Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σὲ λόγο του γιὰ τὶς ἀρετὲς καὶ τὰ πάθη γράφει:

«Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ εἶναι ρίζα καὶ ἀρχὴ κάθε ἀρετῆς, ἡ δὲ ἀγάπη πρὸς τὸν κόσμο εἶναι πρόξενος κάθε κακίας. Γι᾽ αὐτὸ καὶ εἶναι ἀντίθετες μεταξύ τους αὐτὲς οἱ δύο καὶ φθείρονται ἡ μία ἀπὸ τὴν ἄλλη. Ἀλλὰ αὐτῆς τῆς δυάδος τῶν ἀντιθέτων ριζῶν, δηλαδὴ τῆς πρὸς τὸν κόσμο καὶ τῆς πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπης, ρίζα καὶ ἀρχὴ καὶ πρόξενος εἶναι ἄλλη δυὰς ἀγάπης, ποὺ διάκειται κι ἐκείνη ἀσπόνδως καὶ ἀπεχθῶς πρὸς ἑαυτήν. Διότι τῆς μὲν ἀγάπης πρὸς τὸν κόσμο αἰτία γίνεται ἡ πρὸς τὸ σῶμα μας ἀγάπη, καθ᾽ ὅσον τὸν κόσμο τὸν ἀγαποῦμε ἐξ αἰτίας τοῦ σώματος καὶ τῆς εὐπάθειας σχετικὰ μὲ αὐτό. Τῆς δὲ ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸ αἰτία γίνεται ἡ ἀγάπη πρὸς τὸ πνεῦμα μας δηλαδὴ πρὸς τὴν ψυχή, καθ᾽ ὅσον ὁ καθένας μας ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ γιὰ τὴν ψυχή του καὶ τὴν ἄνεση καὶ τὴν εὐημερία κατὰ τὸν μέλλοντα αἰώνα».