«Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού»

Αύριο Κυριακή  13 Οκτωβρίου  2013
Δ΄ ΛΟΥΚΑ

Καρποφορία αιώνια

Σε ένα σκηνικό που απορρέει από την γεωργική ζωή παραπέμπει η αυριανή ευαγγελική περικοπή για να αναδείξει αλήθειες που αγγίζουν βαθιά την ύπαρξη του ανθρώπου. Αυτή η εποχή του Φθινοπώρου είναι η κατάλληλη για να κάνουν τη σπορά οι γεωργοί.. Με την προσδοκία πάντοτε μιας πλούσιας και προσοδοφόρας καρποφορίας όταν φθάσει ο κατάλληλος καιρός. Αυτή η εικόνα που είναι παρμένη από την καθημερινή ζωή του ανθρώπου ενέπνευσε τους Πατέρες της Εκκλησίας μας για να τοποθετήσουν την ανάγνωση της γνωστής Ευαγγελικής περικοπής του Σπορέως στην «καρδιά» του Οκτωβρίου. Η επιλογή κρίνεται όντως ως πολύ επιτυχημένη αν αναλογισθούμε ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο που σηματοδοτείται με την έναρξη πολλών δραστηριοτήτων που συνδέονται με την αγάπη της Εκκλησίας μας και από τις οποίες όλοι προσβλέπουμε σε μια πλούσια πνευματική καρποφορία.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που όταν ο Χριστός άρχισε να διδάσκει το λαό, χρησιμοποίησε την ωραιότατη αυτή παραβολή. Οι μαθητές, διψώντας για τα μηνύματά της, τού ζήτησαν να τους εξηγήσει το βαθύτερο νόημά της.

Ο σπορέας

Εκείνο που κάποιος θα μπορούσε να συμπεράνει από τη συγκεκριμένη παραβολή, είναι ότι ο σπορέας ταυτίζεται με το ίδιο το Πρόσωπο του Κυρίου μας. Με το όλο έργο και τη διδασκαλία Του, ουσιαστικά είναι Εκείνος που προσφέρει τους σπόρους του ευαγγελικού μηνύματος, με όλες τις προϋποθέσεις για ν’ αποδώσουν πλούσια πνευματική καρποφορία. Συνεχιστές της θείας σποράς είναι οι Απόστολοι, οι Πατέρες, οι κήρυκες και οι διδάσκαλοι της Εκκλησίας. Όπως διαβεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος, «Αυτός έδωκε τους μεν αποστόλους, τους δε προφήτας, τους δε ευαγγελιστάς, τους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς τον καταρτισμόν των αγίων, εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού».

Ο σπόρος

Οπωσδήποτε, χωρίς καμιά αμφιβολία, ο πνευματικός σπόρος που προσφέρεται είναι εξαίρετος σε ποιότητα, καλύτερος και ανώτερος από οποιονδήποτε άλλον. Και αυτό γιατί έχει θεία προέλευση, με δυναμική που απογειώνει τον άνθρωπο σε πνευματικά ύψη και τον καταξιώνει σε μια ποιότητα ζωής με προσανατολισμό την αιωνιότητα. Οι ανθρώπινες διδασκαλίες και θεωρίες, ακόμα και οι λογής ιδεολογίες που κατά καιρούς εμφανίζονται στο προσκήνιο, μπορεί να κρύβουν βέβαια σε μερικές περιπτώσεις κάποια φώτα, ωστόσο αυτά είναι πολύ αμυδρά και αδύναμα. Από μόνα τους όχι μόνο δεν φωτίζουν την πορεία του ανθρώπου, αλλά τον αφήνουν εγκαταλειμμένο σε εφιαλτικές κρίσεις και χρεοκοπίες, όπως είναι αυτές που τόσο οδυνηρά βιώνει σήμερα.
Αξίζει ν’ αναφερθεί ότι ο λόγος του Θεού «σπείρεται» στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου με διάφορους τρόπους. Όμως αν ο σπόρος δεν βλαστά παντού, ας μην αναζητούμε την αιτία ούτε στις διαθέσεις του σποριά ούτε στην ποιότητα του σπόρου, αλλά θα πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας στο είδος του αγρού που δέχθηκε τον σπόρο. Με άλλα λόγια, ας εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρίνονται οι άνθρωποι στο Ευαγγέλιο του Χριστού, στην ποιότητα της γης που αντιπροσωπεύει ο καθένας από εμάς.
Οι τρεις κατηγορίες του άγονου εδάφους που περιγράφονται στην περικοπή μας είναι δυνατό ν’ αντικατοπτρίζουν τις δικές μας διαθέσεις τις οποίες εκδηλώνουμε μπροστά στην αιώνια αλήθεια της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Άλλοτε από αμέλεια, άλλοτε από μια επιπόλαιη στάση που τηρούμε, άλλοτε από την αδυναμία μας να ξεριζώσουμε πάθη που εμφωλεύουν στην καρδιά μας για να διανοίξουμε χώρο να κατοικήσει μέσα μας η Θεία Χάρη, εμποδίζουμε την καρποφορία του θείου λόγου μέσα μας.
Αγαπητοί αδελφοί, η παραβολή που ξεδιπλώνει σήμερα μπροστά μας το Ευαγγέλιο, αποτελεί ένα αφυπνιστικό προσκλητήριο για ν’ ανταποκριθούμε στη μεγάλη προσφορά του Κυρίου μας. Αυτή η ανταπόκρισή μας θα δώσει τη δυνατότητα να καρποφορήσει στην ψυχή μας ο σπόρος της αναστάσιμης χαράς που μεταρσιώνει τον άνθρωπο και τον καταξιώνει ως πρόσωπο με αιώνιες αντοχές και αξίες. Ας στραφούμε, λοιπόν, στον εαυτό μας για να τον τακτοποιήσουμε και να τον αφήσουμε να καταστεί «καλή γη» με γόνιμο έδαφος, προκειμένου να καρποφορεί και στη δική μας ύπαρξη η αλήθεια του Ευαγγελίου.