Ἀπὸ τὸ βιβλίο "Ὁ Καλὸς Πατὴρ" (Ἀθήναι 1933).
Ἐγκώμιον εἰς τὴν Ἀειπάρθενον Μαρίαν Θεοτόκον
Δεῦτε ἀμνάδες λογικαί, δεῦτε λευκαὶ παρθένοι,
δεῦτε ἡ θεοδώρητος, καλή μου
συνοδεία,
δεῦτε ὁ πλοῦτος ὁ ἐμὸς, ἡ δόξα κ' εὑτυχία,
δεῦτε λαμπρά μου, ἐκλεκτά, πνευματικά μου τέκνα,
δεῦτε νὰ προσκυνήσωμεν μὲ σεβασμὸν μεγάλον,
Παρθένον τὴν Παντάλευκον καὶ Ἄσπιλον μητέρα,
τοῦ λατρευτοῦ Κυρίου μου, Χριστοῦ τοῦ γλυκυτάτου.
Μαρίαν τὴν Παντάνασσαν τὴν Κεχαριτωμένην,
τὴν ἐπὶ γῆς καῖ οὐρανοῦ οὖσαν δεδοξασμένην.
Ἄνοιξον, σοῦ δεόμεθα τὰ ταπεινά σου τέκνα
μετὰ μεγάλης συστολῆς καὶ ταπεινοφροσύνης,
τὰ φύλλα τῆς καρδίας μου, τὸ ὄμμα τῆς ψυχῆς μας,
ἵνα σέ, Ὑπερύμνητε, δοξάσωμεν, Κυρία,
καὶ ἱκετεύσωμεν σεμνὴ μετὰ θερμῶν δακρύων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου