Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Και κάτι ακόμη: άνευ της αναστάσεως του Θεανθρώπου δεν δύναται να εξηγηθή, ούτε η αποστολικότης των Αποστόλων, ούτε το μαρτύριον των Μαρτύρων, ούτε η ομολογία των Ομολογητών, ούτε η αγιότης των Αγίων, ούτε η ασκητικότης των Ασκητών, ούτε η θαυματουργικότης των Θαυματουργών, ούτε η πίστις των πιστευόντων, ούτε η αγάπη των αγαπώντων ούτε η ελπίς των ελπιζόντων ούτε η νηστεία των νηστευόντων, ούτε η προσευχή των προσευχομένων ούτε η πραότης των πράων ούτε η μετάνοια των μετανοούντων ούτε η ευσπλαγχνία των ευσπλάγχνων, ούτε οιαδήποτε χριστιανική αρετή ή άσκησις. Εάν ο Κύριος δεν είχεν αναστή και ως Αναστάς δεν είχε γεμίσει τους μαθητάς Του με την ζωοποιόν δύναμιν και την θαυματουργικήν σοφίαν, ποίος θα ηδύνατο αυτούς τους φοβισμένους και δραπέτας να τους συγκεντρώση και να τους δώση το θάρρος και την δύναμιν και την σοφίαν δια να ημπορέσουν τόσον άφοβα και με τόσην δύναμιν και σοφίαν να κηρύττουν και να ομολογούν τον Αναστάντα Κύριον και να πηγαίνουν με τόσην χαράν εις τον θάνατον δι΄ Αυτόν; Και αν ο Αναστάς Σωτήρ δεν τους είχε γεμίσει με την θείαν δύναμίν Του και σοφίαν, πως θα ημπορούσαν να ανάψουν μέσα εις τον κόσμον την άσβεστον πυρκαϊάν της καινοδιαθηκικής πίστεως αυτοί οι απλοϊκοί, αγράμματοι, αμαθείς και πτωχοί άνθρωποι; Εάν η χριστιανική πίστις δεν ήτο η πίστις του Αναστάντος και κατά συνέπειαν του αιωνίως ζώντος και ζωοποιούντος Κυρίου, ποίος θα ηδύνατο να εμπνεύση τους Μάρτυρας εις τον άθλον του μαρτυρίου, και τους Ομολογητάς εις τον άθλον της ομολογίας, και τους ασκητάς εις τον άθλον της ασκήσεως, και τους Αναργύρους εις τον άθλον της αναργυρίας, και τους Νηστευτάς εις τον άθλον της νηστείας και εγκρατείας, και οποιονδήποτε χριστιανόν εις οποιονδήποτε ευαγγελικόν άθλον; Όλα αυτά είναι λοιπόν αληθινά και πραγματικά και δι΄ εμέ και δια σε και δια κάθε ανθρωπίνην ύπαρξιν. Διότι ο θαυμαστός και γλυκύτατος Κύριος Ιησούς, ο Αναστάς Θεάνθρωπος, είναι η μόνη Ύπαρξις υπό τον ουρανόν με την οποίαν δύναται ο άνθρωπος εδώ εις την γην να νικήση και τον θάνατον και την αμαρτίαν και τον διάβολον, και να καταστή μακάριος και αθάνατος, συμμέτοχος εις την Αιωνίαν Βασιλείαν της Αγάπης του Χριστού….  Δια τούτο, δια την ανθρωπίνην ύπαρξιν ο Αναστάς Κύριος είναι τα πάντα εν πάσιν εις όλους τους κόσμους: ό,τι το Ωραίον, το Καλόν, το Αληθές, το Προσφιλές, το Χαρμόσυνον, το Θείον, το Σοφόν, το Αιώνιον. Αυτός είναι όλη η Αγάπη μας, όλη η Αλήθειά μας, όλη η Χαρά μας, όλον το Αγαθόν μας, όλη η Ζωή μας, η Αιωνία Ζωή  εις όλας τας θείας αιωνιότητας και απεραντοσύνας.—Δια τούτο και πάλιν, και πολλάκις, και αναρίθμητες φορές: Χριστός Ανέστη!

Δεν υπάρχουν σχόλια: