Η αγία
Συγκλητική, μεγάλη μορφή και υπόδειγμα του γυναικείου μοναχισμού, η οποία
κατήγετο από την Μακεδονία και ασκήτευε εις την Αίγυπτο, διδάσκουσα τις
μοναχές, έλεγε:
«Όσα πράξωμεν ή
κερδίσωμεν εις τούτον τον κόσμον, πρέπει να τα στοχαζώμεθα πως είναι ολίγα,
συγκρινόμενα με τον αιώνιον πλούτον της μελλούσης ζωής. Διότι εις τούτον τον
κόσμον ευρισκόμεθα, ωσάν μέσα εις άλλην κοιλίαν Μητρός. Και καθώς όταν είμαστε
μέσα εις την κοιλίαν της Μητρός μας, δεν είχαμεν τέτοιαν ζωήν, ό,τι λογής
έχομεν τώρα, ουδέ ετρώγαμεν εκεί τέτοια στερεά φαγητά, καθώς τρώγομεν τώρα,
ουδέ ημπορούσαμεν να κάμωμεν εκείνα, όπου κάμνομεν τώρα, διότι τότε δεν
εβλέπαμεν τον ήλιον, ούτε κανένα άλλο φως. Καθώς λοιπόν όταν ευρισκόμεθα εις
την κοιλίαν της Μητρός μας, υστερούμεθα από πολλά πράγματα του κόσμου τούτου,
έτσι πάλιν και τώρα, οπού ευρισκόμεθα εις τούτον τον κόσμον, υστερούμεθα από
πολλά αγαθά της Βασιλείας των Ουρανών. Δια τούτο καθώς απολαύσαμεν τα πράγματα
του κόσμου, έτσι ας ορεχθούμεν να απολαύσωμεν και τα ουράνια αγαθά. Καθώς
είδαμεν εδώ τούτο το αισθητόν φως, έτσι ας ποθήσωμεν να ιδούμεν και τον νοητόν
Ήλιον της Δικαιοσύνης. Την άνω Ιερουσαλήμ ας στοχαζώμεθα πατρίδα και Μητέρα
δική μας και τον Θεόν ας ονομάζωμεν Πατέρα μας, ας ζήσωμεν εδώ φρόνημα και με
σωφροσύνην, δια να επιτύχωμεν την αιώνιον ζωήν. Ότι καθώς τα βρέφη, οπού είναι
μέσα εις την κοιλίαν της Μητρός τους, όταν γένουν τέλεια και γεννηθούν, από την
ολιγωτέραν τροφήν και ζωήν, οπού είχαν, φέρονται εις μεγαλυτέραν τροφήν και εις
καλλιτέραν ζωήν, έτσι και οι δίκαιοι αναχωρούν από τούτην την ζωήν του κόσμου
και πηγαίνουν εις την ουράνιον και καλλιτέραν ζωήν, κατά το γεγραμμένον «εκ
δυνάμεως εις δύναμιν». Οι δε αμαρτωλοί παραδίδονται από το σκότος του κόσμου
τούτου εις το σκότος του άδου, ωσάν τα βρέφη, οπού πεθαίνουν μέσα εις την
κοιλίαν της Μητρός τους. Διότι οι αμαρτωλοί και όταν είναι ακόμη εις την γην,
νεκρώνονται από το πλήθος των αμαρτιών και όταν αποθάνουν, καταβαίνουν εις
τόπους σκοτεινούς και ταρταρώδεις. Τρεις φορές γεννώμεθα εις την παρούσαν ζωήν.
Μίαν φοράν όταν βγαίνωμεν από την κοιλίαν της Μητρός μας και από την γην
ερχόμεθα πάλιν εις την γην. Αι δε λοιπαί δύο γεννήσεις μας ανεβάζουν από την
γην έως τον ουρανόν, από τας οποίας, η μία είναι εκ της θείας Χάριτος, οπού
έρχεται εις ημάς δια του θείου Βαπτίσματος και την ονομάζομεν αληθώς
παλιγγενεσίαν και αναγέννησιν και η τρίτη είναι εκείνη, οπού γίνεται εις ημάς
δια της μετανοίας και των καλών αγώνων, εις την οποίαν ευρισκόμεθα τώρα και
ημείς».
(Από το βιβλίον
«Η ΟΣΙΑ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου