Ὁ Ἀλέξανδρος Βέλλιος εἶναι φίλος ἀπὸ παλιά. ∆ηµοσιογράφος
ἀγωνιστικὸς καὶ εὐθύβολος. Πνεῦµα διαλεκτικό, ζωηρό, ἐρευνητικό. Ἔχουµε καὶ ἄλλοτε
ἀνταλλάξει ἀπόψεις καὶ θέσεις. Πολὺ φιλικά. Καὶ δηµοσίως, στὰ τηλεοπτικὰ πλατό.
Νιώθω, πάντως, ἐξαιρετικὰ λεπτὴ σήµερα τὴ θέση µου, τόσο ἀπέναντί του ὅσο καὶ ἀπέναντι
στὸν ἀναγνώστη. Ὅµως θὰ διατυπώσω θαρρετὰ τὴ σκέψη µου... Ὁ Ἀλέξανδρος περνᾶ δοκιµασία ζωῆς. Εἶναι ἄρρωστος
βαριὰ καὶ θέλησε νὰ ἐκφράσει τὸν προβληµατισµό του γιὰ τὸ ἐπικείµενο τέλος.
Πρόκειται, ὅµως, βεβαίως, γιὰ τὸ τέλος τῆς ζωῆς... ὅλων µας! Κάποιων λίγο ἀργότερα,
κάποιων ἴσως καὶ λίγο νωρίτερα ἀπὸ ἐκεῖνον, κάποιων λιγότερο, κάποιων ἴσως καὶ
πολὺ περισσότερο ἄτυχων! Ποιὸς ξέρει! Φοβᾶµαι λοιπὸν ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος ἔπεσε σὲ
χοντρὴ παγίδα. Εἶδε τὸ ζήτηµα τοῦ θανάτου ἀτοµικιστικά, πολιτικά, καὶ
δηµοσιοσχεσίτικα, ὅπως εἶναι συνηθισµένος νὰ ἀντιµετωπίζει τὰ ζητήµατα τῆς
πολιτικῆς ἐπικαιρότητας καὶ τοῦ προσωπικοῦ πολιτικοῦ σχολιασµοῦ. Ἔγραψε θορυβῶδες
(πολιτικά!) βιβλίο µὲ τίτλο «Ἐγὼ καὶ ὁ θάνατός µου», ἡ ἔκδοση φέρεται νὰ κάνει
πιένες, µαζεύτηκε κόσµος καὶ ντουνιὰς µεγαλοαστῶν σὲ οὐρὲς γιὰ τὴν παρουσίαση
τοῦ βιβλίου στὸ Ἵδρυµα «Μιχάλης Κακογιάννης». Ἐµφανίζεται, µάλιστα, ὁ ἴδιος ὁ
συγγραφέας καὶ στὶς τηλεοράσεις καὶ ἐξηγεῖ (γελώντας, ἂν τὸ πιστεύετε!) ὅτι
πρόκειται νὰ πεθάνει, καὶ ὅτι ἀποφάσισε νὰ τὸ κάνει ἤρεµα καὶ ἀφ’ ἑαυτοῦ,
ζητώντας ἁπλῶς ἀπὸ τοὺς γιατρούς... µία λεµονάδα µὲ δηλητήριο!
∆ὲν θὰ σταθῶ
στὴν ἀστική, ἐπιθεωρησιακὴ καὶ καλοπερασάδικη αὐτὴ νοοτροπία, µάλιστα, µπροστὰ
στὸν θάνατο. ∆ὲν θὰ σταθῶ οὔτε κἄν στὴν καθαρῶς µηδενιστικὴ ἀντιµετώπιση τοῦ
θανάτου µὲ γέλια καὶ καµώµατα ἀπὸ τηλεοράσεως, ἔναντι, τελικῶς, χιλιάδων
συνανθρώπων του, ποὺ περνοῦν ἀγόγγυστα δρᾶµα καθηµερινοῦ ψυχικοῦ καὶ σωµατικοῦ ἀγώνα
ὑποµονῆς µπροστὰ στὶς ἀρρώστιες καὶ στὸν θάνατο. Παιδιῶν, ἐφήβων, νέων, ἐνηλίκων
καὶ γερόντων, τῶν ὁποίων ἡ ἀπόρριψη σὲ Καιάδα ἀποκλείεται ἀπολύτως ἀπὸ τὸν
χριστιανικὸ πολιτισµό, ἔστω κι ἂν ὁ Καιάδας αὐτὸς νοηθεῖ ὡς µία ἁπλὴ λεµονάδα µὲ
δηλητήριο. Οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀνάπηροι ἀπὸ µετρίως µέχρι ἀκραίως. Πάµπολλοι σὲ
καροτσάκια ἢ κατάκοιτοι. Ποὺ δέχονται ταπεινὰ ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ µὲ εὐγνωµοσύνη
ἀκόµη καὶ ἐπὶ πολλὰ χρόνια τὶς ὑπηρεσίες τῶν δικῶν τους. Ἀπὸ τὴν ὑποµονετικὴ
τροφοδότησή τους µέχρι τὶς ἀκραῖες λεπτοµέρειες τῆς καθαριότητός τους. Λυπᾶµαι
εἰλικρινά, Ἀλέξανδρε, ἀλλὰ µόνο οἱ εὐγονικὲς ἐπιδόσεις, σὰν αὐτὲς τοῦ Μένγκελε
στὰ στρατόπεδα τῶν Ἀρίων, προβλέπουν λεµονάδες µὲ δηλητήριο γιὰ τοὺς ἀνάπηρους.
Νὰ τὸ προχωρήσουµε, λές, τὸ πρᾶγµα καὶ στὸν δικό µας πολιτισµό; Θὰ σταθῶ, ὅµως,
κυρίως, σὲ κάτι ἄλλο: ∆ιάβασα ὅτι στὸ περισπούδαστο ὑπὲρ τῆς καλοπερασάδικης εὐθανασίας
βιβλίο σου, Ἀλέξανδρε, γράφεις, ἐπὶ λέξει: «Μὲ ποιὸ δικαίωµα ἡ θρησκεία ἐπιλέγει
πρὶν ἀπὸ µένα, γιὰ µένα, πότε καὶ πῶς ἐπιτρέπεται νὰ πεθάνω;». Ὥστε ἔτσι, Ἀλέξανδρε!
Λὲς ὅτι ἡ θρησκεία ∆ΕΝ ἐπιτρέπεται νὰ ἔχει λόγο ἐπὶ τοῦ ὁριακοῦ - ὑπαρξιακοῦ ζητήµατος
τῆς αὐτοκτονίας; Ἀλλά, τότε, Ἀλέξανδρε, ποιὸς ἄλλος µπορεῖ νὰ ἔχει λόγο ἐπ' αὐτοῦ,
ἂν δὲν ἔχει ἡ θρησκεία; Ὁ Γαλλικὸς ∆ιαφωτισµός; Ὁ βρεττανικὸς κοινοβουλευτισµός;
Ὁ φραγκογερµανικὸς Μαρξισµός; Ἡ νεογερµανικὴ σοσιαλδηµοκρατία ; Ὁ διεθνὴς νεοσυντηρητικὸς καπιταλισµός; Φοβᾶµαι,
Ἀλέξανδρε, ὅτι φορᾶς ἀπαραδέκτως χοντρὰ γυαλιὰ ἑνιαίας χρήσης διὰ πᾶσαν
νόσον... Ἀλλὰ δὲν εἶναι, Ἀλέξανδρε, ὅλα
τὰ ζητήµατα τῆς ζωῆς αὐτῆς (καὶ τοῦ τέλους της...) πολιτικὰ καὶ µόνο ζητήµατα.
Τέλος, ἀκόµα καὶ ἂν µᾶς καθυποχρέωνες, µὲ δηµοσιοσχεσίτικα µεγαλεῖα, νὰ
παραδεχτοῦµε ὅτι µόνος, ἐσύ, ἔχεις λόγο ἐπὶ τοῦ θανάτου σου καὶ οὐδεµία
θρησκεία, ὑπάρχει, αἴφνης, τὸ ἐρώτηµα: Εἶχες, ἆραγε, τὸ δικαίωµα νὰ ἐπιλέξεις ἀπὸ
πρὶν καὶ τὸν τρόπο µὲ τὸν ὁποῖο θὰ γεννιόσουν ἐπὶ τῆς Γῆς, θὰ θήλαζες, θὰ
τρεφόσουν καὶ θὰ µεγάλωνες, θὰ κρατιόσουν ὑγιής, µέχρι νὰ ἀρρωστήσεις, γιὰ νὰ µᾶς
φιλοδωρεῖς σήµερα µὲ τόσο ἀνενδοίαστα κύκνεια ᾄσµατα περὶ ἀπολύτων δικαιωµάτων
στὸν... θάνατο; ∆ὲν µπορῶ νὰ τὴ δεχτῶ
τέτοια φιλοσ(ζ)oφία, Ἀλέξανδρε...
Κατὰ τὰ λοιπά, θέλω νὰ σοῦ προσθέσω ὅτι νιώθω πὼς εἶµαι κοντά σου καὶ θὰ τρέξω,
ἂν µὲ καλέσεις, σὲ ὁτιδήποτε -ἐλάχιστο ἢ µὴ- θεωρήσεις ὅτι µπορῶ νὰ φανῶ χρήσιµος
στὸν ὁριακὸ ἀγώνα σου...
"Ο.Τ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου