Ο Θεάνθρωπος είναι κεφαλή του σώματος της Εκκλησίας (Κολ.
1, 18. Εφ. 1, 22. 5, 23), η μόνη κεφαλή. Ως τοιούτος είναι και ο σωτήρ του
σώματος της Εκκλησίας (Εφ. 5, 23), ο μόνος σωτήρ. Δι΄ Αυτού, του μόνου,
μοναδικού και αδιαιρέτου Θεανθρώπου, η Εκκλησία είναι πάντοτε μία, μοναδική και
αδιαίρετος. Διότι Αυτός ως Θεάνθρωπος συγκρατεί όλον το σώμα της Εκκλησίας εις
μίαν αδιαίρετον ενότητα χάριτος, αληθείας και ζωής. Δι΄ Αυτού το σώμα της Εκκλησίας
αυξάνει και λαμβάνει όλας τας διαστάσεις της θείας ζωής: αυξάνει την αύξησιν
του Θεού εις μέτρον ηλικίας του θεανθρωπίνου πληρώματος του Χριστού, διότι τα
πάντα δι΄ Αυτού και εις Αυτόν έκτισται (Εφ. 4, 15-16, 13. Κολ. 1, 10, 16). Με
την δύναμιν της χάριτός Του Αυτός οδηγεί μυστικώς («μυστηριακώς») πάντα τα μέλη
της Εκκλησίας εις την θεανθρωποποίησιν, διότι το νόημα και ο σκοπός της
υπάρξεως της Εκκλησίας είναι: να οδηγηθούν οι πάντες δια της θεανθρωπίνης
πίστεως εις το μότρον του πληρώματος του Χριστού, δηλαδή να θεανθρωποποιηθούν
(Εφ. 4, 13).
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου