Επί τίνος ίσταται αυτός ο κόσμος; Επί τίνος το ανθρώπινον
σώμα ή η ψυχή του ανθρώπου; Ή ο Χριστός είναι Θεός ή ο κόσμος ούτος είναι ένα
εργαστήριον φαντασμάτων και φρικαλεοτήτων. Δεν υπάρχει σωτηρία, εάν ο Χριστός
δεν είναι Θεός. Δια τούτο, δια να υπερασπίση τον Κύριον Ιησούν Χριστόν από την
βλασφημίαν του Αρείου, επεστρατεύθη όλη η Εκκλησία, συνεκεντρώθη όλη εις εν
καθολικόν και συνοδικόν σώμα, εις την Πρώτην Οικουμενικήν Σύνοδον, και εναντίον
της κακοδοξίας του Αρείου διετύπωσε την αποστολικήν και καθολικήν ορθόδοξον
διδασκαλίαν, την αποστολικήν καθολικήν συνείδησιν, την αποστολικήν καθολικήν
πίστιν και εμπειρίαν, την αποστολικήν καθολικήν παράδοσιν. Η Σύνοδος δεν
εδημιούργησε τίποτε το νέον, αλλ΄ απλώς εξέφρασε και διετύπωσε την αρχαίαν
πίστιν και διδασκαλίαν της Εκκλησίας, η οποία εφυλάττετο ιερώς και οσίως εν τη
χαρισματική ζωή της Εκκλησίας δια του Αγίου Πνεύματος. Η καθολική πίστις και
διδασκαλία της Εκκλησίας εξεφράσθη καθολικώς εις το Σύμβολον της πίστεως, και
ιδίως εις την ισχυράν λέξιν «ομοούσιος». «Όλη η χριστιανική αντίληψις της ζωής
κατ΄ ουσίαν τι είναι; Είναι η ανάπτυξις του θέματος που αποτελούν τα δόγματα—η
δογματική. Και τι είναι η δογματική; Η ανάπτυξις του Συμβόλου της πίστεως. Και
τι είναι το Σύμβολον της πίστεως; Ουδέν άλλο παρά ο τύπος του βαπτίσματος
διευρυνόμενος: «Εις το όνομα του Πατρός
και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Και τα λόγια αυτά είναι, αναμφιβόλως,
ανάπτυξις της λέξεως ο μ ο ο ύ σ ι ο ς… Η λέξις ο μ ο ο ύ σ ι ο ς εκφράζει
ακριβώς εκείνο το αντινομικόν σπέρμα της χριστιανικής αντιλήψεως της ζωής, αυτό
το εν όνομα («εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος»,
και όχι «εις τα ονόματα») των Τριών Υποστάσεων.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου