Ὁ Οἰκουµενισµὸς σκοπεύει στὴν ἐφαρµογὴ τοῦ
σχεδίου MRA, δηλαδὴ στὴν Ἕνωσι ὅλων τῶν αἱρέσεων τοῦ Χριστιανισµοῦ, ὅλων τῶν
µονοθεϊστικῶν καὶ πολυθεϊστικῶν ἢ εἰδωλολατρικῶν θρησκειῶν τοῦ κόσµου σὲ µία
πανθρησκεία, ὅπου θὰ βασιλεύει τὸ ἀντίχριστο καὶ ἀντιορθόδοξο πνεῦµα. Ὁ Οἰκουµενισµὸς
εἶναι ἡ πιὸ ἤπια ἔκφρασι τοῦ µασωνικοῦ πνεύµατος, γιὰ νὰ µποροῦν νὰ συµµετέχουν
καὶ οἱ κληρικοὶ ὅλων τῶν θρησκειῶν, χωρίς νὰ ἔχουν τὸ στίγµα τοῦ αἱρετικοῦ καὶ
τὴν κατακραυγὴ τοῦ λαοῦ. Τὸ θέµα τοῦ Οἰκουµενισµοῦ µᾶς ἀφορᾶ ὅλους, γιατί σ´ αὐτὸν
προσ - χώρησαν ὄχι µόνον Ὀρθόδοξοι λαϊκοὶ θεολόγοι, ἀλλὰ καὶ µεγαλόσχηµοι
κληρικοί, Πατριάρχες, Ἀρχιµανδρίτες, Ἡγούµενοι καὶ ἁπλοὶ µοναχοὶ ὅλων τῶν βαθµίδων.
Σὲ τί ἀποσκοποῦν καὶ ἀποβλέπουν ὅλοι αὐτοί; Στὴν εἰρήνη τοῦ κόσµου καὶ τὴν ἀποφυγὴ
θρησκευτικῶν πολέµων, στὴν παγκοσµιοποίηση καὶ στὴν πανθρηκεία.
Παρὰ τὴν ἐξάπλωση σὲ ἀνατολὴ καὶ δύση καὶ τοῦ Οἰκουµενισµοῦ καὶ τῆς µασωνίας, ἀποτρέψανε τὸν ἄνευ λόγου καὶ αἰτίας πόλεµο ἐναντίον τῆς Σερβίας, ἢ τὴν ἀνελέητη σφαγὴ τῶν Χριστιανῶν τῆς Συρίας ὑπό τῶν Τζιχαντιστῶν, ποὺ εἶναι κατὰ κύριον λόγον θρησκευτικὸς πόλεµος; Ἀποτρέψανε τὸν Παλαιστινιακὸ πόλεµο στὴ λωρίδα τῆς Γάζας µὲ τοὺς Ἰσραηλινούς ἢ τὸν ἐµφύλιο στὴν Οὐκρανία; Ὅσο γιὰ τὴν παγκοσµιοποίηση ποὺ ὀνειρεύονται οἱ ἰσχυροί τῆς γῆς, ἐµεῖς οἱ Ἕλληνες τὴν ζοῦµε καθηµερινὰ µὲ τὸ νὰ βρισκόµαστε στὴν Ἑνωµένη Εὐρώπη τῶν πλουσίων τοῦ Βορρᾶ καὶ τῶν πτωχῶν τοῦ Νότου. Ποῦ νὰ εἶναι καὶ ὅλοι οἱ τριτοκοσµικοὶ λαοὶ τῆς γῆς.. Ἀλλὰ τὸ θέµα αὐτὸ εἶναι τεράστιο καὶ περισσότερο ἐµᾶς µᾶς ἐνδιαφέρει ἡ ὀρθότητα τῶν σχεδίων τῶν Οἰκουµενιστῶν. Α´. Γιὰ τὴν ἑνότητα ὅλων τῶν Χριστιανικῶν αἱρέσεων δὲν ἔχοµε καµία ἀντίρρηση, ἀλλὰ ἡ διαφορὰ µας ἔγκειται στὸ ὅτι οἱ µὲν Οἰκουµενισταὶ θέλουν τὴν ὡς εἰκῇ καὶ ὡς ἔτυχε ἕνωση, γιὰ λόγους πολιτικῆς διπλωµατικῆς σκοπιµότητας, ἐνῷ οἱ Ὀρθόδοξοι, διατηρώντας διὰ µέσου τῶν αἰώνων ἀλώβητη ὅλη τὴν ἀλήθεια τῆς Χριστιανικῆς διδασκαλίας, ὑποστηρίζουµε τήν θέση µας νὰ γίνη ἡ ἕνωση ὡς ἐπιστροφὴ τῶν αἱρετικῶν στὴν Ὀρθοδοξία, ποὺ εἶναι ἡ «Μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ ἐκκλησία». Β´. Γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν µονοθεϊστικῶν θρησκειῶν Ἰουδαϊσµοῦ, Χριστιανισµοῦ, µουσουλµανισµοῦ µὲ τὴν πίστη ὅτι πιστεύοµε ὅλοι στὸν ἴδιο Θεό, µᾶς βρίσκει ἐντελῶς ἀντίθετους γιατί ὁ ἀληθινὸς Θεὸς δὲν εἶναι µονοπρόσωπος, ὅπως τῶν Ἰουδαίων καὶ τῶν µουσουλµάνων, ἀλλὰ τριπρόσωπος µὲ τὶς τρεῖς ὑποστάσεις τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος, ὅπως ἀπεκάλυψε, ὁµολόγησε καὶ παρουσίασε ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς κατὰ τὴν Βάπτιση καὶ τὴν Μεταµόρφωση τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης (Α´ Ἰωάν. ε´ 7) ἀναφέρει ἐπιγραµµατικὰ γιὰ τὴν Ἁγία Τριάδα ὅτι: «Τρεῖς εἰσὶν οἱ µαρτυροῦντες ἐν τῷ οὐρανῷ, ὁ Πατήρ, ὁ Λόγος καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦµα καὶ οὗτοι οἱ τρεῖς εἷς ἐστί». Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἀπαιτεῖ (Ματθ. κη´ 19) ἡ βάπτιση νὰ γίνεται «στὸ ὄνοµα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος». Καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Β´ Κορ. ἴγ´ 13) γράφει: «Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ (πατρὸς) καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος µετὰ πάντων ὑµῶν. Ἀµήν». Γ´. Ὡς πρὸς τὴν Ἰουδαϊκὴ Θρησκεία. Πράγµατι οἱ Ἑβραῖοι πίστευαν στὸν µόνον ὑπάρχοντα ἀληθινὸ Θεό. Ἦταν ἡ µοναδικὴ µονοθεϊστικὴ θρησκεία στὸν κόσµο, ποὺ ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἔδωσε τὶς δέκα βασικὲς ἐντολές του καὶ πλῆθος ἄλλων διατάξεων καὶ λεπτοµερειῶν καὶ ἀνεγνώρισε τοὺς Ἑβραίους ὡς τὸν περιούσιο λαό του. Τοὺς ἔστελνε καθοδηγητές, τοὺς Κριτές καὶ τοὺς προφῆτες. Πλὴν ὅµως διέστρεφαν τὰ νοήµατα τῶν προφητειῶν καὶ παρεξέκλιναν τὸν ἐντολῶν του. Τοὺς προφῆτες ποὺ τοὺς προφήτευαν τὰ δυσάρεστα τούς σκότωναν, ὅπως τὸν προφήτη Ἡσαΐα, ποὺ τὸν πριόνισαν µὲ ξύλινο πριόνι καὶ τὸν προφήτη Ἠλία τὸν κυνηγοῦσαν στὰ βουνά:... Τὰ κατορθώµατά τους αὐτὰ τὰ καθρεπτίζει ὁ Χριστὸς στὴν παραβολὴ τοῦ ἀµπελώνα καὶ τῶν κακῶν γεωργῶν (Ματθ. κα´ 33-46) καὶ τὸ κατάντηµά τους τὸ ἀποτυπώνει µὲ τὰ περίφηµα (Ματθ. κγ´1-39): «Οὐαὶ ὑµῖν γραµµατεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί...» µὲ ἀποτέλεσµα νὰ τοὺς ἀνακοινώσει στὴν παραβολὴ (Ματθ. κα´43): «ἀρθήσεται ἀφ᾽ ὑµῶν ἡ Βασιλεία....» καὶ (Ματθ. κγ´ 39): «Ἰδοὺ ὑµῖν ὁ οἶκος ὑµῶν ἀφίεται ἔρηµος». Τοῦτο τοὺς εἶχαν προειδοποιήσει καὶ οἱ προφῆτες µιλώντας καὶ κάνον - τας λόγο γιὰ ΚΑΙΝΗ ∆ΙΑΘΗΚΗ, ὅπως ὁ Ἰερεµίας λη´ 31: «Ἰδοὺ ἡµέραι ἔρχονται, φησὶν ὁ Κύριος, καὶ διηθήσοµαι τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ καὶ τῷ οἴκῳ Ἰούδα ∆ΙΑΘΗΚΗΝ ΚΑΙΝΗΝ. 32. Οὐ κατὰ τὴν διαθήκην, ἥν διεθέµην τοῖς πατράσιν αὐτῶν... ὅτι αὐτοὶ οὐκ ΕΝΕΜΕΙΝΑΝ ἐν τῇ ∆ιαθήκῃ µου καὶ ἐγὼ ἠµέλησα αὐτούς, φησὶν ὁ Κύριος...». Καὶ ὁ Ἰεζεκιὴλ στ´ 68: «Καὶ ἀναστήσω ἐγὼ τὴν ∆ΙΑΘΗΚΗΝ µου µετά σοῦ καὶ ἐπιγνώσει ὅτι ἐγὼ ὁ Κύριος». Καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει στὴν πρός Γαλάτας (δ´ 22-30) γιὰ τὶς δύο ∆ιαθῆκες καὶ στὴν πρὸς Ἑβραίους (η´13) τοὺς ἀναφέρει: «Ἐν τῷ λέγειν Καινὴν πεπαλαίωκε τὴν πρώτην· τὸ δὲ παλαιούµενον καὶ γηράσκον ἐγγὺς ἀφανισµοῦ». Παρ᾽ ὅλα αὐτὰ τὴν σωτηρία τῶν Ἰουδαίων δὲν τὴν ἀπέκλεισε ὁ Χριστός. Γι᾽ αὐτὸ ἔστειλε καὶ τοὺς δώδεκα µαθητάς του (Μάρκ. στ´ 7-13, 30 - 34, Λουκ. θ´ 1 - 6) καὶ τοὺς ἑβδοµήκοντα (Λουκ. κδ´ 47): «Κηρυχθῆναι (τὸ Εὐαγγέλιον) ἐπὶ τῷ ὀνόµατι αὐτοῦ ΜΕΤΑΝΟΙΑΝ ΚΑΙ ΑΦΕΣΙΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ εἰς πάντα τὰ ἔθνη ἀρξάµενον ἀπὸ Ἱερουσαλὴµ» καὶ (Μάρκ. ιστ´ 15-16): «...πορευθέντες εἰς τὸν κόσµον ἅπαντα κηρύξατε τὸ Εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει. 16. Ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθείς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται». Καὶ πράγµατι ἡ πρώτη Ἐκκλησία ἔγινε στὰ Ἱεροσόλυµα µὲ τρεῖς χιλιάδες κόσµο µετὰ τὸ κήρυγµα τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου (Πράξ. β´ 41) κατὰ τὴν Πεντηκοστή, γενέθλιον ἡµέρα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. 2. Ὡς πρὸς τὴν Ἰσλαµικὴ θρησκεία, ὁ ἴδιος ὁ Μωάµεθ στὸ Κοράνιό του ὁµολογεῖ ὅτι ὁ Θεὸς τοῦ Ἀλλὰχ εἶχε καὶ τρεῖς κόρες τὴν Ἀλλάτ, Ἂλ-οὐζὰ καὶ τὴν Μανάτ, δήλ. ἦταν µία πολυθεϊστικὴ εἰδωλολατρικὴ θρησκεία τῶν Ἀραβικῶν φυλῶν καὶ καταργουµένων τῶν τριῶν θυγατέρων τοῦ Ἀλλὰχ τὴν µετέβαλε αὐτοµάτως ἀπὸ πολυθεϊστικὴ θρησκεία σὲ µονοθεϊστική. Πῶς ὅµως ἀπὸ ψεύτικος Θεὸς µεταλλάχθηκε σὲ ἀληθινὸ Θεό; Γιὰ τὸν Χριστὸ λέµε ὅτι εἶναι «Θεὸς ἀληθινὸς ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ», γιὰ τὸν Ἀλλὰχ θὰ ποῦµε· «Θεὸς ἀληθινὸς ἀπὸ Θεὸ ψεύτικο»; Καὶ πῶς µπορεῖ νὰ ταυτίζεται µὲ τὸν ἀληθινό, πρα - γµατικὸ Τριαδικό µας Θεό; Πόσο λάθος ἔχουν νὰ πιστεύουν ὅτι ἐπειδὴ λατρεύεται ἕνας Θεὸς ταυτίζεται µὲ τὴν δική µας Ἁγία Τριάδα:.. Μά, καὶ στὴ µασωνία πιστεύουν ἕνα θεό, τὸν ΜΑΤΣ καὶ κατὰ τὴν δική τους ὁµολογία ἐννοοῦν τὸν Ἑωσφόρο, µήπως καὶ αὐτὸς εἶναι καὶ ταυτίζεται µὲ τὸν ἀληθινὸ Θεό; Γ´. Γιὰ τὴν ἑνότητα µετὰ τῶν εἰδωλολατρικῶν θρησκειῶν. Αὐτὸ εἶναι γιὰ νὰ ᾽ναι τὸ µεγαλύτερο καὶ τραγικώτατο λάθος!... Ἀπορῶ καὶ ἐξίσταµαι γιὰ τὸ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ πιστεύουν σὲ µία τέτοια ἕνωση!... Μά, δὲν διάβασαν καθόλου τὴν Παλαιὰ ∆ιαθήκη; Πῶς ἐξηγοῦν τὸ γεγονὸς ποὺ ὅταν οἱ Ἑβραῖοι παρεξέκλιναν τῆς λατρείας του καὶ στρέφονταν πρὸς τοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεοὺς τῶν γειτονικῶν λαῶν, τοὺς τιµωροῦσε ὁ ἀληθινὸς Θεὸς µὲ καταστροφές, λεηλασίες καὶ αἰχµαλωσίες µέχρι τῆς µετανοίας των; Γιὰ ποιοὺς µιλάει ὁ Ἡσαΐας (µβ´7) ὅτι κάθονται στὸ σκοτάδι καὶ σκιὰ θανάτου (Ματθ. δ´ 16) καὶ εἶδε φῶς µέγα; Γιὰ ποιὸ φῶς καὶ ποιὸ σκοτάδι ἐννοεῖ ὁ προφήτης; Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς δὲν εἶπε (Ἰωάν. η´ 12): «ἐγώ εἰµὶ τὸ φῶς τοῦ κόσµου» καὶ στοὺς µαθητάς του (Ματθ. ε´14): Ὑµεῖς ἐστὲ τὸ φῶς τοῦ κόσµου» καὶ (Ματθ. ε´13): «τὸ ἅλας τῆς γῆς»; Ὁ ἴδιος µὲ τὴν Μεταµόρφωσή του (Μάρκ. θ´ 2-13, Λουκ. θ´28-36) δὲν ἔλαµψε ὁλόκληρος καὶ τὰ ἱµάτια αὐτοῦ; Ἄρα ὅσοι βρίσκονται µακριά τοῦ Χριστοῦ, τῶν µαθητῶν του καὶ τοῦ Εὐαγγελίου του βρίσκονται στὸ πνευµατικὸ σκοτάδι τῆς ἀγνοίας περὶ τῆς ἀληθείας. Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος δὲν γράφει (Β´ Κορ. στ´14-16): «Τὶς γὰρ µετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνοµίᾳ; τὶς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; τὶς δὲ συµφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; ἢ τὶς µερὶς πιστῷ µετὰ ἀπίστου, τὶς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ µετὰ ΕΙ∆ΩΛΩΝ;..». Καὶ (Α´ Κορ. στ´9): Ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονοµήσουσι, µὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι, οὔτε ΕΙ∆ΩΛΟΛΑΤΡΑΙ, οὔτε...». Ἀλλὰ καὶ (Α´ Κορ. ι´20-21) γράφει: «Ἀλλ᾽ ἃ θύει τὰ ἔθνη (εἰδωλολάτρες), δαιµονίοις θύει, καὶ οὐ Θεῷ. Οὐ θέλω ὑµᾶς κοινωνοὺς τῶν δαιµονίων γίνεσθαι. 21. Οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιµονίων· οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου µετέχειν καὶ τραπέζης δαιµονίων». Ἀλλὰ καί ἡ Ἀποκάλυψη (κα´ 8) γράφει: «Τοῖς δὲ δειλοῖς καί ἀπίστοις καὶ ΕΙ∆ΩΛΟΛΑΤΡΑΙΣ καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι τὸ µέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίµνῃ τῇ καιοµένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ ὃ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος» καὶ (κβ´ 15): «Ἔξω οἱ κύνες... καὶ φονεῖς καὶ ΕΙ- ∆ΩΛΟΛΑΤΡΑΙ καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν τὸ ψεῦδος». Καὶ ὁ ∆αβὶδ διὰ µέσου τῶν αἰώνων βοᾶ (Ψαλµ. 95,5): «Οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιµόνια». Κατόπιν ὅλων αὐτῶν πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἑνωθοῦµε µὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς πολυθεϊστὲς εἰδωλολάτρες, σατανιστὲς καὶ ἑωσφοριστές; Ὁ Χριστὸς δὲν ἔδωσε τὴν ἐντολὴ στοὺς µαθητάς του νὰ κηρύξουν τὸ Εὐαγγέλιον (Λουκ. κδ´ 47) σὲ ὅλα τὰ ἔθνη τῆς γῆς, νὰ µετανοήσουν (ἀπὸ τί;) ἀπὸ τὶς κακές τους πράξεις, ἢ ἀπὸ τὴν πίστη τους στοὺς ψεύτικους θεοὺς καὶ νὰ βαπτιστοῦν στὸ ὄνοµα τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ νὰ γίνουν (Ματθ. κη´ 19, Πράξ. β´ 38) χριστιανοί; Μήπως τοὺς ἔστειλε νὰ συνδιαλαγοῦν καὶ νὰ τὰ βροῦν µεταξύ τους µὲ ἀγάπη, ἀβρότητες, καταλλαγή, ἀµοιβαιότητες, ὑποχωρήσεις κτλ., κτλ. καὶ νὰ µὴ χρειαστεῖ νὰ φτάσουν στὰ φρικτὰ βασανιστήρια καὶ τὸν τραγικὸ θάνατο; Ποῦ εἶναι ἡ ὀρθότητα τῶν σχεδίων τους; Μήπως δουλεύουν γιὰ ξένα ἀφεντικὰ παρὰ γιὰ τὸν Χριστό; Μήπως θὰ πρέπει νὰ ξαναγραφοῦν τὰ ἱερά µας κείµενα κατὰ τὸ κοσµικὸ πνεῦµα τῆς ἐποχῆς καὶ νὰ χαϊδεύοµε, κατὰ τὸ κοινῶς λεγόµενο, τὰ αὐτιά τους; Στῶµεν καλῶς, στῶµεν µετὰ φόβου, γιατί οἱ ἐποχὲς µας εἶναι πονηρές. Πᾶρτε θέσεις καὶ σταθεῖτε στὸ ὕψος τῆς ἀποστολῆς σας.
Παρὰ τὴν ἐξάπλωση σὲ ἀνατολὴ καὶ δύση καὶ τοῦ Οἰκουµενισµοῦ καὶ τῆς µασωνίας, ἀποτρέψανε τὸν ἄνευ λόγου καὶ αἰτίας πόλεµο ἐναντίον τῆς Σερβίας, ἢ τὴν ἀνελέητη σφαγὴ τῶν Χριστιανῶν τῆς Συρίας ὑπό τῶν Τζιχαντιστῶν, ποὺ εἶναι κατὰ κύριον λόγον θρησκευτικὸς πόλεµος; Ἀποτρέψανε τὸν Παλαιστινιακὸ πόλεµο στὴ λωρίδα τῆς Γάζας µὲ τοὺς Ἰσραηλινούς ἢ τὸν ἐµφύλιο στὴν Οὐκρανία; Ὅσο γιὰ τὴν παγκοσµιοποίηση ποὺ ὀνειρεύονται οἱ ἰσχυροί τῆς γῆς, ἐµεῖς οἱ Ἕλληνες τὴν ζοῦµε καθηµερινὰ µὲ τὸ νὰ βρισκόµαστε στὴν Ἑνωµένη Εὐρώπη τῶν πλουσίων τοῦ Βορρᾶ καὶ τῶν πτωχῶν τοῦ Νότου. Ποῦ νὰ εἶναι καὶ ὅλοι οἱ τριτοκοσµικοὶ λαοὶ τῆς γῆς.. Ἀλλὰ τὸ θέµα αὐτὸ εἶναι τεράστιο καὶ περισσότερο ἐµᾶς µᾶς ἐνδιαφέρει ἡ ὀρθότητα τῶν σχεδίων τῶν Οἰκουµενιστῶν. Α´. Γιὰ τὴν ἑνότητα ὅλων τῶν Χριστιανικῶν αἱρέσεων δὲν ἔχοµε καµία ἀντίρρηση, ἀλλὰ ἡ διαφορὰ µας ἔγκειται στὸ ὅτι οἱ µὲν Οἰκουµενισταὶ θέλουν τὴν ὡς εἰκῇ καὶ ὡς ἔτυχε ἕνωση, γιὰ λόγους πολιτικῆς διπλωµατικῆς σκοπιµότητας, ἐνῷ οἱ Ὀρθόδοξοι, διατηρώντας διὰ µέσου τῶν αἰώνων ἀλώβητη ὅλη τὴν ἀλήθεια τῆς Χριστιανικῆς διδασκαλίας, ὑποστηρίζουµε τήν θέση µας νὰ γίνη ἡ ἕνωση ὡς ἐπιστροφὴ τῶν αἱρετικῶν στὴν Ὀρθοδοξία, ποὺ εἶναι ἡ «Μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ ἐκκλησία». Β´. Γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν µονοθεϊστικῶν θρησκειῶν Ἰουδαϊσµοῦ, Χριστιανισµοῦ, µουσουλµανισµοῦ µὲ τὴν πίστη ὅτι πιστεύοµε ὅλοι στὸν ἴδιο Θεό, µᾶς βρίσκει ἐντελῶς ἀντίθετους γιατί ὁ ἀληθινὸς Θεὸς δὲν εἶναι µονοπρόσωπος, ὅπως τῶν Ἰουδαίων καὶ τῶν µουσουλµάνων, ἀλλὰ τριπρόσωπος µὲ τὶς τρεῖς ὑποστάσεις τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος, ὅπως ἀπεκάλυψε, ὁµολόγησε καὶ παρουσίασε ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς κατὰ τὴν Βάπτιση καὶ τὴν Μεταµόρφωση τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης (Α´ Ἰωάν. ε´ 7) ἀναφέρει ἐπιγραµµατικὰ γιὰ τὴν Ἁγία Τριάδα ὅτι: «Τρεῖς εἰσὶν οἱ µαρτυροῦντες ἐν τῷ οὐρανῷ, ὁ Πατήρ, ὁ Λόγος καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦµα καὶ οὗτοι οἱ τρεῖς εἷς ἐστί». Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἀπαιτεῖ (Ματθ. κη´ 19) ἡ βάπτιση νὰ γίνεται «στὸ ὄνοµα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος». Καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Β´ Κορ. ἴγ´ 13) γράφει: «Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ (πατρὸς) καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος µετὰ πάντων ὑµῶν. Ἀµήν». Γ´. Ὡς πρὸς τὴν Ἰουδαϊκὴ Θρησκεία. Πράγµατι οἱ Ἑβραῖοι πίστευαν στὸν µόνον ὑπάρχοντα ἀληθινὸ Θεό. Ἦταν ἡ µοναδικὴ µονοθεϊστικὴ θρησκεία στὸν κόσµο, ποὺ ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἔδωσε τὶς δέκα βασικὲς ἐντολές του καὶ πλῆθος ἄλλων διατάξεων καὶ λεπτοµερειῶν καὶ ἀνεγνώρισε τοὺς Ἑβραίους ὡς τὸν περιούσιο λαό του. Τοὺς ἔστελνε καθοδηγητές, τοὺς Κριτές καὶ τοὺς προφῆτες. Πλὴν ὅµως διέστρεφαν τὰ νοήµατα τῶν προφητειῶν καὶ παρεξέκλιναν τὸν ἐντολῶν του. Τοὺς προφῆτες ποὺ τοὺς προφήτευαν τὰ δυσάρεστα τούς σκότωναν, ὅπως τὸν προφήτη Ἡσαΐα, ποὺ τὸν πριόνισαν µὲ ξύλινο πριόνι καὶ τὸν προφήτη Ἠλία τὸν κυνηγοῦσαν στὰ βουνά:... Τὰ κατορθώµατά τους αὐτὰ τὰ καθρεπτίζει ὁ Χριστὸς στὴν παραβολὴ τοῦ ἀµπελώνα καὶ τῶν κακῶν γεωργῶν (Ματθ. κα´ 33-46) καὶ τὸ κατάντηµά τους τὸ ἀποτυπώνει µὲ τὰ περίφηµα (Ματθ. κγ´1-39): «Οὐαὶ ὑµῖν γραµµατεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί...» µὲ ἀποτέλεσµα νὰ τοὺς ἀνακοινώσει στὴν παραβολὴ (Ματθ. κα´43): «ἀρθήσεται ἀφ᾽ ὑµῶν ἡ Βασιλεία....» καὶ (Ματθ. κγ´ 39): «Ἰδοὺ ὑµῖν ὁ οἶκος ὑµῶν ἀφίεται ἔρηµος». Τοῦτο τοὺς εἶχαν προειδοποιήσει καὶ οἱ προφῆτες µιλώντας καὶ κάνον - τας λόγο γιὰ ΚΑΙΝΗ ∆ΙΑΘΗΚΗ, ὅπως ὁ Ἰερεµίας λη´ 31: «Ἰδοὺ ἡµέραι ἔρχονται, φησὶν ὁ Κύριος, καὶ διηθήσοµαι τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ καὶ τῷ οἴκῳ Ἰούδα ∆ΙΑΘΗΚΗΝ ΚΑΙΝΗΝ. 32. Οὐ κατὰ τὴν διαθήκην, ἥν διεθέµην τοῖς πατράσιν αὐτῶν... ὅτι αὐτοὶ οὐκ ΕΝΕΜΕΙΝΑΝ ἐν τῇ ∆ιαθήκῃ µου καὶ ἐγὼ ἠµέλησα αὐτούς, φησὶν ὁ Κύριος...». Καὶ ὁ Ἰεζεκιὴλ στ´ 68: «Καὶ ἀναστήσω ἐγὼ τὴν ∆ΙΑΘΗΚΗΝ µου µετά σοῦ καὶ ἐπιγνώσει ὅτι ἐγὼ ὁ Κύριος». Καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει στὴν πρός Γαλάτας (δ´ 22-30) γιὰ τὶς δύο ∆ιαθῆκες καὶ στὴν πρὸς Ἑβραίους (η´13) τοὺς ἀναφέρει: «Ἐν τῷ λέγειν Καινὴν πεπαλαίωκε τὴν πρώτην· τὸ δὲ παλαιούµενον καὶ γηράσκον ἐγγὺς ἀφανισµοῦ». Παρ᾽ ὅλα αὐτὰ τὴν σωτηρία τῶν Ἰουδαίων δὲν τὴν ἀπέκλεισε ὁ Χριστός. Γι᾽ αὐτὸ ἔστειλε καὶ τοὺς δώδεκα µαθητάς του (Μάρκ. στ´ 7-13, 30 - 34, Λουκ. θ´ 1 - 6) καὶ τοὺς ἑβδοµήκοντα (Λουκ. κδ´ 47): «Κηρυχθῆναι (τὸ Εὐαγγέλιον) ἐπὶ τῷ ὀνόµατι αὐτοῦ ΜΕΤΑΝΟΙΑΝ ΚΑΙ ΑΦΕΣΙΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ εἰς πάντα τὰ ἔθνη ἀρξάµενον ἀπὸ Ἱερουσαλὴµ» καὶ (Μάρκ. ιστ´ 15-16): «...πορευθέντες εἰς τὸν κόσµον ἅπαντα κηρύξατε τὸ Εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει. 16. Ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθείς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται». Καὶ πράγµατι ἡ πρώτη Ἐκκλησία ἔγινε στὰ Ἱεροσόλυµα µὲ τρεῖς χιλιάδες κόσµο µετὰ τὸ κήρυγµα τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου (Πράξ. β´ 41) κατὰ τὴν Πεντηκοστή, γενέθλιον ἡµέρα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. 2. Ὡς πρὸς τὴν Ἰσλαµικὴ θρησκεία, ὁ ἴδιος ὁ Μωάµεθ στὸ Κοράνιό του ὁµολογεῖ ὅτι ὁ Θεὸς τοῦ Ἀλλὰχ εἶχε καὶ τρεῖς κόρες τὴν Ἀλλάτ, Ἂλ-οὐζὰ καὶ τὴν Μανάτ, δήλ. ἦταν µία πολυθεϊστικὴ εἰδωλολατρικὴ θρησκεία τῶν Ἀραβικῶν φυλῶν καὶ καταργουµένων τῶν τριῶν θυγατέρων τοῦ Ἀλλὰχ τὴν µετέβαλε αὐτοµάτως ἀπὸ πολυθεϊστικὴ θρησκεία σὲ µονοθεϊστική. Πῶς ὅµως ἀπὸ ψεύτικος Θεὸς µεταλλάχθηκε σὲ ἀληθινὸ Θεό; Γιὰ τὸν Χριστὸ λέµε ὅτι εἶναι «Θεὸς ἀληθινὸς ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ», γιὰ τὸν Ἀλλὰχ θὰ ποῦµε· «Θεὸς ἀληθινὸς ἀπὸ Θεὸ ψεύτικο»; Καὶ πῶς µπορεῖ νὰ ταυτίζεται µὲ τὸν ἀληθινό, πρα - γµατικὸ Τριαδικό µας Θεό; Πόσο λάθος ἔχουν νὰ πιστεύουν ὅτι ἐπειδὴ λατρεύεται ἕνας Θεὸς ταυτίζεται µὲ τὴν δική µας Ἁγία Τριάδα:.. Μά, καὶ στὴ µασωνία πιστεύουν ἕνα θεό, τὸν ΜΑΤΣ καὶ κατὰ τὴν δική τους ὁµολογία ἐννοοῦν τὸν Ἑωσφόρο, µήπως καὶ αὐτὸς εἶναι καὶ ταυτίζεται µὲ τὸν ἀληθινὸ Θεό; Γ´. Γιὰ τὴν ἑνότητα µετὰ τῶν εἰδωλολατρικῶν θρησκειῶν. Αὐτὸ εἶναι γιὰ νὰ ᾽ναι τὸ µεγαλύτερο καὶ τραγικώτατο λάθος!... Ἀπορῶ καὶ ἐξίσταµαι γιὰ τὸ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ πιστεύουν σὲ µία τέτοια ἕνωση!... Μά, δὲν διάβασαν καθόλου τὴν Παλαιὰ ∆ιαθήκη; Πῶς ἐξηγοῦν τὸ γεγονὸς ποὺ ὅταν οἱ Ἑβραῖοι παρεξέκλιναν τῆς λατρείας του καὶ στρέφονταν πρὸς τοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεοὺς τῶν γειτονικῶν λαῶν, τοὺς τιµωροῦσε ὁ ἀληθινὸς Θεὸς µὲ καταστροφές, λεηλασίες καὶ αἰχµαλωσίες µέχρι τῆς µετανοίας των; Γιὰ ποιοὺς µιλάει ὁ Ἡσαΐας (µβ´7) ὅτι κάθονται στὸ σκοτάδι καὶ σκιὰ θανάτου (Ματθ. δ´ 16) καὶ εἶδε φῶς µέγα; Γιὰ ποιὸ φῶς καὶ ποιὸ σκοτάδι ἐννοεῖ ὁ προφήτης; Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς δὲν εἶπε (Ἰωάν. η´ 12): «ἐγώ εἰµὶ τὸ φῶς τοῦ κόσµου» καὶ στοὺς µαθητάς του (Ματθ. ε´14): Ὑµεῖς ἐστὲ τὸ φῶς τοῦ κόσµου» καὶ (Ματθ. ε´13): «τὸ ἅλας τῆς γῆς»; Ὁ ἴδιος µὲ τὴν Μεταµόρφωσή του (Μάρκ. θ´ 2-13, Λουκ. θ´28-36) δὲν ἔλαµψε ὁλόκληρος καὶ τὰ ἱµάτια αὐτοῦ; Ἄρα ὅσοι βρίσκονται µακριά τοῦ Χριστοῦ, τῶν µαθητῶν του καὶ τοῦ Εὐαγγελίου του βρίσκονται στὸ πνευµατικὸ σκοτάδι τῆς ἀγνοίας περὶ τῆς ἀληθείας. Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος δὲν γράφει (Β´ Κορ. στ´14-16): «Τὶς γὰρ µετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνοµίᾳ; τὶς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; τὶς δὲ συµφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; ἢ τὶς µερὶς πιστῷ µετὰ ἀπίστου, τὶς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ µετὰ ΕΙ∆ΩΛΩΝ;..». Καὶ (Α´ Κορ. στ´9): Ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονοµήσουσι, µὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι, οὔτε ΕΙ∆ΩΛΟΛΑΤΡΑΙ, οὔτε...». Ἀλλὰ καὶ (Α´ Κορ. ι´20-21) γράφει: «Ἀλλ᾽ ἃ θύει τὰ ἔθνη (εἰδωλολάτρες), δαιµονίοις θύει, καὶ οὐ Θεῷ. Οὐ θέλω ὑµᾶς κοινωνοὺς τῶν δαιµονίων γίνεσθαι. 21. Οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιµονίων· οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου µετέχειν καὶ τραπέζης δαιµονίων». Ἀλλὰ καί ἡ Ἀποκάλυψη (κα´ 8) γράφει: «Τοῖς δὲ δειλοῖς καί ἀπίστοις καὶ ΕΙ∆ΩΛΟΛΑΤΡΑΙΣ καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι τὸ µέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίµνῃ τῇ καιοµένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ ὃ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος» καὶ (κβ´ 15): «Ἔξω οἱ κύνες... καὶ φονεῖς καὶ ΕΙ- ∆ΩΛΟΛΑΤΡΑΙ καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν τὸ ψεῦδος». Καὶ ὁ ∆αβὶδ διὰ µέσου τῶν αἰώνων βοᾶ (Ψαλµ. 95,5): «Οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιµόνια». Κατόπιν ὅλων αὐτῶν πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἑνωθοῦµε µὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς πολυθεϊστὲς εἰδωλολάτρες, σατανιστὲς καὶ ἑωσφοριστές; Ὁ Χριστὸς δὲν ἔδωσε τὴν ἐντολὴ στοὺς µαθητάς του νὰ κηρύξουν τὸ Εὐαγγέλιον (Λουκ. κδ´ 47) σὲ ὅλα τὰ ἔθνη τῆς γῆς, νὰ µετανοήσουν (ἀπὸ τί;) ἀπὸ τὶς κακές τους πράξεις, ἢ ἀπὸ τὴν πίστη τους στοὺς ψεύτικους θεοὺς καὶ νὰ βαπτιστοῦν στὸ ὄνοµα τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ νὰ γίνουν (Ματθ. κη´ 19, Πράξ. β´ 38) χριστιανοί; Μήπως τοὺς ἔστειλε νὰ συνδιαλαγοῦν καὶ νὰ τὰ βροῦν µεταξύ τους µὲ ἀγάπη, ἀβρότητες, καταλλαγή, ἀµοιβαιότητες, ὑποχωρήσεις κτλ., κτλ. καὶ νὰ µὴ χρειαστεῖ νὰ φτάσουν στὰ φρικτὰ βασανιστήρια καὶ τὸν τραγικὸ θάνατο; Ποῦ εἶναι ἡ ὀρθότητα τῶν σχεδίων τους; Μήπως δουλεύουν γιὰ ξένα ἀφεντικὰ παρὰ γιὰ τὸν Χριστό; Μήπως θὰ πρέπει νὰ ξαναγραφοῦν τὰ ἱερά µας κείµενα κατὰ τὸ κοσµικὸ πνεῦµα τῆς ἐποχῆς καὶ νὰ χαϊδεύοµε, κατὰ τὸ κοινῶς λεγόµενο, τὰ αὐτιά τους; Στῶµεν καλῶς, στῶµεν µετὰ φόβου, γιατί οἱ ἐποχὲς µας εἶναι πονηρές. Πᾶρτε θέσεις καὶ σταθεῖτε στὸ ὕψος τῆς ἀποστολῆς σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου