Από τον λόγο του αγίου Βασιλείου «Ότι δεν είναι αίτιος των κακών ο Θεός»

Το κατ' εξοχήν κακό, το οποίο πρωτίστως αξίζει να ονομάζεται κακό, είναι η αμαρτία και εξαρτάται από την δική μας προαίρεσι. Από εμάς εξαρτάται το να απέχουμε από την κακία ή το να είμαστε μοχθηροί. Από τα υπόλοιπα κακά, άλλα μεν επιτρέπονται ως αγωνίσματα για να φανερωθή η ανδρεία των αγωνιστών, ό­πως στην περίπτωσι του Ιώβ η στέρησις των παιδιών, η  αιφνίδια εξαφάνισις όλης της περιουσίας και η πληγή του έλκους· άλλα δε ως θεραπεία των αμαρτιών, όπως στην περίπτωσι του Δαβίδ η ατίμωσις του βασιλικού οίκου, για να τιμωρηθή για την παράνομη επιθυμία του. Επίσης αντιληφθήκαμε ότι και κάποιο άλλο είδος συμφοράς προέρχεται από την δίκαιη κρίσι του Θεού, ώστε να κάνη περισ­σότερο συνετούς αυτούς που εύκολα ρέπουν προς την αμαρτία, όπως στην περί­πτωσι του Δαθάν και του Αβειρών, που άνοιξε κάτω από τα πόδια τους η γη σαν βάραθρο και τους κατάπιε. Εδώ βέβαια δεν ωφελήθηκαν καθόλου αυτοί οι ίδιοι με τον τρόπο αυτό της τιμωρίας, εφ' όσον πήγαν κατ' ευθείαν στον άδη, αλλά με το πάθημά τους έκαμαν πιο συνετούς τους υπολοίπους. Έτσι και ο Φαραώ κατα­ποντίσθηκε μαζί με όλο τον στρατό του. Έτσι εξοντώθηκαν από τους Ισραηλί­τες οι προηγούμενοι κάτοικοι της Παλαιστίνης.

Δεν υπάρχουν σχόλια: