ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

 Μαρμαρυγαίς ακηράτοις, φανείς ο θείος Σταυρός, εσκοτισμένοις έθνεσι, τοις εν πλάνη απάτης το θείον φέγγος, απαστράψας οικειοί, τω εν αυτώ παγέντι Χριστώ, τω παρέχοντι την ειρήνην ταις ψυχαίς ημών.

 Ερμηνεία.

 Το παρόν Τροπάριον εδανίσθη ο Μελωδός, τόσον από την προς Εφεσίους επιστολήν, όπου λέγει ο μακάριος Παύλος: «Τα Έθνη περιπατεί εν ματαιότητι του νοός αυτών, εσκοτισμένοι τη διανοία» (Εφ. δ:17), όσον και από τον Προφήτην Ησαϊαν ειπόντα: «Γαλιλαία των Εθνών, ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει, ίδε φως μέγα» (Ησ. θ:2). Όθεν και τον Σταυρόν εγκωμιάζων λέγει, ότι ο θείος Σταυρός του Κυρίου, φανείς ως ένας νοητός Ήλιος με ελλάμψεις αφθάρτους, εις τα εσκοτισμένα Έθνη, τα οποία ευρίσκοντο βεβυθισμένα μέσα εις την πλάνην της απάτης: ήτοι εις το σκότος και την ασέβειαν, ήτις και πλάνη λέγεται και απάτη, ως πλανώσα μεν τον νουν, απατώσα δε την θέλησιν· πλανητικόν γαρ και απατηλόν είναι το σκότος ομού και το ψεύδος, ως πολυσχιδές ον και πολυμέριστον, κατά τον θεοφόρον Μάξιμον. Ο Σταυρός λοιπόν του Κυρίου αστράψας εις τα ρηθέντα Έθνη το θείον φως της θεογνωσίας, εφιλίωσεν αυτά με τον Χριστόν τον εις εαυτόν προσηλωθέντα, ος τις είναι το μέγα και αληθινόν φως κατά το γεγραμμένον υπό του Ιωάννου: «Ην το φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον Κόσμον» (Ιωάν. α:9). Όθεν περί αυτού είπεν ο Ησαϊας: «Έδωκάς σε εις φως Εθνών» (Ησ. μβ:6).  Και λοιπόν πάντα τα εσκοτισμένα Έθνη είδον δια μέσου του μικρού φωτός του Σταυρού, το μέγα φως του Χριστού, δια του αμυδροτέρου, το τρανότερον, και δια του δευτέρου, το πρώτον. Αρμόζει δε το νόημα του Τροπαρίου τούτου και εις εσέ, Χριστιανέ, διότι και συ, δεν ήσουν από τον λαόν των Ιουδαίων, τον πεφωτισμένον όντα υπό της γνώσεως του Θεού, αλλά από τα Έθνη τα μη γινώσκοντα Θεόν. Εθνικοί γαρ και των ειδώλων λατρευταί ήτον οι πρόγονοί σου, και ακολούθως ήτον εσκοτισμένοι από την ασέβειαν. Πλην συ ο τούτων απόγονος, δια του θείου φωτός του Σταυρού, έγινες οικείος Χριστού του αληθινού φωτός, και επομένως έγινες φως δια της Πίστεως και αρετής, καθώς προς τους Εφεσίους έγραφεν ο Απόστολος «ήτε γαρ ποτε σκότος, νυν δε φως εν Κυρίω» (Εφ. ε:8). Φύλαττε λοιπόν το φως τούτο άσβεστον εις τον εαυτόν σου, αγαπητή, απόβαλε τα έργα του σκότους, και ενδύσου τα όπλα του φωτός, καθώς σοι παραγγέλλει ο Παύλος (Ρωμ. ιγ:12). Πως; Και με τίνα τρόπον; Εργαζόμενος πάντοτε τας φαεινάς εντολάς του Κυρίου· ότι κάθε εντολή είναι φως, κατά τον Παροιμιαστήν, «λύχνος εντολή Νόμου και φως» (Παρ. στ: 23), μεταχειριζόμενος τας φωτεινάς αρετάς, και περιπατών εις τας ευθείας τρίβους του φωτός. Ούτω γαρ παραγγέλλει σοι ο αυτός Απόστολος λέγων: «Ως τέκνα φωτός περιπατείτε» (Εφ. ε:8). Ου μόνον δε δια της Πράξεως πρέπει να λάμπης ως φως, τα του φωτός πράττων έργα, αλλά και δια της Θεωρίας, φωτίζων τον νουν και την διάνοιάν σου με το φως της Θείας γνώσεως, και των πνευματικών και φωτολαμπών νοημάτων· καθώς σοι παραγγέλλει να κάμνης ο Ωσηέ, λέγων: «φωτίσατε εαυτοίς φως γνώσεως» (Ωσ. Ι: 12). Ούτω γαρ φως όλος γενόμενος, όχι μόνον θέλεις ενωθή με τον Θεόν, ος τις είναι φως πρώτον, κατά τον ηγαπημένον μαθητήν «ο Θεός φως εστί» (α΄ Ιωάν. α:5), αλλά και θέλεις γένη φως των εσκοτισμένων, (Ρωμ. β: 19) και φωστήρ εν τω Κόσμω λάμπων, κατά τον λόγον του Αποστόλου «ίνα γένησθε άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού άμωμα μέσον γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης, εν οις φαίνεσθε ως φωστήρες εν Κόσμω, λόγον ζωής επέχοντες» (Φιλ. β: 15).