Ἡ θεοποίησι τῆς γνώσεως - ἐπιστήμης ἄνοιξε τὸ φρέαρ τῆς ἀβύσσου...(Ἀποκ. θ’).

« Καὶ σὺ Δανιὴλ, ἔμφραξον τοὺς λόγους καὶ σφράγισον τὸ βιβλίον ἕως καιροῦ συντελείας, ἕως διδαχθῶσι πολλοὶ καὶ πληθυνθῇ ἡ γνῶσις». ( Δαν. ιβ´, 4). « Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος: Ἔρχεται καιρὸς ὅπου οἱ ἄνθρωποι θὰ καταληφθοῦν ὑπό μανίας καὶ θὰ συμπεριφέρονται ὡς παράφρονες. Καὶ ἄν δοῦν κάποιον νὰ φέρεται λογικὰ, θὰ ξεσηκωθοῦν ἐναντίον του, λέγοντας: « Σὺ εἶσαι παράφρων». Καὶ τοῦτο θὰ τὸ εἰποῦν ἀκριβῶς, διότι δὲν θὰ εἶναι σὰν αὐτούς».( βλ.«Γεροντικὸν-Σταλαγματιὲς ἀπὸ τὴν πατερικὴ σοφία», Μοναχῆς Θεοδώρας Ταμπάκη, Ἱερὰ Μονὴ ἁγίου Θεοδοσίου Ἀργολίδος).

Τὸ ἐμβόλιο (καὶ ἡ μάσκα), δὲν εἶναι Θεολογικὸ καὶ ἐκκλησιαστικὸ ζήτημα καὶ δὲν συνιστᾶ ἔκπτωση ἀπὸ τὴν ὀρθὴ Πίστη καὶ ζωὴ ;

 Ἁγιογραφικὴ καὶ ἁγιοπατερικὴ θεώρηση:

 Ὡς ἀφορμὴ, ἡ ὁποία ξεχύλισε τὸ ποτήρι, στάθηκε ἡ ἀνακοίνωσι τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος: «Τὰ ἐμβόλια δὲν ἀπαιτοῦν τὴν χρήση καλλιεργειῶν ἐμβρυϊκῶν κυττάρων γιὰ τὴν παραγωγή τους. Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ ἐμβολιασμοῦ δὲν εἶναι ζήτημα θεολογικὸ ἤ ἐκκλησιαστικὸ, καὶ ἀποτελεῖ ἐλεύθερη προσωπικὴ ἐπιλογὴ τοῦ κάθε ἀνθρώπου σὲ ἐπικοινωνία μὲ τὸν ἰατρό του, χωρίς ὁ ἐμβολιασμός νὰ συνιστᾶ ἔκπτωση ἀπὸ τὴν ὀρθὴ Πίστη καὶ ζωὴ».!!! ( Ἀνακοινωθὲν τῆς ΔΙΣ, 12-13/1/2021). Ἤ ὅπως εἶπε καὶ ἕνας Ἁγιορείτης. « Ἡ μάσκα δὲν ἐπηρεάζει τὸ ἦθος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ δόγμα...Βᾶλτε μιὰ μάσκα, βρὲ παιδιὰ... Βάλε μιὰ μάσκα, ἐκεῖ καὶ ταπεινώσου καὶ σιώπα» !!! Μέ τὴν ἴδια παράλογη, ἀντιευαγγελικὴ, κοσμικὴ λογικὴ, θὰ μᾶς λένε : « κάνετε καὶ τὸ ἐμβόλιο, βᾶλτε βρέ παιδιὰ καὶ ἕνα τσίπ, , πᾶρτε καὶ τὸ χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου, νὰ ἡσυχάσουμε, σιώπα καὶ προσκύνα» ! Ἡ ρίζα τοῦ κακοῦ. Ὅλα αὐτὲς οἱ πνευματικὲς πτώσεις καὶ παρενέργειες ὀφείλονται στὴν θεοποίησι τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἐπιστήμης. Στὴν ἐποχὴ μας ἡ γνῶσις, ἔχει πληθυνθεῖ σφόδρα. Δὲν θεωρεῖται πιὰ, ἡ γνῶσις-ἐπιστήμη, ὡς δῶρο Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο πρὸς ἐξυπηρέτησι τῶν βιολογικῶν ἀναγκῶν του. Ἐπειδὴ «ἐπληθύνθη» ἡ γνῶσις, `` ψήλωσε ὁ νοῦς`` τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὕψωσε τὴν κεφαλή της, κατὰ τοῦ Δημιουργοῦ, καὶ νόμισε, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἔχει κατασκευάσει σωστὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κόσμο, καὶ ἔρχεται τώρα ἡ ἐπιστήμη νὰ διορθώσει τὰ «λάθη» τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ὑβριστικῷ τῷ τρόπῳ, διὰ τῆς ἐπιστήμης θέλει νὰ κατασκευάσει ἕνα νέο τύπου ἀνθρώπου τὸν ὑπεράνθρωπον, ἤ ἀνθρωπο-μηχανὴ. Πράγματι ἡ προφητεία τοῦ Μ. Ἀντωνίου ἐπαληθεύεται στὴν ἐποχή μας, καὶ οἱ ἄνθρωποι ἔχουν καταληφθεῖ ὑπὸ μανίας καὶ συμπεριφέρονται, ὡς παράφρονες, ἄρχοντες, κλῆρος καὶ λαὸς. Οἱ κατέχοντες τὶς ἐξουσίες παγκοσμιοποιητὲς, συμπεριφέρονται σὰν ἐκεῖνο τὸν ὑπερήφανο νοῦν, τὸν μέγα ἄρχοντα τῶν Ἀσσυρίων ( προτύπωσις τοῦ Ἀντιχρίστου) « ...ἐπί τὸν νοῦν τὸν μέγα τὸν ἄρχοντα τῶν Ἀσσυρίων καὶ ἐπὶ τὸ ὕψος τῆς δόξης τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ. εἶπε, γὰρ ἐν τῇ ἰσχὺι ποιήσω, καὶ ἐν σοφίᾳ τῆς συνέσεως, ἀφελῶ ὅρια ἐθνῶν καὶ ἰσχὺν αὐτῶν προνομεύσω, καὶ σείσω πόλεις κατοικουμένας καὶ τὴν οἰκουμένην ὅλην καταλήψομαι τῇ χειρὶ ὡς νοσσιάν καὶ ὡς καταλελειμμένα ὠὰ ἀρῷ· καὶ οὐκ ἔστιν ὅς διαφεύξεταί με καὶ ἀντείπει μοι ». (Ἠσ, ι`,13).2 Πιστεύουν, μεθυσμένοι ἀπὸ τὴν δύναμί τους, ὅτι μὲ τὴν σοφία τους, τὴν τεχνολογία καὶ τὴν ἐπιστήμη τους, μποροῦν νὰ σείσουν τὶς πόλεις καὶ νὰ ἁρπάξουν στὴν χούφτα τους ὅλη τὴν οἰκουμένη σὰν μιὰ φωλιὰ ἀπὸ ἐγκατελειμμένα αὐγὰ καὶ νὰ τὰ συντρίψουν. Μὲ μία τέτοια σατανικὴ ἀλαζονικὴ καὶ ἀπόλυτη κυριαρχία ἐπάνω στὰ ἀνθρώπινα πράγματα, ἔχουν ἤδη ἑτοιμάσει, ὅπως νομίζουν, τὸν λεγόμενο μετανθρωπισμὸ, ἤ τὴν τετάρτη βιομηχανικὴ ἐπανάσταση. Θέλουν νὰ ``ἀναβαθμίσουν`` τὸν ἄνθρωπο σὲ τέσσερα ἐπίπεδα, α) τό σωματικό, β) τό ἠθικό, γ) τό αἰσθητικό καὶ δ) τό συναισθηματικό. Ἀποσκοπώντας στὸν πλήρη ἔλεγχον τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴν ἐφαρμογὴ ἐμφυτευμάτων στὸ σῶμα μας (bio‘ntech), ὥστε ἐπηρεάζοντας τίς βιοχημικές λειτουργίες τοῦ ἐγκεφάλου μας, νὰ ἀλλάζουν τὰ συναισθήματά μας, ὅταν θέλουν, κανοντάς μας χαρούμενους ἤ καταθλιπτικοὺς ἤ ἐπιθετικοὺς κλπ, καὶ γενικὰ νὰ μᾶς κατευθύνουν.. Ἔτσι μὲ λίγα λόγια ἡ ἐπιστήμη σὲ ὅλους τούς τομεῖς της, λειτουργεῖ, σήμερα σὰν μία νέα θεότητα, ὅπου ἐπεμβαίνει, ἐκβιάζει καὶ ἀλλοιώνει, ὑπονοεῖ καὶ ἁλλάζει τὴν φύσι τῶν ὄντων. Ἀνατρέπει τοὺς νόμους τῆς φύσεως, μποροῦν νὰ ἐπέμβουν καὶ νὰ μᾶς ἁλλάξουν ἀκόμη καὶ τὸ DNA μας, ἀλλὰζουν τὸ κλῖμα, μολύνουν τὸ περιβάλλον κλπ. καὶ ἐπαληθεύεται ὁ προφήτης Δανιὴλ πρὶν 2.500 χρόνια λἐγοντας, « καὶ λόγους πρὸς τὸν Ὕψιστον λαλήσει καὶ τοὺς ἁγίους Ὑψίστου παλαιώσει καὶ ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιροὺς καὶ νόμον ». (Δαν. ζ’, 25). Ἐξαπολύουν ὕβρεις καὶ βλασφημίες πρὸς τὸν Ὕψιστον, ἔχουν παλαιώσει, δηλ. θεωροῦν ξεπερασμένο κάθε τί καλὸ καὶ ἅγιο καὶ ὕπουλα, κρυφίως, ἀλλοιώνουν τοὺς ἠθικοὺς νόμους τῆς ζωῆς καὶ τὴν φύσι τῶν πραγμάτων κλπ. Ὅποιος ἐνδιαφέρεται νὰ μὰθει περισσότερα γιὰ τὸ ζοφερὸ μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος ποὺ ξημερώνει, ἄς προστρέξει στὶς δικὲς τους πηγὲς, ὅπως οἱ ἴδιοι τὰ σχεδιάζουν, μετὰ τὸν β` παγκόσμιο πόλεμο ἀπὸ τὸ 1948. Οἱ ἴδιοι τὰ δημοσιεύουν σὲ βιβλία καὶ τὰ παίζουν σὲ ἠλεκτρονικὰ παιγνίδια καὶ ταινίες ἐπιστημομονικῆς φαντασίας, οἱ ὁποῖες, σήμερα γίνονται πραγματικότητα. Εἶναι σημαντικὸ ὅτι πάντα μᾶς προϊδεάζουν γιὰ ὅ,τι πρόκειται νὰ κάνουν. Ξεκίνησαν τὴν λεγόμενη «μεγάλη ἐπανεκκίνηση» (The Great Reset) τῆς ἀνθρωπότητας, λὲς καὶ εἶναι θεοὶ καὶ δίνουν νέα κίνηση, νέα πνοὴ στὴ νεκρωμένη ἀνθρωπότητα, ὑπονοώντας ὅτι ἡ θεὰ ἐπιστήμη θὰ κάνει μία νέα ἀνάσταση, ἀναγέννηση. Κατὰ τὰ ἄλλα αὐτοὶ δὲν θεωροῦνται συνωμότες καὶ ἐγκληματίες κατὰ τῆς ἀνθρωπότητος, ἀλλὰ ὅποιος ἐχέφρων ἀποκαλύπτει, αὐτὰ ποὺ οἱ ἴδιοι ἀποκαλύπτουν, αὐτὸς θεωρεῖται συνωμοσιολόγος! Ἰδιαιτέρως ἐκμεταλλεύτηκαν τὸ θέμα τῆς ὑγείας, προκαλώντας διάφορες ``πανδημίες``, γρίπη πουλερικῶν, γρίπη χοίρων καὶ τώρα γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τὸν κορωναϊό. Ἔχουν φαλκιδεύσει ὅλο τὸν πλανήτη γῆ, σὲ μιὰ πρωτοφανῆ καὶ μεγάλη ἐγκληματικὴ περιπέτεια, ἡ ὁποία θὰ ἀλλὰξει τὰ πάντα καὶ θὰ στοιχίσει ἑκατομμύρια θύματα. Γιὰ νὰ μή ὑπάρχουν ἀντιδράσεις, ἰδιαιτέρως στόχευσαν τὴν Ἐκκλησία. Καὶ μόνο μέσα σὲ ἕναν χρόνο, κατώρθωσαν νὰ ἀνατραποῦν λειτουργικὰ, ἐκλησιαστικὰ καὶ θεολογικὰ θεμελιώδη δομικὰ στοιχεῖα της, τὰ ὁποῖα μέχρι τώρα, λειτουργοῦσαν καὶ συνιστοῦσαν μία ὁλόκληρη δυσχιλιόχρονη ἱστορία καὶ παράδοσι, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων, μέχρι σήμερα. Ἐὰν ἡ θεσμικὴ Ἐκκλησία δὲν προλάβει νὰ ἀνασυγκροτηθεῖ, θὰ ἔχει ὡς συνέπεια τὴν ἀκύρωσι τῆς ἀποστολῆς της ἐν τῷ κόσμῳ, ποὺ εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Το θέμα τῆς ὑγείας σκορπίζει τόν φόβο σὲ ὅλους, διότι θυμίζει θάνατον. Ἡ κοσμικὴ ἐξουσία, θέλοντας νὰ ``προστατεύσει``, ὅπως ἰσχυρίζεται τὴν δημόσια ὑγεία, χρησιμοποίησε ὡς ψυχολογικὸ ὅπλο, τήν τρομοκρατία, καὶ διὰ τῆς καθημερινῆς ἀνακοινώσεως ``κρουσμάτων``, τῆς λεγομένης ``πλύσεως ἐγκεφάλου``, καὶ προπαγάνδας ἀπὸ τὰ ΜΜΕ, καὶ διὰ χρηματικῶν προστίμων, κατὠρθωσε νὰ μᾶς ἐπιβάλλει, πρῶτα τήν χρῆσι τῆς μάσκας, ἡ ὁποία δῆθεν μᾶς προστατεύει ἀπὸ τὴν μετάδοσι τοῦ ἰοῦ. Αὐτὸ ἰατρικῶς, βέβαια δὲν εὐσταθεῖ, εἶναι ἕνα ἀπατηλὸ τέχνασμα γιὰ νὰ πετύχουν τοὺς ἀπὠτερους σκοποὺς τους, ποὺ ἀναφέραμε παραπάνω. Τό παράλογο εἶναι, ὅτι ὅλοι ὅσοι φοροῦν μἀσκα κολλοῦν τὸν ἰό καὶ διασωληνώνονται στὶς ΜΕΘ. Ἐπέβαλε τὰ ὑποχρεωτικὰ, προληπτικὰ (Rapid Tests), καὶ τώρα τὸ δῆθεν ``προαιρετικὸ`` ἐμβόλιο, τὸ ὁποῖο, θὰ3 γίνει ὑποχρεωτικὸ καὶ αὐτὸ, καὶ ἔτσι ἀπολαμβάνουμε ὅλοι μας αὐτὴν τὴν ὑπέροχη ``δημοκρατία``, ποὺ κατέληξε στὴν χειρότερη φασιστικὴ τρομοκρατία, ποὺ ἔχει ζήσει ποτὲ ἡ ἀνθρωπότης. Τὸ ἐμβόλιο, ὅπως διενεργεῖται, ἔχει ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ, τίς προδιαγραφὲς καὶ τὶς ἐπιπτώσεις τοῦ σφραγίσματος τῆς Ἀποκαλύψεως. Διότι ὅσοι δὲν τὸ κάνουν, θὰ ἔχουν κυρώσεις, δὲν θὰ μποροῦν νὰ ταξιδεύουν, νὰ πωλοῦν καὶ νὰ ἀγοράζουν, νὰ ἐργάζονται, νὰ ἔχουν μισθὸ, διότι θὰ διώκονται ἀπὸ τὶς ἐργασίες τους κλπ. Θὰ ἔχουμε κοινωνικὲς διακρίσεις καὶ ρατσισμὸ. Αὐτὰ δὲν μᾶς παραπέμπουν στὰ τῆς Ἀποκαλύψεως; «καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους... ἵνα δώσουσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς τῆς δεξιᾶς ἤ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν, καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἤ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα (σήμερα ἐμβόλιο)», ( Ἀποκ. ιγ`,17), μήπως ἤδη ἔχουμε ἕνα εἶδος σφραγίσματος; Βέβαια ἀκόμη δὲν δίνουν χάραγμα στὸ χέρι ἤ στὸ μέτωπο, θὰ εἶναι τὸ ἑπόμενο βῆμα, ἤδη ζητοῦν πιστοποιητικὸ ἐμβολίου καὶ αὔριο θὰ βάλλουν καὶ τὸ τσιπάκι στὸ χέρι, τὸ ἔχουν ἕτοιμο. Οἱ χιλιάδες θάνατοι καὶ οἱ φοβερὲς παρενέργειες ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸ ἐμβὀλιο, καὶ ἔχουν ἤδη καταγραφεῖ σὲ ὅλον τὸν κόσμο, ἀλλὰ ἐπιμελῶς τὰ κρύβουν καὶ παραπληροφοροῦν τὸν ἀφελῆ λαό, γιὰ ὅλα αὐτὰ, οἱ ἐμβολιαζόμενοι δὲν φοβοῦνται; Αὐτοὶ δὲν εἶναι θάνατοι; Ἀλλὰ κανεὶς, βέβαια δὲν ἐνδιαφέρεται καὶ δὲν λαμβάνει εὐθύνη! Ἡ ἀσθένεια, καὶ ὁ φόβος τοῦ θανάτου, ἐργαλειοποιήθηκαν πολὺ τεχνιέντως, μὲ μία πληρωμένη καὶ πρωτοφανῆ προπαγάνδα γιὰ νὰ ὁδηγήσουν ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα στὴν ἀπελπισία καὶ στὴν αὐτοκτονία. Καὶ οἱ χριστιανοὶ ἀνέθεσαν τὴν ἐλπίδα τους σὲ ἕνα τέτοιο ἐμβόλιο καὶ ὄχι στὸν Θεὸν! Τὸ θέμα τοῦ κορωναϊοῦ, ὅμως γιὰ ἐμᾶς, δὲν μόνο ἰατρικὸ, ἀλλὰ πρωτίστως εἶναι πνευματικό καὶ θεολογικὸ. Θὰ προσπαθήσουμε, λοιπὸν νὰ δοῦμε τὸ θέμα ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ, τὴν πνευματική καὶ θεολογική, ἀπὸ αὐτὴ τὴν ὁποία ὤφειλε νὰ τὸ ἀντιμετώπιζε καὶ ἡ ἴδια ἡ θεσμικὴ Ἐκκλησία, ἀλλὰ δὲν τὸ ἔκανε. Ἐπειδὴ, ὅμως καὶ ἐδῶ στὸ Ἅγιο Ὄρος δὲν ἐκφράζεται πλέον τὸ ἁγιορειτικὸ φρόνημα, ἀλλὰ οἱ λίγοι, οἱ κατέχοντες τὴν ἐξουσίαν ἐκφράζουν μόνον τοὺς ἑαυτούς τους, καὶ τὴν γνώμη τους, τὴν ὁποίαν μὲ τὸν τρόπο τους τὴν ἐπιβάλλουν, τελικῶς καὶ στοὺς διαφωνούντας. Γιὰ αὐτὸ ἐπικρατεῖ μιὰ στάσι σιωπῆς καὶ ἀδιαφορίας ἔναντι τῶν προβλημάτων, τὰ ὁποῖα ἀπασχολοῦν τόσο ἐμᾶς τοὺς Ἁγιορεῖτες μοναχοὺς, ὅσο καὶ τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὺς. Δὲν ὑπάρχει ἐκ μέρους τους ὑπευθυνότητα καὶ ἐνημέρωσι, ὑπάρχει φίμωσι λόγου, δὲν μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ διαμαρτυρηθοῦμε, περιφρονοῦν καὶ εἰρωνεύονται κ.α. Ἔτσι ἔπαψαν πιὰ νὰ μᾶς ἐμπνέουν, καὶ ἔχει χαθεῖ ἡ ἐμπιστοσύνη. Ἐρήμην ἡμῶν, ἀποφασίζουν γιὰ ἐμᾶς χωρὶς ἐμᾶς, καὶ μάλιστα γιὰ θέματα τόσο σοβαρά, τὰ ὁποῖα ἔχουν ἄμεση ἐπίπτωσι στὴν σωτηρία μας, καὶ ἀπειλεῖται ἀκόμη καὶ αὐτὴ ἡ βιολογικὴ ζωὴ μας. Γιὰ αὐτὸ καὶ ἐμεῖς σὰν ἁπλοὶ Ἁγιορεῖτες, θεωρήσαμε καθῆκον μας, νὰ ἀκουσθεῖ ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ μία ἄλλη διαφορετικὴ φωνὴ. Θὰ θέλαμε, λοιπὸν νὰ δοῦμε καὶ νὰ ἀντιμετωπίσουμε αὐτὰ τὰ θέματα ὄχι μὲ κοσμικὸ φρόνημα καὶ φοβικὰ, ὅπως ἀντιμετωπίζονται μέχρι τώρα, ἀλλὰ προβάλλοντας τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, μέσα ἀπὸ τὸ φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ Εὐαγγελίου, τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τὸν λόγον τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Μόνο μέσα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς Πατέρες, οἱ Ὀρθοδοξοι καὶ ἰδιαίτερα οἱ μοναχοὶ δύνανται νὰ ἵστανται ἐπί στερεοῦ ἐδάφους γιὰ νὰ μή πλανῶνται καὶ ἑτέρους νὰ πλανοῦν. Γνῶσις καὶ ὑγεία. Ὁ πεπτωκὸς ἄνθρωπος φοβᾶται τὴν ἀσθένεια καὶ τὸν πόνο σὰν τὸ μεγαλύτερο κακὸ, ὅμως ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες βλέπουν τὰ πράγματα διαφορετικὰ. Εἰσαγωγικὰ, εἶναι καλὸ νὰ δοῦμε τὶ μᾶς λέγει γιὰ τὸ θέμα τῆς γνώσεως- ἐπιστήμης, καὶ τῆς ὑγείας, ἡ ὁποία στὴν ἐποχὴ μας ἔχει θεοποιηθεῖ, ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγίστους σοφοὺς καὶ κατὰ κόσμον καὶ κατὰ Θεὸν, ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς: «Καλὴ ἡ γνῶσις τῇ φύσει, ὁμοίως καὶ ἡ ὑγεία, ἀλλὰ τἀναντία τοὺς πολλοὺς ἤπερ ταῦτα ὤνησεν». 4 Εἶναι, καλή ἡ γνώσις (γενικὰ τῆς φύσεως καὶ τῶν πραγμάτων ποὺ μᾶς περιβάλλουν), καθὼς καὶ ἡ ὑγεία γιὰ τὸ σῶμα, ἀλλὰ ὅμως γιὰ τοὺς πολλούς, τὰ ἀντίθετα τοὺς ὠφελοῦν περισσότερο. «Τοῖς γὰρ φαύλοις οὐκ εἰς καλὸν ἡ γνῶσις συμβαίνει, εἰ καὶ τῇ φύσει, ὡς εἴρηταἰ ἐστι καλὴ». Γιὰ τοὺς φαύλους ἀνθρώπους, ἡ γνῶσις ἄν καὶ εἶναι ἀπὸ τὴ φύσι της καλὴ, (διότι εἶναι δῶρο θεοῦ), καταντᾶ βλαβερὴ γιὰ αὐτοὺς (διότι τὴν χρησιμοποιοῦν γιὰ τὸ κακὸ καὶ ἐπηρεάζουν καὶ τοὺς ἄλλους πρὸς τὸ κακὸ). « Ὁμοίως δὲ οὐδὲ ὑγεία, οὐδὲ πλοῦτος οὐδὲ χαρά. Οὐ γὰρ συμφερόντως τούτοις κέχρηνται». Ὅπως ἐπίσης οὔτε ἡ ὑγεία οὔτε ὁ πλοῦτος οὔτε καὶ ἡ χαρὰ ἀκόμη, δὲν μᾶς ὡφελοῦν, διότι δὲν τὰ χρησιμοποιοῦμε πρὸς τὸ πνευματικὸ μας συμφέρον, τὴν σωτηρία. « Ἄρα οὖν τἀναντία τούτοις συμφέρει». Ἄρα λοιπὸν σ’ αὐτοὺς,( ποὺ δὲν κάνουν καλή χρήση αὐτῶν τῶν ἀγαθῶν), συμφέρουν τὰ ἀντίθετα, δηλαδὴ ἡ ἀσθένεια, ἡ φτώχεια καὶ οἱ θλίψεις. « Οὐκοῦν οὐδὲ ἐκεῖνα κακὰ τῷ ἰδίῳ λόγῳ τυγχάνει, εἰ καὶ δοκεῖ κακὰ εἶναι». Οὔτε καὶ αὐτὰ εἶναι κακὰ, σύμφωνα μὲ τὴν λογικὴ, ἄν καὶ φαίνονται κακά. Τὸ κακὸ, ὅπως λένε οἱ Πατέρες δὲν ἔχει ὑπόσταση, διότι ὁ Θεὸς ἐποίησε μόνον τὸ ἀγαθὸν, ἀλλά λαμβάνει ὑπόσταση ἀπό τὴν δικὴ μας ἀμέλεια τοῦ νοῦ, « ἡ τῶν κατὰ φύσιν τοῦ νοῦ ἐνεργειῶν ἀμέλεια», καὶ τελικὰ κακὸ εἶναι ἡ ἐσφαλμένη χρήση τῶν νοημάτων, τὴν ὁποία ἀκολουθεῖ ἡ παράχρησις τῶν πραγμάτων, « τήν κακίαν ἥτις ἐστὶν ἡ ἐσφαλμένη χρῆσις τῶν νοημάτων, ᾗ ἀκολουθεῖ ἡ παράχρησις τῶν πραγμάτων». ( Ἁγίου Μαξίμου Κεφάλαια περὶ ἀγάπης,77,82, ΕΠΕ, 14,σ. 248, 250). Βλέπουμε, ὅτι ἡ ἐσφαλμένη χρῆσις τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνολογίας γιὰ σκοποὺς καθαρὰ κερδοσκοπικοὺς καὶ ἡ ἀλαζονεία, ὡδήγησε καὶ στὴν παράχρησι τῶν πραγμάτων. Διότι, λέγουν οἱ Πατέρες, ἔργον τῆς ἀνθρωπίνης γνώσεως, τῆς φιλοσοφίας, τῆς ἐπιστήμης κλπ. εἶναι ἡ μελέτη τῶν ὄντων, ἐνῶ τῆς θεολογίας εἶναι ἡ μελέτη καὶ ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἐπιστήμη μπορεῖ νὰ κινῆται μόνο μέσα στὴν κτιστότητα τῶν πραγμάτων, γι` αὐτὸ καὶ ὅταν, ἐκφύγει ἀπὸ τὰ ὅριά της, τότε καταλήγει σὲ ματαιοπονία καὶ ἀπὸ σοφία γίνεται πανουργία, « σοφία χωριζομένης ἀρετῆς πανουργία γὰρ ἐστὶ» καὶ «ἀρχὴ σοφίας φόβος Θεοῦ». Ἔχουμε διὰ τῆς θεοποιημένης γνώσεως-ἐπιστήμης ἐπαναφορὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Βαρλααμιτισμοῦ τῆς Δύσεως. Σύμφωνα μὲ τόν πλατωνισμὸ τοῦ Βαρλαὰμ ἡ ὕλη καὶ τὸ πνεῦμα εἶναι στοιχεῖα αὐτοτελῆ καὶ ὁ Θεὸς εἶναι ὑπερβατικὸς καὶ ὡς ὑπερβατικὸς δὲν μπορεῖ νὰ ἐπεμβαίνει στὰ πράγματα τοῦ κόσμου καὶ ἑπομένως δὲν μπορεῖ νὰ γίνεται λόγος γιὰ ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, γενικὰ στὸν κόσμο. Οἱ ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὸν Βαρλαὰμ εἶναι ἁπλᾶ ὀνόματα ἤ πλάσματα φαντασίας καὶ σύμβολα. Ἕνας Θεὸς, ὅμως χωρίς ἐνέργειες, ποὺ δὲν ἐνεργεῖ στὰ τοῦ κόσμου, σημαίνει ἕνα Θεὸ χωρίς οὐσία, χωρίς ὕπαρξι, ἀνύπαρκτος. Αὐτὸν τὸν ἀνύπαρκτον Θεὸν τὸν ἀντικαθιστᾶ, σήμερα ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν γνῶσι, τήν ἐπιστήμη, τὴν ἰατρικὴ καὶ διὰ τοῦ νοῦ, ἐπεμβαίνει καὶ λύνει τὰ τῶν ἀνθρώπων προβλήματα. Γιὰ αὐτὸ καὶ ἀρχιεπίσκοπος προτρέπει:« Νὰ ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στοὺς ἐπιστήμονες, στοὺς εἰδικοὺς αὐτοὺς ἀνθρώπους. Νὰ τρέξουμε νὰ ἐμβολιασθοῦμε». Ἐμπιστοσύνη, λοιπὸν στούς ἐπιστήμονες, ἔχει γίνει ὑπερβατικὸς ὁ Χριστὸς, ἡ Παναγία καὶ οἱ Ἅγιοι, ἔπαυσαν νὰ ἐπεμβαίνουν νὰ ἐνεργοῦν στὴ ζωή μας, σύμφωνα μὲ τὸν Νεοβαρλααμιτισμὸ... Ἔκλεισαν τοὺς ναοὺς καὶ ἔπαυσαν τὴν τέλεσι τῶν μυστηρίων. Κακὸ δὲν εἶναι ἡ ἀσθένεια, κακὸ εἶναι μόνο ἡ ἁμαρτία. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἔχουν ἀντίθετη θέσι μὲ τοὺς σημερινοὺς ``πατέρες`` τῆς μεταπατερικῆς ἐποχῆς. Ὁ Μ. Βασίλειος στὴν ὁμιλία του, περὶ τοῦ, «ὅτι ὁ Θεός δὲν εἶναι αἴτιος τῶν κακῶν» λέγει : « Κάθε κακὸ δὲν εἶναι κακὸ. Κακὰ εἶναι οἱ ἁμαρτίες. Κακὰ δὲν εἶναι ὅσα μᾶς προκαλοῦν ὀδύνη στὸ σῶμα, ὅπως οἱ ἀρρώστειες καὶ τὰ τραύματα, ἡ φτώχεια, οἱ ταπεινώσεις, οἰκονομικὲς ζημίες, θάνατοι συγγενῶν, τὰ ὁποῖα ἐνεργεῖ ( κατὰ παραχώρησι Θεοῦ) πρὸς τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς, ὁ σοφὸς καὶ ἀγαθὸς Κύριος. Κακό εἶναι μόνον ἡ ἁμαρτία, καὶ ἀρχὴ καὶ ρίζα τῆς ἁμαρτίας εἶναι τὸ δικὸ μας αὐτεξούσιον. Ὁ Θεὸς ἐποίησε τὰ πάντα «καλὰ λίαν». Τὸ κακὸν εἶναι στέρησις τοῦ ἀγαθοῦ. Ἡ ἁμαρτία ἔφερε τὸν θάνατο, τὴν φθορὰ καὶ τὶς ἀσθένειες. Ὅποιος ἀπέχει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ἀπὲχει καὶ ἀπό τὰ δεινὰ τῆς ἁμαρτίας. Ὅποιος δελεάζεται ἀπὸ τὴν ἡδονὴ τῆς ἁμαρτίας, τότε αὐτὸς γίνεται αἴτιος τῶν δεινῶν ποὺ ἐπέρχονται κατ’ αὐτοῦ. Τότε ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει 5 παιδαγωγικὰ καὶ πρὸς θεραπείαν τῆς ψυχῆς του, νὰ ἔρχονται ἀσθένειες, συμφορὲς, θάνατοι κλπ. « Ὅπως, λοπὸν δὲν εἶναι αἴτιος τῆς ἐγχειρήσεως καὶ τῆς τομῆς ἤ τοῦ καυτῆρος, ὁ ἰατρὸς, ἀλλὰ ἡ νόσος, ἔτσι καὶ οἱ ἀφανισμοὶ τῶν πόλεων ( ἀσθένειες, θάνατοι, πόλεμοι, σφαγὲς κλπ), προέρχονται ἀπὸ τὴν ἀμετρία τῶν ἁμαρτανόντων καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ παραχωρεῖ ὁ Θεὸς, γιὰ νὰ περικόπτουν τὴν αὔξησιν τῆς ἁμαρτίας.(βλ. Μ.Βασιλείου. Ὅτι οὐκ ἔστιν αἴτιος τῶν κακῶν ὁ Θεὸς. PG 31,σ. 330). Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς λέγει, ὅτι τὸ κακὸ ἔχει δύο σημασίες: « Ἀλλὰ καὶ ὅταν λέγει « τὸν Θεὸν κτίζειν κακὰ καὶ μὴ εἶναι ἐν τῇ πόλει κακίᾳ, ἥν ὁ Κύριος οὐκ ἐποίησεν». (Ἀμ.3,6), δὲν παρουσιάζει τὸν Θεὸν ὡς αἴτιον τῶν κακῶν, ἀλλ’ ἐπειδὴ ἡ λέξις κακία ἔχει δύο σημασίες· ἄλλοτε σημαίνει τὸ κακὸ αὐτὸ ἀπὸ τὴν φύσι του(σ.σ μετὰ τὴν πτῶσι), καὶ αὐτὸ εἶναι κάθε τὶ ποὺ εἶναι ἀντίθετο πρὸς τὴν ἀρετὴ καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ· καὶ ἄλλοτε σημαίνει αὐτὸ ποὺ εἶναι κακὸ καὶ γεμᾶτο ταλαιπωρίες, κατὰ τὴν ἀντίληψιν τὴν δικὴ μας, δηλαδὴ τὴν αἴσθησι ποὺ βιώνεται ὡς κακὸ καὶ ἐπίπονο, ὅπως οἱ θλίψεις, οἱ ἀσθένειες, ἐπιδημίες, ἐπιφορὲς κλπ. Αὐτὰ φαινομενικὰ εἶναι κακὰ, ἐπειδὴ εἶναι ὀδυνηρὰ, στὴν πραγματικότητα, ὅμως εἶναι καλὰ· διότι γίνονται αἰτία ἐπιστροφῆς καὶ σωτηρίας σὲ αὐτοὺς πού συνέρχονται. Ἡ Γραφὴ λέγει. ὅτι αὐτὲς οἱ θλίψεις γίνονται μὲ τὴν παραχώρησιν τοῦ Θεοῦ». ( Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ. Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. ΕΠΕ, σ. 524). Τελικὰ, σύμφωνα καὶ μὲ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο, τίποτε δὲν εἶναι στὸν κόσμο κακὸ, παρὰ μόνο ἡ ἁμαρτία. « Οὐδὲν κακὸν, ἁμαρτία μόνον... Καὶ τὸ κακὸν οὐδὲν ἕτερόν ἐστι, ἀλλ’ ἤ τό παρακοῦσαι Θεοῦ». ( Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου. Ὁμιλία εἰς Ματθαῖον PG 58, 1193, 5959, 3). Εἶναι ἀνάγκη, λοιπὸν νὰ συνειδητοποιήσουμε πώς ἡ μεγάλη καὶ διαχρονικὴ νόσος τῆς πεπτωκυΐας φύσεώς μας εἶναι ἡ ἁμαρτία μας. Ὅλα τὰ ἄλλα, οἱ ἀσθένειες, οἱ ἐπιδημίες, οἱ συμφορὲς, οἱ καταστροφὲς κλπ εἶναι τὰ φάρμακα τὰ ὁποῖα χρησιμοποιεῖ ὁ ἀγαθὸς Θεὸς, εἶναι τὰ μέσα πρὸς θεραπείαν αὐτῆς τῆς νόσου τῆς ἁμαρτίας, γιὰ νὰ μᾶς φέρει σὲ μετάνοια καὶ σωτηρία. Καὶ ἡ κρίσις τοῦ κορωναϊοῦ εἶναι κυρίως ἀποτέλεσμα τῶν ἁμαρτιῶν μας (ἔκλητος βίος, παρὰ φύσιν ἁμαρτήματα κλπ.). Ὀφείλεται στὴ μεγάλη ἀποστασία μας ἀπὸ τὸν Θεὸν, ὡς λαὸς, καὶ κυρίως στὴν προδοσία τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, διὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἡ θεραπεία εἶναι μία ἡ μετάνοια καὶ ἡ ἐπιστροφὴ στόν Θεό. Ἡ μάσκα καὶ τὸ ἐμβόλιο εἶναι σύμβολα ὑποταγῆς καὶ προσβάλλουν τὸν ἄνθρωπο ὡς εἰκόνα Θεοῦ. Ἡ θεσμικὴ Ἐκκλησία ἀντιμετώπισε ἐξ ἀρχῆς τὰ πράγματα ὄχι ἐκκλησιαστικὰ, ἀλλὰ μὲ κοσμικό καὶ φοβικό φρόνημα. Ὄχι μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ σύμφωνα μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ, καὶ τὴν θεολογία τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τὴν ὑπερδισχιλιετῆ παράδοσί της. Ἔτσι οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ ἱερεῖς ὑποτάχθηκαν ἀμέσως, χωρίς καμία ἀντίρησι, στὶς κυβερνητικὲς ἀποφάσεις, μιᾶς καθαρὰ ἄθεης καὶ κοσμικῆς ἀντιλήψεως περὶ τῶν πραγμάτων, καὶ υἱοθέτησαν τά πάντα, ἔκλεισαν τοὺς ναοὺς καὶ μεταξὺ τῶν ἄλλων ἔφεραν καὶ τὴν χρῆσι τῆς μάσκας μέσα στοὺς ἱεροὺς ναοὺς κατὰ τὴν τέλεσι τῶν θείων μυστηρίων, μὴ διαχωρίζοντας τὴν ἱερότητα τοῦ ἱεροῦ χώρου τοῦ ναοῦ ἀπὸ τοὺς ἄλλους κοινοὺς χώρους. Τὸ κάλυμμα τῆς κεφαλῆς. Ἐμεῖς, ὅμως θὰ δοῦμε τὶ διδάσκει ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Κορινθίους ἐπιστολὴ του, πρὸς τοὺς πρώτους Χριστιανοὺς, κάνει 6 λόγο περὶ ἀκατακαλύπτου κεφαλῆς. Τὶ σημαίνει αὐτὸ γιὰ ἐμᾶς τοὺς σύγχρονους Χριστιανοὺς; « Πᾶς ἀνὴρ προσευχόμενος ἤ προφητεύων, κατὰ κεφαλῆς ἔχων, καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ». ( Α`Κορ. ια`, 4). Ἑρμηνεύει ὁ Ἱερὸς Θεοφύλακτος :« Τὸ γὰρ κεκαλῦφθαι τὴ κεφαλήν, ἐξουσίαν ἐπιτιθέναι τῇ κεφαλῇ ἐστιν· ἀντί γάρ ἐξουσιαστοῦ ἐστι τὸ ἐπί κεφαλῆς κάλυμμα, καὶ σημεῖον ὑποταγῆς». Δὲν ἐμποδίζει τὸν ἄνδρα νὰ ἔχει τὴν κεφαλή του σκεπασμένη, ἀλλὰ μόνο ὅταν παρίσταται σὲ προσευχὴ ἤ προφητεύει...Πῶς ὅμως καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ; Διότι ὁ ἀνὴρ ἐνῶ ἔχει γεννηθεῖ ἄρχοντας καὶ ἐξουσιαστὴς μὲ τὸ νὰ καλύπτει τὴν κεφαλὴν του πίπτει καὶ θέτει τὸν ἑαυτό του ὑπὸ ἐξουσία. Μὲ τὸ νὰ ἔχει καλυμμένη τὴν κεφαλή του, ἐπιθέτει ἐξουσίαν ἐπί τὴν κεφαλήν αὐτοῦ, διότι τὸ κάλυμμα εἶναι ἀντὶ τοῦ ἐξουσιαστοῦ καὶ εἶναι σημεῖον ὑποταγῆς». « καὶ οὕτω καταισχύνει τὸν Χριστὸν τὴν κεφαλήν αὐτοῦ ». « Καταισχύνει, ὅμως καὶ τὸν Χριστὸν, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ κεφαλὴ αὐτοῦ, σμικρύνοντας, ἔτσι τὸν ἑαυτὸ του τὸν κάνει ἀνελεύθερο. Ὅπως τὸ μικρὸ σῶμα καταισχύνει τὴν κεφαλὴ· ἔτσι καὶ αὐτὸς ὁ ὁποῖος ὄντας ἐλεύθερος καὶ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ (πλασμένος) καὶ αὐτεξούσιος, μὲ τὸ νὰ καλύπτει τὴν κεφαλή του καὶ τιθέμενος ὑπὸ ἐξουσίαν, καταισχύνει, τὸν Χριστὸν, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ κεφαλή τοῦ σώματὸς του». Γιατὶ ὁ Ἀπόστολος τὸ θεωρεῖ ἔγκλημα αὐτὸ ; Διότι « Σύμβολον ἔχει δοθεῖ γιὰ τὸν ἄνδρα καὶ γιὰ τὴν γυναῖκα. Γιὰ τὸν ἄνδρα ὡς σύμβολο ἀρχῆς καὶ γιὰ τὴν γυναῖκα ὡς σύμβολον ὑποταγῆς...Πῶς, λοιπὸν δὲν εἶναι ἔγκλημα τὸ νὰ παραβαίνει κάποιος τοὺς ὅρους τῆς φύσεως καὶ ὁ μὲν ἄνδρας νὰ τρέφει κόμη ἡ δὲ γυναῖκα νὰ ἔχει ἀσκεπῆ τὴν κεφαλή της »; ( Ἑρμηνεία Ἱεροῦ Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας πρός Κορινθίους Α’, PG 124,σ. 696). Ἀφοῦ εἴδαμε πόσο ἀσεβὲς εἶναι νὰ καλύπτει ὁ ἄνδρας τὴν κεφαλή του ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ , πόσῳ μᾶλλον νὰ καλύπτει το πρόσωπό του μὲ μιὰ μάσκα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ; Τὸ κάλυμμα τοῦ προσώπου τοῦ Μωϋσέως. Οἱ Ἰσραηλῖτες ἐπειδὴ δὲν μποροῦσαν νὰ ἀτενίζουν τὸ πρόσωπο τοῦ Μωϋσέως ποὺ ἔλαμπε ἀπὸ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἐζήτησαν νὰ τὸ καλύψει. « Καὶ οὐ καθάπερ Μωϋσῆς ἐτίθει κάλυμμα ἐπὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, πρὸς τὸ μὴ ἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ εἰς τὸ τέλος τοῦ καταργουμένου». ( Β’ Κορ. γ’, 14). «Δὲν εἶναι ἀνάγκη ἐμεῖς νὰ καλυπτόμαστε, ὅπως ὁ Μωϋσῆς, διότι εἶστε δυνατοὶ ἐσεῖς, νὰ δεῖτε αὐτὴν τὴν δόξαν, τὴν ὁποίαν ἐμεῖς ἔχουμε, τοῦ εὐαγγελίου, ἄν καὶ εἶναι λαμπρότερη ἀπὸ ἐκείνη. Τοὐτέστιν δύνασθε νὰ νοεῖτε τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ τὸ εὐαγγέλιο καὶ δὲν χρειάζεται νὰ ἀποκρύπτομε αὐτὰ, σὰν μὲ κάποιο ἄλλο κάλυμμα τῆς ἀσάφειας. Διότι, οἱ Ἰσραηλῖτες, ὄντες παχεῖς( στὴν διάνοια) δὲν μποροῦσαν νὰ δοῦν, ὅτι ὁ νόμος θὰ ἔχει τέλος καὶ ὅτι θὰ καταργηθεῖ· διότι τὸ κάλυμμα δείχνει τὴν παχεῖαν αὐτῶν διάνοιαν». Τὸ κάλυμμα τοῦ προσώπου φανερώνει παχεῖα διάνοια. « Ἀλλά ἐπωρώθησαν τὰ νοήματα αὐτῶν· ἄχρι γὰρ τῆς σήμερον τὸ αὐτὸ κάλυμμα ἐπὶ τῇ ἀναγνώσει τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μένει, μή ἀνακαλυπτόμενον ὅτι ἐν Χριστῷ καταργεῖται». « Ἐπωρώθη, λέγει ὁ νοῦς αὐτῶν καὶ γιὰ αὐτὸ οὔτε οἱ τότε ἔβλεπαν οὔτε καὶ οἱ σημερινοὶ (Ἰουδαῖοι), ὡς πεπωρωμένοι, διότι ἔχουν τὸ ἴδιο κάλυμμα, ὅπως ἐπί τὸ πρόσωπον τοῦ Μωϋσέως, δηλαδὴ τὴν ἐπιπόλαια ἀνάγνωσι τοῦ νόμου ( Μωϋσέα ὠνόμασε τὸν νόμον ὁ Χριστὸς)...καὶ οὔτε ἀνακαλύπτεται σὲ αὐτοὺς, οὔτε διαγινώσκεται, ὅτι ὁ Χριστὸς ἔμελλε νὰ καταργήσει τὴν Παλαιὰν ( τὴν σκιὰν τοῦ νόμου, τῆς χάριτος ἐλθούσης). Ὥστε τὸ πταῖσμα ἦταν τῆς ἰδικῆς τους γνώμης, διότι ἡ πώρωση εἶναι ἁμάρτημα γνώμης. Μὴ, λοιπὸν θαυμάζετε γιατὶ δὲν μποροῦσαν νὰ δοῦν τὴν δόξαν τοῦ Χριστοῦ ». (βλ. ὅ.π Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας σ. 832-833).7 Συμπέρασμα. Ἡ χρῆσις τῆς μάσκας ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ ναοῦ προσβάλλει τὴν ἱερότητα τοῦ χώρου, ὡς τόπου μυστηρίου καὶ τὴν κοινωνία μας μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ. Ἐπαναλαμβάνεται καὶ σήμερα, ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς Χριστιανοὺς μὲ τὴν χρῆσι τῆς μάσκας ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ ναοῦ, τὸ ἁμάρτημα τοῦ παλαιοῦ Ἰσραὴλ. Ὅπως τότε οἱ Ἰουδαῖοι εἶχαν ἀνάγκη ἀπό κάλυμμα γατὶ ἦταν ἐπιπόλαιοι στὴν ἀνάγνωση τοῦ νόμου καὶ κατέληξαν στὴν πώρωση λόγῳ τῆς πτωχῆς τους διανοίας, καὶ αὐτὸ ἦταν ἁμάρτημα τῆς ἰδικῆς τους γνώμης, δηλαδὴ τοῦ γνωμικοῦ θελήματός τους, ἐπειδὴ δὲν κατανοοῦσαν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, γιὰ αὐτὸ καὶ δὲν μποροῦσαν νὰ ἀτενίζουν στὸ πρόσωπο τοῦ Μωϋσέως. Ἔτσι καὶ σήμερα ὅσοι φοροῦν μάσκα καὶ καλύπτουν τὸ πρόσωπό τους καὶ μάλιστα μέσα στὸν ναὸ, δὲν μποροῦν νὰ βλέπουν τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Καθιστοῦν τοὺς ἑαυτούς τους ἀναξίους τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καὶ ἐκπίπτουν ἀπὸ τὴν δόξαν τῆς χάριτος τοῦ εὐαγγελίου στὸν μωσαϊκὸ νόμο τῆς δουλείας, διότι «ἐπωρώθησαν τὰ νοήματα αὐτῶν» πρὸς τὸ « μή ἀτενίσαι» τὴν δόξαν τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὁ Χριστὸς καλύπτεται καὶ ἀποστρέφει ἀπὸ αὐτοὺς τὸ πρόσωπὸ Του. Συνεπῶς, ὅσοι φοροῦν μάσκα προσβάλλουν, καὶ ἀθετοῦν τὴν ἱερότητα τοῦ χώρου, ἐξισώνοντας τὸν ἱερὸ χῶρο τοῦ ναοῦ μὲ τοὺς ἄλλους κοινοὺς χώρους π.χ τῆς ἀγορᾶς, καὶ αὐτὸ συνιστᾶ ἀποϊεροποίησι τοῦ χώρου τῆς Ἐκκλησίας. « Οἱ ἱερεῖς αὐτῆς ἠθέτησαν νόμον μου καὶ ἐβεβήλουν τὰ ἅγιὰ μου· ἀναμέσον ἁγίου καὶ βεβήλου οὐ διέστελον καὶ ἀναμέσον ἀκαθάρτου καὶ τοῦ καθαροῦ οὐ διέστελλον» (Ἰεζκ. κγ’, 26). Οἱ ἱερεῖς, λέγει ὁ Θεὸς ἀθέτησαν τὸν νόμον μου καὶ ἐβεβήλωναν τὰ ἅγια μου, διότι δὲν διεχώριζαν, «οὐ διέστελον» ἀνάμεσα στὸ ἅγιο καὶ τὸ βέβηλο καὶ ἀνάμεσα στὸ καθαρὸ καὶ τὸ ἀκάθαρτο. Τὶ εἶναι, ἡ μάσκα; Πρῶτα εἶναι ἕνα σύμβολον ὑποταγῆς σὲ μιὰ ἐξουσία. Εἶναι ἕνα προσωπεῖον ποὺ καλύπτει τὸ πρόσωπό μας ἤ ἕνα φίμωτρο γιὰ νὰ μή μιλᾶμε καὶ νὰ μή σκεπτόμαστε, νὰ κρίνουμε-διακρίνουμε τὰ πράγματα. Ἡ μάσκα καλύπτει, καὶ παραμορφώνει τὸ θεοειδὲς πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος εἶναι πλασμένος κατ’ εἰκόνα τοῦ ἀρχετύπου, τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ μάσκα παραμορφώνει, ἀλλάζει καὶ γελοιοποιεῖ τὴν φύση τοῦ ἀνθρώπου, ἐπηρεάζει τὴν συμπεριφορὰ του, τὴν ψυχολογία καὶ τὸ ἦθος του, καὶ γιὰ αὐτὸ καὶ λαμβάνει καὶ πνευματικὲς, θεολογικὲς καὶ ψυχολογικὲς διαστάσεις. Ὁ ἄνθρωπος ἐκπίπτει ἀπὸ τὴν θεϊκὴ τιμὴ του, « ἐγὼ εἶπα θεοὶ ἐστὲ καὶ υἱοὶ Ὑψίστου πάντες», καὶ ἀπὸ εἰκόνα Θεοῦ, ἀπὸ ἐλεύθερη καὶ αὐτεξούσια ὀντότητα, γίνεται ἕνα res ( πρᾶγμα) , πρὸς χρῆσιν καὶ κατάχρησιν καὶ τελικὰ ἕνα πειραματόζωο. Ὅλη αὐτὴ ἡ κατάστασις ἔχει πάρει, διαστάσεις ψυχωτικῆς καὶ ψυχοπαθολογικῆς πανδημίας, αὐτὴ εἶναι ἡ ὄντως πανδημία ( τρελλάθηκε ὁ κόσμος). Ἡ μάσκα ἔχει ἀλλάξει τὶς κοινωνικὲς καὶ προσωπικὲς σχέσεις μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. Χάθηκε ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον. Ὁ πλησίον, ὅπου μέχρι χθὲς ἐθεωρεῖτο, ἐν Χριστῷ ἀδελφός, « εἶδες τὸν ἀδελφόν σου εἶδες Κύριον τὸν Θεὸν σου» ἔλεγαν μέχρι χθὲς, οἱ κληρικοὶ, καὶ σήμερα ὁ πλησίον μας ἔχει γίνει ὁ πιὸ ἐπικίνδυνος ἐχθρὸς. Μάλιστα οἱ ἴδιοι οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ χριστιανοὶ καταγγέλλουν στὴν ἀστυνομία νὰ συλλάβει ὅσους δὲν φοροῦν μάσκα, καὶ συγχρόνως φορώντας τὴν μάσκα τους, προσέρχονται μὲ ἥσυχη συνείδησι γιὰ νὰ κοινωνήσουν! Νὰ κοινωνήσουν τὶ;... Συνεπῶς, πῶς εἶναι δυνατὸν ἕνας ἐπίσκοπος ἤ ἱερεύς νὰ φοράει μάσκα ἤ γάντια κλπ, καὶ νὰ κατακαλύπτει, ἀντὶ νὰ ἀποκαλύπτει τὸ πρόσωπό του ἐνώπιον τῆς κεφαλῆς του, ποὺ εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ἐνώπιον τοῦ φρικτοῦ θυσιαστηρίου, καὶ νὰ προσεύχεται καὶ νὰ ἱερουργεῖ μὲ καλυμμένον πρόσωπον; Πῶς εἶναι δυνατόν! Μέσα στὸν ναὸ, ὅπου εἶναι χῶρος ἱερὸς, χῶρος μυστηρίων, ὅπου καταβαίνει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ καθαγιάζει ἀκόμη καὶ τὶς σκόνες ποὺ ἐπικάθονται μέσα στὸν ναὸ, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, γι’ αὐτὸ καὶ τὰ σκουπίδια τοῦ ναοῦ δὲν τὰ πετᾶμε στὸ κάλαθο τῶν κοινῶν σκουπιδιῶν, ἀλλὰ τὰ καῖμε, αὐτοὶ νά 8 φοβοῦνται μὴ μολυνθοῦν ἀπὸ τὴν θεία κοινωνία καὶ τὰ ἄλλα ἱερὰ σκεύη! Αὐτὴ ἡ κατάστασι ἔχει πληγώσει τόσο βαθιὰ τὴν ψυχοσύνθεσή μας, ἔχει ἀνατρέψει ὁλόκληρη τὴν φυσιολογικὴ ροὴ καὶ ζωῆς μας, ἡ ὁποία γιὰ νὰ ἐπανέλθει στὴν φυσιολογικὴ καὶ ἀνθρώπινη κατάσταση της, θὰ χρειασθεῖ πολὺς χρόνος γιὰ νὰ θεραπεύσει πολλές πληγές. Ἄνθρωποι καθημερινῶς αὐτοκτονοῦν καὶ ζοῦν μὲ ψυχοφάρμακα, ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς ὁμαδικῆς σχιζοφρένειας. Αὐτὰ καὶ τόσα ἄλλα δὲν ἀπασχολοῦν τὴν θεσμικὴ Ἐκκλησία; Ἐνῶ αὐτὰ ἔπρεπε πρωτίστως, νὰ τὴν ἀπασχολήσουν σὰν ζητήματα ἄκρως ἐκκλησιαστικὰ καὶ θεολογικά, τὰ ὁποῖα καὶ συνιστοῦν ἔκπτωσι ἀπὸ τὴν ὀρθὴ πίστι, καὶ ὄχι τὸ ἀντίθετο, ὅπως ἀνακοίνωσε ἡ ΔΙΣ. Τό σῶμα μας εἶναι ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δύναται ἆραγε, ὁ Χριστιανὸς νὰ ἐπιτρέψει νὰ εἰσέλθει στὸ σῶμα του ἕνα ἐμβόλιο, τὸ ὁποῖο παράγεται ἀπὸ ἐκτρωμένα ἔμβρυα; Ἡ Ἁγία γραφὴ μᾶς διδάσκει ὅτι τὸν ἀνθρώπινο σῶμα εἶναι ἱερὸ καὶ εἶναι ναὸς τοῦ Θεοῦ. « Ἤ οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ἁγίου Πνεύματος ἐστὶν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ»;( Α’ Κορ. στ’,19). « Μᾶς ἐκφοβίζει ὁ ἀπόστολος ἀκόμη περισσότερο, μὲ τὸ μέγεθος τῆς δωρεᾶς, δηλαδὴ τοῦ ἁγίου Πνεύματος καὶ μὲ τὴν ἀξία αὐτοῦ ποὺ μᾶς τὸ ἔχει δώσει, ὁ Θεὸς. Εἶστε ναὸς καὶ μάλιστα ἅγιος, γιατὶ εἶστε τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Μὴ, λοιπὸν κάνετε μιαρὸν τὸν ἅγιον ναὸν. Οὔτε νὰ ἀχρειώσετε τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ, διότι ἀπὸ τὸν Θεὸν ἔχετε τὴν δωρεὰν καὶ τὸ Πνεῦμα. « Καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν, ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς». « Ὑπό Δεσπότην εἶστε δὲν ἔχετε τίποτε ἰδικὸ σας, οὔτε τὸ σῶμα. Ἀγορασθήκατε μὲ τιμὴ, τουτέστιν διὰ τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Ὥστε τὰ μέλη σας ὅλα ὑπόκεινται σὲ ἄλλον Δεσπότην καὶ ὅπου θέλει ἐκεῖνος πρέπει νὰ τὰ κατευθύνετε. Αὐτὰ τὰ λέγει, ὄχι γιὰ νὰ ἀναιρέσει τὸ αὐτεξούσιον, ἀλλὰ γιὰ νὰ μᾶς δείξει τὸ δίκαιον, ὅτι πρέπει νὰ δουλεύουμε στὸν Θεὸν ἀφοῦ ἔχουμε ἀγορασθεῖ ἀπὸ Αὐτόν». « Δοξάσατε δὲ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν, καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ» . «Ἀφοῦ ἀγορασθήκατε, λοιπὸν πρέπει νὰ δοξάσετε τὸν Θεὸν μὲ τὸ σῶμα σας, μὲ τὶς ἀγαθές πράξεις ποὺ τελοῦνται διὰ τοῦ σώματος, καὶ νὰ τὸ τηρεῖτε ἅγιον καὶ καθαρὸν. Δοξάζεται ὁ Θεὸς, ὅταν οἱ ἄνθρωποι βλέπουν τὰ καλά μας ἔργα καὶ δοξάζουν καὶ αὐτοὶ, μετὰ τὸν Θεὸν».« καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν». «Μᾶς δείχνει, ὅτι ὄχι μόνον τὸ σῶμα χρειάζεται νὰ φεύγει τὴν πορνείαν, ἀλλὰ καὶ ἡ ψυχή, οὔτε καὶ ἡ διάνοια νὰ μή μολύνεται, (πνεῦμα τὴν διάνοια ἐκάλεσε), διότι καὶ στὴν καρδιὰ γίνεται μοιχεία, σύμφωνα μὲ τὸ εὐαγγέλιο». Τό σῶμα μας, λοιπὸν καὶ τὸ πνεῦμα μας δὲν μᾶς ἀνήκουν, τὰ ἔχει ἀγοράσει ὁ Χριστὸς μὲ τὸ Θεῖο Του Αἷμα ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ. Ἡ ἀπόφασι τῆς Δ. Ἱερᾶς Σύνοδος συστήνει τόν ἐμβολιασμὸ ἐξ ἐμβρυϊκῶν ἐκτρωματικῶν κυττάρων! Ὅταν, λοιπὸν, ἔρχεται ἡ ἴδια ἡ θεσμικὴ Ἐκκλησία καὶ διὰ τῶν ποιμένων της, μὲ τὴν διὰ τῆς ὑπ’ ἀριθμὸν πρωτ. 2997/24 Ἰουνίου 2020 συστήνει ἐκθύμως τὸν ἐμβολιασμὸ στὸν ἑλληνικὸ λαὸ, παραλληλίζοντὰς τον πρῶτα μὲ τὸν ἐμβόλιο τὴς εὐλογιᾶς τοῦ 1864, καὶ δεύτερον διὰ τῆς ἀνακοινώσεως τῆς 12-13 Ἰανουαρίου 2021, ἐπανέρχεται καὶ πάλιν γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσει τὴν κρατικὴ ἐξουσία, στὸ ἐγκληματικὸ ἔργο της, καὶ μᾶς λέγει ὅτι: « Τὰ ἐμβόλια δὲν ἀπαιτοῦν τὴν χρήση καλλιεργειῶν ἐμβρυϊκῶν κυττάρων γιὰ τὴν παραγωγή τους. Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ ἐμβολιασμοῦ δὲν εἶναι ζήτημα θεολογικὸ ἤ ἐκκλησιαστικὸ, καὶ ἀποτελεῖ ἐλεύθερη προσωπικὴ ἐπιλογὴ τοῦ κάθε ἀνθρώπου σὲ ἐπικοινωνία μὲ τὸν ἰατρό του, χωρίς ὁ ἐμβολιασμός να συνιστᾶ ἔκπτωση ἀπὸ τὴν ὀρθὴ Πίστη καὶ ζωὴ».!!! ( Ἀνακοινωθὲν τῆς ΔΙΣ, 12-13/1/2021). Ἡ προσφάτως ληφθεῖσα ἀπόφασις τῆς ΔΙΣ ἐλέγχεται θεολογικῶς ὡς αἱρετικὴ καὶ ἔρχεται σὲ πλήρη ἀντίθεσι μὲ τὴν δογματικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας.9 Περιέχουν τὰ ἐμβόλια ἐμβρυϊκὰ κύτταρα ἀπὸ ἐκτρώσεις; Ὁ θεολόγος καὶ ψυχίατρος καὶ Δρ. Βιοηθικῆς π. Στυλιανὸς Καρπαθίου ἀπέστειλε ἐπιστολὴ στὴν Ἱ. Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅπου ἐρωτᾶ, ἐὰν περιέχουν τὰ ἐμβόλια ἐμβρυϊκὰ κύτταρα ἀπὸ ἐκτρώσεις, ἐπισημαίνοντας καὶ τοὺς πνευματικοὺς κινδύνους. Ἡ ἀπάντησις τόσο τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Βιοηθικῆς ὅσο καὶ τῆς ΔΙΣ ἦταν: « Τὰ ἐμβόλια δὲν ἀπαιτοῦν τὴν χρήση καλλιεργειῶν ἐμβρυϊκῶν κυττάρων γιὰ τὴν παραγωγὴ τους». Ἡ ἀπάντησις εἶναι παραπλανητική, διότι ὁ ἐν λόγῳ θεολόγος καὶ ψυχίατρος καὶ Δρ. Βιοηθικῆς, μὲ δεύτερη ἐπιστολὴ πρὸς τὴν ΔΙΣ, μᾶς ἀποδεικνύει τὴν μεγάλη ἀπάτη, κάτι φοβερόν. Τόσο ἡ ἐπιτροπὴ τῆς Βιοηθικῆς ὅσο καὶ ἡ ΔΙΣ παραποίησαν τὸ κείμενο, καὶ ἔδωσαν τὸ ἀντίθετο νόημα, γιὰ εὐνοήτους λόγους. Τὸ κείμενο τῶν ἰατρικῶν ἐργαστηρίων παρασκευῆς τῶν ἐμβολίων ἦταν σαφέστατο: « Παρ’ ὅλο ποὺ δὲν ἀπαιτεῖται ( require) ἡ ἐν λόγῳ ἀνθρώπινη κυτταρικὴ σειρὰ γιὰ παραγωγὴ ἐμβολίων, ὅμως αὐτὴ χρησιμοποιήθηκε ( use). Ἡ Δ. Ι. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας ἀνεκοίνωσε στὸν λαὸ μόνο ὅτι: « Τὰ ἐμβόλια δὲν ἀπαιτοῦν τὴν χρήση καλλιεργειῶν ἐμβρυϊκῶν κυττάρων γιὰ τὴν παραγωγὴ τους »! Ἀπέκοψε τὴν οὐσία, ποὺ εἶναι καὶ« ὅμως αὐτὴ χρησιμοποιήθηκε ( use)». Αὐτὸ καὶ μόνον χρήζει ποινικὴ δίωξη γιὰ ἐξαπάτη, πλαστογραφία καὶ δημαγωγία. Καὶ σχολιάζοντας ὁ π. Στυλιανὸς, χαρακτηρίζει αὐτὴ τὴν ἐνέργεια ἐγκληματικὴ: « Γιὰ αὐτὸ, δὲν ἐπιθυμοῦμε ἡ Ἐκκλησίας μας νὰ συμβάλλει ἔστω καὶ ἀθέλητα στὴν ἐπιχειρούμενη « Μεγάλη Ἐπαναφορὰ » ( The Great Reset) στὰ πλαίσια τῆς (ἀντιχριστιανικῆς σ.σ) παγκοσμιοποίησης, ἡ ὁποία σήμερα ἐπιχειρεῖται μὲ τὴν χειραγώγηση τῶν μαζῶν, πάνω στὶς τρομολάγνες ράγες τοῦ κορωνα-ιοῦ, καὶ τὸ ἀφήγημα περί τῆς «σωτηρίας» μας, ποὺ στήθηκε μὲ ὄχημα τὸ ἐμβόλιο. Καὶ συνεχίζουν νὰ στήνονται τέτοια ἐγκλήματα « γιὰ τὸ καλὸ μας», πάνω στοὺς ἀποτρόπαιους φόνους ἐμβρύων ἀνθρώπων». Καὶ συνεχίζει, «Τὰ ἐμβόλια κατὰ τοῦ covid-19 ποὺ ἐπὶ τοῦ παρόντος χρησιμοποιοῦνται στὴν πατρίδα μας, ἐργαστηριακῶς χρήζουν τῆς κυτταρικῆς σειρᾶς...ἡ ὁποία προέρχεται ἀπὸ ἀνθρώπινα ἐμβρυακὰ κύτταρα, τὰ ὁποῖα λήφθηκαν ἀπὸ νεφρὸ ἑνὸς ὑγιοῦς θήλεως ἐμβρύου. Τὸ συγκεκριμένο ἔμβρυο « ματαιώθηκε νόμιμα», δηλ. ἐκτρώθηκε, σύμφωνα μὲ τὴν ’Ολλανδικὴ νομοθεσία, τὸ ἔτος 1973, στὸ ἐργαστήριο Alex van der Eb στὸ Leiden τῆς Ὀλλανδίας». Ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας, συνεχίζει, εἶναι ἡ μοναδικὴ ἐλπίδα στὴν ἀνάλγητη αὐτὴ συμπεριφορὰ τοῦ ἀνθρώπου κατὰ τοῦ συνανθρώπου του, ἀναγνωρίζει καὶ σέβεται τὸν ἄνθρωπον ὡς εἰκόνα Θεοῦ, ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ στιγμὴ τῆς συλλήψεώς του. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ διὰ τεσσάρων Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων ( Γ’, Δ’, Ε’ καὶ ΣΤ’) ἀναγνωρίζει τὸν ἄνθρωπον ὡς τέλειον ἐξ ἄκρας συλλήψεως. Ὡς ἐκ τούτου ὁποιαδήποτε παρέκκλιση ἀπὸ τὴν καταστατικὴ αὐτὴ ἀρχὴ τῆς πίστεώς μας, προσβάλλει τὴν θείαν Δημιουργίαν καὶ κατὰ συνέπεια βρίσκεται, ἀπολύτως ἔξω άπὸ τὸ δόγμα καὶ τὸ ἦθος τῆς Ἐκκλησίας» ( βλ. περισσότερα Ἐπιστολὲς τοῦ θεολόγου- ψυχιάτρου, Δρ. Βιοηθικῆς π. Στυλιανοῦ Καρπαθίου γιὰ τὸ ζήτημα τοῦ ἐμβολίου πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο 15/1/2021 καὶ 19/3/2021). Ἀντὶ ἄλλης ἀπαντήσεως, ἡ ἴδια θεσμικὴ Ἐκκλησία ἔστειλε γιὰ νὰ κάνει πρῶτος τὸ ἐμβόλιο, καὶ ἀκολούθησαν καὶ ἄλλοι, διαφημίζοντὰς το καὶ προτρέποντας μὲ τὸ ``καλὸ`` παράδειγμά τους τὸν κόσμο νὰ τὸ κάνουν. Διὰ τῶν ἐπισκόπων της, λοιπὸν ἡ ἴδια ἡ θεσμικὴ Ἐκκλησία διεφήμησε τὰ ἐμβόλια τὰ ὁποῖα περιέχουν ἐμβρυακὰ κύτταρα ἐκτρώσεων! Γνωρίζουμε, ὅμως θεολογικῶς, ὅτι κάθε ἔκτρωση, ἀποτελεῖ τὸ πιὸ στυγηρὸ ἔγκλημα ποὺ γίνεται ἐπὶ τῆς γῆς. Γιατὶ ποτὲ στὴ φύση τῶν ζώων, μιὰ μάνα δὲν σκοτώνει τὸ παιδί της πρὶν τὸ γεννήσει! Ἀπὸ αὐτὴ τὴν σατανικὴ θυσία ἔβαλαν στὸ ἐμβόλιο γιὰ νὰ μολύνουν τοὺς ἀνθρώπους( κανιβαλισμὸς). Οἱ ἐκτρώσεις γιὰ τὴν κρατικὴ Ἐκκλησία, προφανῶς δὲν εἶναι τίποτε, ἐξάλλου τὸ εἶπε προσφάτως καὶ ὁ ἐπίσκοπος, ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ ὁ ἐπίσημος ἐκπρόσωπος τῆς Βιοηθικῆς, « ὅτι ὅταν φύγει ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸ σῶμα, τὸ σῶμα δὲν εἶναι 1 0 τίποτε» ! Γιὰ αὐτὸ καὶ ἔχουν ἀποποινικοποιήσει τὶς ἐκτρώσεις, γιὰ νὰ κάνουν ἐργαστηριακὰ πειράματα, γιὰ νὰ παρασκευάζουν καλλυντικὰ, τὰ χρησιμοποιοῦν στίς τροφὲς κλπ. τὸ ἀνθρώπινο σῶμα εἶναι γι’ αὐτοὺς ἕνα ἐμπορεύσιμο εἶδος καὶ πειραματικὸ ἀντικείμενο. Ἡ ἐπιτροπὴ τῆς Βιοηθικῆς μοιράζει, ἐπίσης καὶ συγχωροχάρτια στὴν ἐπιστήμη, λέγοντας: « Ἄλλος τὰ σκότωσε καὶ συνεπῶς δὲν ὑπάρχει εὐθύνη στοὺς ἐρευνητὲς, πολλῷ μᾶλλον στοὺς ἐμβολιαζομένους»! Τὸ δόγμα τῶν Ἰησουϊτῶν σὲ ὅλη τὴν φρικιαστικὴ του ἀπανθρωπία, « ὁ σκοπὸς ἁγιάζει τὰ μέσα». Συμπέρασμα, ἡ θεσμικὴ-κρατικὴ Ἐκκλησία, δι’ ὅλων αὐτῶν τῶν ἐνεργειῶν της ἔπαυσε νὰ λειτουργεῖ ὡς Ἐκκλησία Χριστοῦ. Ἀρνήθηκε τὴν πίστι στὴν παντοδυναμία τοῦ Χριστοῦ, ὅπου εἶναι ὁ μόνος ἰατρός ψυχῶν καὶ σωμάτων. Ἐκένωσε( ἄδειασε, ἔκανε κούφιο) τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, διότι συνιστᾷ ξεκάθαρα χωρὶς καμία ἀναστολὴ τοὺς ἐμβολιασμοὺς, ἔχοντας συγχρόνως καὶ τὴν ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ εὐθύνη καὶ γιὰ ὅλους τοὺς θανάτους καὶ τὶς παρενέργειες τοῦ ἐμβολιασμοῦ, οἱ ὁποῖες θὰ προέλθουν στοὺς ἐμβολιαζομένους. Συνευδοκεῖ μὲ τὰ ἐγκλήματα τῶν ἐκτρώσεων καὶ συνιστᾶ τὸν μολυσμὸ τοῦ ναοῦ τοῦ Θεοῦ, τῶν σωμάτων. Ἐμβολιάζονται καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος. Στὸ Ἅγιον Ὄρος, τὰ πράγματα ἀκολουθοῦν τὸν ἴδιο κατὴφορο στὸ κοσμικὸ φρόνημα τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς φοβίας. Ἡ Ἱ. Κοινότητα δὲν λαμβάνει ἐπίσημα, καμία ἀπόφασι μὲ δικὴ της εὐθύνη γιὰ τὰ μέτρα προστασίας κατὰ τοῦ κορωναϊοῦ, μάσκα, τέστ καὶ ἐμβόλια, τὰ ὁποῖα καὶ ἐδῶ μᾶς ἔχουν ἐπιβάλλει. Αὐτὰ ἀποφασίζονται ὄχι ἁπὸ τὴν Ἱερὰ Κοινότητα, ἀλλὰ ἀπὸ τὰ ``φιλάνθρωπα`` αἰσθήματα τοῦ κ. πολιτικοῦ Διοικητοῦ. Μήπως ἔχουμε κατάλυσι τοῦ Αὐτοδιοικήτου τοῦ Α Ο καὶ θὰ πρέπει νὰ ἀλλάξει καὶ ὁ ΚΧΑΟ; Ἔτσι «...μέ πρωτοβουλία τοῦ κυρίου Διοικητοῦ Ἁγίου Ὄρους, τὸ Κέντρον Ὑγείας Ἁγίου Ὄρους θὰ ἀποτελεῖ ἐβολιαστήριο...τῶν ἐνδιαφερομένων οἰκιστῶν (ὄχι Μοναχῶν) καὶ ἐργαζομένων». Α.Π.Φ: 1.10/271/ΑΣ336. Καρυὲς 16 Δεκεμβρίου 2020. Στὸ πρῶτο Σάββατο τῶν Νηστειῶν, ὅπου ἑορτάζουμε τὸ διὰ κολλύβων θαῦμα, τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τύρωνος, ὁ ὁποῖος παρουσιάσθηκε στὸν πατριάρχη Κων/πόλεως καὶ τὸν προειδοποίησε, ὅτι ὁ αὐτοκράτορας Ἰουλιανὸς ὁ Παραβάτης, γιὰ νὰ μολύνει τοὺς Χριστιανοὺς, ὅπου κατὰ τὴν περίοδο τῆς Σαρακοστῆς καθαρίζονται διὰ τῆς νηστείας, διέταξε νὰ μολύνουν τὰ τρόφιμα τῆς ἀγορᾶς μὲ αἵματα ἀπό τὰ εἰδωλόθυτα, καὶ συνέστησε στὸν πατριάρχη νὰ μοιράσει στὸν λαὸ κόλλυβα (σιτάρι βρασμένο) γιὰ νὰ φάει. Αὐτὴ τὴν ἡμέρα ξεκίνησαν καὶ οἱ πρῶτοι ἐμβολισμοὶ στὸ Α Ο, τυχαῖο; Αὐτὴ τὴν ἡμέρα ποὺ ἡ Ἐκκλησία τιμάει καὶ εὐχαριστεῖ τὸν ἅγιο Μεγαλομάρτυρα τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν φροντίδα ποὺ ἔδειξε νὰ μή μολυνθοῦν οἱ Χριστιανοὶ ἀπὸ τὰ εἰδωλόθυτα· τὴν ἴδια ἡμέρα ``ἁγιορεῖτες`` ἡγούμενοι, ἱερομόναχοι καὶ μοναχοὶ ἔσπευσαν ἀγαλλομένῳ ποδὶ νὰ μιάνουν τὸ σῶμα τους μὲ τὸ μίασμα τῶν δολοφονηθέντων ἐμβρύων γιὰ νὰ προστατεύσουν τὴν ζωούλα τους. Τὴν ἑπομένη λειτούργησαν καὶ κοινώνησαν. Αὐτοὶ ἐτίμησαν ἤ ἀτίμασαν τὴν ἑορτὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν ἀναστήλωσιν τῶν εἰκόνων, ἀφοῦ τὴν προηγούμενη ἡμέρα εἶχαν κάνει τὸ ἐμβόλιο μιαίνοντας τὸ σῶμα τους, τὴν δικὴ τους, δηλαδὴ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, μέ τὰ ἐμβρυϊκὰ κύτταρα τῶν ἐκτρώσεων πάνω στὰ ὁποῖα παρήγαγαν τὰ ``σωτήρια`` ἐμβόλια; « Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ`οὐ πάντα συμφέρει...»(Α`Κορ.στ`,12). « καὶ ἀπολεῖται ὁ ἀσθενῶν ἀδελφὸς ἐπὶ τῇ σῇ γνώσει, δι`ὅν Χριστὸς ἀπέθανεν. οὕτω δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τύπτοντες αὐτῶν τὴν συνείδησιν ἀσθενοῦσαν εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε, διόπερ εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω». (Α`Κορ. η`, 11). Ἐμεῖς, βέβαια σὰν Ὀρθόδοξοι καὶ Μοναχοὶ δὲν ἀρνούμεθα, γενικὰ τὴν ἰατρικὴ, τοὺς ἐμβολιασμοὺς, καὶ κάθε ἔλλογη ἰατρικὴ βοήθεια, ἡ ὁποία συνεισφέρει στὴν διατήρησι τοῦ δώρου τοῦ Θεοῦ, τῆς ὑγεία μας. Καὶ μάλιστα, ὅπως καὶ ἡ ἴδια ἡ σύγχρονη ἰατρικὴ, λέγει ἄν κάτι ἔχει προσφέρει στὴν ἀνθρωπότητα, στὸν 1 1 τελευταῖο αἰῶνα, εἶναι ἡ ἀντιβίωσι καὶ τὰ ἐμβόλια ( ἰατρὸς Δημήτριος Ἀντωνίου). «Ἀλλὰ ἡ Ὀρθόδοξος Χριστιανικὴ Θεολογία ἀρνεῖται, ὅμως διαρρήδην, κάθε ἀντίληψι ἤ προσπάθεια, ποὺ μειώνει τὴν ἀνθρώπινη ἀξία, στερεῖ τὸ δικαίωμα τῆς ἐνημέρωσης, καὶ ἐγκλοβίζει τὴν λογικὴ στὸ ζόφο τοῦ φόβου». Ἀλλὰ γιὰ τὸ συγκεκριμμένο ἐμβόλιο, τὸ ὁποῖο δὲν εἶναι ὅπως τὰ συνηθισμένα, διότι εἶναι γενετικὸ ἐμβόλιο καὶ δοκιμάζεται πρώτη φορὰ στοὺς ἀνθρώπους, ὡς πειραματόζωα, χωρίς καμία ἀσφάλεια, ἔλεγχο καὶ ἐγγύησι γιὰ τὰ ἀποτελέσματα : « Ἐφ’ὅσον ὁ χριστιανὸς γνωρίζει ἐνσυνειδήτως τὸ ``ἀνήθικο`` τῆς προελεύσεως τῶν ἐμβολίων, πρᾶγμα, ποὺ ἡ Ἐκκλησία ἔχει τὴν ὑποχρέωση νὰ διακηρύξει, κολάζεται, διότι ἡ πράξη αὐτὴ, συνιστᾶ ἔκπτωση ἀπὸ τὴν ὀρθὴ Πίστη καὶ ζωὴ». (βλ. ὅ.π, π. Στυλιανοῦ Καρπαθίου. Δευτέρα ἀνοικτή ἐπιστολὴ πρὸς τὴν ΔΙΣ). Αὐτοὶ, λοιπὸν οἱ μοναχοὶ, ποὺ κάποτε εἶχαν ἀφιερώσει τὸ σῶμα τους στὸν Χριστὸ διὰ τῆς κουρᾶς τους καὶ τῆς ἱερωσύνης τους, τρέχουν σήμερα νὰ προλάβουν νὰ βὰλλουν στὸ σῶμα τους ἕνα τέτοιο ἐμβόλιο; ...Ὁποῖος σκοτισμός! Τὶ παράδειγμα δίνουν στοὺς λαϊκοὺς; « εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστὶ, τὸ σκότος πόσον»; (Ματθ. στ`, 24). « Τάδε λέγει Κύριος ἕκαστος τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ ἐξάρατε καὶ μετὰ ταῦτα· καὶ εἰ ὑμεῖς εἰσακούσετέ μου καὶ τὸ ὄνομά μου τὸ ἅγιον οὐ βεβηλώστε οὐκέτι ἐν τοῖς δώροις ὑμῶν καὶ ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασιν ὑμῶν» ( Ἰζ. κ’,39). Ἔχουν βεβηλώσει τὸ ἅγιον ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ ἀκόμη δὲν τὸ συναισθάνονται; Τί κρῖμα! Δὲν τρόμαξαν λίγο πρὶν τὸ ἀποφασίσουν, ὅτι θὰ μολύνουν τὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ εἶναι τὸ σῶμα τους, τὸ ὁποῖο εἶναι μέλος Χριστοῦ, καὶ δὲν τοὺς ἀνήκει, διότι « οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν, ἠγοράσθητε γάρ τιμῆς». Γιὰ ἐμᾶς τοὺς Χριστιανούς, τὸ σῶμα μας, δὲν μᾶς ἀνήκει, ἀνήκει στὸ Χριστὸ, ἀντίθετα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ κηρύττει ὁ φεμινισμὸς ἐδῶ καὶ δεκαετίες. Τὸ σῶμα τοῦ βαπτισμένου Χριστιανοῦ εἶναι ἀφιερωμένο στὸν Χριστὸ, ἀπὸ τὴν βάπτισή του, ὅπου ὑποσχέθηκε, « συντάσσομαι τῷ Χριστῷ καὶ ἀποτάσσομαι τῷ Σατανᾷ». Τὸ σῶμα μας δὲν μᾶς ἀνήκει, τὸ ἀφιερώσαμε στὸν Χριστὸν μὲ τὴν μοναχικὴ μας κουρὰ καὶ μὲ τήν χειροτονία μας. Τὸ σῶμα μας δὲν μᾶς ἀνήκει, τὸ χρησιμοποιεῖ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Μὲ τὸ στόμα τοῦ ἱερέως καὶ μὲ τὰ χέρια τοῦ ἱερέως λειτουργεῖ καὶ ἱερουργεῖ τὰ θεῖα μυστήρια ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς, « ὁ προσφέρων καὶ προσφερόμενος»! Ὅπως τότε ἐξηπάτησε τὸν πρῶτον ἄνθρωπο, τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα, ἔτσι καὶ τώρα ὁ ἴδιος ὁ διάβολος χρησιμοποιώντας ὡς ἄγκιστρον τὴν ὑγεία, ἐξαπατᾶ τούς ἀνθρώπους λέγοντας καὶ πάλι, νὰ παρακούσουν στὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶπε « ᾖ δ’ ἄν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ’αὐτοῦ θανάτῳ ἀποθανεῖσθε» (Γεν. β’, 17). Μή ζητώντας οἱ ἄνθρωποι τὴν ὑγεία τους ἀπὸ τὸν Θεὸν, ἀπομακρύνονται ἀπὸ Αὐτὸν, καὶ χάνουν τὴν αἰώνια ζωή. Ὅπως τότε ὁ πρωτόπλαστος, « ὅσον γὰρ ἀφίστατο τῆς ζωῆς, τοσοῦτον προσήγγιζε τῷ θανάτῳ. Ζωὴ γὰρ ὁ Θεὸς· στέρησις δὲ τῆς ζωῆς ὁ θάνατος. Ὥστε ἑαυτῷ τὸν θάνατον ὁ Ἀδὰμ διὰ τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ Θεοῦ κατεσκεύασε, κατὰ τὸ γεγραμμένον, ὅτι ἰδοὺ οἱ μακρύνοντες ἑαυτούς ἀπὸ σοῦ ἀπολοῦνται. Οὕτως οὐχί ὁ Θεὸς ἔκτισε θάνατον, ἀλλ’ ἡμεῖς ἑαυτοῖς ἐκ πονηρᾶς γνώμης ἐπεσπασάμεθα. Οὐ μὴν οὐδὲ ἐκώλησε τὴν διάλυσιν διὰ τὰς προειρημένας αἰτίας, ἵνα μὴ ἀθάνατον ἡμῖν τὴν ἀρρωστίαν διατηρήσῃ». (Μ.Βασιλείου, ὁμιλία ὅτι οὐκ ἔστιν αἴτιος τῶν κακῶν ὁ Θεὸς, PG.31, 345). Ὅλα αὐτὰ, λοιπόν δὲν εἶναι θεολογικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα, δὲν εἶναι ἔκπτωση ἀπὸ τὴν ὀρθὴ Πίστη καὶ ζωή ; Ἡ θεία κοινωνία. Ἡ θεσμικὴ-κρατικὴ Ἐκκλησία εὐθύνεται καὶ γιὰ τοὺς βλάσφημους λόγους κατὰ τῆς θείας κοινωνίας, τοὺς ὁποίους ἐξαπέλυαν διάφοροι δημοσιογράφοι, ἰατροὶ, λοιμωξιολόγοι, καθηγητὲς, πολιτικοὶ κ.α. Εἶχε τὴν ὑποχρέωσι νὰ τοὺς σταματήσει καὶ νὰ ὑπερασπίσει τὴν ὀρθόδοξη πίστη τοῦ ποιμνίου της, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ δὲν 1 2 τὸ ἔκανε. Ἀποτέλεσμα εἰσῆλθε στὸ ὑποσυνείδητο τοῦ λαοῦ, ἡ ἀπιστία καὶ ἡ ὁλιγοπιστία, ὅτι ὑπάρχει κίνδυνος νὰ μολυνθοῦν ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν θεία κοινωνία καὶ γενικὰ ἀπὸ τὰ μυστήρια. Ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία γιὰ τὴν θεία κοινωνία. Ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία, προκειμένου κάποιος νὰ μεταλάβει, θέτει πρϋποθέσεις. Πρώτη προϋπόθεσις γιὰ νὰ μεταλάβει ὁ Χριστιανὸς εἶναι ἡ ἀκράδαντη πίστις του, ὅτι κοινωνεῖ Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ καὶ ὄχι ψωμί καὶ κρασί. Ὅποιος προσέρχεται μὲ ἀπιστία ἤ ἀμφιβολία, ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὴν ἀπόφασι τῆς κυβερνήσεως ὅτι « ὁ ἰὸς μεταδίδεται μὲ τὸ σάλιο καὶ τὸ κουταλάκι», αὐτὸς ἁμαρτάνει θανάσιμα, διότι δὲν διακρίνει, δὲν πιστεύει, « ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως, κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου, διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοὶ». (Α` Κορ. ια`, 28). Τιμωρεῖται ὅποιος προσέρχεται μὲ ἀμφιβολία νὰ κοινωνήσει, διότι ἐνῶ ἀμφιβάλει καὶ φοβᾶται μὴ κολλήσει, προσέρχεται καὶ κοινωνεῖ, τότε αὐτὸς καὶ θὰ ἀρρωστήσει καὶ θὰ κοινωνήσει εἰς κόλασι καὶ τιμωρία αἰώνια, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς ὡς θεοκτόνος-Κυριοκτόνος καὶ ἄπιστος. «Γίνεται τοίνυν τοῖς πίστει ἀξίως μεταλαμβάνουσιν εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωήν αἰώνιον καὶ εἰς φυλακτήριον ψυχῆς τε καὶ σώματος, τοῖς δὲ ἐν ἀπιστίᾳ ἀναξίως μετέχουσιν εἰς κόλασιν καὶ τιμωρίαν, καθάπερ καὶ ὁ τοῦ Κυρίου θάνατος τοῖς μέν πιστεύουσι γέγονε ζωὴ καὶ ἀφθαρσία εἰς ἀπόλαυσιν τῆς αἰωνίου μακαριότητος, τοῖς δὲ ἀπειθοῦσι καὶ Κυριοκτόνοις εἰς κόλασιν καὶ τιμωρίαν αἰώνιον». (βλ.Ἰω. Δαμασκηνοῦ Ἔκδοσις ἀκριβοῦς Ὀρθοδόξου πίστεως. ΕΠΕ, σ.468) Οἱ Χριστιανοὶ, λοιπὸν πιστεύουμε, ὅτι «διὰ τῆς μεταλήψεως μεταλαμβάνουμε καὶ διὰ τῆς κοινωνίας κοινωνοῦμε ἀληθινὰ τῆς θεότητος τοῦ Ἰησοῦ, δι’ αὐτῆς μετέχουμε τῆς σαρκὸς καὶ τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ. Τοιουτοτρόπως, ἀφοῦ πρῶτα ἑνωθοῦμε μὲ τὸν Χριστὸ, κοινωνοῦμε καὶ ἐπιτυγχάνουμε καὶ τὴν ἕνωσι μεταξὺ μας. Ἐπειδὴ κοινωνοῦμε ὅλοι ἀπὸ τὸν ἴδιο ἄρτο καὶ οἴνο ( καὶ σήμερα μὲ τὴν ἴδια ἁγία λαβίδα) ἑνωνόμαστε μὲ τὸν Χριστὸ καὶ μεταξὺ μας, ἔτσι γινόμαστε ἕνα σῶμα καὶ ἕνα αἷμα μεταξὺ μας, καὶ ὁ ἕνας γίνεται μέλος τοῦ ἄλλου «σύσσωμοι καὶ ἀλλήλων μέλη».(βλ. ὅ.π σ. 474). Ἡ τέλεσι τῆς θείας λειτουργίας ἄνευ τῆς συμμετοχῆς τοῦ λαοῦ, συνιστᾶ Προτεσταντισμὸ. Ἀπὸ αὐτὴν τὴν παράνοια καὶ τὴν φοβία, ἔφθασε στὸ σημεῖο ἡ θεσμικὴ - κρατικὴ Ἐκκλησία καὶ δέχθηκε νὰ λειτουργεῖ κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, ἀπαγορεύοντας, τὸν ἐκκλησιασμό, καὶ τὴν συμμετοχὴ τοῦ λαοῦ. Στέρησε ἀκόμη τὸν λαὸ καὶ ἀπὸ τὶς μεγάλες Δεσποτικὲς καὶ Θεομητορικὲς ἑορτὲς, Χριστούγεννα, Θεοφάνεια, Πάσχα, Εὐαγγελισμὸ κ.α. Ζοῦμε, λοιπὸν ἤδη τὴν λειτουργικὴ καθήλωσι τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ συμμετοχὴ, ὅμως τοῦ λαοῦ, στὴν τέλεσι τῶν μυστηρίων εἶναι ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ. Ὁ λαϊκὸς συμβάλλει καὶ αὐτὸς στὴ τέλεσι τοῦ μυστηρίου, ὡς μέλος Χριστοῦ, δυνάμει τοῦ βαπτίσματός του. Διὰ τῆς προσφορᾶς του, προσφέροντας τὰ δῶρα του, τὸν ἄρτον καὶ τὸν οἶνον, τὰ ὁποῖα ὁ ἱερέας παραλαμβάνει καὶ τὰ προσφέρει-προσκομίζει στὸ ἅγιον θυσιαστήριο. Στὴν συνέχεια ἀφοῦ τὰ λειτουργήσει, τὰ εὐλογήσει καὶ ἐπικαλεσθεῖ τὴν ἄκτιστον καὶ τελεσιουργικὴ χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, λέγοντας «μεταβαλῶν τῷ Πνευματί σου τῷ Ἁγίῳ», ἐπιτελεῖται τότε ἡ μεταβολὴ τῶν προσφερομένων δώρων, σέ Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ· κατόπιν ὁ ἱερέας τὰ ἐπιστρέφει, δηλαδὴ τὰ ἀντιπροσφέρει, στὸν λαὸ, καὶ ἀπὸ ἄρτο καὶ οἶνον ποὺ τὰ περέλαβε, τὰ μεταδίδει ὡς Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ, «...μεταδοῦναι ἡμῖν τοῦ ἀχράντου Σώματός σου καὶ τοῦ τιμίου Αἵματός σου καὶ δι’ ἡμῶν παντὶ τῷ λαῷ». Διὰ τῆς μεταλήψεως, λοιπὸν καὶ τῆς θείας κοινωνίας, ἡ Ἐκκλησία ἐπιτελεῖ τὸ ἀνώτατο καὶ τελειότατο ἔργο, ποὺ τελεσιουργεῖται ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ τὸ ὁποῖο δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν ἕνωσι τοῦ ἀνθρώπου μὲ τόν Θεό. Αὐτὸ τὸ μυστήριο εἶναι ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖο συντελεῖ εἰς τὴν «ὑπὲρ τοῦ κόσμου ζωὴν καὶ σωτηρίαν» καὶ εἰς ἴασιν ψυχῆς καὶ σώματος. Αὐτὸ τὸ ἔργο εἶναι καὶ τὸ κατ’ ἐξοχὴν ἔργον τῆς Ἐκκλησίας.1 3 Ἔχουμε ἆραγε Ὀρθόδοξη καὶ ποιμαίνουσα Ἐκκλησία ; Ἐφ’ ὅσον οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ κληρικοὶ ἔχουν φθάσει σὲ τέτοια κατάστασι σκοτισμοῦ, ὥστε νὰ λαμβάνουν τέτοιες ἀποφάσεις, γεννᾶται, εὔλογα καὶ τὸ ἐρώτημα, ἔχουν ἆραγε Ὀρθόδοξη, ποιμαίνουσα Ἐκκλησία, καὶ οἱ κληρικοὶ ἔχουν καμία σχέσι μὲ τὴν κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας τὸν Χριστόν; « Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ἡ Κεφαλὴ ὅλης τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ Σῶμα Του. Συνεπῶς, ὁλόκληρο τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἔχει τὸ δικὸ Του εἶναι καὶ τὸ εὖ εἶναι. Ὅποιος ἐκπίπτει ἀπὸ Ἐκεῖνον ἀμέσως χάνεται. Γιατὶ ὅπως ἀκριβῶς διὰ τοῦ νοῦ μεταδίδεται διὰ τῶν νευρώνων σὲ ὁλόκληρο τὸ σῶμα τὸ νοητὸ πνεῦμα καὶ ἀπὸ τὴν κεφαλὴ κάθε αἴσθηση καὶ κίνηση, ἔτσι καὶ σἐ ὁλόκληρο τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἐπιχορηγεῖται ἀπὸ τὸν Χριστὸ, λαμβάνει, δηλαδὴ τὴν ζωὴ καὶ τὴν πνευματικὴ πρόοδο. Καὶ πότε τὰ ἔχει αὐτὰ; Ὅταν συμβαδίζει μὲ ἐκεῖνον, ὅταν, δηλαδὴ ἔχει συνάφειαν μὲ Αὐτόν. Καθὼς καὶ διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δίδεται μέσῳ τῶν ἀφῶν καὶ τῶν συνδέσμων ἡ δωρεὰ τῆς προόδου. Ἐὰν ὅμως τὸ σῶμα δὲν εἶναι συνδεδεμένο καὶ δὲν ἔχει συνάφεια μὲ τὴν κεφαλὴ καὶ δὲν συμβαδίζει μὲ αὐτὴν, τότε δὲν κατορθώνεται ἡ δωρεὰ τοῦ Πνεύματος, οὔτε αὔξηση τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ τῆς ἀρίστης πολιτείας».( βλ. Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας Εἰς τὴν πρὸς Κολασσαεῖς 2, 19, PG 124, σ. 124 ΑC). Ὅποιος καταργεῖ μὶα λειτουργικὴ παράδοσι αἰώνων, τόσο εὔκολα καὶ γρήγορα, δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει ὀργανικὴ συνάφεια μὲ τὴν κεφαλή τὸν Χριστὸ, δὲν συνδέεται καὶ δὲν συμβαδίζει, μὲ τὸν Χριστὸ, διότι κάνει ὅ,τι αὐτὸς νομίζει, ἤ μᾶλλον ἐκτελεῖ ἐντολὲς τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι δυνατὸν, ποτὲ μία ἀληθινὴ ποιμαίνουσα Ἐκκλησία, ἡ Νύμφη τοῦ Χριστοῦ, ἡ διάδοχος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων νὰ πράττει τέτοια ἀνοσιουργήματα; Καὶ ὅμως ἡ θεσμικὴ-κρατικὴ Ἐκκληία, συνεργάσθηκε εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς καὶ σὲ τέλειο βαθμό μὲ τὴν κοσμικὴ ἐξουσία, σὰν τὸ πιὸ πειθήνιο ὄργανό τους. Ἔδιωξε τὸν λίγο πιστὸ λαὸ, ποὺ τῆς ἀπέμεινε, ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ἀντὶ νὰ χρησιμοποιήσει τὰ δικὰ της πνευματικὰ μέσα θεραπείας, τὰ θεῖα μυστήριά της, τὸν στέλνει νὰ βρεῖ τὴν θεραπεία του στὰ ἐβρυϊκὰ ἐμβόλια, λέγοντὰς του « ἡ ἐπιλογὴ τοῦ ἐμβολισμοῦ δὲν εἶναι ζήτημα τόσο θεολογικὸ ἤ ἐκκλησιαστικὸ, ἀλλὰ κυρίως ἰατρικὸ-ἐπιστημονικὸ » !!! Ὅταν ὁ ἴδιος ὁ πατριάρχης παραπλανᾶ τὸν λαὸ λέγοντας ὅτι «δὲν κινδυνεύει ἡ πίστις, ἀλλὰ οἱ πιστοὶ καὶ θὰ μᾶς σώσει τὸ ``σωτήριο`` ἐμβόλιο» καὶ ὄχι ὁ Χριστὸς! κ.α. Δὲν εἶναι, λοιπὸν θεολογικὸ καὶ ἐκκλησιαστικὸ ζήτημα, ὅταν οἱ ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι, φαίνεται ὅτι ἔχουν χάσει τὸν σκοπὸ τους καὶ ἀπὸ ποιμένες ἔχουν μετατραπεῖ σὲ λύκους, ἔχουν κλείσει τὰ θυσιαστήρια καὶ συνεχίζουν μὲ ἄδειους τοὺς ναοὺς νὰ παίζουν θέατρο, λέγοντας «λάβετε, φάγετε καὶ πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες», ποῖοι νὰ λάβουν καὶ νὰ φάγουν, ἅγιοι ἀρχιερεῖς, ἀφοῦ εἶναι ἄδειοι οἱ ναοὶ; Οἱ τοῖχοι ἤ οἱ ἄδειες καρέκλες! Ἤ οἱ ὁλίγοι ``ἀμόλυντοι``, ὁ ψάλτης καὶ ὁ νεωκόρος; Ὅταν στρατολογήθηκαν ἀνήκουστες ἰατρικο-ιστορικο-θεολογικὲς (βλακεῖες) περὶ τῆς « κατ’ οἶκον Ἐκκλησίας», τὴν χρήση τῆς τηλεψίας καὶ τοῦ οἰκογενειακοῦ προσευχηταρίου μὲ τὴν παρότρυνση «μένουμε στὰ σπίτια», δὲν εἶναι αὐτὸ Προτεσταντισμός; Δέν καταργοῦν τὴν ἐν Χριστῷ κοινωνία καὶ τὸν ἐνοριακὸ χαρακτῆρα τῆς Ἐκκλησίας; Δὲν καταργοῦν αὐτὸ τοῦτο τὸ σωστικὸ καὶ λειτουργικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου εἶναι καὶ ἡ οὐσία τῆς ἀποστολῆς της, τὸ νόημα τῆς ὑπάρξεώς της ἐν τῷ κόσμῳ, ἡ σωτηρία τοῦ κόσμοῦ διὰ τῶν θείων μυστηρίων; Ἔφθασαν στὸ σημεῖο νὰ λένε στὸν κόσμο, κληρικοὶ, δὲν χρειάζεται νὰ κοινωνοῦνε καὶ νὰ ἐξομολογοῦνται, οἱ λαϊκοὶ, γιατὶ καὶ ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία κοινώνησε μιὰ φορὰ στὴ ζωὴ της! Ἐνῶ πρὶν ἕνα χρόνο στὰ κηρύγματὰ τους, λέγανε τελείως τὰ ἀντίθετα, ὅτι χωρίς ἐξομολόγησι, θεία κοινωνία καὶ ἐκκλησιασμὸ δὲν σώζεσαι. Ὅταν ἀπαγορεύουν νὰ ἀσπαζόμαστε τὶς ἱερὲς εἰκόνες, αὐτὸ δἐν εἶναι εἰκονομαχία; Νὰ ἀσπαζόμαστε τὸ εὐαγγέλιο, τὸ χέρι τοῦ ἱερέως, καὶ νὰ λαμβάνουμε ἀντίδωρο σὲ σακκουλάκι κλπ. γιὰ νὰ μή μολυνθοῦμε καὶ ἄλλα πολλὰ ὦν οὐκ ἔστι ἀριθμός... Πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι 1 4 ἀνεξομολόγητοι, ἀκοινώνητοι καὶ ἀκήδευτοι, καὶ παραχώνονται στὸ χῶμα σὰν τὰ ζῶα ! Ὅλα αὐτὰ, λοιπὸν δὲν εἶναι θεολογικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα, καὶ δὲν εἶναι ἔκπτωση πίστεως, ὅπως μᾶς λέγει ἡ Δ.Ι. Σύνοδος; Ὅλοι αὐτοὶ τὶ σχέσι ἔχουν μὲ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Ὅλα αὐτὰ, εἶναι τελείως ἀντίθετα μὲ αὐτὰ τὰ ὁποῖα μᾶς ἐκληροδότησε ἴδια ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας διὰ μέσῳ τῶν αἰώνων, ἐδῶ καὶ 2.000 χρόνια. Ποῦ φθάσαμε! Μέσα σὲ ἕνα χρόνο, οἱ πρόδρομοι τοῦ Ἀντιχρίστου, σχεδὸν ἔχουν σβύσει τὸν Χριστιανισμὸ, μέσα στὴν χώρα ποὺ τὸν γέννησε, τὴν πατρίδα μας καὶ τὸν ἐκήρυξε στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης. Πρὶν ἔρθει κἄν ὁ ἴδιος ὁ Ἀντίχριστος νικήθηκαν οἱ ἅγιοι (οἱ χριστιανοὶ); « καὶ ἐδόθη αὐτῷ πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἁγίων (χριστιανῶν) καὶ νικῆσαι αὐτούς». (Ἀποκ. ιγ’,7). Ὅλα αὐτὰ, ποὺ περιγράφουμε δὲν ἀνήκουν στὸν χῶρο τῆς φαντασίας, ὄντως συμβαίνουν καὶ βοοῦν καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τὰ ἀμφισβητήσει γιατὶ εἶναι ἀποδείξεις καὶ γεγονότα καὶ ὄχι συνομοσιολογίες, ὅπως συνηθίζει ἡ προπαγάνδα νὰ χαρακτηρίζει κάθε τὶ ἀληθινό. Ἔχει ἐπικρατήσει τὸ ‘ ‘σλόγκαν ’ ‘ , ὅποιος λέει τὴν ἀλήθεια καὶ ἀποκαλύπτει τὸ ψέμα καὶ τὴν ἀπάτη, χαρακτηρίζεται συνομοσιολόγος. Ὅποιος εἶναι Ὀρθόδοξος καὶ μιλάει γιὰ Ὀρθοδοξία καὶ πίστι, χαρακτηρίζεται ζηλωτὴς καὶ φανατικός. Ὅποιος ἀγαπᾶ τὴν πατρίδα του, χαρακτηρίζεται ἐθνικιστὴς καὶ φασίστας. Ὅλα τὰ ἔχουν ἄριστα σχεδιασμένα, οἱ υἱοὶ τοῦ σκότους. Ἀπό ὅλα αὐτὰ ποὺ γράψαμε, δὲν εἶναι τίποτε δικὸ μας, οὔτε ἔχουμε κίνητρα καὶ διάθεσι νὰ κατηγορήσουμε κανέναν, οὔτε κρίνουμε, οὔτε καταδικάζουμε, οὔτε ἐλέγχουμε κανέναν, ποῖοι εἴμαστε ἐμεῖς, ἐξάλλου, οἱ ἁμαρτωλοὶ νὰ κάνουμε κάτι τέτοιο! Ἀλλὰ τοὺς κρίνει ὁ ἴδιος ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία κάποτε τούς ἐτίμησε διὰ τῆς ἱερωσύνης. Αὐτοκατακρίνονται ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ ἔργα καὶ λόγια τους, καὶ οὐ χρήζουσιν κατηγόρων. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐκ τῆς φύσεώς του εἶναι «τομώτερος ὑπέρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον» καθὼς καὶ ὁ λόγος τῶν Ἁγίων Πατέρων. Τὸ « μὴ κρίνεται ἵνα μὴ κατακριθεῖτε περὶ βίου ἐστὶ, οὑ περί πίστεως», μᾶς λέγει ὁ χρυσορρήμων Χρυσόστομος, καὶ λόγος μας ἐδῶ εἶναι ἀκριβῶς περὶ πίστεως καὶ ὅλα αὐτὰ εἶναι κυρίως θεολογικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα καὶ ὄχι μόνο ἰατρικὰ καὶ ἐπιστημονικὰ. Ὅλα αὐτὰ τὰ γράφουμε ἀπὸ ἄπειρη ἀγάπη γιὰ τὴν Μητέρα μας τὴν ΕΚΚΛΗΣΙΑ, γιατὶ ἀκριβῶς ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔχουν γίνει εἶναι ὕβρεις κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ κανένα παιδὶ, ὅταν βλέπει νὰ ξεφτυλίζουν τὴν μάνα του δὲν γελάει, οὔτε κάνει, ὅτι δὲν καταλαβαίνει, οὔτε στρουθοκαμηλίζει. Διακονῶ τὴν Ἐκκλησία μου ἀπὸ 15 χρονῶν στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας, τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ὁ διάβολος γνωρίζει πολὺ καλὰ ὅτι ἄν πλανηθοῦν οἱ ποιμένες, τότε καὶ τὰ πρόβατα εὔκολα ἀκολουθοῦν. Στὸ Ἅγιον Ὄρος « πρίν πολλὰ χρόνια ζοῦσε ἕνας ἐνάρετος Πνευματικὸς στὸ κελλὶ Φαλακροῦ (παλαιὸ Μονήδριο κοντὰ στὴν Κολιτσοῦ). Κάποτε μία νύχτα μὲ ἀστροφεγγιὰ, ἄκουσε ζωηρὲς φωνὲς. Προχώρησε πρὸς τὸ μέρος ποὺ ἀκούγονταν οἱ φωνὲς καὶ ἔφθασε σὲ μία βρύση. Ἐκεῖ εἶδε δαίμονες μαζεμένους νὰ ἔχουν σύναξη, νὰ συνεδριάζουν. Εἶχε ἀρετὴ ὁ Πνευματικὸς καὶ τοὺς ρώτησε τὶ συζητᾶνε. Ἀπάντησε ἕνας άπὸ τοὺς δαίμονες: « Προσπαθοῦμε νὰ βάλλουμε χαλινάρι στοὺς Ἡγουμένους καὶ μετὰ μᾶς ἀκολουθοῦν καὶ οἱ καλόγεροι». ( βλ. « Ἀπό τὴν ἀσκητικὴ καὶ ἡσυχαστικὴ Ἁγιορειτικὴ παράδοση» ἐκδ. Α.Ο 2011). Ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ μικρὸ ποίμνιο. Ἀλλὰ, ὅσο καὶ νὰ ἐκπίπτουν οἱ ποιμένες, ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πάντοτε θὰ ὑπάρχει. Ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, θὰ ὑπάρχει μόνο ἐκεῖ, ὅπου ὑπάρχει ἡ Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Καθολικὴ Ἐκκλησία κατὰ τὸν Ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητὴ εἶναι ἡ ὀρθὴ καὶ σωτήρια ὁμολογία τῆς πίστεώς μας πρός τὸν Θεόν. Καὶ ὅταν τὸν ἐρώτησαν « ἐσὺ μόνο θὰ σωθεῖς καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι θὰ χαθοῦν, ὁ Ἅγιος ἀπάντησε, ὅτι ἡ κρίσις εἶναι τοῦ Θεοῦ, δικὴ μου ὅμως εὐθύνη εἶναι νὰ πεθάνω χάριν τῆς ἀληθινῆς πίστεως καὶ νὰ μὴ τὴν προδώσω». Ὁ μέγας Θεολόγος τοῦ ἀκτίστου φωτὸς καὶ τοῦ ἡσυχασμοῦ ὁ καὶ Ἁγιορείτης, Ἅγιος Γρηγόριος ὁ1 5 Παλαμᾶς, ταυτίζει κατ’ ἀπόλυτον τρόπον τὴν ἀλήθεια μέ τὴν Ἐκκλησία : «Καὶ γὰρ οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσὶ· καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσὶν...μηδὲ γὰρ προσώποις τὸν Χριστιανισμὸν, ἀλλ’ ἀληθείᾳ καὶ ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα». ( ΕΠΕ, τμ. 3, σ. 606). Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι στὰ ἔσχατα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὄχι μόνο δὲν θὰ ἔχει καμία σχέσι μὲ τὴν κρατικὴ ἐξουσία, ἀλλὰ θὰ διωχθεῖ ἀπὸ αὐτὴν καὶ θὰ καταφύγει στὴν ἔρημο. « Καὶ σημεῖον μέγα ὤφθη ἐν τῷ οὐρανῷ, γυνὴ περιβεβλημένη τὸν ἥλιον, καὶ ἡ σελήνη ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτῆς, καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς στέφανος ἀστέρων δώδεκα καὶ ἐν γαστρὶ ἔκραζεν ὡδίνουσα καὶ βασανιζομένη τεκεῖν...καὶ ἡ γυνὴ ἔφυγεν εἰς τὴν ἔρημον, ὅπου ἔχει τόπον ἠτοιμασμένον ἀπὸ Θεοῦ, ἵνα τρέφωσιν αὐτὴν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἐξήκοντα». (Ἀπ. ιβ’,1,6). Στὴν οὐσία ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἐν διωγμῷ. Αὐτὸ ἔπρεπε νὰ τὸ εἶχε κηρύξει ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία δημοσίως. Ἀφοῦ ὅμως, ὡς θεσμικὴ καὶ κρατικὴ ποὺ εἶναι ὑποτάχθηκε, καὶ ἔχουν τὴν συνείδησι δημοσίων ὑπαλλήλων καὶ ὄχι λειτουργῶν μυστηρίων, τὸ κράτος θὰ προχωρήσει περισσότερο. Θὰ πολεμήσει, κατόπιν καὶ τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τώρα πολέμησε καὶ γελοιοποίησε τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Θὰ πολεμήσει Αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ, τὸ Θεανθρώπινο πρόσωπό Του. Τὸ μεγάλο πρόβλημα τῆς παγκοσμιοποίησης, εἶναι ἡ θεότης τοῦ Χριστοῦ, ὁ Χριστὸς-Θεὸς, ἡ ἐνανθρώπησις τοῦ Σωτῆρος, ὁ Θεάνθρωπος τοὺς καίει. Ὅλα, ὅσα κάνει ἡ Νέα Τάξις Πραγμάτων, ἀποβλέπουν κυρίως στὸ νὰ καταργήσουν τὴν πίστι στὸ Χριστὸ καὶ μάλιστα τὴν Ὀρθόδοξη πίστι. Στὴν πατρίδα μας, ἤδη ἔχουν ἀλλάξει τὸ χριστιανικὸ πρόσωπό της, μὲ τὴν εἰσαγωγὴ ἑκοτομμυρίων ἐποίκων, βαρβάρων, μὲ ξένη θρησκεία, ἤθη καὶ ἔθιμα, μὲ σκοπὸ νὰ ἁλώσουν τὴν πατρίδα μας, καὶ οἱ ὁποῖοι θὰ χρησιμοποιηθοῦν καὶ ὡς ὄργανα κατὰ τῆς χριστιανικῆς πίστεώς μας. Μετὰ ἀπὸ μερικὰ χρόνια( σὲ μιὰ δεκαετία), θὰ εἶναι ἡ πλειψηφία καὶ οἱ μόνιμοι κάτοικοί της. (βλ. σχέδιο Καλλέργη). Ἡ Ὀρθοδοξία, ὁ Χριστιανισμὸς καὶ ὁ Ἑλληνισμός, ὁ πολιτισμὸς, ἡ ἑλληνικὴ παράδοσι, ὁ ἡρωϊσμὸς, ἡ φιλοπατρία κ.α, ἤδη νομικὰ καὶ ἠθικὰ περιφρονοῦνται καὶ διώκονται στὴν πατρίδα ποὺ τὰ γέννησε!!! Ὅλα αὐτὰ τὰ ἀντίχριστα συστήματα τῶν ἀθέων κυβερνήσεων, εἶναι οἱ πρόδρομοι τοῦ Ἀντιχρίστου, γιὰ τοὺς ὁποίους κάνει τόσο λόγο ἡ Ἁγία Γραφὴ. Ὅλα αὐτὰ συνιστοῦν τὴν καρδιὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ εἶναι ὁ δούρειος ἵππος και τὸ ἅρμα πού θὰ φέρει τὸν Ἀντίχριστο. Καὶ «πᾶν πνεῦμα», ὅποιοδήποτε μπορεῖ νὰ εἶναι αὐτὸ, εἴτε προσωπικότητα, εἴτε διδασκαλία, εἴτε ἰδέα, εἴτε σκέψη. Κάθε διδασκαλία, κάθε προσωπικότητα, κάθε ἰδέα, κάθε φιλοσοφία, κάθε ἐπιστήμη ποὺ δὲν ἀναγνωρίζει ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Θεὸς καὶ Σωτῆρας, ὁ ἐνσαρκωθεὶς Θεὸς, ὁ Θεὰνθρωπος, ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ Ἀντιχρίστου...Ἐξ’ ἴσου ἐκ τοῦ Ἀντιχρίστου εἶναι καὶ ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἡ κάθε ἰδέα μέσα στὸν κόσμο ἡ ὁποία ἀπορρίπτει τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ ». ( βλ. ὅ.π. σ. 514). Οἱ σημερινοὶ ψευδοποιμένες, μολύνουν τὴν πίστι, τόσο μὲ τὴν παναίρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅσο καί μὲ τὸ κοσμικὸ φρόνημα. Ἔχουν μολύνει τὴν μερίδα τοῦ Κυρίου, ἔχουν διαφθείρει τὸν ἀμπελῶνα, ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ προφήτης Ἱερεμίας, «Ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνα μου, ἐμόλυναν τὴν μερίδα μου». (Ἱερ.12, 10). Ἔτσι ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὅσο πλησιάζουμε πρὸς τὰ ἔσχατα, θὰ ἀπομακρύνεται ἀπὸ τοὺς περίλαμπρους ναοὺς, τὰ μεγάλα μοναστήρια καὶ θὰ περιορίζεται ὅλο καὶ περισσότερο μόνο στὸ «λεῖμμα», τὸ μικρὸ ποίμνιο της, τὸ ὁποῖο θὰ συνεχίσει νὰ λειτουργεῖ στὶς κατακόμβες. Ἡ Ἐκκλησία ξεκίνησε ἀπὸ τὶς κατακόμβες καὶ θὰ τελειώσει τὴν ἱστορία της στὶς κατακόμβες καὶ στὴν ἔρημο. Ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐμακάρισε αὐτὸ τὸ μικρὸ του ποίμνιο: « Μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον· ὅτι εὐδόκισε ὁ πατήρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν» (Λουκ. ιβ’, 32). Ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἀποστόλων,τῶν Μαρτύρων τῶν Ὁμολογητῶν, τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλὰ καὶ τῶν ταπεινῶν τῷ πνεύματι, τῶν μετανοημένων ἁμαρτωλῶν, τῶν 1 6 φοβουμένων καὶ ἀγαπώντων τὸν Κύριον. Ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία ποτὲ δὲν νικᾶται,« καὶ πῦλαι ᾄδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ, ισ’,18). Πάντοτε θὰ ὑφίσταται ἕως συντελείας τοῦ αἰῶνος, σύμφωνα μὲ τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου μας: « Ἰδοὺ ἐγὼ μεθ’ ἡμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμὴν». (Ματθ. κη’20). Ἡ ἀπόφασι καὶ ἡ εὐθύνη εἶναι ἀποκλειστικὰ δικὴ μας. Δικὴ μας ἡ ψυχὴ, δικὸς μας καὶ ὁ ἀγῶνας, δικὴ μας καὶ ἡ σωτηρία. Ἔχουμε εἰσέλθει στὰ ἔσχατα χρόνια τῆς ἱστορίας. Θὰ κληθοῦμε νὰ πάρουμε τελεσίδικες ἀποφάσεις. Ἤ μὲ τὸν Χριστὸ, ἤ μὲ τὸν Ἀντί-χριστον. Ἡ Ἐκκλησία ξανασταυρώνεται. Ὅσοι πιστοὶ προσέλθετε, τὸ στάδιο τῶν ἀρετῶν, τῆς ὁμολογίας καὶ τοῦ μαρτυρίου ἠνέωκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε... «Ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστι ...Ἔρχομαι ταχὺ κράτει ὅ ἔχεις, ἵνα μηδείς λάβῃ τὸν στέφανόν σου. Ὁ νικῶν, ποιήσω αὐτὸν στῦλον ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ μου. Ἀμὴν, ναὶ ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ. ».(Ἀπ. δ`, 11 καὶ κβ’, 11, 20). Καλή μετάνοια σὲ ὅλους μας καὶ καλόν ἀγῶνα.

Χαρίτων Ἱερομόναχος- Ἁγιορείτης.

25 Μαρτίου 2021, τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Κυρίας Θεοτόκου.

Πηγή: https://agiooros.org/