Επιστολή 10η
Εν Αθήναις τη 18 Μαϊου 1905
Τέκνον εν Κυρίω αγαπητόν Αικατερίνη, εύχομαί σοι πατρικώς.
Εις απάντησιν της επιστολής σου πέμπω σοι το προς την Κυρίαν Θεοτόκον ποίημά μου, όπερ αναγινώσκουσα, ανύψου τον νουν σου και την καρδίαν σου προς την φιλεύσπλαγχνον Μητέρα του Κυρίου και τεύξη της ταχείας Αυτής βοηθείας και αντιλήψεως.
Α΄
Χαίρε πρωτοπλάστων κλέος, σέμνωμα και ευκληρία,
Χαίρε προπατόρων πόθος και χαρά η αιωνία.
Χαίρε Αβραάμ η δόξα η Θεού επαγγελία
Χαίρε των εθνών απάντων θεία κόρη ευλογία
Χαίρε Ιακώβ η κλίμαξ και σκηνή ηγλαϊσμένη
Χαίρε Ααρών η ράβδος, χαίρε πύλη κεκλεισμένη.
Χαίρε στάμνος η του μάνα κόρη κεχαριτωμένη
Χαίρε θρόνε του Κυρίου άσπιλε ηγιασμένη.
Χαίρε άχραντε Παρθένε τω Θεώ συντηρουμένη,
Χαίρε φέγγους του αδύτου Μήτηρ η δεδοξασμένη.
Χαίρε όρος, χαίρε βάτε, χαίρε τράπεζα αγία
Χαίρε κεχαριτωμένη Δέσποινά μου Παναγία.
Β΄
Χαίρε κλέος μοναζόντων και οσίων η λαμπρότης,
Χαίρε τείχος των Παρθένων έρεισμα και ωραιότης.
Χαίρε των ποντοπορούντων ασφαλής καθοδηγία.
Χαίρε των πολεμουμένων η ειρήνη Παναγία.
Χαίρε των πενθούντων μόνη ισχυρά παραμυθία
Χαίρε των κλονιζομένων έρεισμα και σωτηρία
Χαίρε μόνη των εστώτων ασφαλής ορθοστασία
Χαίρε των οδοιπορούντων η οδός εν ασφαλεία
Χαίρε των χειμαζομένων Θεοτόκε η γαλήνη
Χαίρε κόρη τεθλιμμένων η χαρά και ευφροσύνη.
Γ΄
Δια Σου ημών το γένος της κατάρας ελυτρώθη
Δια Σου του παραδείσου της τρυφής κατηξιώθη.
Δια Σου ανεκαινίσθη πάσα των ανθρώπων φύσις,
Δια Σου εκαινουργήθη η φθαρείσα πάλαι κτίσις.
Δια Σου εμεγαλύνθη το Αδαμιαίον γένος,
Δια Σου κατηξιώθη λαβείν χάριν, δόξαν, σθένος.
Δια Σου Παρθενομήτορ προς το θείον κατηλλάγη.
Δια Σου θεοκυήτορ τυραννίδος απηλλάγη.
Δια Σου της ευλογίας του Θεού κατηξιώθη,
Δια Σου το μέγα τραύμα το ανίατον ιάθη.
Δια Σου της υιοθεσίας έτυχε και σωτηρίας
Δια Σου της Ουρανίου έτυχε κληρονομίας.
Δ΄
Δια τούτο Σοι Παρθένε πεποιθώς νυν καταφεύγω
Και την Σην φιλευσπλαγχνίαν εκ ψυχής καθικετεύω.
Πρόσχες τοίνυν Δέσποινά μου επί την ταπείνωσίν μου.
Πέμψον την βοήθειάν Σου σπεύσον προς ενίσχυσίν μου
παραμύθησόν με κόρη Δέσποινά μου Παναγία,
Η των θλιβομένων μόνη έτοιμος παραμυθία.
Η γλυκεία ευφροσύνη, η χαρά και θυμηδία
Η των επικαλουμένων έτοιμος παρηγορία.
Η ελπίς απηλπισμένων και παράκλησις πασχόντων.
Η ετοίμη προστασία των εις Σε καταφευγόντων.
Συ προστάτις ει Παρθένε των δεινώς χειμαζομένων,
των υπό του αλλοτρίου Δέσποινα πολεμουμένων.
Συ την λύπην της ψυχής μου και την άκαρπον πικρίαν
άρον απ΄ αυτής Παρθένε και παράσχου ιατρείαν.
Ε΄
Ίδε των κακών το πλήθος, άκουσον του στεναγμού μου,
Ίδε την κατήφειάν μου έπιδε του οδυρμού μου.
Ίδε την ταπείνωσίν μου, ίδε μου την αθυμίαν
Ίδε την αιχμαλωσίαν ίδε μου την ατονίαν, Πρόφθασον βοήθησόν μοι προτού με απολεσθήναι
προτού με υπό της λύπης της πικράς καταβρωθήναι.
Ου γαρ έχω ο παντλήμων πλην Σου άλλην προστασίαν,
Ουδέ και καταφυγήν μου, ουδέ και παραμυθίαν.
ΣΤ΄
Συ μου σκέπη ει και ρύστις, Συ μου ει παραμυθία
Συ αντίληψις μοι πέλεις, Συ ελπίς και προστασία.
Συ με φρούρησον Παρθένε, φύλαξόν με, οχύρωσόν με,
Συ Παρθένε Θεοτόκε πρόφθασον διάσωσόν με.
Συ ενίσχυσόν με κόρη εν τη πάλη, εν σταδίω,
Συ μου ει Παρθενομήτορ καύχημά μου εν τω βίω.
Συ βοήθει μοι Παρθένε εν τω κράτει του αγώνος,
ον κατά του αλλοτρίου διεξάγω του αιώνος.
Συ με δείξον νικηφόρον, Συ με δείξον στεφανίτην
Συ με του Χριστού γενναίον και στερρόν δείξον οπλίτην.
+ Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος
Υ.Γ. (α)
Προχθές ήλθεν η Μαρία και εζήτησεν εργασίαν και μοι εζήτησε την άδειαν να έλθη δι΄ ολίγας ημέρας εις Αίγιναν να σας ιδή, διότι επεπόθησε του ιδείν το πρόσωπόν Σας. Τη επέτρεψα να έλθη δι΄ ολίγας ημέρας και τη είπον να μένη εις τον ξενώνα, διότι δεν επιτρέπεται κοσμικαίς μετά μοναχών να κοιμώνται ομού. Περί της καταστάσεως σου σοι λέγω, ότι είναι αποτέλεσμα εν μέρει και της ασθενείας σου. Φαίνεται, ότι και συ είσαι υστερική και η νόσος εξησθένησε το νευρικόν σου σύστημα και σε κατέστησε νευροπαθή και λίαν ευαίσθητον και εντεύθεν όλη αύτη η κατάστασις. Ο Θεός δεν επιτρέπει, εις τους αδυνάτους τόσον πειρασμόν, η αιτία του πάθους ευρίσκεται εν σοι, ο δε πειρασμός επωφελείται την πάθησίν σου και σε θλίβει, αποδίδων όλην την εκ της υστερικής σου καταστάσεως νευροπάθειαν εις την αδιόρθωτόν σου γνώμην, και σε ωθεί εις απελπισίαν. Μάθε λοιπόν, ότι τα υπό του πονηρού υποβαλλόμενά σοι εισι ψευδή και βάλε ταύτα μακράν από σου. Φρόντισον να ενισχύσης ολίγον το νευρικόν σου σύστημα και παύσε ταρασσομένη υπό των λογισμών. Η προς την Χρυσάνθην συμπεριφορά σου είναι αποτέλεσμα της νευροπαθείας σου. Μη χολόσκανε δια τούτο, η ασθένεια αύτη της ψυχής δεν είναι εαυτής, πάσχει κατ΄ αντανάκλασιν ή ως λέγεται κατά συμπάθειαν. Ταύτην ο πονηρός σοι την παριστά νόσον ιδίαν της ψυχής, εν ω δεν είναι. Όταν θεραπευθή το σώμα σου, θέλει θεραπευθή και η ψυχή σου. Άκουε λοιπόν εμού και φρόντισον περί της θεραπείας σου και ιαθήση κατ΄ αμφότερα, και μη θλίβου ως ανίατα πάσχουσα. Χαίρε εν Κυρίω και εύχου προς τον Κύριον υπέρ υγείας ψυχής και σώματος. Από ταύτης της στιγμής η εκ του πονηρού θλίψις έπαυσε. Γράψον εις την κ. Αργυρώ την παθολογικήν σου κατάστασιν και ειπέ και την γνώμην μου, όπως σοι στείλη ο ιατρός φάρμακά τινα δια τας υστερικάς γυναίκας.
Σε εύχομαι
Ο Πνευματικός Σου Πατήρ
+Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος
Υ.Γ. (β)
Τας φωτογραφίας επεθύμουν να τας έχητε αφανείς εκτός μιας ήτις να ευρίσκηται εις την τραπεζαρίαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου