Άνθη εκ των
εορταστικών λόγων εις τον Ευαγγελισμόν της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Εορτή
Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, μηνύματα σωτηρίας, υπόθεσις ευφροσύνης και χαράς!
Πανήγυρις πανηγύρεων της ελπίδος ημών. Απεστάλη ο αρχάγγελος Γαβριήλ προς την
Παρθένον Μαρία, μήνυμα παγκοσμίου σωτηρίας φέρων, απεστάλη στρατιώτης, βοών το
μυστήριον του Βασιλέως, μυστήριον γνωριζόμενον πίστει, ουκ ερευνόμενον λογικώς
αλλά ομολογούμενον και θεολογούμενον. Απεστάλη τον έκτον μήνα, από την σύλληψιν
του Ιωάννου του Προδρόμου, προς παρθένον μνηστευμένην τω Ιωσήφ. Ο προφήτης
Ησαϊας περί τούτου λέγει: «Δοθήσεται το εσφραγισμένο βιβλίον, ανδρί ειδότι
γράμματα». Εσφραγισμένον βιβλίον την Παρθένον Μαρίαν λέγει. Από ποίους εδόθη;
Από τους ιερείς. «Ανδρί ειδότι γράμματα» δηλαδή ο Ιωσήφ είχε γυναίκα και
παιδιά, όστις λέγει κατά τον προφήτην: «Ου δύναμαι αναγνώναι» δηλαδή αδυνατώ να
διαβάσω διότι είναι σφραγισμένο (κλειστό) τηρούμενον να γίνει κατοικητήριον Θεού.
Ουκ είχε συζυγικές-σαρκικές σχέσεις ο Ιωσήφ με την Μαρία.
Ο Γαβριήλ μηνύει
εις παρθένον Μαρία την σάρκωσιν του Θεού Λόγου, η οποία κατανοήσασα ότι εκ
Πνεύματος Αγίου τούτο, δέχεται λέγουσα το: «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι
κατά το ρήμα σου» (Λουκ. α: 26- 38).
Χαίρε Θεοτόκε των εγγύς και των μακράν η ανάπαυσις. Χαίρε Παρθενομήτωρ,
φωτοφόρε, σκεύος αμίαντον, μήτηρ και δούλη. Παρθένος μεν δια τον εκ σου
τεχθέντα, μήτηρ δε δια τον εν αγκάλαις σου βασταχθέντα και γάλακτι τραφέντα.
Δούλη δια τον μορφήν δούλον λαβόντα. Συνέλαβες ασπόρως, θεοπρεπώς δε εγέννησας.
Χαίρε Μαρία η
λαμπάς η άσβεστος, εκ σου ο Ήλιος της δικαιοσύνης εγεννήθη. Χαίρε Μαρία
Θεοτόκε, δια σου προήλθε το αληθινόν φως ο Κύριος, λέγων: «Εγώ ειμί το φως του
κόσμου». Εκ σου Θεοτόκε ο πλάστης του πρωτοπλάστου και της παραβάσεως αυτού
διορθωτής και της εν ουρανώ βασιλείας οδηγός.
Χαίρε Θεοτόκε το συμπέρασμα της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης η σαρκί
χωρήσασα τον μηδαμώς χωρούμενον. Εκ σου σωματούται ο ασώματος, άρχεται ο
άναρχος, χωρείται ο αχώρητος, ζωούται ο αυτόζωος σαρκούται ο άσαρκος. Ο
άκτιστος κτίζεται, πτωχεύει ο πλούσιος, νηπιάζει ο ύψιστος, ψηλαφείται ο
αψηλάφητος, κρατείται ο ανέπαφος, βαστάζεται ο βαστάζων τα πάντα, ο κηδεμών του
παντός, γαλακτοτροφείται. Ο αμήτωρ απάτωρ γίνεται, ο Υιός του Θεού και Λόγος,
Υιός ανθρώπου σωματικώς κατ΄ ευδοκίαν γίνεται.
Χαίρε
Θεοτόκε η των επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων μεγαλοπρεπής και
μεγαλόφωτος δόξα. Χαίρε η πάσης καθαρότητος καθαρωτέρα παντός γλυκάσματος
γλυκυτέρα, παντός ευγενούς ευγενεστέρα, παντός πλούτου πλουσιωτέρα. Χαίρε Μήτηρ
Θεού, το μόνον αληθώς χριστιανικής κτίσεως πασιπόθητον όνομα, η μόνη ευλογημένη
ότι αστενοχωρήτως εχώρησας Χριστόν, η και προ τόκου και μετά τόκον, παρθένος
διαμείνασα. Χαίρε κεχαριτωμένη, δια σου οι ορθόδοξοι, Χριστού δευτέραν και
φωτοσωτήριον γέννησιν ευσεβοπρεπώς προσκυνούμεν.
Δια σου Αειπάρθενε Μαρία, το μυστήριο της Αγίας Τριάδος κατανοούμεν, χριστιανοί
Ορθόδοξοι είμεθα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και την
ψυχοσωτήριον και φωτόμορφον Πίστην κατέχομεν. Δια σου Θεοτόκε τον
πολυπροσκύνητον και ιαματοποιόν προσκυνούμεν Σταυρόν, τον αγιοποιόν και
τριφεγγές Βάπτισμα βαπτιζόμεθα και του Αληθινού και Αθανάτου Άρτου γευόμεθα.
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε δια σου ασεβείς ευσεβείς γενόμενοι, ευσεβώς
ευσεβούσι και προσκυνούσι τον Θεάνθρωπον Χριστόν, οι φιλόχρυσοι και φιλάργυροι,
γίνονται φιλόχριστοι και φιλάνθρωποι.
Χαίρε κεχαριτωμένη, η προστασία πάντων των Χριστιανών, η κοινή σωτηρία,
η μόνη των αδυνάτων μεγαλοδύναμος δύναμις, των ταπεινών η ανύψωσις, των
μετανοούντων η συνοδοιπόρος. Χαίρε η όντως υπερευλογημένη, ευχαριστούμεν σε,
πληθύνοντες την υμνολογίαν, όπως συ την προστασίαν.
Χαίρε
Κεχαριτωμένη το μεθόριον κτιστής και ακτίστου φύσεως, Αυτήν την χώρα του
αχωρήτου υμνήσουσι μετά Θεόν, όσοι τον Θεόν υμνούσι. Αύτη και των προ αυτής
αιτία και των μετ΄ αυτήν προστάτις και πρόξενος των αιωνίων αγαθών. Αύτη των
προφητών υπόθεσις, αποστόλων αρχή, εδραίωμα μαρτύρων, διδασκάλων θεμέλιον. Αύτη
των επί γης η δόξα, η τερπνότης των κατ΄ ουρανόν, το εγκαλλώπισμα πάσης κτίσεως.
Αύτη η αρχή και πηγή και ρίζα της ελπίδος εν Ουρανώ.
Χαίρε Κεχαριτωμένη – συν τω Γαβριήλ λέγομεν – ο Κύριος μετά σου, ότι
γέγονας ημίν οδός σωτηρίας, ανάβασις προς Ουρανόν, τόπος αναπαύσεως, τροφή της
ζωής· εκ σου προήλθεν ο φθορεύς της φθοράς, ο θανατώσας τον θάνατον,
ασυνδυάστως εκυοφόρησας, ανυμφεύτως
έτεκες, μόνη Μήτηρ ομού και Παρθένος!
Ο προφήτης Ησαϊας
βοά: «Κύριος ο Θεός μου, δοξάσω σε, υμνήσω το όνομά σου, ότι εποίησας θαυμαστά
πράγματα, βουλήν αρχαίαν, αληθινήν». Η αρχαία βουλή του Θεού και Πατρός ήτο η
σωτηρία των ανθρώπων!
Πρέσβευε,
Κυρία και Δέσποινα, Βασίλισσα και Μήτηρ Θεού, υπέρ ημών· ότι εξ ημών συ και ο
εκ σου τεχθείς σαρκοφόρος Θεός ημών· ω πρέπει η δόξα και η μεγαλοπρέπεια, τιμή
και προσκύνησις και ευχαριστία, συν τω
Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Γερ. Αλύπιος
Ι.
Κ. Αγ. Νικολάου
Καψάλα – Άγιον Όρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου