Η Διαβολική μετάνοια --- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Πανεπιστημίου

Ευχή και ευλογία Ιερομάρτυρος

Είναι παλιά δουλειά του διαβόλου να εμποδίζει τους ανθρώπους από την μετάνοια. Να παρουσιάζει δύσκολη και ακατόρθωτη την υπακοή στη σωτήρια πρόσκληση «μετανοείτε», που απευθύνει ο Χριστός και η Εκκλησία. Μα δεν αρκείται ο πονηρός μόνο στα πλήθη των αμετανοήτων, τους οποίους καταδυναστεύει ανενόχλητος. Στηλώνει βλοσυρό το βλέμμα του και σ’ εκείνους τους λίγους, που τον περιφρόνησαν κι εντάχθηκαν εκούσια στο «μικρόν ποίμνιον» του Χριστού. Επιδιώκει να τους κάνει κι αυτούς να… μετανοήσουν, διότι μετανόησαν. Να υποτροπιάσει μέσα τους η απιστία και η αμετανοησία, ώστε να μπορεί να στρογγυλοκαθήσει και πάλι αυτός βασιλιάς, για να καταστήσει τα «έσχατα» των ανθρώπων εκείνων «χείρονα των πρώτων» (Ματθ. 12: 43-45). Είναι μάλιστα τόση η επιμονή και το θράσος του Σατανά, ώστε επιτίθεται ακόμη και σ΄ αυτούς τους κήρυκες της μετανοίας, που τον έχουν πληγώσει καίρια και τον έχουν απογυμνώσει από πολλούς οπαδούς.
------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἄλλο ἕνα μαργαριτάρι τοῦ ἀειμνήστου Καθηγητοῦ Σ. Σάκκου. Εἴθε ὁ Θεός νά τόν ἀναπαύσῃ! Τό 2003, λίγο μετά τήν ἐπανεκκίνησιν τῶν διωγμῶν κατά τήν Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου (Δεκ. 2002), ἦλθε τά Ἱωάννινα ὁ εὐλογημένος αὐτός ἄνθρωπος καί ὡμίλησεν εἰς τήν Αἴθουσαν Ἠπειρωτικῶν Μελετῶν. Ὄπως καί κάθε ἄλλη ὁμιλία του, ἦτο καί αὐτή μία πνευματική πανδαισία. Ἐπειδή τόν ἐγνώριζα ἀπό τό 1978, στό τέλος τῆς ὁμιλίας του τόν συνεχάρην. Τότε μοῦ ζήτησε νά ὑπάγω τήν ἑπομένην εἰς τόν Ναόν ὄπου θά ἐκήρυττε, γιά νά «συμπνευματισθοῦμε», ὅπως εἶπε. Τότε τοῦ ἐξήγησα ὅτι ἐγώ εἶχα ἀποτειχισθῆ ἀπό τούς Οἰκουμενιστάς τό 1999. «Τό σέβομαι!», εἶπε, διακόπτοντάς με. Ἐγώ συνέχισα καί ἀνέφερα ὡς παράδειγμα ὑπέρ τῆς ἀποτειχίσεώς μου τόν διωγμόν τῶν Ἐσφιγμενιτῶν Πατέρων, πού πρίν ἀπό λίγους μῆνες εἶχε ξαναρχίσει. Τότε, ὀρθά κοφτά, μοῦ εἶπε: «Ἔχουν δίκαιο οἱ Ἐσφιγμενῖτες! Τί λέγει ὁ 15ος Κανών τῆς Πρωτοδευτέρας;» (Ρητορικόν τό ἐρώτημά του, βεβαίως.)

Παράδειγμα χαρακτηριστικό η μανιώδης επίθεσή του εναντίον του γηραιού επισκόπου Σμύρνης, του αγίου Πολυκάρπου, τον οποίο τιμά το μήνα αυτό η Εκκλησία μας.                                                                          

–Έχω θηρία. Σ΄ αυτά θα σε ρίξω, αν δεν μετανοήσεις!  Απειλεί εξοργισμένος ο ανθύπατος και προσπαθεί να αναγκάσει το δούλο του Θεού να μετανοήσει για την πίστη του και να προσκυνήσει τα είδωλα.                                                                                                                                     
–Κάλεσέ τα! Δεν μπορούμε να μετανοούμε και ν΄ αφήνουμε τα καλύτερα, για να πέσουμε στα χειρότερα, αποκρίνεται ο άγιος.                                                                                                                   

–Μετανόησε, γέροντα! Αρνήσου τον Χριστόν, επιμένει ο άρχοντας.                                                               

–Ογδόντα έξ χρόνια τον υπηρετώ και σε τίποτε δεν με έβλαψε. Πως μπορώ, λοιπόν, να υβρίσω τον Βασιλέα και Σωτήρα μου;                                                     

Αυτή είναι η συλλογιστική του Πολυκάρπου, που κατακαίει το διάβολο. Συντρίβει ολοκληρωτικά κάθε σατανική προσπάθεια το επιχείρημα του Ιερομάρτυρα. Θέλγητρα και φόβητρα εξουδετερώνονται από την εμπειρία του. Και γίνεται η ηρωϊκή στάση του ευχή και ευλογία για τους χριστιανούς της κάθε εποχής, αλλά και πρότυπο τεχνικής για τον πνευματικό τους αγώνα. Δεν είναι θεωρητική γνώση η χριστιανική πίστη. Είναι βίωμα και εμπειρία. Ο άνθρωπος που έζησε την προσφορά του Χριστού, που την ένιωσε και την γεύθηκε με της ψυχής του τις αισθήσεις, δεν αλλάζει με τίποτε αυτή τη γεύση και την εμπειρία. Την απολαμβάνει ως την πιο χειροπιαστή απόδειξη της αλήθειας του Θεού, αλλά και την προβάλλει ως το πιο δυναμικό όπλο του. Μ΄ αυτήν βιώνει και επιβεβαιώνει την ασύγκριτη υπεροχή του Χριστού και φιμώνει το αδιάντροπο στόμα του διαβόλου.