Η διττή έμψυχος Δημιουργία-ποίηση καί πλάση ---- Κυπριανός Χριστοδουλίδης

Ψαλμός 140 «5 … ὅτι ἔτι καὶ ἡ προσευχή μου ἐν ταῖς εὐδοκίαις αὐτῶν»·

Δέν χρειάζεται νά απαντήσει σέ μένα ο πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου (Χημικός-Βιοχημικός). Νά απαντήσει στόν εαυτό του εύχομαι καί νά τόν ελεήσει ο άγιος Θεός. Κυπριανός Χριστοδουλίδης

Τά σέ πλαγία γραφή είναι τού πρωτοπρεσβυτέρου Δημήτριος Αθανασίου.1. Ο «Αδάμ, πριν δεχθεί την πνοή του Θεού, ήταν ένα ζωντανό ον, όπως όλα τα άλλα ζώα στη γη με όλες τις φυσικές του ιδιότητες, έχοντας πνεύμα, ψυχή, μυαλό, καρδιά, όπως έχουν όλα τα ζώα, το καθένα κατά το είδος του. (πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος)

-----------------------------------------------------------------------------------

- Κυπριανός Χ 

«Ο Αδάμ, πριν δεχθεί την πνοή του Θεού, ήταν ένα ζωντανό ον, όπως όλα τα άλλα ζώα στη γη με όλες τις φυσικές του ιδιότητες, έχοντας πνεύμα, ψυχή,» ... καί τά υπόλοιπα βιολογικά άλλα 

Δηλαδή, ο άνθρωπος Αδάμ, εικόνα καί ομοίωση τού ποιήσαντος αυτόν, ήταν έμψυχος “έχοντας πνεύμα, ψυχή” (sic) εκ τής γής.  Διότι έγιναν καί τά έμψυχα εκ τού ύδατος. Βλέπε Κεφ. α΄, Γένεσις. Τί εννοεί εδώ ο ιερός συγγραφέας εμφορούμενος από Πνεύμα άγιο ; Εννοεί τήν τριαδική θεότητα (Αγία Τριάς) ή ουδέτερο ... “κάτι τί” τού θεού, πού είπε ... κλπ. εγένετο η ποίηση ; Ακούστηκε, ειπώθηκε καί γράφτηκε - “τό λαλήσαν διά τών προφητών” -  εκ τής Αγίας Τριάδος ή μόνο εκ μέρους τού πατρός, ερήμην τών άλλων δύο προσώπων ; Καί ακόμη παρακάτω στό έπλασε, ποίος έπλασε τόν Αδάμ ; Δηλαδή, θά λέγαμε σήμερα, τόν meta άνθρωπο, τόν προ αδαμιαίο. Ο πατήρ ; Ο υιός καί λόγος τού θεού ; Τό πνεύμα άγιον ή κάτι συνδυασμοί τού ένας θεός γιά όλους ; Μήπως ήταν η μιά θεότης, η ομοούσιος καί αχώριστος Αγία Τριάς ; Τί έχει νά μάς πεί ;

-  πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος

2. Μήπως λοιπόν ο Αδάμ δεν ήταν "ψυχή ζώσα" πριν από το εμφύσημα του Αγίου Πνεύματος; Όσον αφορά τη ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ της λέξης, ως προς τη φυσική γέννηση, δηλαδή την έννοια με την οποία ζουν τα ζώα, ναι. Ήταν ζωντανή ψυχή. ( Η υπογράμμιση δική μου.).Όσον αφορά όμως την ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ έννοια, δηλαδή τη λήψη του Αγίου Πνεύματος, όχι. Βιολογικά ναι, ήταν ήδη "ζωντανός". Πνευματικά όμως δεν ήταν, πριν τη λήψη αυτή του Αγίου Πνεύματος. Η λέξη χρησιμοποιείται εδώ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΟ ΣΗΜΑΣΙΕΣ. Ο άνθρωπος, (όχι κατ' ανάγκην μόνο ο Αδάμ), μπορεί να είναι ζωντανός βιολογικά, αλλά ταυτόχρονα να είναι νεκρός πνευματικά ΠΡΙΝ από τη λήψη του Αγίου Πνεύματος. Και εδώ αναφερόμαστε στη λέξη: "ψυχή" με την έννοια του όλου ανθρώπου

- Κυπριανός Χ

Άρα, η “΄ψυχή΄ με την έννοια του όλου ανθρώπου” δέν προέβλεπε τήν θεανθρώπινη (τέλειος θεός καί τέλειος άνθρωπος) φύση τού Κυρίου σέ ένα πρόσωπο, μία υπόσταση !

Καί πρώτα, πρίν πάμε στό παρακάτω, τί έχει νά μάς πεί ο π. Δημήτριος γιά τούς εγκεφαλικά νεκρούς ; Είναι νεκροί ή δέν είναι ; Η επιστήμη ξέρουμε τί λέει. Καί προχωράμε. Ο συντάκτης τών δύο φάσεων τής Δημιουργίας, μάς προσφέρει ένα απόσπασμα από λόγο τού αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου, όπου συμμετέχει τό Άγιον Πνεύμα : «άνθρωπος γαρ εστίν, ούχ όστις απλώς χείρας και πόδας έχει ανθρώπου, ουδ’ όστις εστι λογικός μόνον, αλλ’ όστις ευσέβειαν και αρετήν μετά παρρησίας ασκεί» (PG 46, 232). Η υπογράμμιση δική μου, καί συνεχίζει ...

Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος ... Δεν φθάνει να γεννηθεί κάποιος βιολογικά για να ονομασθεί άνθρωπος, αλλά πρέπει να έχει μέσα του και το Άγιο Πνεύμα..(Σ.σ.τό οποίο προηγουμένως δέν είχε ! ΚΧ.) Οι πριν από αυτούς άνθρωποι δεν έφεραν χάρη Θεού μέσα τους.Οι υποστηρίζοντες τα ανωτέρω (σ.σ. αιμομιξία) ξεχνούν ότι μιλάμε για την εποχή της δημιουργίας του ανθρώπου και του ανθρωπίνου γένους ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΑΔΙΚΗΣ ΘΕΟΤΗΤΑΣ (Τώρα θυμόμαστε τήν Αγία Τριάδα ΚΧ) και όχι σε εποχές πολλά χρόνια αργότερα , όπου ο άνθρωπος ως ελεύθερη προσωπικότητα έκανε (Ζητούμενο πόσο ελεύθερος ήταν ΚΧ) τις δικές του επιλογές . Άλλο ανέχεται ο Θεός λανθασμένες πρακτικές επιλογές και ΑΛΛΟ ΤΙΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ, (...) Προξενεί αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι εμφανίζεται άποψη ότι ο ΠΑΝΣΟΦΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΘΕΟΣ καθιερώνει εμμέσως πλην σαφώς διαφορετικούς νόμους κληρονομικότητας. Άλλους για την αρχή του πολλαπλασιασμού του ανθρωπίνου γένους και άλλους αργότερα. 

(Ο Θεός ούτε ανέχεται ούτε επιβάλλει λανθασμένες επιλογές. Ο νόμος του ήταν η εντολή, συμβουλευτική ή επιτακτική, ότι «16 καὶ ἐνετείλατο Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αδὰμ λέγων· ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ βρώσει φαγῇ, 17 ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε.» (Γένεσις β΄. ΚΧ).

Κυπριανός Χ

Συνεχίζω κι εγώ, μέ αυτό που ερμηνευτικά μάς δίδει - γιά τόν άγιο. Ιωάννη Χρυσόστομο - ο π. Δημήτριος : «Δεν φθάνει να γεννηθεί κάποιος βιολογικά για να ονομασθεί άνθρωπος, αλλά πρέπει να έχει μέσα του και το Άγιο Πνεύμα. Οι πριν από αυτούς άνθρωποι δεν έφεραν χάρη Θεού μέσα τους»

. 

Δηλαδή, άν καταλαβαίνω καλά, η πρώτη φάση τής Δημιουργίας δέν έγινε μερίμνη τής Αγίας Τριάδος !!! Ο ίδιος ξεχνά τί γράφει παρακάτω : «Οι υποστηρίζοντες τα ανωτέρω (σ.σ. αιμομιξία) ξεχνούν  (...)  ότι μιλάμε για την εποχή της δημιουργίας του ανθρώπου και του ανθρωπίνου γένους ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΑΔΙΚΗΣ ΘΕΟΤΗΤΑΣ.» 

Τό συμπληρώνει a posteriori (εκ τών υστέρων) μέ υπογράμμιση ! Ταιριάζει εδώ, στόν συντάκτη τής "διφασικής" ανθρώπινης Δημιουργίας, ο ψαλμικός στίχος «10 πεσοῦνται ἐν ἀμφιβλήστρῳ αὐτῶν οἱ ἁμαρτωλοί· κατὰ μόνας εἰμὶ ἐγὼ ἕως ἂν παρέλθω.» (Ψ. ρμ΄ - 140)

Συνεχίζω. Δέν είναι ιατρός. Άν ήταν, θά γνώριζε τί εμείς οι φοιτητές Ιατρικής τής δεκαετίας 1960 μάθαμε σχετικά μέ τήν κληρονομικότητα καί τούς νόμους της. Εκείνος που θέλει νά εξαλείψει νοσηρά αίτια καί καταστάσεις, βάσει τών νόμων κληρονομικότητας, οφείλει νά εξαλείψει τούς φορείς αυτών τών νοσημάτων. Καί οι φορείς, πρέπει νά αναζητηθούν σέ ιστορικούς λαούς ! Παράδειγμα πρόσφορο οι Εβραίοι ! 

Αυτές ήταν καί είναι οι αρχές τής ευγονικής καί εκεί στηρίχθηκε η εξόντωση τών Εβραίων επί Χίτλερ. Τώρα έχουμε τεχνητή εγκυμοσύνη, κλωνοποίηση, γονιδιακές τροποποιήσεις καί μεταμοσχεύσεις οργάνων. Συνεπές είναι αυτό που καταθέτει. Τόν ευχαριστώ, τά Κεφαλαία δικά του :  

«Ο γράφων ως χημικός-βιοχημικός στις μέχρι τώρα σπουδές του δεν βρήκε πουθενά κάτι τέτοιο γραμμένο. Αντίθετα αυτά που βρήκε είναι ότι οι νόμοι της κληρονομικότητας είναι ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΛΛΑΚΤΟΙ από την εποχή της εμφάνισης του ανθρώπου στην Γή».

- πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος

Τέλος υπενθυμίζω στους αγαπητούς αναγνώστες την ερμηνεία των όρων «Κατ’ εικόνα» και «Καθ’ ομοίωσιν»:

1… 3-4 (κατ΄ εικόνα)

2. Έχει το αυτεξούσιο (ο άνθρωπος), δηλ. μπορεί να αποφασίζει ελεύθερα μόνος του και να είναι αίτιος των πράξεών του. 

1 - 2 (καθ΄ ομοίωσιν)

Κυπριανός Χ

Τού απαντώ καί σ΄ αυτό. 

Γιά τόν Πατρολόγο καί τό «Η Ερμηνευτική - του μακαριστού Π.ΧΡΗΣΤΟΥ - σε άποψη του ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ για την δημιουργία του ανθρώπου, σαν απάντηση στους επικριτές μας,.ο Π. Χρήστου ασχολήθηκε µε τη µελέτη της διδασκαλίας του αγ. Γρηγορίου και διακρίνει και αυτός µε τη σειρά του το δόγµα περί δύο δηµιουργιών.»

- Κυπριανός Χ (Σέ συνάφεια μέ τήν τελευταία αναφορά - δές πιό κάτω - τού Συντάκτη π. Δημήτριος Αθανασίου) 

Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης ήταν αντιφωνητής τού Ωριγένη, που αναθεματίστηκε, αυτός, τά γραπτά του καί όσοι τόν διαβάζουν. Γιατί οι πατέρες τόν αγιοκατέταξαν είναι άλλη κουβέντα  Τέλος, εφόσον απορρίπτει τήν βδελυρή αιμομιξία, επειδή δέν θέλει νά τήν αποδώσει στόν «Θεό, πατέρα παντοκράτορα,  ποιητήν ουρανού καί γής, ορατών τε πάντων καί αοράτων», του συνιστώ νά ξαναδιαβάσει αυτό που έγραψε, δηλ “μέ τό χάρισμα τού αυτεξουσίου”, μπορεί ο άνθρωπος να αποφασίζει ελεύθερα μόνος του και να είναι αίτιος των πράξεών του. Άς μήν εγκαλεί, λοιπόν, τόν Θεό γιά τήν αιμομιξία. Τήν οποία, ο προ-αδαμιαίος άνθρωπος έβλεπε στά ζώα καί τήν εμιμείτο. Διότι, κατά τά γραφόμενα τού Συντάκτη (π. Δημήτριος Αθανασίου) «Ο Αδάμ, πριν δεχθεί την πνοή του Θεού, ήταν ένα ζωντανό ον, όπως όλα τα άλλα ζώα στη γη με όλες τις φυσικές του ιδιότητες, έχοντας πνεύμα, ψυχή, …» .

Τό πεζόβολο ή αμφίβληστρο (δές Ψαλμό 140) που έριξε γιά νά "ψαρέψει" άλλους, έπιασε αυτόν τόν ίδιο. Η ποίηση τού ανθρώπου καί η πλάση του, δέν διαχωρίζονται. Τό προοίμιο τού εμφυσήματος πνεύματος Θεού τό συναντά ο αναγνώστης στήν αρχή τού α΄ Κεφαλαίου τής Γενέσεως καί είναι καθοριστικό : «2 ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καὶ πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος». Ο άγιος Θεός ενεργεί μέ κτιστές καί μέ άκτιστες ενέργειες. Άν ο άνθρωπος προτιμά τίς κτιστές ενέργειες του Θεού - σήμερα τό βλέπει κανείς μέ τήν υπερβάλλουσα ζωοφιλία - τότε αυτή τόν περιμένει. Όταν, λοιπόν, κληθεί νά απαντήσει - ο π. Δημήτριος - πρό τού φοβερού βήματος τής απολογίας, τί πιστεύει περί καταγωγής ανθρώπου καί  επικαλεσθεί τό Γένεσις α΄ 26 καί τήν διττή, κατ΄αυτόν, ποίηση / πλάση, τότε νά μάς πεί πώς θά απαντήσει καί στό Γένεσις β΄ 5, στό β΄19 καί στό β΄20 ;

- πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος  Το δόγµα (δική μου η έντονη γραφή ΚΧ) περί δύο δηµιουργιών του αγ. Γρηγορίου (Νύσσης), σύµφωνα µε τον Π. Χρήστου, οφείλεται στον Πλάτωνα και στο Φίλωνα. Η διαφορά µεταξύ του Φίλωνα και του αγ. Γρηγορίου βρίσκεται στο γεγονός πως ο πρώτος οµιλεί για δυο δηµιουργίες, κατά τις οποίες το αντικείµενο της κάθε ενέργειας είναι διαφορετικό, της πρώτης ο ιδεατός και µη συγκεκριµένος άνθρωπος και της δεύτερης ο συγκεκριµένος.( : Δηλαδή, καί μή ιδεατός ! Τό Σύμβολο Πίστεως κάτι λέει περί ορατών καί αοράτων … . Μέ τόν νοερό ή νοητό κόσμο τί συμβαίνει ; ΚΧ)

- Κυπριανός Χ. Αμφιβάλλω, άν ο Φίλων ήξερε τί σημαίνει θεανθρώπινη φύση. Καί σάν υστερόγραφο - λεπτομέρεια τού γράφοντος - γιά τόν Ωριγένη καί άγιο Γρηγόριο Νύσσης.

Παρότι σοφός ο Ωριγένης, δέν κατάλαβε τί εννοούσε ο Απ. Παύλος μέ τό «29 ...καὶ περιτομὴ καρδίας ἐν πνεύματι, οὐ γράμματι» (Ρμ.β΄). Προτίμησε νά κάνει πράξη τήν θεωρία καί αυτοευνουχίστηκε.“Περιτομή πνεύματι” σημαίνει νά περιτέμνεις, νά κόβεις, νά ευνουχίζεις τούς πονηρούς λογισμούς ώστε να μή πολλαπλασιάζονται. Μέ τήν πίστη ευνουχίζονται, περιτέμνονται, κόβονται οι πονηροί λογισμοί, εξερχόμενοι εκ τής καρδίας.

Όσον αφορά δε στόν άγιο Γρηγόριο Νύσσης, ο οποίος γνώριζε τήν διαφορά μεταξύ τού “ένα πρόσωπο ΕΝ δύο φύσεσιν” καί τού “ένα πρόσωπο ΕΚ δύο φύσεων”, ήταν επηρεασμένος από τόν πλατωνικό ιδεαλισμό τών Γνωστικών. Οι άνθρωποι τής πρό Χριστού εποχής δέν θεωρούντο άγιοι, θεωρούνται δίκαιοι. Γιά νά τούς καθησυχάσει - πιθανολογώ - στήν εποχή που ζούσε ο άγιος, είπε ότι ο άνθρωπος μετά θάνατον, έχει καί μία δεύτερη ευκαιρία στήν πορεία πρός αγιότητα ! 

Όπως στήν διττή ποίηση / πλάση, κατά τόν καθηγητή Π. Χρήστου, έτσι καί στήν ζωή έχουμε δύο φάσεις : τήν αμαρτωλή καί τήν αναμάρτητη. Η πρώτη τελειώνει μέ τόν θάνατο, η δεύτερη ξαναρχίζει, εκεί που σταμάτησε η πρώτη (ζωή-θάνατος πάλι). Κατά τη ρήση, όμως, “γιατί ο θάνατος ;” του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου η απάντηση είναι : «… ἵνα μὴ τὸ κακὸν ἀθάνατον γένηται, φιλανθρώπως κελεύσας (ὁ Θεός) τὴν κρᾶσιν καὶ μῖξιν ταύτην, καὶ τὸν ἄῤῥηκτόν σου τοῦτον δεσμόν…τῷ θείῳ βουλήματι ἀποτέμνεσθαι καὶ διαλύεσθαι». Μία φορά ζούμε, μία πεθαίνουμε. Τά υπόλοιπα θά κριθούν επί του φοβερού βήματος τής απολογίας.