ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ : Προς τον Παναγιώτατον Οικουμενικόν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαίον -- του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Παναγιώτατε,                                                                                                                                 
Ως φύλακας και φρουρός της Ορθοδόξου επάλξεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου, είναι αληθές ότι έχετε δώσει στο παρελθόν, σε πολλές περιπτώσεις, αποδείξεις υπομονής και καρτερίας, παραμένοντας σ΄ ένα εχθρικό περιβάλλον, εκτεθειμένο συνεχώς στις απειλητικές προκλήσεις και καταστροφικές συμπεριφορές παντός είδους «γκρίζων λύκων»!                                           

Εξάλλου, όσες δοκιμασίες, ταλαιπωρίες, κινδύνους και ταπεινώσεις, επέπρωτο να υποστήτε, παραμένοντας εδραίος και αμετακίνητος στην κορυφαία αυτή έπαλξη της Ορθοδοξίας, σας απέδειξαν ισχυρό άνδρα, ικανό πυλωρό των συμφερόντων και των δικαίων του Πατριαρχείου!                                                                   

Πλην, όμως, σήμερα, εκ των πραγμάτων βεβαιώνεται το γεγονός, ότι οι αντίξοες αυτές και απειλητικές, για την ύπαρξη της επάλξεως αυτής, του Πατριαρχείου, δυσμενείς περιστάσεις, σας εκούρασαν και σας κατεπόνησαν ψυχικώς, σας έθλιψαν και μάλιστα σας απογοήτευσαν στο βαθμό ενός προβληματισμού, υπαρξιακού πλέον αδιεξόδου!                                                                                                     

Φαίνεται ότι, κάποια στιγμή, θα κλονίσθηκε η υπομονή σας και θα κάμφθηκε η αντίστασή σας, κατά των εχθρικών διαθέσεων και πράξεων του περιβάλλοντος, στο οποίο διαβιώνετε και λόγω της κοπώσεως αυτής θα οδηγηθήκατε στην τελική σας σκέψη, ότι το μέλλον του οικουμενικού σας πατριαρχικού κύρους, προδιαγράφεται σκοτεινό και αβέβαιο!    
                                                                                 

Αλλά επίσης, φαίνεται εκ των πραγμάτων, ότι μέσα στο κλίμα της ψυχικής αυτής κοπώσεως, πεισθήκατε ότι δεν υπάρχει πλέον ελπίδα βοηθείας, από τον ορθόδοξο χώρο, εκκλησιαστικό και πολιτικό, για μια δυναμική στήριξή σας, για την έξοδό σας από το αδιέξοδο, το οποίο αντιμετωπίζατε και τότε αποφασίσατε, εν ψυχρώ, να προχωρήσετε στην τραγική επιλογή σας, της εξόδου δηλαδή από το αδιέξοδό σας, με την είσοδό σας στην αίρεση!                                                                    

Επιλέξατε να επαναλάβετε το ιστορικό λάθος του παρελθόντος, της καταφυγής στη σκέπη και προστασία του Ρωμαίου Ποντίφικα! Και το έγκλημα έγινε! Καταφύγατε στη σαρκωμένη αίρεση! Ζητήσατε τη βοήθεια του Πάπα! «Πέσατε στην αγκαλιά του Πάπα»! Συλλειτουργήσατε, συμπροσευχηθήκατε, ανταλλάξατε λειτουργικό ασπασμό αγάπης και υποσχεθήκατε αμοιβαία δέσμευση, για «πλήρη και τελική ένωση»! Ενεργήσατε ως κάτοχος κύρους Οικουμενικής Συνόδου, ως μονοκράτωρ Πάπας του ορθοδόξου χώρου! Η τραγική αυτή επιλογή σας, να προσφύγετε στην προστασία του Ρωμαίου Ποντίφικα έχει εντούτοις το νοηματικό βάρος, αλλά και τις συνέπειες του αμαρτητικού παραπτώματος της αδαμικής παραβάσεως. Επαναλάβατε, με την τραγική σας επιλογή, το αξιολογικό έγκλημα της αρχεγόνου αυτής πράξεως. Μεταξύ του θελήματος του Θεού και του δικού σας, του καταπτοημένου από το αδιέξοδό σας, θελήματος, προτιμήσατε την αθέτηση του πρώτου! Μεταξύ της αμωμήτου Ορθοδοξίας, της κιβωτού της αποκεκαλυμμένης αληθείας και της παπικής αιρετικής κακοδοξίας, προτιμήσατε την τελευταία! Επιλέξατε την εμπλοκή σας στην αίρεση, ως σωτήρια λύση της στηρίξεως του εγκοσμίου οικουμενικού σας κύρους! Σας εγοήτευσε η υποβολή του όφεως! Στρέψατε την πλάτη σας στην αγιοπνευματική πατερική παράδοση της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού και αδιαφορήσατε για τις ανυπολόγιστες ευθύνες σας, τις οποίες έχουν ήδη καταγράψει οι αθετηθέντες, από την επιλογή σας, Ιεροί Κανόνες, στη χρεωστική, εις βάρος σας, μερίδα του βιβλίου του ουρανού! Λησμονήσατε, Παναγιώτατε, ότι, το πρώτιστο έργο πυλωρού, το οποίο είχατε υποχρέωση να επιτελέσετε, στην κορυφαία έπαλξη της Ορθοδοξίας, του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ήταν πάντοτε, όχι η περιφρούρηση του οικουμενικού σας τίτλου, αλλά η αλήθεια της, μιάς και μόνο, Εκκλησίας του Χριστού, της Ορθοδοξίας των Πατέρων!                                              

Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο όχι, για να θεσπίσει κοσμικά ή εκκλησιαστικά αξιώματα αλλά, «ίνα μαρτυρήση τη αληθεία»! Η ομολογία του, την ύστατη στιγμή του Πάθους του, ενώπιον του Πιλάτου· «Εγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο ελήλυθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία» (Ιω. 18, 37)! Ήταν ομολογία θυσίας υπέρ της αληθείας και όχι στήριξη της βασιλικής του εξουσίας!                                 

Εσείς, με την επιλογή σας, να επιδιώξετε στήριξη του οικουμενικού σας τίτλου, με την είσοδό σας στην αίρεση, ταυτισθήκατε με το αίτημα των δύο, εκ των συνοδοιπορούντων με τον Κύριο προς τα Ιεροσόλυμα μαθητών του, οι οποίοι αξίωσαν τίτλους πρωτοκαθεδρίας και αξιώματος, παρανοήσαντες το σκοπό αυτής της πορείας!                                                                                                                       

Ο αντίλογος του Κυρίου, στο αίτημα των μαθητών του, ήταν, όπως γνωρίζετε, αντιπρόταση θυσίας! «…δύνασθε πιείν το ποτήριον ο εγώ πίνω, και το βάπτισμα ο εγώ βαπτίζομαι βαπτισθήναι; …το μεν ποτήριον ο εγώ πίνω πίεσθε, και το βάπτισμα ο εγώ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε» (Μάρκ. 10, 38)!                                                 

Η Ορθοδοξία ήταν και είναι πάντοτε, Παναγιώτατε, οδός μαρτυρίου! Αυτή την οδό έπρεπε να βαδίσετε! Εδραίος και αμετακίνητος στην οδό του μαρτυρίου της αλήθειας της Ορθοδοξίας και όχι στην έπαλξη της περιφρουρήσεως του οικουμενικού σας τίτλου! Ανταλλάξατε την αλήθεια του μαρτυρίου της Ορθοδοξίας με τον στηρικτικό του αξιώματός σας παπικό ασπασμό! Προτιμήσατε την πανηγυρική σας είσοδο στην αίρεση και δεν ισχύσατε να ακούσετε «της φωνής» Κυρίου! «Πας ο ων εκ της αληθείας ακούει της φωνής μου»! Σας διέφυγε, δυστυχώς, από το πνεύμα σας, η αλήθεια της Ορθοδοξίας! Κερδήσατε την κακοδοξία της αιρέσεως! Κρίμα!