Χριστιανοὶ pride
Κύριε Διευθυντά,
Μᾶς ἐξέπληξε ἀρνητικὰ ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος μὲ τὴν στάση του σχετικὰ μὲ τὴν παρέλαση τῶν ὁμοφυλοφίλων στοὺς δρόμους τῆς Θεσσαλονίκης.
Πῶς ἐννοεῖ ἆραγε ὁ Παναγιώτατος τὴν ἀνδρεία καὶ τὴν ὑπερηφάνεια;
Προφανῶς, ἐὰν ἔλθουν οἱ Σκοπιανοί, γιὰ νὰ πάρουν τὴν Θεσσαλονίκη, θὰ πεῖ γιατί νὰ πᾶμε στὸν πόλεμο καὶ νὰ “σημειωθοῦν φαινόμενα βίας”, ἂς πᾶμε καλύτερα στὴν Ἁγία
Σοφία, γιὰ νὰ κάνουμε προσευχή!
Ὡραῖο μάθημα ἀνδρείας καὶ παρρησίας ! Ἀλλὰ τέτοιου εἴδους προσευχές, Παναγιώτατε, δὲν μᾶς παραπέμπουν στὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο καὶ στὴν Παναγία τῶν Βλαχερνῶν, ἀλλὰ στὸν Μιχαὴλ τὸν Ψελλὸ μὲ τὴν θλιβερὴ προσωπικότητα, ποὺ ἐνῶ ὑπῆρχε ἡ ἀναγκαιότητα γιὰ πράξη, αὐτὸς συνέθετε ὕμνους καὶ τὸ χειρότερο σκευωροῦσε εἰς βάρος τῶν πρακτικῶν ἀνθρώπων μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χάσουμε τὴν μάχη τοῦ Ματζικέρτ, ποὺ στάθηκε ἡ ἀπαρχὴ ὅλων τῶν δεινῶν.
Ἂς θαυμάσει λοιπὸν ἡ πόλη τῆς Θεσσαλονίκης μὲ τὴν βυζαντινὴ
ἰδιοπροσωπία, μὲ τοὺς πάμπολλους μνημειακοὺς βυζαντινοὺς Ἱ. Ναούς. Εἶχε καὶ ἡ Ἐγνατία ὁδὸς ἡ ἄλλοτε λεωφόρος τοῦ κόσμου καὶ ἡ πύλη τοῦ Ἀδριανοῦ τὴν ἰδιαίτερη τιμὴ νὰ τὴν διαβοῦν ὄχι πλέον οἱ ἀνδρειωμένοι του Βασιλείου τοῦ Βουλγαροκτόνου, ἀλλὰ οἱ μεταλλαγμένοι μασκαράδες τοῦ δημάρχου κ. Μπουτάρη.
Ἀλλὰ γιατί νὰ πᾶμε τόσο μακριὰ στὸν Πατριάρχη Σέργιο, στὸν Μιχαὴλ τὸν Ψελλὸ καὶ στὸν Ρωμανὸ τὸν Δ΄ τὸν Διογένη καὶ νὰ μὴ πιάσουμε τὸ νῆμα τῆς παράδοσής μας ἀπὸ ἐκεῖ, ποὺ τὸ ἄφησαν σύγχρονες ἐκκλησιαστικὲς προσωπικότητες, ὅπως ὁ Αὐγουστῖνος Καντιώτης Ἐπίσκοπος Φλωρίνης καὶ ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, οἱ ὁποῖοι μᾶς δίδαξαν ἕνα φρόνημα δυναμικῆς
παρέμβασης στὸ κοινωνικὸ καὶ ἐκκλησιαστικό μας γίγνεσθαι; Κι ἂν πρὸς στιγμὴν μᾶς ξάφνιασαν μὲ τὴν ἀντισυμβατικότητά τους, εἶναι μία εὐκαιρία νὰ τοὺς ἀποκαταστήσουμε καὶ νὰ υἱοθετήσουμε τὸ φρόνημά τους καὶ ὄχι νὰ συρρικνωνόμεθα μέσα στοὺς Ἱ. Ναούς. Οἱ Ἱ. Ναοὶ καὶ οἱ προσευχὲς εἶναι γιὰ νὰ σφυρηλατοῦν τὸ φρόνημά μας καὶ ὄχι νὰ παρέχουν ἄσυλο σὲ σκιαγμένους ἀνθρώπους. Ὅσο ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ αἰσχύνη γίνεται ἐπιθετική, ὅσο ἀκούγεται ἀπειλητικὸ τὸ ποδοβολητὸ τῆς ἁμαρτίας πάνω στὴν ἄσφαλτο, τόσο οἱ χριστιανοὶ «χώνονται» μέσα στὶς ἐκκλησίες καὶ στὶς κατακόμβες, γιὰ νὰ βροῦν ἄσυλο. Ἂν οἱ gay καὶ οἱ ἔκφυλοι αἰσθάνονται ὑπερήφανοι γιὰ τὴν ἀνωμαλία τους, πόσο ὑπερήφανοι θὰ ἔπρεπε νὰ αἰσθάνονται οἱ χριστιανοὶ γιὰ τὸ μεγαλεῖο τῆς ὀρθοδοξίας καὶ μὲ παρρησία νὰ τὸ ὁμολογοῦν;
Λωρίτου Ἑλένη
Κύριε Διευθυντά,
Μᾶς ἐξέπληξε ἀρνητικὰ ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος μὲ τὴν στάση του σχετικὰ μὲ τὴν παρέλαση τῶν ὁμοφυλοφίλων στοὺς δρόμους τῆς Θεσσαλονίκης.
Πῶς ἐννοεῖ ἆραγε ὁ Παναγιώτατος τὴν ἀνδρεία καὶ τὴν ὑπερηφάνεια;
Προφανῶς, ἐὰν ἔλθουν οἱ Σκοπιανοί, γιὰ νὰ πάρουν τὴν Θεσσαλονίκη, θὰ πεῖ γιατί νὰ πᾶμε στὸν πόλεμο καὶ νὰ “σημειωθοῦν φαινόμενα βίας”, ἂς πᾶμε καλύτερα στὴν Ἁγία
Σοφία, γιὰ νὰ κάνουμε προσευχή!
Ὡραῖο μάθημα ἀνδρείας καὶ παρρησίας ! Ἀλλὰ τέτοιου εἴδους προσευχές, Παναγιώτατε, δὲν μᾶς παραπέμπουν στὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο καὶ στὴν Παναγία τῶν Βλαχερνῶν, ἀλλὰ στὸν Μιχαὴλ τὸν Ψελλὸ μὲ τὴν θλιβερὴ προσωπικότητα, ποὺ ἐνῶ ὑπῆρχε ἡ ἀναγκαιότητα γιὰ πράξη, αὐτὸς συνέθετε ὕμνους καὶ τὸ χειρότερο σκευωροῦσε εἰς βάρος τῶν πρακτικῶν ἀνθρώπων μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χάσουμε τὴν μάχη τοῦ Ματζικέρτ, ποὺ στάθηκε ἡ ἀπαρχὴ ὅλων τῶν δεινῶν.
Ἂς θαυμάσει λοιπὸν ἡ πόλη τῆς Θεσσαλονίκης μὲ τὴν βυζαντινὴ
ἰδιοπροσωπία, μὲ τοὺς πάμπολλους μνημειακοὺς βυζαντινοὺς Ἱ. Ναούς. Εἶχε καὶ ἡ Ἐγνατία ὁδὸς ἡ ἄλλοτε λεωφόρος τοῦ κόσμου καὶ ἡ πύλη τοῦ Ἀδριανοῦ τὴν ἰδιαίτερη τιμὴ νὰ τὴν διαβοῦν ὄχι πλέον οἱ ἀνδρειωμένοι του Βασιλείου τοῦ Βουλγαροκτόνου, ἀλλὰ οἱ μεταλλαγμένοι μασκαράδες τοῦ δημάρχου κ. Μπουτάρη.
Ἀλλὰ γιατί νὰ πᾶμε τόσο μακριὰ στὸν Πατριάρχη Σέργιο, στὸν Μιχαὴλ τὸν Ψελλὸ καὶ στὸν Ρωμανὸ τὸν Δ΄ τὸν Διογένη καὶ νὰ μὴ πιάσουμε τὸ νῆμα τῆς παράδοσής μας ἀπὸ ἐκεῖ, ποὺ τὸ ἄφησαν σύγχρονες ἐκκλησιαστικὲς προσωπικότητες, ὅπως ὁ Αὐγουστῖνος Καντιώτης Ἐπίσκοπος Φλωρίνης καὶ ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, οἱ ὁποῖοι μᾶς δίδαξαν ἕνα φρόνημα δυναμικῆς
παρέμβασης στὸ κοινωνικὸ καὶ ἐκκλησιαστικό μας γίγνεσθαι; Κι ἂν πρὸς στιγμὴν μᾶς ξάφνιασαν μὲ τὴν ἀντισυμβατικότητά τους, εἶναι μία εὐκαιρία νὰ τοὺς ἀποκαταστήσουμε καὶ νὰ υἱοθετήσουμε τὸ φρόνημά τους καὶ ὄχι νὰ συρρικνωνόμεθα μέσα στοὺς Ἱ. Ναούς. Οἱ Ἱ. Ναοὶ καὶ οἱ προσευχὲς εἶναι γιὰ νὰ σφυρηλατοῦν τὸ φρόνημά μας καὶ ὄχι νὰ παρέχουν ἄσυλο σὲ σκιαγμένους ἀνθρώπους. Ὅσο ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ αἰσχύνη γίνεται ἐπιθετική, ὅσο ἀκούγεται ἀπειλητικὸ τὸ ποδοβολητὸ τῆς ἁμαρτίας πάνω στὴν ἄσφαλτο, τόσο οἱ χριστιανοὶ «χώνονται» μέσα στὶς ἐκκλησίες καὶ στὶς κατακόμβες, γιὰ νὰ βροῦν ἄσυλο. Ἂν οἱ gay καὶ οἱ ἔκφυλοι αἰσθάνονται ὑπερήφανοι γιὰ τὴν ἀνωμαλία τους, πόσο ὑπερήφανοι θὰ ἔπρεπε νὰ αἰσθάνονται οἱ χριστιανοὶ γιὰ τὸ μεγαλεῖο τῆς ὀρθοδοξίας καὶ μὲ παρρησία νὰ τὸ ὁμολογοῦν;
Λωρίτου Ἑλένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου