Θυμήσου αδελφέ μου, εκείνο όπερ είπεν ο έπαρχος εις τον Άγιον Θεόδωρον τον Γραπτόν· «Μίαν μόνην φοράν συγκοινωνήσατε με ημάς (τους Εικονομάχους) και κατόπιν πορεύεσθε όπου θέλετε». Ο δε Άγιος Θεόδωρος απεκρίθη· «Ω έπαρχε, τούτο είναι το ίδιον, ως να έλεγέ τις εις άλλον: άφησε να κόψω την κεφαλήν σου μίαν μόνον φοράν, και κατόπιν ύπαγε όπου αγαπάς».
Nα μη μιανθούμε από την κοινωνία μας με τον Παπισμό και Οικουμενισμό, με τους φιλοπαπικούς και οικουμενιστάς Ορθοδόξους.
H οργή του Θεού έχει καταλάβει την Εκκλησία εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο Παπισμός και ο Οικουμενισμός θριαμβεύουν. Τότε ο Μ. Αθανάσιος και οι άλλοι Πατέρες κατενόησαν τον κίνδυνο, που περιέγραφε το όραμα του Μ. Αντωνίου. Τώρα βλέπουμε να μολύνονται οι ναοί και τα θυσιαστήρια απο συμπροσευχές και συλλείτουργα με τους «αλόγους» αιρετικούς και ενισχύουμε την μόλυνση και την επαινούμε, συλλακτίζοντες κι εμείς μέσα εις τα Άγια των Αγίων. Αν παρακολουθήσει κανείς οικουμενίστικα συλλείτουργα και συμπροσευχές, σαν αυτό που έγινε στην Καμπέρα, στην Ζ' Γενική Συνέλευση του Παγκόσμιου Συμβουλίου των δήθεν Εκκλησιών, και σαν αυτά που γίνονται συχνά με τη συμμετοχή ιερέων ομοφυλοφίλων που τολμούν και κρατούν το Άγιο Δισκοπότηρο και γυναικών επισκόπων και ιερειών, η εικόνα υπερβαίνει και το όραμα του Μ. Αντωνίου. Μόνη ελπίδα για να επανεύρει η Εκκλησία την ομορφιά της είναι η σύσταση και συμβουλή του Μ. Αντωνίου: «Μόνον μη μιάνετε εαυτούς μετά των Αρειανών». Μόνο να μη μιανθούμε από την κοινωνία μας με τον Παπισμό και Οικουμενισμό, με τους φιλοπαπικούς και οικουμενιστάς Ορθοδόξους. Επειδή μέχρι τώρα δεν το επράξαμε δυναμικά και αποφασιστικά, γι' αυτό παρατείνει ο Θεός επί έτη την οργή του, την αιχμαλωσία των Ορθοδόξων στην παναίρεση του Οικουμενισμού. Μέχρι πότε επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί θα επιτρέπουμε τα άλογα κτήνη, τους αιρετικούς, να λακτίζουν και να μιαίνουν τα Ιερά και τα Άγια της Ορθοδοξίας; Όσο απρακτούμε και βρίσκουμε διάφορες προφάσεις πνευματικοφανείς, το βδέλυγμα της ερημώσεως θα ίσταται εν τόπω αγίω.
Ἀπόλυτος ἐμπιστοσύνη ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑ Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη Θεολόγου
Πόσα βάρη κουβαλᾶνε οἱ ἄνθρωποι στοὺς ὤμους τους καὶ στὶς καρδιές τους! Πόσα προβλήματα τῆς καθημερινῆς ζωῆς! Πόσα συναισθήματα ὑπαρξιακῆς ἀγωνίας! Πόσες ἀνησυχίες ποὺ ἐπιτείνουν τὴν ἀσφυξία τοῦ ἄγχους! Πόσα βασανιστικὰ ἐρωτήματα ποὺ κρατᾶνε μετέωρη τὴν ψυχή! Πόσες καταιγίδες ξεσπᾶνε σὲ κάθε βῆμα τῆς ἀνθώπινης πορείας! Καὶ πόσα τὰ δάκρυα τοῦ πόνου!... Προβλήματα ποὺ καῖνε. Προβλήματα -μαχαίρια. Προβλήματα συγκλονιστικά. Προβλήματα, ποὺ κάποτε μοιάζουν μὲ στιγμὲς μαρτυρίου. Προβλήματα βασανιστικά. Ἀλλ᾽ ἐκεῖνο ποὺ ἐνδιαφέρει περισσότερο, δὲν εἶναι τὸ πλῆθος καὶ ἡ σφοδρότητα τῶν προβλημάτων ἀλλ᾽ἡ διέξοδος καὶ ἡ ὑπέρβαση τῶν προβλημάτων. Ἡ ἐπάνοδος καὶ ἡ ἐπανάκτηση τῆς ἐσωτερικῆς εἰρήνης. Δὲν ὑπάρχουν, βέβαια, μαγικὲς λύσεις. Ὁ διάβολος μᾶλλον δημιουργεῖ καὶ περιπλέκει τὰ πράγματα. Μονάχα ὁ Θεὸς ὁ παντοδύναμος κυβερνᾶ καὶ προνοεῖ γιὰ τὸ σύμπαν καὶ μάλιστα γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἐκεῖνος καὶ τὸν βεβαιώνει ὅτι δὲν πρόκειται νὰ τὸν ἐγκαταλείψει ποτέ. «Οὐ μή σε ἀνῶ, οὐδ᾽οὐ μή σε ἐγκαταλίπω» (Ἑβρ. ιγ´5). Πιστεύουμε στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, «τὴν τοῦδε τοῦ παντὸς συνεκτικήν τε καὶ συνδετικήν», λέγει τῆς θεολογίας ὁ μύστης Γρηγόριος. Αὐτή, δηλαδή, ποὺ συγκρατεῖ καὶ συνδέει τὰ πάντα. «Οὕτω σοφῶς τὸ πᾶν διεξάγων καὶ κυβερνῶν». Ὅλα μὲ σοφία τὰ διευθύνει καὶ τὰ κυβερνᾶ. «Πολλάκις καὶ ἐν τοῖς μικροτάτοις ἡ σοφία τοῦ δημιουργοῦ τὰ διαφαίνεται», λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος. «Οὐδὲν ἄτακτον, οὐδὲ ἀόριστον, οὐδὲν οἰκῆ γενόμενον, οὐδὲ ὡς ἔτυχε φερόμενον ἐν τοῖς οὖσιν». Καμμιὰ ἀταξία δὲν παρατηρεῖται στὴν ὅλη δημιουργία. Τίποτε τὸ τυχαῖο καὶ χωρὶς τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ δὲν ἔγινε, οὔτε ὑπάρχει. «Προνείᾳ Θεοῦ τὰ πάντα διοικεῖται», θὰ συμπληρώσει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. «Πάντα δικαίως καὶ φιλανθρώπως ὁ Θεὸς καὶ συμφερόντως ποιεῖ». Ὅλα τὰ ἐπιτρέπει ὁ δίκαιος καὶ πανάγαθος Κύριος γιὰ τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς μας. «Πολλὴ γὰρ ἡ τοῦ Θεοῦ σοφία καὶ ἐξ ἀμηχάνων εὑρίσκει πόρους». Εἶναι μεγάλη ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ, καὶ βρίσκει διέξοδο καὶ ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχουν ἀδιέξοδα. Γι᾽αὐτό, προσθέτει ὁ μέγας τῆς οἰκουμένης διδάσκαλος: «μὴ ἀμφίβαλλε περὶ τῆς τοῦ Θεοῦ προνοίας, ἀλλὰ θαύμαζε αὐτοῦ τὴν κηδεμονίαν». Δὲν ὑπάρχει κανένας ποὺ δὲν ἀπολαμβάνει τὴν πρόνοια καὶ τὴ φροντίδα τοῦ Θεοῦ. Ὑπέροχα καὶ ἀθάνατα εἶναι τὰ λόγια τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στὴν ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλία Του, γιὰ τὴν ἀγαθὴ πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου εἶναι πάντοτε ἐπίκαιροι καὶ παραμυθητικοί, πολὺ περισσότερο, ὅταν οἱ πειρασμικὲς συνθῆκες τῆς ζωῆς περιορίζουν τὴν αἰσιοδοξία καὶ σβήνουν τὸ χαμόγελο τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς χαρᾶς ἀπ᾽ τὰ χείλη τῶν ἀνθρώπων. Τὰ μαῦρα σύννεφα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης καὶ τῶν πικρῶν συναισθημάτων τοῦ πόνου καὶ τῆς κατάθλιψης, βαριοσκεπάζουν τὶς ψυχὲς τῶν συνελλήνων. Σὲ τέτοιες περιπτώσεις, ἡ αὐτοκτονία εἶναι ἡ κατάληξη τῶν μικρόψυχων καὶ τῶν ὀλιγόπιστων. Μονάχα ὅσοι πιστεύουν στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατέρα, βρίσκουν ἀσφάλεια καὶ παραμένουν αἰσιόδοξοι στὴ ζωή τους. Ἡ πίστη στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ ἀσφαλέστερο σωσίβιο σωτηρίας ψυχῆς καὶ σώματος. Πόσο αἰσιόδοξα ἀκούγονται οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου: «Μὴ μεριμνᾶτε καὶ φροντίζετε μὲ ἀγωνία καὶ ἀνησυχία γιὰ τὸ τὶ θὰ φᾶτε, τὶ θὰ πιεῖτε καὶ τὶ θὰ ντυθεῖτε.Ὁ Θεὸς ποὺ σᾶς χάρισε τὴν ἀθάνατη ψυχή, δὲ θὰ σᾶς δώσει κι αὐτὰ ποὺ χρειάζεται τὸ σῶμα; Μιὰ ματιὰ στὰ πουλιὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ στὰ ἐφήμερα λουλούδια τοῦ ἀγροῦ, θὰ σᾶς πείσει ὅτι ὑπάρχει κάποιος ποὺ φροντίζει. Ἄν λοιπὸν ὁ Θεὸς τρέφει τὰ πουλιὰ καὶ ντύνει τόσο ὄμορφα τὰ λουλούδια, “οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι”; Γνωρίζει ὁ Θεὸς ὅλα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα σᾶς χρειάζονται. Συμπέρασμα: “Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ πάντα ταῦτα προστεθήσεται ὑμῖν”» (Ματθ. στ´ 25-34). Ὅλες οἱ ἐκλεκτὲς ψυχές ἔχουν ἰδεῖ ἀμέτρητα θαύματα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς πρόνοιας τοῦ Θεοῦ. Ὅσοι στηρίχτηκαν μὲ πίστη στοῦ Θεοῦ τὴ βοήθεια, ὄχι μόνο δὲ διαψεύστηκαν, ἀλλὰ μεγαλούργησαν. Ἡ Ὁσία Φιλοθέη ἡ Ἀθηναία, ποὺ ἔλαμψε στὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας καὶ στεφανώθηκε μὲ τὸ μαρτύριο, εἶχε ἀποφασίσει κάποτε νὰ ἱδρύσει ἕνα ὀρφανοτροφεῖο θηλέων. Ἀλλὰ τὸ μόνο κεφάλαιο ποὺ διέθετε ἦταν λίγα γρόσια. Τὴ ρώτησαν, λοιπόν. -Μὰ μπορεῖς νὰ φτιάξεις ὀρφανοτροφεῖο μὲ λίγα γρόσια; Τότε ἐκείνη ἀποκρίθηκε: -Μὲ λίγα γρόσια, ἡ Φιλοθέη δὲ μπορεῖ νὰ κάνει τίποτε. Ἀλλὰ μὲ τὸ Θεὸ καὶ λίγα γρόσια, ἡ Φιλοθέη ὅλα μπορεῖ νὰ τὰ κάνει. Πόσο ὄμορφη ἐκείνη ἡ προσευχὴ τῶν μοναχῶν τῆς Ὄπτινα (τῆς Ρωσίας)! Κύριε, βοήθησέ με νὰ ἀντιμετωπίσω μὲ ψυχικὴ γαλήνη ὅλα ὅσα θὰ μοῦ φέρει ἡ σημερινὴ ἡμέρα. Βοήθησέ με νὰ παραδοθῶ ὁλοκληρωτικὰ στὸ ἅγιο θέλημά Σου. Στὴν κάθε ὥρα αὐτῆς τῆς ἡμέρας φώτιζέ με καὶ δυνάμωνέ με γιὰ τὸ κάθε τι...». Ὅταν ξεκινᾶς τὴ μέρα σου μὲ τὸ αἴσθημα τῆς ἀσφάλειας ποὺ χαρίζει ἡ πίστη σου στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ–Πατέρα, τότε δὲν ὑπάρχει οὔτε ἄγχος , οὔτε ὑπαρξιακὴ ἀγωνία. Ὅλα εἶναι ἤρεμα καὶ εἰρηνικά. Ὅλα εἶναι εὐλογημένα. «Πέποιθα ἐν Κυρίῳ» (Φιλιπ. β´24). Ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)