Από ιστοσελίδα Δ. Κάτσουρα στό φέησμπουκ ---- - Σχόλιο Κυπριανός Χ.

- Δ. Κάτσουρας

["Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος" 

 

Ἡ δήλωση τοῦ Σεφέρη κατά τῆς δικτατορίας

 

Ὁ Γιώργος Σεφέρης στὰ πρῶτα χρόνια τῆς δικτατορίας εἶχε ἐπιλέξει τὴ σιωπὴ καὶ τὴν ἄρνηση νὰ δημοσιεύσει δουλειά του στὴν Ἑλλάδα. Στὶς 28 Μαρτίου τοῦ 1969, δυὸ χρόνια πρὶν τὸ θάνατό του, ἀποφασίζει νὰ μιλήσει γιὰ πρώτη φορὰ δημόσια καὶ νὰ καταγγείλει τὴ Δικτατορία. Ἡ δήλωσή του στὸ BBC ἔκανε τεράστια αἴσθηση στὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικὸ καὶ ἔδωσε δύναμη καὶ ἐλπίδα στὸ ἀντιδικτατορικὸ κίνημα.

 

«Πάει καιρὸς ποὺ πῆρα τὴν ἀπόφαση νὰ κρατηθῶ ἔξω ἀπὸ τὰ πολιτικὰ τοῦ τόπου. Προσπάθησα ἄλλοτε νὰ τὸ ἐξηγήσω. Αὐτὸ δὲ σημαίνει διόλου πὼς μοῦ εἶναι ἀδιάφορη ἡ πολιτικὴ ζωή μας. Ἔτσι, ἀπὸ τὰ χρόνια ἐκεῖνα, ὡς τώρα τελευταῖα, ἔπαψα κατὰ κανόνα νὰ ἀγγίζω τέτοια θέματα· ἐξάλλου τὰ ὅσα δημοσίεψα ὡς τὶς ἀρχὲς τοῦ 1967 καὶ ἡ κατοπινὴ στάση μου - δὲν ἔχω δημοσιέψει τίποτα στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τότε ποὺ φιμώθηκε ἡ ἐλευθερία - ἔδειχναν, μοῦ φαίνεται, ἀρκετὰ καθαρὰ τὴ σκέψη μου.

 

Μολαταῦτα, μῆνες τώρα, αἰσθάνομαι μέσα μου καὶ γύρω μου, ὁλοένα πιὸ ἐπιτακτικά, τὸ χρέος νὰ πῶ ἕνα λόγο γιὰ τὴ σημερινὴ κατάστασή μας. Μὲ ὅλη τὴ δυνατὴ συντομία, νὰ τί θὰ ἔλεγα:

 

Κλείνουν δυὸ χρόνια ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ ἕνα καθεστὼς ὁλωσδιόλου ἀντίθετο μὲ τὰ ἰδεώδη γιὰ τὰ ὁποῖα πολέμησε ὁ κόσμος μας καὶ τόσο περίλαμπρα ὁ λαός μας στὸν τελευταῖο παγκόσμιο πόλεμο. Εἶναι μία κατάσταση ὑποχρεωτικῆς νάρκης, ὅπου ὅσες πνευματικὲς ἀξίες κατορθώσαμε νὰ κρατήσουμε ζωντανές, μὲ πόνους καὶ μὲ κόπους, πᾶνε κι αὐτὲς νὰ καταποντιστοῦν μέσα στὰ ἑλώδη στεκούμενα νερά. Δὲ θὰ μοῦ ἦταν δύσκολο νὰ καταλάβω πῶς τέτοιες ζημιὲς δὲ λογαριάζουν πάρα πολὺ γιὰ ὁρισμένους ἀνθρώπους.

 

Δυστυχῶς δὲν πρόκειται μόνον γι᾿ αὐτὸ τὸν κίνδυνο. Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος. Τὸ δράμα αὐτοῦ τοῦ τέλους μᾶς βασανίζει, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, ὅπως στοὺς παμπάλαιους χοροὺς τοῦ Αἰσχύλου. Ὅσο μένει ἡ ἀνωμαλία, τόσο προχωρεῖ τὸ κακό.

 

Εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος χωρὶς κανένα ἀπολύτως πολιτικὸ δεσμὸ καί, μπορῶ νὰ τὸ πῶ, μιλῶ χωρὶς φόβο καὶ χωρὶς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τὸν γκρεμὸ ὅπου μᾶς ὁδηγεῖ ἡ καταπίεση ποὺ κάλυψε τὸν τόπο. Αὐτὴ ἡ ἀνωμαλία πρέπει νὰ σταματήσει. Εἶναι ἐθνικὴ ἐπιταγή.

 

Τώρα ξαναγυρίζω στὴ σιωπή μου. Παρακαλῶ τὸ Θεὸ νὰ μὴ μὲ φέρει ἄλλη φορὰ σὲ παρόμοια ἀνάγκη νὰ ξαναμιλήσω».

 

Ζητούνται μιμητές του στον λεγόμενο χώρο του πνεύματος. Υπάρχουν;........]

 

- Σχόλιο Κυπριανός Χ.

Τήν υπενθύμιση αυτή, τού μηνύματος Γεωργίου Σεφέρη τό 1969, κ. Κάτσουρα, τήν έκανες προκειμένου οι "πνευματικές δυνάμεις", εδώ καί αλλού, νά αφυπνισθούν καί νά συνεχίσουν τόν αντιδικτατορικό αγώνα ; Τόσα χρόνια, μετά τήν έλευση τής δημοκρατίας καί τής ελευθερίας, δέν τήν απόλαυσαν καί δέν τήν απολαμβάνουν ακόμη ;

 

Καί άν συμφωνήσω μέ αυτό που είπε, "η αρχή μιάς δικτατορίας φαίνεται εύκολη, η τραγωδία του τέλους περιμένει", ποιό τέλος μάς περιμένει ; Άν ζούσε σήμερα, τί θά έγραφε ;

Από μέρους μου δέν βρίσκω καλύτερο επίλογο, παραφράζοντας ελαφρά τό ρηθέν : "ο ζήλος τής δημοκρατίας τού οίκου σου καταφάγεταί με".

Επειδή οι άρχουσες πολιτικές καί θρησκευτικές εξουσίες μάς κρατούν στό εωσφορικό σκότος τού Διαφωτισμού, δέν γνωρίζουμε τήν διαφορά μεταξύ Πνεύματος καί πνεύματος. Τό μέν πρώτο σημαίνει τό εν Πνεύματι αγίω πνεύμα, τό έτερο δέ πνεύμα, είναι τό "πνεύμα τού άρχοντος τής εξουσίας τού αέρος, τών υιών (καί ιών) τής απειθείας", όπως γράφει ο Απ. Παύλος στήν πρός Εφεσίους Επιστολή, κεφ. β', στίχος 1-3.

Πρός διευκρίνιση : "... Τό Πνεύμα τής αληθείας ..."

 

Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε,

τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας,

ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν,

ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός,

ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν,

καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος,

καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.