Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος λέγει:

«Ἀδελφοί μου, εἴμαστε ἔμποροι πνευματικοί. Μοιάζουμε μέ τούς ἐμπόρους αὐτῆς τῆς ζωῆς, οἱ ὁποῖοι κάθε ἡμέρα βλέπουν ἄν ἔχουν κέρδος ἤ ζημία. Καί ἄν δοῦν ὅτι ἔχουν ζημία κοιτοῦν πῶς θά τήν διορθώσουν. Τό ἴδιο πρέπει καί ἐσύ, ἀγαπητέ μου, νά κάνης. Κάθε ἡμέρα, πρωΐ καί βράδυ, πρέπει νά κοιτᾶς πῶς βαδίζει ἡ ἐμπορική σου δραστηριότητα. Τό βράδυ νά κάνης κατανυκτική αὐτοσυγκέντρωση καί περισυλλογή, νά σκέπτεσαι καί νά συνομιλῆς εἰλικρινά μέ τόν ἑαυτόν σου καί νά λές. Μήπως σέ κάποια στιγμή θύμωσα τόν Θεό; Μήπως ἔπεσα σέ ἀργολογία; Μήπως εἶπα κανένα κακό σέ κάποιον; Μήπως, ὅταν τά χείλη μου ἔψαλλαν ὕμνους στόν Θεό, ὁ νοῦς ἔτρεχε σέ κοσμικές ματαιότητες; Μήπως μέ ἐνόχλησε σαρκική ἐπιθυμία καί τήν δέχτηκα μέ εὐχαρίστηση; Μήπως μέ ἀπορρόφησαν οἱ σωματικές φροντίδες καί ἐγκατέλειψα τήν μνήμη Θεοῦ;».

****
Ο/Η Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος λέγει:":


Άνθρωποι ευάλωτοι και εντελώς παρά φύσιν όπως έχουμε καταντήσει μόνο με τη συνδρομή της Χάρης θα σωθούμε. Αφού βεβαίως αγωνιζόμαστε ό,τι περνάει από τη διεστραμμένη φύση μας να διορθωθεί. Κι αυτό το ξέρουμε καλά, δεν γίνεται με μαγικό τρόπο, αλλά εντός της Εκκλησίας και δια των μυστηρίων που επιτελούνται εκεί. Τα διαβάζουμε και τα ακούμε, αλλά ελάχιστα τα εμπεδώνουμε επειδή ο νους μας τρέχει από εδώ κι από εκεί, σαν αλητάμπουρας. Δια πολλών θλίψεων, και μέσα από στενωπό δηλαδή τη στενή και τεθλιμμένη οδό πάμε προς τον ουρανό, όλοι οι άλλοι δρόμοι είναι μεν δρόμοι αλλά ενώ φαίνονται μακρείς και φαρδιοί οδηγούν σε αδιέξοδα. Ενώ βρε παιδί μου ένα στενό μονοπάτι, σχεδόν καθόλου βατό στο σύγχρονο πλήρως εμπαθή άνθρωπο, οδηγεί στην αιώνια ζωή και ευδαιμονία!!

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Άνθρωποι ευάλωτοι και εντελώς παρά φύσιν όπως έχουμε καταντήσει μόνο με τη συνδρομή της Χάρης θα σωθούμε. Αφού βεβαίως αγωνιζόμαστε ό,τι περνάει από τη διεστραμμένη φύση μας να διορθωθεί. Κι αυτό το ξέρουμε καλά, δεν γίνεται με μαγικό τρόπο, αλλά εντός της Εκκλησίας και δια των μυστηρίων που επιτελούνται εκεί. Τα διαβάζουμε και τα ακούμε, αλλά ελάχιστα τα εμπεδώνουμε επειδή ο νους μας τρέχει από εδώ κι από εκεί, σαν αλητάμπουρας. Δια πολλών θλίψεων, και μέσα από στενωπό δηλαδή τη στενή και τεθλιμμένη οδό πάμε προς τον ουρανό, όλοι οι άλλοι δρόμοι είναι μεν δρόμοι αλλά ενώ φαίνονται μακρείς και φαρδιοί οδηγούν σε αδιέξοδα. Ενώ βρε παιδί μου ένα στενό μονοπάτι, σχεδόν καθόλου βατό στο σύγχρονο πλήρως εμπαθή άνθρωπο, οδηγεί στην αιώνια ζωή και ευδαιμονία!!