Περί νηστείας –του Μεγάλου Βασιλείου.

Η ζωή των Πρωτοπλάστων εις τον Παράδεισον είναι εικών της νηστείας, όχι μόνον διότι εκεί, μετά των αγγέλων ζώντες οι Πρωτόπλαστοι, κατώρθωσαν τα της ολιγαρκείας να ομοιάζουν προς αυτούς, αλλά και διότι όσα φαγητά εφεύρον μετέπειτα οι άνθρωποι, αυτοί δεν τα μετεχειρίζοντο εκεί εις τον Παράδεισον, ούτε οινοποσίαν, ούτε σφαγήν ζώων, ούτε όσα θολώνουν τον νουν του ανθρώπου. Επειδή δεν ενήστευσαν, εξωρίσθησαν από τον Παράδεισον· ας νηστεύσωμεν, λοιπόν, δια να επανέλθωμεν εκεί.                                  

–Μη μνησθής την παρακοήν της Εύας· μη ακούσης την συμβουλήν του όφεως διαβόλου, ο οποίος σε παρακινεί να τρώγης, δια να μη πάθη τίποτε το σώμα σου.    –Το μεν έλαιον παχύνει τον αθλητήν, η νηστεία ενδυναμώνει τον ασκούμενον εις την εγκράτειαν. Ώστε, όσον αφαιρείς από την σάρκα, τόσον λαμπροτέραν κάμνεις την ψυχήν εκ της πνευματικής δυνάμεως. Διότι η νίκη κατά των αοράτων εχθρών δεν επιτυγχάνεται με τας σωματικάς δυνάμεις, αλλά με την υπομονήν εις τας θλίψεις. Είναι πάντοτε ωφέλιμος η νηστεία εις εκείνους οπού την ενεργούν – διότι ούτε οι δαίμονες τολμούν να βλάψουν την ψυχήν των, αλλά και οι φύλακες άγγελοι προθυμότερον μένουν πλησίον τους, διότι έχουν καθαράν την ψυχήν τους – πολύ δε περισσότερον εις τον καιρόν της Τεσσαρακοστής, ότε το κήρυγμα της νηστείας γίνεται πανταχού.                                                                                         

– Δεν αρκεί δε μόνον η αποχή από τας τροφάς, δια να γίνη η νηστεία αξιέπαινος, αλλά πρέπει να προστεθή και η εγκράτεια εις τους λόγους και τας συναναστροφάς, και να πλησιάζωμεν και εις πνευματικούς ανθρώπους, οπού ημπορούν να μας ωφελήσουν, ώστε η νηστεία η σωματική να αποτελή συνέχειαν της ψυχικής ασκήσεως… Ας νεκρώσωμεν, λοιπόν, τα μέλη μας τα γήϊνα, οπού επιθυμούν την αμαρτίαν και με αντίστασιν, εν λόγοις και έργοις, ας περιορίσωμεν τα πάθη· και δια της αποχής από τα φαγητά, ας νηστεύσωμεν νηστείαν δεκτήν από τον Κύριον και αρεστήν εις Αυτόν, καθότι η αποχή από τα φαγητά εμποδίζει τας ατάκτους ορέξεις της κοιλίας και τας αισχράς ορμάς του σώματος. Και ο φιλόπονος εις την αρετήν θα κάμη ταύτα μιμούμενος τους βίους του προφήτου Ηλιού, του Μωϋσέως, του Δανιήλ, του Βαπτιστού Ιωάννου και των λοιπών αγίων, των οποίων δεν είναι ισάξιος όλος ο κόσμος.