έρχονται οι εχθροί του Υιού Της, οι παπικοί

 Η Παναγία προειδοποιεί Αγιορείτη μοναχό που απήγγειλε συνεχώς τους Χαιρετισμούς, ότι έρχονται οι εχθροί του Υιού Της, οι παπικοί, για να υποτάξουν το Άγιον Όρος στον Πάπα...''

Ο Ζηλωτής Προφήτης και οι σημερινοί Κληρικοί.

Οσάκις κανείς μελετά τον βίον του Προφήτου Ηλία, θαυμάζει μερικά στοιχεία, που συναντά εις αυτόν. Βλέπει τον ζηλωτήν Προφήτην πως εργάζεται εις το προφητικόν έργον ως απεσταλμένος του Θεού εις τον κόσμον. Και ασφαλώς το έργον του Θεού γίνεται συμφώνως προς το θέλημά Του και δεν είναι δυνατόν να γίνη χωρίς ζήλον. Προβληματίζεται δε όταν βλέπη λειτουργούς του υψίστου, που χωρίς ζήλον, ίσως και με σχετικήν αδιαφορίαν, διακονούν εις το θέλημα του Θεού. Ο δε Απόστολος του Χριστού παραγγέλλει: «Μη αμέλει του εν σοι χαρίσματος, ο εδόθη σοι δια προφητείας» (Α΄ Τιμ. 4: 14). Ομοίως εις τον βίον του Προφήτου αναφέρονται και «οι ιερείς της αισχύνης» και η απέναντι αυτών στάσις τούτου. Και εις τον χώρον της Παλαιάς Διαθήκης υπήρχον ψευδοπροφήται και ψευδοϊερείς, οι οποίοι έζων και ενήργουν μακράν του θελήματος του Θεού. Συγκεκριμένως δε ο ζηλωτής Προφήτης ηναντιώθη κατ΄ αυτών. Εις τας ημέρας μας, όμως, όπου οι λαβόντες το χάρισμα της ιερωσύνης, που είναι οι επίσκοποι, οι διάδοχοι των Αποστόλων και οι εν γένει λειτουργοί της Εκκλησίας του Χριστού έχουν πρότυπά τους τους Μαθητάς του Κυρίου, η ευθύνη των έναντι Θεού και ανθρώπων είναι μεγάλη. Δυστυχώς η στάσις των έναντι των ολετήρων της Εκκλησίας Οικουμενιστών είναι σχεδόν μηδαμινή!

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας : Οἴμοι! οἴμοι! τῆς συνειδήσεως ἐλεγχούσης με, καὶ τῆς γραφῆς βοώσης, καὶ διδασκούσης με·

ὦ ψυχὴ, τῶν μιασμάτων, καὶ παρὰ σοὶ ἐβδελυγμένων ἔργων! 

Οἴμοι, ὅτι τὸν ναὸν τοῦ σώματος ἔφθειρα, καὶ τὸ ἅγιόν σου Πνεῦμα ἐλύπησα! ὦ Θεὲ, ἀληθινά σου τὰ ἔργα, καὶ δικαία ἡ κρίσις σου, καὶ εὐθεῖαι αἱ ὁδοί σου, καὶ ἀνεξιχνίαστα τὰ κρίματά σου. 
∆ιὰ πρόσκαιρον ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, ἀθάνατα βασανίζομαι· 
δι' ἡδονὴν σαρκὸς, τῷ πυρὶ παραδίδομαι. 
∆ικαία ἡ κρίσις τοῦ Θεοῦ· 
ἐκαλούμην, καὶ οὐχ ὑπήκουον· 
ἐδιδασκόμην, καὶ οὐ προσεῖχον· 
διεμαρτύραντό μοι, ἐγὼ δὲ κατεγέλων· 
ἀναγινώσκων καὶ ἐπιγινώσκων, οὐκ ἀπιστεύων, ἀλλ' ἐν ἀμελείᾳ, καὶ ῥᾳθυμίᾳ, καὶ ἀκηδίᾳ, καὶ ἐν περισπασμοῖς, καὶ ταραχαῖς, καὶ ζάλαις τρυφῶν καὶ σπαταλῶν, καὶ σκιρτῶν ἀγαλλόμενος, καὶ εὐφραινόμενος ἐδαπάνησά μου τὰ ἔτη, καὶ τοὺς μῆνας, καὶ τὰς ἡμέρας εἰς τὰ πρόσκαιρα, καὶ φθαρτὰ, καὶ γήϊνα κοπιῶν, καὶ μοχθῶν, καὶ ἀγωνιζόμενος· 
μὴ εἰς νοῦν λαμβάνων, ἢ λογιζόμενος, οἷον φόβον καὶ τρόμον, καὶ ἀγῶνα, καὶ ἀνάγκην ἔχει ἰδεῖν ἡ ψυχὴ, ὅτε τοῦ σώματος χωρίζεται.