ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ -- Του πρώην υπουργού Νικολάου Μάρτη

Ἀγαπητὴ “Ἑστία”,

Ἡ κυρία Μὰκ Ντούγκαλ, ἐμπειρογνώμονας τοῦ ΟΗΕ, σὲ πρόσφατη ἔκθεσή της, ἀναφέρει στὴν ὕπαρξη Μακεδονικῆς μειονότητας στὴν Ἑλλάδα, γεγονὸς ἀντίθετο πρὸς τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια. Ἡ ὕπαρξη μειονότητας σὲ μία χώρα προϋποθέτει ὕπαρξη ἀντίστοιχου ἔθνους. Μακεδονικὸ ἔθνος ὅμως οὔτε ὑπῆρξε οὔτε ὑπάρχει. Οἱ Μακεδόνες ἦταν καὶ εἶναι Ἕλληνες, διότι εἶχαν τὰ ἴδια ἱερά, τὴν ἴδια γλῶσσα, τὴν ἑλληνική, μὲ τοὺς ἄλλους Ἕλληνες καὶ τοὺς ἴδιους θεούς, μὲ κατοικία στὸ Μακεδονικὸ ὄρος Ὄλυμπος. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ καὶ μόνο, δὲν ἐπιτρέπει ἀμφισβήτηση τῆς ταυτότητας τῶν Μακεδόνων ὡς Ἑλλήνων, διότι γιὰ κάθε λογικὸ ἄνθρωπο, δὲν εἶναι νοητὸ οἱ Ἕλληνες νὰ εἶχαν τοποθετήσει τοὺς θεούς τους, σὲ χῶρο μὴ ἑλληνικό. Οἱ Μακεδόνες ἐλάμβαναν μέρος στοὺς Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες, ποὺ συμμετεῖχαν μόνο Ἕλληνες, ἀλλὰ καὶ στὶς Ἀμφικτυονίες.

Προσωπικότητες ὅπως οἱ Στεττίνιους, Μιττεράν, Σούλσμπεργκερ, Πάπας Ἰωάννης Παῦλος, Κίσσινγκερ καὶ Χέλμουτ Σμίτ, ποὺ ἐπισκέφτηκαν τὴ Μακεδονία ἢ γνωρίζουν Ἱστορία, ὅπως ἀναφέρω σὲ ἐπιστολή μου πρὸς τὸν Πρόεδρο τῆς Commission Jose Emanuel Baroso, ἀνατρέπουν τὴν ἔκθεση τῆς κυρίας Μὰκ Ντούγκαλ, γιὰ ὕπαρξη Μακεδονικῆς μειονότητας στὴν Ἑλλάδα. Ἐπίσης ὁ πρῶτος πρόεδρος τῆς ΠΓΔΜ Γκλιγκόρωφ, σὲ βιβλίο του ποὺ κυκλοφόρησε πρὸ ὀλίγων ἐτῶν μὲ τίτλο “Ἀναμνήσεις”, ἀναφέρει ὅτι δὲν διεκδικοῦμε τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο, διότι ἐμεῖς εἴμαστε Σλάβοι, ποὺ ἤλθαμε τὸν 6ο καὶ 7ο αἰώνα. Τρεῖς μεγάλες θρησκεῖες, Χριστιανισμός, Ἰουδαϊσμὸς καὶ Ἰσλαμισμός, ὅπως ἔγραψα σὲ ἐπιστολή μου στὸν Πρόεδρο τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου κύριο Poettering ἐπιβεβαιώνουν τὴν ταυτότητα τῶν Μακεδόνων ὡς Ἑλλήνων. Πλὴν τῶν ἀνωτέρω, ὁ ΟΗΕ διαδέχτηκε τὴν Κ.Τ.Ε. (Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν), ἡ ὁποία τὸ 1922 ἐπέβλεψε τὴν ἀνταλλαγὴ πληθυσμῶν ἀπὸ τὴ Μακεδονία. Ὁ τότε ἐκπρόσωπος τῆς Κ.Τ.Ε., Ἀμερικανὸς Μόργκενταου, ποὺ ἐπέβλεψε τὴν ἀνταλλαγὴ Τούρκων καὶ Βουλγάρων ἀπὸ τὴ Μακεδονία, μὲ Ἕλληνες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ Ἕλληνες ἀπὸ τὴ Βουλγαρία, ἔγραψε στὸ βιβλίο του “I was sent to Athens”, ὅτι: “Μὲ τὴν ἀναχώρηση Τούρκων καὶ Βουλγάρων ἀπὸ τὴ Μακεδονία καὶ τὴν ἔλευση Ἑλλήνων, ἡ Μακεδονία ἔμεινε ἀμιγῶς ἑλληνικὴ περιοχή”. Τὴν δῆθεν ὕπαρξη Μακεδονικῆς μειονότητας στὴν Ἑλλάδα, στηρίζει ἡ κυρία Μὰκ Ντούγκαλ στὸ ἐπιχείρημα τῶν Σκοπιανῶν, κατὰ τὸ ὁποῖο, τὶς δεκαετίες τοῦ 1920 καὶ 1930 οἱ ἑλληνικὲς κυβερνήσεις ἀντικατέστησαν τὰ ὀνόματα τῶν πόλεων, ποταμῶν, ὀρέων μὲ ἑλληνικά. Ἀνεξαρτήτως ὅμως τῆς ἱστορίας, τὴν ὁποία ἀγνοεῖ ἡ κυρία Μὰκ Ντούγκαλ, ὁ Ἀμερικανὸς Μόργκενταου, ὅπως ἤδη σημειώθηκε, ἐπιβεβαιώνει στὸ προαναφερόμενο βιβλίο του, ὅτι οἱ Βούλγαροι καὶ οἱ Τοῦρκοι ἀντηλλάγησαν μὲ Ἕλληνες καὶ ἦταν φυσικὸ ἑπόμενο, οἱ ἑλληνικὲς κυβερνήσεις νὰ ἐπαναφέρουν τὰ παλαιότερα ἑλληνικὰ ὀνόματα τῶν περιοχῶν αὐτῶν. Ἐνδεικτικὰ σημειώνεται ὅτι οἱ Σκοπιανοὶ ὀνομάζουν τὴ Θεσσαλονίκη «Σολούν», ἡ ὁποία ἀπὸ τὸ 317 π.Χ. μέχρι σήμερα λέγεται Θεσσαλονίκη. Ἡ κυρία Μὰκ Ντούγκαλ ἂς ἀναζητήσει τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ ἂς μελετήσει τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστολῶν (ΙΣΤ, 9, 10), ὅπου θὰ διαπιστώσει ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἦλθε στὴ Μακεδονία τὸ 50 μ.Χ. καὶ ἐπισκέφθηκε τὶς πόλεις Φίλιπποι, Θεσσαλονίκη, Βέροια, ποὺ εἶχαν αἰῶνες πρὶν καὶ διατηροῦν μέχρι σήμερα τὰ ἴδια Ἑλληνικὰ ὀνόματα. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (ΙΖ4.12) στὴ Θεσσαλονίκη καὶ Βέροια συνάντησε Ἑλληνίδες καὶ Ἕλληνες ποὺ ἐπίστευσαν. Μίλησε καὶ ἔγραψε τὶς ἐπιστολές του πρὸς Θεσσαλονικεῖς καὶ Φιλιππησίους στὴν Ἑλληνική. Ἡ κυρία Μὰκ Ντούγκαλ ἀναφέρεται καὶ σὲ ὕπαρξη τουρκικῆς μειονότητας, ἀλλὰ ἀποσιωπᾶ τὸ ὅτι ἡ Συνθήκη τῆς Λωζάννης, ποὺ ἔγινε τὸ 1923, ἔχει δύο ὅρους, οἱ ὁποῖοι χαρακτηρίστηκαν ὡς οὐσιώδεις:

Τὸν θρησκευτικὸ καὶ ὄχι τὸν ἐθνικὸ χαρακτήρα τῶν μειονοτήτων. Συνεπῶς μὲ τὴ Συνθήκη τῆς Λωζάννης, ἀναγνωρίζεται μουσουλμανικὴ μειονότητα καὶ ὄχι τουρκική, ὅπως κακῶς ἀναφέρει ἡ κυρία Μὰκ Ντούγκαλ.

 Τὴν ἰσοτιμία τῶν μειονοτήτων. Αὐτὴ τὴν ἰσοτιμία ἀνέτρεψε ἡ Τουρκία μὲ τὸ πογκρὸμ τοῦ 1955, ποὺ ἐξανάγκασε τοὺς Ἔλληνες τῆς Κωνσταντινουπόλεως νὰ ἐγκαταλείψουν τὶς ἐκεῖ ἑστίες καὶ περιουσίες τους.

Ἡ κυρία Μὰκ Ντούγκαλ ἂς ζητήσει νὰ ἰδεῖ τὴν πρόσφατη κινηματογραφικὴ ταινία Τούρκου παραγωγοῦ, ποὺ παρουσιάζει τὰ πραγματικὰ γεγονότα τοῦ 1955. Ὁ κατάπληκτος τουρκικὸς λαὸς καὶ ὁ τουρκικὸς Τύπος, ποὺ τώρα μαθαίνουν τὴν πραγματικότητα, θεωροῦν τὴν ταινία ὡς συγγνώμη πρὸς τὸν ἑλληνισμό. Ἡ Ἑλλάδα σεβάστηκε τὴ μουσουλμανικὴ μειονότητα καὶ δὲν προέβη τότε σὲ ἀντίποινα.