ΟΨΙΜΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Υπάρχει ἀκόμα σε μερικούς Μητροπολίτες ἡ νοοτροπία νά ἐκθειάζουν κοσμικούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι προόδευσαν σέ πολλούς τομεῖς και προς το τέλος τῆς ζωῆς τους ἔκαναν στροφή προς την Ἐκκλησία και ζήτησαν να γίνουν και κληρικοί. Τους προβάλλουν στο λαό ὡς ἀξιομίμητους και τους  ἐπιτρέπουν να συνεχίζουν την κοσμική τους ζωή, χωρίς να ἀνησυχοῦν ἰδιαίτερα, ἐάν τά πρόσωπα αὐτά σκανδαλίζουν και μειώνουν το κύρος  τῆς Ἐκκλησίας. Πρόσφατο παράδειγμα κάποιος ἄσχετος με την πίστη στο Χριστό καθηγητής Πανεπιστημίου, ὁ ὁποῖος μετά τη συνταξιοδότησή του, ἔκανε ἐπιλογή την ἱερωσύνη και θέλει τώρα να μᾶς πείσει ὅλους ὅτι ἡ δική του Λειτουργική Ἀναγέννηση θα σώσει τους νέους και θα πετύχει αὐτό, πού ὅλοι οἱ ἱερεῖς τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας δεν ἔχουν πετύχει τόσους αἰῶνες. Ἔτσι ὁ νέος αὐτός κληρικός, στα 75 του χρόνια, ἀνέλαβε καθήκοντα ἔμπειρου καθοδηγητῆ, παρόλο πού τον δυσκολεύει το ράσο και οἱ ἐμπειρίες του οἱ πνευματικές εἶναι ἐλάχιστες. Θα μποροῦσα ὅμως να ἐπαινέσω τον κληρικό και να τοῦ φιλήσω το χέρι, ἐάν εἶχε ταπείνωση και με συναίσθηση ἀκολουθοῦσε πιστά την ὀρθόδοξη παράδοση και θεωροῦσε το ράσο ἰσόβιο ἔνδυμά του.

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΟΨΙΜΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυ...":

και που είσαι ακόμη... ένας μοναχός στο  Άγιο Όρος  χρόνια τυφλός έδωσε ο Θεός με κάποιο τρόπο να ξαναβλέπει και όταν άρχισε να βλέπει παρακαλούσε τον Θεό να το ξαναχάσει για τη σωτηρία της ψυχής του.. 

Ὅμως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Και εἶναι ἀπορίας ἄξιο, πού ὁ Μητροπολίτης, πού τον χειροτόνησε τον ὑποστηρίζει θερμά, σεβόμενος τους πανεπιστημιακούς του τίτλους και τις πρό Χριστοῦ κοσμικές του ἐπιδόσεις! Ἀλίμονο, ἐάν μᾶς συγκινοῦν παρόμοιες περιπτώσεις και θεωροῦμε τις ὄψιμες ἐπιλογές ἀδιάφορων μέχρι χθές ἀνθρώπων σπουδαῖες και ἀξιομίμητες. Και ἄν γι᾽ αὐτούς τους προχωρημένους στην ἡλικία – πού διανύουν συνήθως την ὄγδοη δεκαετία τῆς ζωῆς τους–περισσεύουν τά ἐγκώμια, τότε πόσο πρέπει να ἐπαινοῦμε ἐκείνους, πού χειροτονήθηκαν στήν Τρίτη δεκαετία τῆς ζωῆς τους; Ἀλλά και ἐκείνους τους ἔχουν στό περιθώριο οἱ Μητροπολίτες μας – ὄχι βέβαια ὅλοι – και ποτέ δεν θέλουν να τους ἀκούσουν και να συμμετάσχουν στη λύση τῶν προβλημάτων τους εἴτε ποιμαντικά εἶναι αὐτά εἴτε προσωπικά. Ἡ πρόκληση αὐτή ἔχει την ἐξήγησή της. Οἱ Μητροπολίτες θεωροῦν ὅτι εἶναι κάτι πολύ σπουδαῖο να γνωρίζουν οἱ ἴδιοι κατά κόσμον σοφούς, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἀγνοοῦν το πνευματικό ἀλφάβητο τῆς Ὀρθοδοξίας. Διακατέχονται ἀπό κάποια ἀνεξήγητη μειονεξία, ἐνῶ ἡ ἱερωσύνη εἶναι το ὕψιστο ἀγαθό για ὅλους γενικά τούς ἀνθρώπους και ὅσοι το ἀποκτοῦν πρέπει να ἀπαρνοῦνται τον πρότερο κοσμικό τους βίο. Αὐτούς τους κληρικούς δεν πρέπει νά τους τιμοῦμε, γιατί ἐπέλεξαν την ἱερωσύνη, γιατί ἔκαναν συγκατάβαση και δέχτηκαν να γίνουν λειτουργοί τοῦ Ὑψίστου! Ἁπλῶς τους βοηθοῦμε για να ἀκολουθήσουν τον δρόμο τῆς σωτηρίας, χαλιναγωγώντας τις κοσμικές τους φιλοδοξίες και ὑποδεικνύοντάς τους τον κατά Θεόν τρόπον ζωῆς.