Μέ αφορμή τό άρθρο "Τό Νηπτικό Έλεος τού Καλού Σαμαρείτη" (1)
Υπάρχει ακόμη μία εκδοχή τού ποιός ήταν (είναι) ο εμπεσών στούς ληστές
"άνθρωπός τις". Η αφήγηση μιλεί παραβολικά καί οφείλει ο αναγνώστης
τής Παραβολής, νά λάβει υπόψη ότι ο "άνθρωπός τις", κατήρχετο από την
αγίαν πόλη στήν όχι καλή φήμην έχουσαν πολυφυλετική καί πολυπολιτισμικήν
Ιεριχώ. Οι Ιουδαίοι τήν θεωρούσαν μιαρή.
Ο νομικός ήταν, θά λέγαμε, ο θεολόγος τής εποχής. Μολονότι δέ, ως ώφειλε, είχε
υπόψη τόν Προφήτη Ιερεμία, ο οποίος γράφει στό 23 Κεφάλαιο «23 θεός εγγίζων εγώ
ειμί καί ουχί θεός πόρρωθεν», ζήτησε νά μάθει "ποιός είναι ο πλησίον
;". Ο Κύριος δέν τού απάντησε, προτίμησε νά τού διηγηθεί ένα πιθανό
συμβάν. Γνώριζε ότι ένας υπερφίαλος ερμηνευτής τού Νόμου, θά ήταν αδύνατον νά
καταλάβει καί μάλιστα, από έναν πλησίον, που έκανε θαύματα επικαλούμενος τόν
Βεελζεβούλ ! «29 ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Καὶ τίς ἐστί
μου πλησίον ;»
Η Παραβολή, εκτός άλλων, όπως θά δούμε πιό κάτω, παραπέμπει στό Δανιήλ, κεφ. ζ', όπου : «13 ἐθεώρουν ἐν ὁράματι τῆς νυκτὸς καὶ ἰδοὺ μετὰ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ ὡς υἱὸς ἀνθρώπου ἐρχόμενος ἦν καὶ ἕως τοῦ παλαιοῦ τῶν ἡμερῶν ἔφθασε καὶ ἐνώπιον αὐτοῦ προσηνέχθη. 14 καὶ αὐτῷ ἐδόθη ἡ ἀρχὴ καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ βασιλεία, καὶ πάντες οἱ λαοί, φυλαί, γλῶσσαι αὐτῷ δουλεύσουσιν· ἡ ἐξουσία αὐτοῦ ἐξουσία αἰώνιος, ἥτις οὐ παρελεύσεται, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ οὐ διαφθαρήσεται.».
Σημειώνω, ο παλαιός τών ημερών καί ο «ἐν ὁράματι τῆς νυκτὸς ... ὡς υἱὸς ἀνθρώπου ἐρχόμενος ἦν» είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
Τό ανωτέρω εδάφιο αναφέρεται σέ "υιόν ανθρώπου". Άν λοιπόν δούμε τήν Παραβολή, λαμβάνοντας υπόψη τήν κάθοδο τού ανθρώπου από τήν αγίαν πόλη στήν μιαρή Ιεριχώ, ...
(παρένθεση διά το Λκ. ι' τής Παραβολής καί τό "κατέβαινεν" : «30 ὑπολαβὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἄνθρωπός τις κατέβαινεν», καί ακόμη άς θυμηθούμε τόν Απ. Παύλο Εφ. δ' : «8 διὸ λέγει· ἀναβὰς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καὶ ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις. 9 τὸ δὲ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μὴ ὅτι καὶ κατέβη πρῶτον εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς; 10 ὁ καταβὰς αὐτός ἐστι καὶ ὁ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα. ». Η παρένθεση κλείνει.)
... καί εννοήσουμε τό : «καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα», θά καταλήξουμε στό συμπέρασμα ότι στήν Παραβολή ο "άνθρωπός τις" αφορά στήν ανθρώπινη φύση τού Κυρίου. Ο Καλός Σαμαρείτης μάς παραπέμπει στήν θεία. Αμφότερα σέ ένα Πρόσωπο. Τέλος, ως πρός τά δύο δηνάρια, αυτά είναι η Καινή καί η Παλαιά Διαθήκη. Η Αγία Γραφή είναι Ένα Βιβλίο, μέ ένα Πνεύμα αναγινώσκεται.
(1) Σημείωση
Τό άρθρο δημοσιεύθηκε στό ιστολόγιο «Ορθόδοξη Φωνή»
http://orthodox-voice.blogspot.com/2021/08/blog-post_15.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου