Ο ανεψιός του πρώην πατριάρχου Αθανασίου Πατελάρου, Νεόφυτος
Πατελάρος, γράφει προς τον εν Κων/πόλει Βάϋλον Αλουϊζιον Κονταρίνι :
«….ήκουσα ότι ο Σεβασμιώτατος θείος μου ευρίσκεται τώρα επί της έδρας
της Θεσσαλονίκης, ήσυχος, υπό την προστασίαν της Υμετ. Εξοχότητος. Σας παρακαλώ να συστήσητε την υπεράσπισιν των συμφερόντων μας εις τον
νεωστί εκλεγέντα Βάϋλον, Εξοχώτατον Τρεβιζάν… Από μίαν επιστολήν της Υμετ.
Εξοχώτητος επληροφορήθην, τι ποσόν εδαπάνησεν ο Αδριανουπόλεως, ίνα γίνη
Πατριάρχης και τούτου ένεκα ο Σεβασμιώτατος θείος μου δεν κατώρθωσε να καταλάβη
τον θρόνον. Μόνον ο Θεός θα διορθώση τα πάντα. Εγώ περιμένω εδώ τας διαταγάς
του θείου μου…»
σ.σ. σκέπτομαι τον τρόπο εκλογής των Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων κ.λ.π., και ενθυμούμαι :
σ.σ. σκέπτομαι τον τρόπο εκλογής των Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων κ.λ.π., και ενθυμούμαι :
Ιδού λοιπόν ο μόνος τρόπος εκλογής:
Απολιπών τον βίον ο Αρχιερεύς των Ιεροσολύμων Ζαχαρίας (609-632), συνηθροίσθη
όλον το πλήθος εις την Εκκλησίαν και κλείσαντες τάς πύλας του Ναού και
σφραγίσαντες επιμελώς, ανέμενον έξωθεν, ίνα ίδωσι ποίον Αρχιερέα και Ποιμένα
θέλει τους εξαποστείλει ο Θεός, διότι τοιαύτην καλήν συνήθειαν είχον οι
άνθρωποι εκείνοι. Οπόταν δηλαδή ήθελον να εκλέξουν νέον Αρχιερέα, έκλειον καλώς
τας θύρας του Ναού και όστις ήθελε δυνηθή να ανοίξη αυτάς διά προσευχής,
εκείνον ευθύς ως άξιον εχειροτονούσαν. Τότε λοιπόν, ως υπό θείας Χάριτος
οδηγηθείς ο ιερός Μόδεστος, έφθασεν εις τάς πύλας του Ναού και ευθύς διά της
προσευχής του αι θύραι ηνοίχθησαν και ο θείος Μόδεστος Αρχιερεύς του Θεού
αποκατεστάθη, διά την απλότητα, την καθαρότητα και την αγάπην την οποίαν είχεν
εις τον Θεόν. Χειροτονηθείς δε Αρχιερεύς ο Άγιος και αγωνιζόμενος καθ΄ εκάστην
έτι περισσότερον, του εδόθη τοιαύτη Χάρις εκ Θεού και τοιαύτη πλουσιωτάτη
δύναμις, ώστε εκτός από τα άλλα θαύματα και τας ιατρείας, τας οποίας έκαμεν εις
τους ανθρώπους, εθεράπευε και τα ζώα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου