Απελθόντες εκείνοι εις το Μοναστήριον έφεραν ενώπιόν των τον Άγιον
βασταζόμενον, επειδή δεν ηδύνατο να περιπατήση,
και τότε λέγει εις αυτόν (τον Όσιο και Ομολογητή Στέφανο τον Νέον), ο
Επίσκοπος Εφέσου Θεοδόσιος : Διατί άνθρωπε του Θεού διαστρέφεις τον λαόν,
ονομάζων πάντας ημάς αιρετικούς; Ο δε Άγιος με πραείαν φωνήν απεκρίνατο : Γνωρίζεις
τι είπεν ο Προφήτης Ηλίας προς τον Αχαάβ, όταν του είπε, συ είσαι αυτός που
διαστρέφεις τον λαόν; Δεν είμαι εγώ, είπεν ο προφήτης Ηλίας, όστις διαστρέφω,
αλλά συ και ο οίκος του πατρός σου. Ούτω σας λέγω και εγώ, ότι εγώ δεν
διαστρέφω τι, αλλά σεις, οίτινες αφήνετε την Παράδοσιν των Πατέρων και κάμετε
ιδικά σας νεώτερα σαπρά και παράλογα δόγματα. Ταύτα ειπόντος του Αγίου εθυμώθη
ο της Νικομηδείας Επίσκοπος Κων/νος, και εγερθείς του θρόνου ο αναιδέστατος
ελάκτησε τον κατά γης καθήμενον Άγιον εις το πρόσωπον με πολλήν οργήν ο
θεόργιστος, ο δε Άγιος από την αδυναμίαν του έπεσε κατά γης ύπτιος, έπειτα
πάλιν τον εκτύπα εις την κοιλίαν συχνά με τους πόδας του.
(Συναξ. ΙΑ:703).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου