Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης στὸ
λόγο του «Εἰς τὴν ἑαυτοῦ χειροτονίαν πρὸς Εὐάγριον περὶ θεότητος» ἐπισημαίνει τὰ
λανθασμένα στοιχεῖα τῆς διδασκαλίας τῶν αἱρετικῶν Πνευματομάχων. Προχωρεῖ ὅμως καὶ
σὲ μία περιγραφὴ τοῦ τρόπου μὲ τὸν ὁποῖο πολιτεύονται οἱ αἱρετικοὶ αὐτοὶ περιγράφοντας
τὴ στάση τους ἀπέναντι στὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Παραλληλίζει τοὺς αἱρετικοὺς
μὲ τὸν ἄσωτο υἱὸ τῆς παραβολῆς καὶ τοὺς ἐλέγχει, γιατί καταβίβασαν τὸ ὑψηλὸ δόγμα
τῆς Ἁγίας Τριάδος στὰ ταπεινὰ νοήματα τῶν χοίρων καὶ ξόδεψαν τὸν δογματικὸ πλοῦτο
τῆς Ἐκκλησίας στὶς πόρνες τῆς αἵρεσης. Καὶ ὁλοκληρώνει τὸν παραλληλισμὸ λέγοντας
ὅτι «πόρνη ἐστὶν ἡ αἵρεσις ταῖς ἠπατημέναις ἡδοναῖς γοητεύουσα». Ἀξιοσημείωτη εἶναι
ἡ περιγραφὴ τοῦ ἁγίου γιὰ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο πολιτεύονται οἱ αἱρετικοί,
πολέμιοι τῆς θεότητος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Τὰ χαρακτηριστικά τους προσιδιάζουν πλήρως σὲ ἐκεῖνα τῶν σύγχρονων ἐκπροσώπων τῆς παναίρεσης τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Προβάλλουν τοὺς κοινοὺς Πατέρες, λέει γιὰ τοὺς Πνευματομάχους ὁ ἅγιος, ἀλλὰ δὲν δέχονται τὴν κληρονομιὰ ἀπὸ αὐτούς. Συμμαχοῦν μὲ τοὺς ἐχθρούς μας καὶ φέρονται ἐχθρικὰ σέ μᾶς, μπαίνοντας κατὰ κάποιο τρόπο ἀνάμεσα σέ μᾶς καὶ τοὺς ἐχθρούς μας καὶ εἶναι καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο καὶ μαζὶ κανένα, οὔτε τὴν ὀρθὴ πίστη ὁμολογοῦν, ἀλλὰ καὶ αἱρετικοὶ ἀρνοῦνται νὰ ὀνομάζονται. Ἔχουν ἀναλάβει ἐξίσου πόλεμο κατὰ τῆς ἀληθείας καὶ κατὰ τοῦ ψεύδους, γέρνουν εὔκολα σὰν ἕνα δέντρο χωρὶς ρίζες μία ἀπὸ δῶ καὶ μία ἀπὸ ἐκεῖ ἀνάλογα μὲ τὸν ἄνεμο. Πράγματι. Οἱ σύγχρονοι οἰκουμενιστὲς αὐτοπροβάλλονται ὡς συνεχιστὲς τῶν Πατέρων, δὲν ἐπιθυμοῦν ὅμως τὴν ἐφαρμογὴ στὴν πράξη τῶν πατερικῶν διδαχῶν, ἀλλὰ σχεδιάζουν μεταπατερικὲς ἀναθεωρήσεις ζητημάτων τῆς πίστεως καὶ τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Συμμαχοῦν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες, συναντῶνται καὶ συμπροσεύχονται μαζί τους καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ ἀπειλοῦν τοὺς πιστούς τῆς Ἐκκλησίας τους ποὺ τολμοῦν νὰ ἐλέγξουν τὴν τακτική τους. Ἀρνοῦνται νὰ ὀνομάσουν τὸν Οἰκουμενισμὸ αἵρεση ἀλλὰ μὲ εὐκολία καταπατοῦν τοὺς ἱεροὺς Κανόνες καὶ τὶς προβλέψεις τους γιὰ τὶς συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικούς. Ἁγιοκατατάσσουν ἀντιοικουμενιστὲς πατέρες ὅπως τοὺς ἁγίους Ἰουστῖνο Πόποβιτς καὶ Παΐσιο τὸν Ἁγιορείτη, ἀλλὰ δὲν υἱοθετοῦν τὴ διδασκαλία καὶ τὴν πράξη τῶν ἁγίων αὐτῶν. Εἶναι πραγματικὰ ὡς δέντρα χωρὶς ρίζες, εὔκολα κλίνοντες πότε δεξιὰ καὶ πότε ἀριστερά, τὴ μία φορά διαβεβαιώνοντες ὅτι δὲν προδίδουν τίποτε ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν ἄλλη συναγελαζόμενοι μὲ τοὺς αἱρετικοὺς «ἀδελφούς» τους. Δυστυχῶς μικρὲς ἐλπίδες πνευματικῆς ἀνάνηψης ὑπάρχουν γιὰ τοὺς ὑπηρέτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἰσχύει καὶ γιὰ ἐκείνους αὐτὸ ποὺ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἀναφέρει ὡς γνώρισμα τῶν ἀμετανόητων Πνευματομάχων. Ἔχει σκληρύνει ἡ καρδιά τους καὶ ἀντιστέκεται. Γιʼ αὐτὸ ἀδυνατοῦν νὰ βροῦν τὸ δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς πρὸς τὴν πατρικὴ ἑστία τῆς Ἐκκλησίας.
Τὰ χαρακτηριστικά τους προσιδιάζουν πλήρως σὲ ἐκεῖνα τῶν σύγχρονων ἐκπροσώπων τῆς παναίρεσης τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Προβάλλουν τοὺς κοινοὺς Πατέρες, λέει γιὰ τοὺς Πνευματομάχους ὁ ἅγιος, ἀλλὰ δὲν δέχονται τὴν κληρονομιὰ ἀπὸ αὐτούς. Συμμαχοῦν μὲ τοὺς ἐχθρούς μας καὶ φέρονται ἐχθρικὰ σέ μᾶς, μπαίνοντας κατὰ κάποιο τρόπο ἀνάμεσα σέ μᾶς καὶ τοὺς ἐχθρούς μας καὶ εἶναι καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο καὶ μαζὶ κανένα, οὔτε τὴν ὀρθὴ πίστη ὁμολογοῦν, ἀλλὰ καὶ αἱρετικοὶ ἀρνοῦνται νὰ ὀνομάζονται. Ἔχουν ἀναλάβει ἐξίσου πόλεμο κατὰ τῆς ἀληθείας καὶ κατὰ τοῦ ψεύδους, γέρνουν εὔκολα σὰν ἕνα δέντρο χωρὶς ρίζες μία ἀπὸ δῶ καὶ μία ἀπὸ ἐκεῖ ἀνάλογα μὲ τὸν ἄνεμο. Πράγματι. Οἱ σύγχρονοι οἰκουμενιστὲς αὐτοπροβάλλονται ὡς συνεχιστὲς τῶν Πατέρων, δὲν ἐπιθυμοῦν ὅμως τὴν ἐφαρμογὴ στὴν πράξη τῶν πατερικῶν διδαχῶν, ἀλλὰ σχεδιάζουν μεταπατερικὲς ἀναθεωρήσεις ζητημάτων τῆς πίστεως καὶ τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Συμμαχοῦν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες, συναντῶνται καὶ συμπροσεύχονται μαζί τους καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ ἀπειλοῦν τοὺς πιστούς τῆς Ἐκκλησίας τους ποὺ τολμοῦν νὰ ἐλέγξουν τὴν τακτική τους. Ἀρνοῦνται νὰ ὀνομάσουν τὸν Οἰκουμενισμὸ αἵρεση ἀλλὰ μὲ εὐκολία καταπατοῦν τοὺς ἱεροὺς Κανόνες καὶ τὶς προβλέψεις τους γιὰ τὶς συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικούς. Ἁγιοκατατάσσουν ἀντιοικουμενιστὲς πατέρες ὅπως τοὺς ἁγίους Ἰουστῖνο Πόποβιτς καὶ Παΐσιο τὸν Ἁγιορείτη, ἀλλὰ δὲν υἱοθετοῦν τὴ διδασκαλία καὶ τὴν πράξη τῶν ἁγίων αὐτῶν. Εἶναι πραγματικὰ ὡς δέντρα χωρὶς ρίζες, εὔκολα κλίνοντες πότε δεξιὰ καὶ πότε ἀριστερά, τὴ μία φορά διαβεβαιώνοντες ὅτι δὲν προδίδουν τίποτε ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν ἄλλη συναγελαζόμενοι μὲ τοὺς αἱρετικοὺς «ἀδελφούς» τους. Δυστυχῶς μικρὲς ἐλπίδες πνευματικῆς ἀνάνηψης ὑπάρχουν γιὰ τοὺς ὑπηρέτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἰσχύει καὶ γιὰ ἐκείνους αὐτὸ ποὺ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἀναφέρει ὡς γνώρισμα τῶν ἀμετανόητων Πνευματομάχων. Ἔχει σκληρύνει ἡ καρδιά τους καὶ ἀντιστέκεται. Γιʼ αὐτὸ ἀδυνατοῦν νὰ βροῦν τὸ δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς πρὸς τὴν πατρικὴ ἑστία τῆς Ἐκκλησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου