Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς : Η συνέχεια του νέου του βιβλίου.

Σ’ ατό συνηγορον ο διες ο κφράσεις το παρόντος Κανόνος, ποος, τούς φορες κατεγνωσμένης αρέσεως, τούς νομάζει «ψευδεπισκόπους καί ψευδοδιδασκάλους»
καί πρίν τήν καταδίκη των πό τό ρμόδιο κκλησιαστικό ργανο. Ατό τό ναφέρομε καί θά τό κθέσωμε κτενέστερα κατωτέρω, πειδή στίς μέρες μας χουν διαστραφ ο ννοιες καί μες σήμερα, θεωρομε κατεγνωσμένο αρετικό, χι τόν φορέα κατεγνωσμένης αρέσεως, λλά τόν καταδικασμένο πό τό ρμόδιο κκλησιαστικό ργανο. Ατό μως εναι ξώφθαλμα λανθασμένο σύμφωνα μέ τόν πό ξέτασι Κανόνα διότι τότε, α) δέν πρχε οδεμία νάγκη νά γραφ τό κροτελεύτιο μέρος το ΙΕ΄ Κανόνος, φο εναι γνωστό τι οδείς ρθόδοξος κοινωνοσε μέ καταδικασμένο αρετικό, καί ν κοινωνοσε, θεωρετο παρευθύς κι ατός αρετικός, β) δέν ξίζει καμιά διαίτερη τιμή σέ κάποιον πού ποφεύγει τόν αρετικό, φο ατό εναι στοιχειδες καθκον του, γ) διότι Κανών ναφέρεται σέ πίσκοπο πού κηρύττει αρεσι, λλά δέν χει καταδικασθ κόμα πό Σύνοδο. Παρόλα ατά ερός κανών δέν τόν νομάζει πίσκοπον, λλά μιλε γιά τόν
«καλούμενον πίσκοπον», ατόν δηλαδή πού μόνον τό νομα φέρει το πισκόπου, στήν πραγματικότητα μως δέν εναι πίσκοπος, λλά, πως ξεκάθαρα τόν ποκαλε
στήν συνέχεια, εναι «ψευδεπίσκοπος καί ψευδοδιδάσκαλος», δ) ν ποτεθ τι φορέας τς κατεγνωσμένης αρέσεως εναι «ντως» πίσκοπος, τότε, ο ποσχιζόμενοι πό ατόν, φ’ σον ποσχίζονται πό κανονικό πίσκοπο,
δημιουργον σχίσμα καί δέν θεραπεύουν τό σχίσμα πως διδάσκει παρών Κανών καί ρα Κανών ατός θά περιεχε ντιφατικά καί μεταξύ τους ντικρουόμενα στοιχεα. ς κ τούτου καταδίκη το αρετικο κατεγνωσμένης αρέσεως πό τό ρμόδιο κκλησιαστικό ργανο δέν χει τόσο τήν ννοια τς πομακρύνσεως πό ατόν (διότι καταδίκη πό ατήν τήν ννοια θά βοηθοσε μόνον σους εναι τελείως ξένοι καί γευστοι στά θέματα τς πίστεως), λλά κυρίως χει σκοπό τήν προστασία τν ρθοδόξων καί τήν μολογία καί συμπόρευσι τς Συνόδου μέ τήν διαχρονική πίστι τς κκλησίας. ν ποτεθ τι ο αρετικοί, καί μάλιστα κατεγνωσμένης αρέσεως, μέχρι τήν καταδίκη των πό τό ρμόδιο κκλησιαστικό ργανο, εναι μέλη το σώματος το Χριστο, τότε κκλησία δέν εναι σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία το π. Παύλου, φεσ. 5,27, σπιλος καί μωμος, λλά σπιλωμένη καί βεβορβορωμένη σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία το σ. Θεοδώρου το Στουδίτου. Διότι ο λέξεις σπιλος καί μωμος καί σπιλωμένη καί βεβορβορωμένη δέν χουν τήν ννοια τν προσωπικν μαρτιν κάστου, λλά κυρίως ναφέρονται ες τήν ληθινή καί ρθόδοξον πίστι διά τς ποίας νσωματούμεθα καί νευ
τς ποίας ποτεμνόμεθα πό τό σμα το Χριστο. πίσης ν ποτεθ τι ο αρετικοί κατεγνωσμένης αρέσεως μέχρι τήν καταδίκη των εναι μέλη το σώματος το Χριστο, τότε τό σμα ατό δέν εναι διαχρονικά μοιόμορφο κατά τήν πίστι, λλά ταν πικρατοσε ρθοδοξία ταν ρθόδοξο, ταν πικρατοσε ρειανισμός το ρειανικό, Πνευματομάχο, Μονοφυσιτικό, Εκονομαχικό, Παπικό,
νάμεικτο κατά τόν τύπο το πποκενταύρου, σήμερα δέ τό σμα το Χριστο εναι Οκουμενιστικό, φ’ σον σήμερα Οκουμενισμός πεκτείνεται παντο, πως κάποτε ρειανισμός. πό σα λοιπόν ναφέραμε γίνεται φανερό τι φορέας κατεγνωσμένης αρέσεως εναι, λόγ τς αρέσεως, ξένος πρός τό σμα το Χριστο καί ς κ τούτου «ψευδεπίσκοπος καί ψευδοδιδάσκαλος» σύμφωνα μέ τήν κφρασι το παρόντος Κανόνος. πόφασις δέ τς Συνόδου περί ποκοπς καί καταδίκης του χει τήν ννοια τς ποδοχς τς λόγ αρέσεως ποκοπς του πό τό σμα το Χριστο, κατά τόν τύπο τς παραιτήσεως κάποιου δι’ ατήσεώς του πό κάποιο ργανισμό, Σύλλογο κλπ. Ατό κριβς ναφέρει καί τό Συνοδικό τς Ζ΄ Οκουμενικς.

Συνεχίζεται.

Δεν υπάρχουν σχόλια: