαλτοστρωθεί μέχρι την εξώθυρα ενός εξοχικού.
➥ Ολοι οι δρόμοι των κοινωνικών αγώνων, που δικαιώθηκαν με την πρώτη και τη δεύτερη φορά Αριστερά, οδηγούν στα Μέγαρα και σε βγάζουν στην εξοχική οικία του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης Γιάννη Δραγασάκη. Η ασφαλτόστρωση, που όλως τυχαίως τελειώνει μπροστά στο σπιτικό του Δραγασάκη, χρηματοδοτήθηκε από πιστώσεις της Περιφέρειας Αττικής (συντρόφισσα Δούρου).
➥ Μια που σοβιετίσαμε σήμερα, ας κλείσουμε μ’ ένα κομμουνιστικό ανέκδοτο, που σχετίζεται με τις εξοχικές κατοικίες. Ο Στάλιν, την εποχή της παντοδυναμίας του, μπάφιασε κάποια στιγμή να διατάσσει δολοφονίες και εκτελέσεις˙ ανακοίνωσε στη μητέρα του ότι θα πάει στο εξοχικό του για λίγες ημέρες να ξεκουραστεί, κι εκείνη έβαλε τα κλάματα.
➥ «Γιατί κλαις, μανούλα; Σε πείραξε κανείς; Στενοχωριέσαι που φεύγω; Θα ξαναγυρίσω σύντομα».
➥ «Δεν με πείραξε κανείς, παιδάκι μου, ούτε στενοχωριέμαι που φεύγεις. Να, μωρέ, είπες για το εξοχικό μας και μου σπάραξε η καρδιά. Θα ’ρθουν μια μέρα οι κομμουνιστές και θα μας το πάρουν…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου