Η λατρευτική και
προσευχητική αυτή παράδοσις της Εκκλησίας μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης
διαφυλάττει τον μεγαλύτερον θησαυρόν όλων των κόσμων του ανθρώπου, τον Κύριον
και Θεάνθρωπον Ιησούν Χριστόν και ό,τι είναι ιδικόν Του. Η δε ούτω φυλαττομένη
Θεανθρωπίνη υπόστασις του Χριστού με το Ευαγγέλιόν Του, της σωτηρίας και της
θεώσεως είναι ακριβώς η αεί ζώσα και υπερτέλειος θεία Παράδοσις της Εκκλησίας.
Εις την λατρείαν της Εκκλησίας, εις τας ακολουθίας της, τελείται διαρκώς το
θεανθρώπινον μυστήριον της θείας Οικονομίας της σωτηρίας, ιδίως δε εις την
θείαν Λειτουργίαν. Δια τούτο ακριβώς και λέγεται εις την τελευταίαν ευχήν της
Λειτουργίας του Μεγάλου Βασιλείου: «Ήνυσται και τετέλεσται… Χριστέ ο Θεός ημών
το της Σης οικονομίας μυστήριον». Η σωτηρία μας και η θέωσίς μας και
χριστοποίησις και θεανθρωποποίησις δεν είναι άλλο παρά η ζωντανή και λατρευτική
μας συμμετοχή και κοινωνία εις το μυστήριον της Λειτουργίας και γενικώς της
λατρείας της Εκκλησίας. Δια τούτο θέωσις και θεανθρωποποίησις σημαίνει
ταυτοχρόνως και την εκκλησιοποίησίν μας, την κοινήν ζωήν μας δηλαδή και
κοινωνίαν «συν πάσι τοις αγίοις» (Εφ. 3, 18) εν τη Εκκλησία και τον
«εκκλησιασμόν» του είναι μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου