ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Ζωή πεφυκώς oύτος έσται, πτώσις απειθούσι, νηπιάσας Θεός Λόγος, ως ανάστασις πάσι, τοις πίστει μέλπουσιν· Ευλογείτε πάντα τα έργα τον Κύριον, και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.

Ερμηνεία.

Εις το ανώτερον μεν Τροπάριον σημείον αντιλεγόμενον ερρέθη ο Κύριος υπό του Συμεών, και ερμηνεύθη, πως τούτο λέγεται· εν δε τω παρόντι λέγεται και ερμηνεύεται παρά του ιδίου Συμεών, πως είναι πτώσις πολλών και ανάστασις. Λέγει λοιπόν ο Ιερός Μελωδός, ότι ο Συμεών επρόσθεσε και τούτο, ότι ούτος ο Θεός Λόγος ο νηπιάσας και υπ΄ εμού βασταζόμενος, επειδή είναι φύσει ζωή, θέλει γένη ανάστασις μεν εις τους πιστεύοντας και πιστώς μέλποντας τον θεοπρεπή ύμνον· ίδιον γαρ είναι της ζωής το να ζωογονή και να ανιστά τους νενεκρωμένους· εις δε τους απειθούντας και μη πιστεύοντας αυτώ θέλει γένη πτώσις εκ του εναντίου, όχι διότι αυτός καταβάλλει τούτους και τους κάμνει να πίπτουν, άπαγε! Ο γαρ Θεός δεν είναι πτώσεως αίτιος, αλλά αναστάσεως· αλλά διότι εκείνοι αυτεξούσιοι όντες, εσκόνταψαν δια την απείθειάν των εις το κατά Χριστόν Μυστήριον και έπεσον, ή και ολοέν πίπτουσιν. Όθεν ο Θεολόγος Γρηγόριος είπε περί των Ιουδαίων, ότι προσκόπτουσι τη σαρκί (του Χριστού δηλαδή)· και ο Ιερός Αμφιλόχιος, ότι πτώσις μεν εστίν ο Χριστός των απίστων Ιουδαίων, ανάστασις δε των πιστευόντων Εθνών· ο δε Θεοφόρος Μάξιμος λέγει: «Εις πτώσιν μεν κείσθαι τον Κύριον των προς μόνην την αίσθησιν την ορωμένην θεωρούντων κτίσιν, και των μόνω τω ρητώ στοιχούντων της αγίας Γραφής, ως μη δυναμένων προς το καινόν Πνεύμα διαβήναι της χάριτος δια την άγνοιαν· ανάστασιν δε των πνευματικώς τα τε κτίσματα του Θεού και τα ρήματα θεωρούντων τε και ακουόντων» (Κεφ. μγ΄ της β΄ εκατοντάδος των Γνωστικών)· και πάλιν: «Το κείσθαι τον Κύριον εις πτώσιν πολλών και ανάστασιν εν τω Ισραήλ, επαινετώς μόνον νοούμενον, εις πτώσιν μεν νοείται των εν εκάστω των πιστευόντων παθών τε και πονηρών λογισμών, ανάστασιν δε των αρετών και παντός θεοφιλούς λογισμού» (αυτόθι κεφ. μδ΄).